ben emotioneel

ik heb dit ook heel erg gehad met alyssa.
al was/is alyssa een erg makkelijk kind en mag ik daar absoluut niet over klagen.
aan de ene kant wilde ik mn huis netjes hebben en veel leuke dingen met alyssa doen en aan de andere kant wilde ik de perfecte collega zijn en nog een opleiding doen ook.
dat gaat allemaal niet samen.
ik heb toen heel bewust gekozen voor mn gezin.
ik werk nog wel maar stel minder hoge eisen aan mezelf zowel thuis als op mn werk.
mn opleiding heb ik stopgezet en heb ik uiteindelijk weer op gepakt (verplicht door mn werk).
nu geniet ik lekker van mn verlof, maar moet helaas 7september alweer naar een inhaaldag voor mn opleiding en moet officieel eind september weer gaan werken.
ik ben heel benieuwd hoe het deze keer allemaal gaat lopen want door mn werk beland ik noodgedwongen weer in dezelfde situatie als toen.

ik moet tegen die tijd echt weer heel bewust bezig zijn met mn werk en mn gezin en voor mezelf kiezen wat ik belangrijk vind.
en vooral accepteren dat ik niet alles perfect kan doen.

heel veel succes met het combineren van werk en gezin.

liefs doris

 

Ik vind het ook heel herkenbaar. Ik heb ook constant het gevoel dat ik alles fout doe of in elk geval niet goed genoeg.
Want ik wil leuke dingen doen met mijn vriend en onze kleine meid, maar mijn huis moet ook tip-top in orde zijn en daarnaast ben ik aan het afstuderen en werk ik ook nog 4 dagen.
Ook hebben we 2 honden waarvan ik constant het gevoel heb dat ze aandacht te kort komen. En het huis is nooit schoon/opgeruimd genoeg, en op m'n werk ben ik ook perfectionistisch dus ook dat kost de nodige energie...

Pff als ik het zo aan het typen ben, snap ik helemaal hoe jij je voelt (althans, dat denk ik te snappen..).
Het is heel moeilijk om alles in balans te houden. Meestal ben ik aan het einde van de dag totaal gebroken van werken en die kleine ophalen van KDV, eten geven, honden uitlaten etcetera. Als ze dan slaapt moet eigenlijk mijn dag nog beginnen (schoonmaken, afstudeeropdracht, de was, de vaatwasser uitruimen, opruimen, etc.etc....). Nou ja, je snapt volgens mij precies wat ik bedoel...

Het is inderdaad belangrijk om te accepteren dat het nu eenmaal niet allemaal voor de volle 150% kan zijn (want met 100% neem ik meestal geen genoegen...). Dan is het huishouden maar even niet helemaal gedaan, maar heb je wel even lekker wat langer geknuffeld met die kleine of iets gezelligs gedaan. Daar krijg je ook weer energie van (ik wel in elk geval).
Sorry dat ik geen beter advies heb dan dit, ik weet dat het afgezaagd klinkt en het is ook veel makkelijker gezegd dan gedaan..
Veel sterkte ermee en weet in elk geval dat je niet de enige bent!

 

Ja.zeker herkenbaar!!!!
Ook wij hebben een zoon van 14 maanden.Hij was gelukkig een makkelijke baby die eigenlijk alleen huilde als er iets was.
Ik werkte 36 uur.had een gezin en heb ook nog eens de karaktertrek dat ik niks uit handen kan en wil geven en het dan zelf wil doen.
Ik heb ook heel lang op de toppan van mijn tenen gelopen om het allemaal maar voor elkaar te krijgen.Eventueel commentaar kon ik niet hebben en dan pakte ik het nog beter op.
Tot ik op een gegeven moment op mijn werk was en daar onwel werd.Ik kreeg hartkloppingen,ging hyperventileren en ik was totaal kapot. De huisartsenpost is erbij geroepen omdat men dacht dat er iets ernstigs was. Na diverse onderzoeken kan ik zeggen dat er fysiek niks aan de hand is gelukkig. Wel lig ik psychisch totaal in de knoop vanwege de boog die te lang te strak gestaan heeft. Dat hakt er flink in en ik heb dan nu eindelijk de stap gezet(na aandringen van mijn partner en de huisarts) om terug te gaan naar 24 uur werken.
De balans met werk,prive en vrije tijd moet ik ook nog zien te vinden. Ik ben er mee bezig,maar het zal een hoop tijd kosten.
Ik heb een flinke waarschuwing gehad van mijn lichaam en daar luister ik naar,omdat ik dar niet nog eens mee wil maken.Het heeft me aan het denken gezet wat er nu het belangrijkste is in het leven.
Dat maakt de keus wel makkelijker.Ik werk om te leven,en niet andersom meer.
Hopelijk kun jij die stap ook maken.Je bent in ieder geval niet de enige die met deze problemen rondloopt,misschien sterkt je dat!
Sterkte en succes!