Ik heb gewoon mijn gevoel gevolgd en verder wat praktische redenen, maar iedere situatie is anders en ieder persoon is anders, dus dat kan verschillen. Wij hebben er iets minder dan 2 jaar tussen zitten en toen ze een jaar was, wou ik gewoon nog wel een baby. Mijn man is enig kind, zelf heb ik 2 zussen. Geen broers of zussen lijkt mij niet zo gezellig, mijn man had het juist ook wel leuk geleken als hij nog een broer of zus had gehad. Nu heb ik met mijn ene zus al geen contact meer sinds mijn dertiende en met mijn andere zus een hele goede relatie, dus je weet nooit hoe het uitpakt, maar goed, ik ben toch blij dat ik een zus heb met wie ik goed op kan schieten. Druk ben ik toch al, dus of ik er nou 1 of 2 heb, het is alleen maar wat drukker. Zie het maar gewoon als tropenjaren, maar daarna ben ik niet meer gebonden aan slaapjes, tig voedingen, luiers verschonen etc. Mijn carriere heb ik gewoon nu op een laag pitje gezet, werk nu nog maar een paar uur en heb een paar stappen terug gedaan, maar dat kan ik als ze straks op de kleuterschool zitten gewoon weer oppakken, nu wil ik die tijd gewoon vooral aan mijn kinderen besteden. Dat zijn dus de praktische redenen, maar gevoelsmatig wou ik een tweede en dat was de belangrijkste reden. Verder ben ik niet zo'n stresskip, dus ja, druk is het wel, maar daar lig ik niet wakker van, het gaat allemaal zijn gangetje wel.
Dit is naar mijn mening de enige ultieme reden om (nog) een kind te nemen. Ik las hier echt argumenten waarvan ik dacht: laat je DIT meewegen in het vormen van een nieuw leven??? Ik zou gewoon teruggaan naar het moment waar je als partners hebt besloten om voor je eerste kind te gaan. Wat was je aanleiding? Was het een overweldigend gevoel dat je graag een kind wilt van jezelf en je partner? En dan zou ik wachten op precies hetzelfde gevoel bij het nemen van de tweede. Anders vind ik het eerlijk gezegd niet eerlijk tegenover het tweede kind. Tegen de eerste ga je straks zeggen: papa en ik wilden zo graag een babytje en we waren zo blij toen we jou kregen. Je was de vervulling van onze grootste wens. En tegen de tweede zeg je: oh, en je broer/zus was zo alleen, dus hebben we jou ook maar gemaakt
Jeetje adi, wat lekker kort door de bocht en ontzettend flauw zeg. Is er uberhaupt iemand in dit topic geweest die eigenlijk geen diep verlangen naar een tweede had, maar toch maar een tweede heeft gekregen puur voor het broertje/zusje? De kans is groot dat ik nog een verlangen naar een derde zal krijgen, maar er zijn andere argumenten die meespelen om daar toch niet op in te zullen gaan. Het is een totaalplaatje.
Ben het wel met je eens hoor. Volgens mij wordt er behoorlijk afgedwaald TS vraagt wanneer het voor haar een goed moment is voor een 2de, rekening houdend met de eerste. en wat de voor en nadelen zijn om dat nu te doen. Naar mijn idee ging dit topic het dus niet om een reden om een kind te nemen of niet, maar het is wel een leuk om te zien dat iedereen er een andere mening op na houdt.
Nou ja. Niemand wilt alleen een kindje omdat het leuk is voor het eerste kind, maar het is natuurlijk wel 1 van de redenen. Ik denk dat het zo vanzelfsprekend is dat elk kindje een grote vervulling is, dat het hier gewoon amper genoemd wordt. Bij een eerste kindje overwegen de meeste mensen toch ook of het het juiste moment is ivm baan, huis etc.?
