Ik zeg heel eerlijk.. ik kijk er echt niet naar uit om weer alles aan te moeten schaffen en doen.. En de kraamtijd vind ik ook niet geweldig. Vind het wel heel leuk om er weer een kindje bij te krijgen maar meer de hectiek ed vind ik wel vermoeiend.
Baby-troep ja.... Gewoon even een verzamelnaam voor pampers/flesjes/tutjes/box in huis/prakjes apart koken, enz. Dat soort "troep" bedoelde ik. En ik zie t ZEKER niet als een last, Beer was een super makkelijke baby, en ik heb echt genoten van de babytijd. Maar eerlijk is eerlijk, nu is t allemaal een stuk makkelijk nu hij ouder word, dus dan kan ik wel begrijpen dat mensen er weer tegenop zien om weer een baby'tje te hebben.
babytroep zou ik het niet noemen, ik mocht graag alles uitzoeken, kopen inrichten en wegdromen. tegen het 1e jaar opzien begrijp ik wel.. slapeloze nachten, voedingen, spuitluiers, krampjes. ik vond het 1e jaar best zwaar, natuurlijk zijn er geweldige momenten waar je van geniet maar niet iedereen is een baby-mama (ik heb er wel van genoten hoor maar na het 1e jaar vind ik het veeel leuker)
Vergeleken met het eerste jaar van mijn oudste, was het eerste jaar van mijn jongste echt een eitje... Tuurlijk, je moet er even inkomen, hoe verdeel je je tijd en aandacht, maar het eerste jaar van mijn oudste vond ik echt wel zwaarder. Alles was toen nieuw en ik kan me nog herinneren dat ik na een dag alleen thuis met de kleine ik 's avonds helemaal 'op' was. Met de tweede was het een lekker relaxt dagje wanneer ik een keer een dagje alleen met hem thuis was. Tuurlijk was (en is) het soms best zwaar, we hebben ruim 1,5 jaar niet kunnen doorslapen en af en toe maakte de oudste het wel heel bont in zijn aandachttrekkerij, maar het is echt waar wat ze zeggen; de eerste zet je hele leven op de kop en de tweede komt erbij (uitzonderingen daargelaten).
Vergeleken met mijn oudste was mijn jongste echt verschrikkelijk. Ik ben ook zoooo blij dat de eerste 2 jaar voorbij zijn, al slaap ik nog steeds geen nacht door. Ik moet er altijd 3 of 4 keer uit, met de oudste liep alles veel makkelijker. Ik ben van de oudste thuis bevallen en alles ging goed, met de jongste kreeg ik hellp en daardoor een hersenbloeding, heb ik nog maar 1 nier en ik ben nu 2 jaar verder en soms zijn er dagen dat ik me goed voel. Als ik dit van te voren had geweten was er geen 2e geweest, puur voor mijn lichaam zeg maar. Mijn jongste is heel druk en ook veel pittiger dan de oudste, maar het is echt een kind met humor en ze maakt ons compleet. Als ik nu bij de huisarts zit of bij de internist voor bloeduitslagen (bloedwaarden zijn nooit meer normaal geworden na de zwangerschap) dan kijk ik naar haar en denk ik wat een boefje, daar doen we het voor Soms lopen dingen heel anders dan je denkt, misschien valt het jou alles mee
idd vond bij de 2e het 1e jaar reuze meevallen. pas als de 2e actiever gaat worden dan heb je echt je handen vol. rust? dat ken ik niet hier is het altijd druk druk TS: ik merk meer in je verhaal dat je er eigenlijk helemaal niet zo achter staat. dat je altijd heb gedacht dat je 2 kids wilde en je aan dat idee wilt blijven vast houden. is 1 kindje niet gewoon genoeg dan als je er zo tegenop zit te kijken? het is echt geen ramp om af te stappen van je 'originele plannen'. Ik heb altijd hard staan schreeuwen dat ik maar 1 kind wilde en voila, heb er nu 2. achja misschien zit ik er wel helemaal naast kzou zeggen, gaan met die banaan als je niet zo lang wilt wachten
Ik wou heel graag en tweede maar zag dan ook op tegen de eerste maanden vooral! Alles weer uitvogelen enz.. maar mede door een bijna depressie bij de eerste! Toen de oudste 1 jaar was zijn we er dan ook voor gegaan, met het zelfde verhaal als jou, om ze dicht op elkaar te hebben en zodat alles sneller voorbij is en idd niet als de oudste al 4 is nog opnieuw beginnen! Vrij snel was ik weer zwanger en had er zoooveeel zin in ook... wat ik bij mn eerste eiglunk niet had! Nou inmiddels is hij 6,5 maand en geniet zoooo iedere dag! Wat bij mn oudste wel anders was... Alles ging gelijk goed van begin af aan en hij gaat gwn met t ritme mee eigenlijk! Mis die echte baby tijd nu al hihi Je kan beter een baby hebben dan een peuterpuber hahaha ( hier tenminste )
Ik lees eerlijk gezegd ook tussen de regels dat je überhaupt twijfelt over een tweede kind. Want bij een sterke kinderwens denk je niet aan dingen als babyspullen en 1ste jaar. Dat is zoooo tijdelijk, wat is nog 1 jaar op een mensenleven. En bij een kinderwens wil je nog een kind/mens van jezelf op de wereld zetten. Ik dacht toen helemaal niet aan een baby, want dat zijn ze maar heel even... En al onze vrienden vragen zich na een tweede af wat ze nou zo druk vonden aan 1 baby in huis. Je wordt als ouder veel praktischer, leert te relativeren en hebt het allemaal al eens meegemaakt.
Dat hadden wij net zo. Het eerste jaar was verschrikkelijk, het hangt natuurlijk ook van de baby en bevalling af. Tja dat eerste jaar moet je toch door heen en ik had zoiets van hoe sneller we beginnen hoe sneller we er vanaf zijn.
Herkenbaar! Hier komt binnen nu en een paar weken een tweede kindje bij! Ik vind het leuk, ben nieuwsgierig naar hoe hij zal zijn maar vraag me ook af hoe ik het straks allemaal ga ervaren en ga handelen. Heb bij de eerste ook behoorlijk moeten wennen en zat een tijdje niet lekker in mijn vel.. Naarmate hij ouder werd kregen mijn partner en ik toch weer de kriebels en zijn we ervoor gegaan. Nu het dichterbij komt en ik een peuterpuber in huis heb denk ik weleens waar ben ik aan begonnen.. Maar dat heeft er ook mee te maken dat deze zwangerschap een stuk zwaarder is dan bij de eerste. Gelukkig zijn er genoeg leuke momenten want anders weet ik niet of de tweede er wel was gekomen Kortom ik begrijp je vragen, zorgen en onzekerheid.. Ik ga het binnenkort meemaken en hoop je dan een positieve ervaring te kunnen melden
Bedankt voor de reacties !! Fijn om herkenning te lezen . Het is ook zo dat ik twijfel . Ik ben bij mijn zoontje ook niet zeker geweest . het was echt een sprong in het diepe . Maar zodra ik zwanger was en wist dat hij in mijn buik groeide , wou ik hem voor geen goud meer kwijt. Het eerste jaar was heftig , reflux , KMA , en niet geloofd worden . Ons zoontje was/is ook vaak ziek en we moesten regelmatig Snachts naar de dokterpost . Deed/doe het allemaal met liefde hoor , zou het nooit terug willen draaien , maar met een 2e ben je al een stuk minder mobiel en kan je je niet de hele dag bezig houden met de KMA en reflux van je jongste . Mijn zoontje heeft al veel achter de rug en ben ook best bang dat ik hem te kort doe als we een 2e mogen krijgen . Ik voel me vaak schuldig dat hij zijn aandacht maar moet gaan verdelen omdat ik zo nodig een tweede wil , herkend iemand dit ? Maar toch blijft dit gewoon mijn wens , maar nee de babykriebels zijn er niet omdat dat echt om "baby's" gaat en als je het eerste jaar dus minder vind krijg je dat denk ik ook niet . En het is niet dat ik het eerste jaar de baby zelf minder vind hoor . Ik raakte gewoon heel erg in paniek van het idee dat hij met pijn zat en ik niet wist wat het was . Ze kunnen je gewoon niks duidelijk maken en dat beangstigd me enorm (angststoornis) . Het gevoel van onmacht , het persoontje waar je het meest van houd op deze hele wereld en alles voor zou doen heeft pijn , en je kan gewoon niks ! Maar als ik verder kijk dan het eerste jaar krijg ik wel kriebels en wil ik het echt heel graag . Maar vind het erg lastig . Ik keek er naar uit dat mijn zoontje wat groter was (ookal wou ik hem tegelijk het liefst klein houden) , tuurlijk mis ik het op mijn borst slapen en uren lang knuffelen en is hij nu veel drukker is is het in elk opzicht eigenlijk nu zelfs "zwaarder" . Ik wou gewoon dat zijn reflux weg was en tjah dat gebeurd als ze groter worden dus daarom hoopte ik ook dat hij snel wat groter was . En nu is hij groter , en heeft geen pijn meer , geniet volop van hem en we hebben de grootste lol samen . En wil ik ineens een 2e . Ik snap mezelf soms echt niet maar toch wil ik het zo graag . Ik hoop dat iemand dit herkend ?
Je hoeft niet bang te zijn dat je je kind tekort doet wanneer je voor een tweede gaat, natuurlijk zal hij het niet altijd leuk vinden dat jij bijv de fles moet geven/ luier verschonen etc. Onze zoon moest ons delen omdat hij ineens 2 broertjes erbij had (tweeling) die ook nog een ziek werden geboren en dus was ik hele lange tijd van huis (22 weken ronald mac donald huis) en broertje lag 1 jaar in het ziekenhuis. Leuk was dat niet voor hem. maar hij is zo gek op zijn broertjes! hij zou echt niet zonder willen. Zij geven hem ook aandacht en levensvreugde. Ik denk ook dat je het moet zien op de lange termijn, de eerste jaren zijn tropenjaren. Inmiddels heeft mijn zoon geleerd/ is aan het leren dat hij soms moet wachten en delen, en daar heeft hij nu ook profijt van in de klas bijvoorbeeld.
Ik lees alleen maar beren op je weg. Een kind is altijd baby en daar zie je vreselijk tegenop. Je kind is 15 maanden, vanwaar de haast? Ik weet niet hoe oud je bent en of je vruchtbaarheidsproblemen hebt, anders zou ik in jouw geval wachten tot je kind wat ouder is, dan heb je alle handen vrij voor de baby.
Bedankt voor je reactie , wat heftig zeg wat jullie hebben moeten meemaken . Fijn om te horen dat het ook echt een verrijking is in het leven van de oudste ondanks de tegenslagen . Zoals je al zegt zullen ze er in de klas enzo wel weer voordeel aan hebben. En inderdaad als ik over een langer termijn kijk dan wil ik ook echt graag een 2e , dat tropen jaar moet je toch wel doorheen
Ik vond de overgang naar een 2de wel heel groot. Je moet weer een heel nieuw ritme creëren en dat kan best wel wat stress met zich mee brengen. Nu was de oudste hier al 7 jaar maar straks zal het voor ons ook even wennen zijn als nummer 3 geboren is. 2 kleine kinderen die aan je been hangen!! Hahaha Maar ik geniet wel enorm van het eerste jaar,maar het wordt erna inderdaad steeds leuker!
Bedankt voor je reactie Ik snap dat het zo overkomt hoor . Het is meer dat ik nu realistische wil zijn en niet door een roze bril wil kijken . En ik zit wel echt tegen dat eerste jaar op en echt niet omdat ik baby's niet leuk vind maar omdat het me zoveel pijn heeft gedaan om mijn zoontje pijn te zien hebben . Vond het zo erg hem met pijn te zien en niks te kunnen doen . Ergens ga ik ervan uit dat het bij een tweede misschien wel weer zo gaat worden . Maar dat is nu , maar ook als ik over 10 jaar een 2e wil .
Dat is wel weer zo als de oudste wat groter is moet je inderdaad een nieuw ritme creëren . Ook wel weer leuk dat de oudste het bewuster meemaakt lijkt mij ? Haha gelukkig heb je 2 benen .
Twee kleintjes is inderdaad heftig. Onze zijn nu 7 weken en bijna 16 maanden. De jongste sliep overdag slecht en dus zat ik 's ochtends de een het ontbijt te geven en tegelijkertijd de tweede de fles. Maar nu ik onze jongste inbaker is het een wereld van verschil, ze slaapt goed! Ik vind het fijn dat ze weinig schelen in leeftijd, maar ik ben eigenlijk wel een beetje klaar met dat babygedoe. Begrijp me niet verkeerd, ik geniet van mijn dochters. Maar ik ben blij als ze een paar maandjes ouder is en we in een goed ritme zitten met doorslapen. Ze begint nu al met aardig doorslapen trouwens, het wordt al wat langer. Wij hebben het geluk van snel zwanger worden, een super makkelijker oudste dochter en een niet te moeilijke jongste dochter. Weet dat dit niet voor iedereen weggelegd is. Bij mij waren er wel kriebels voor een tweede. Ik wilde eigenlijk 9 maanden wachten, maar na 5 maanden waren we er al snel uit dat een tweede welkom was. En na 1 x vrijen vlak voor eisprong was de tweede dochter een feit Goed dat je er goed over nadenkt en andere meningen wenst te horen. Ik zou beslissen met je gevoel.
Ik denk uiteindelijk vrij nuchter. Hier komt ondertussen onverwacht de vierde. Ook even slikken maar het komt wel weer goed. De hectische babytijd is ook zo weer voorbij en de strubbelingen kom je ook wel weer door.