Oh jee, gooi deze discussie er ook maar bij in, kan het nog gezellig worden (Ik zou er graag op willen inhaken maar doe het maar niet )
Ik bedoel het natuurlijk met een knipoog, daarom staat die er ook bij.. Is verder niet mijn intentie om erover in discussie te gaan
Voor mij was het geen vraag eigenlijk of ik een nog een kindje wilde ... mijn hele zijn schreeuwde: WE WANT MORE! En nog steeds Bij M heb ik 20 maanden BV gegeven, werd pas met ruim 12 maanden voor het eerst ongesteld, ben nooit aan anticonceptie gegaan en was toen M 15 maanden was zwanger van T. Nu geef ik weer BV en nog geen ongesteldheid. Ook geen anticonceptie trouwens Overigens is een beetje twijfel heel normaal, dat had ik ook: is het wel eerlijk voor M dat ze op eens de aandacht moet delen. Soms vind ik haar ook echt zo zielig, maar dat lost zich vrij makkelijk op door wat extra aandacht, lekker knuffelen of even iets doen met haar alleen (wij zijn meisjes he mama *smelt*). M is helemaal weg van dr broertje en hij ook van haar. Ik vind het echt ultiem genieten, maar ook keihard werken soms hoor. Zeker met die nachtvoedingen *gaaaap*. M is ook een makkelijk kind en dat maakt een tweede ook alleen maar makkelijker. Ze accepteert het als ik T even rustig moet voeden: dan speelt ze zelf of ze gaat dicht tegen me aan zitten en aait T over zn wang of helpt me door mijn borst vast te houden Mijn advies is dus: luister naar je gevoel en bij twijfel nog even wachten. Lekker veel met die overbuurbaby in je armen en bij extreme kriebel er weer voor gaan
Grappig, ik heb net deze week definitief besloten niet meer voor een tweede te gaan. Ik heb niet dat onbedwingbare gevoel, heb geen zin in een zwangerschap met weer extreme misselijkheid die misschien nog wel erger terugkomt en ik vind het wel goed zo nu. Qua timing denk ik niet dat er een algemeen ideale periode is voor een tweede. Het gaat er meer om wat er in jouw leven gebeurt, heb je tijd en ruimte voor een tweede? Wil je nog een tweede kindje etc...
ik heb 2 dochter van 1 en 2 jaar.... wij wilden graag nog een kindje erbij zodat ze kort op elkaar zitten kwa leeftijd... je bent dan ook in 1x van de luiers af en dat soort dingen... en het is hartstikke leuk voor mn dochters... nu beginnen ze samen te spelen en te dollen... ik heb voor allebei genoeg tijd en aandacht hoor... en kinderen zijn heel flexibel en wennen er gauw aan...
Wij konden wel met elkaar leven hoor, je moet ook wel he. Maar ik zou echt geen moment kunnen noemen dat we het leuk hadden met elkaar..
haha jij verwoord wat ik bedoel Wij zijn er dus nog niet helemaal uit, maar dat ik en mijn broer elkaar niet mogen maakt niks uit voor de beslissing. Ik denk alleen niet dat een kind nou zoveel gelukkiger wordt door een brusje.
Leuk onderwerp met - ik denk - veel verschillende reacties. Ik ben zelf enig kind en heb dit altijd prima gevonden, vind mezelf ook een einzelganger. Mijn vriend komt uit een gezin van 4 en vindt dit helemaal oké. Ik wist dat ik ooit een kind wilden en dit is gelukkig zonder problemen gelukt. Nu hebben we niet de allermakkelijkste start met hem gehad (koemelkeiwitallergie, veel huilen en onrust) en ik heb zéér moeten wennen aan het van géén naar één kind gaan. Ik had juist wél al steeds het gevoel dat ik ooit een tweede wilde, en er niet al te veel tijd tussen wilde laten zitten, het liefst twee jaar. Maar weet je, soms beslist de natuur ook voor jou Want ondanks het gebruik van condooms ben ik nu toch weer zwanger, véél sneller dan gepland. Ik was eerst helemaal in schock: dit wil ik nog helemaal niet!! Ik ben net aan het genieten van mijn kleine vent, het gaat net lekker en nu dit!! Maar ja, je went aan het idee en nu ben ik er blij mee, ook al zie ik wel op tegen 'straks' als de baby er is. Wat als het weer een moeilijker kind is in het begin? Kan ik dat wel? Ik denk dat je die onzekerheden altijd wel houdt, hoe veel leeftijd de kindjes ook schelen. Je moet goed naar je gevoel luisteren. Mijn gevoel zei: ik wil graag ooit een tweede. Andere moeders hebben juist het tegenovergestelde en dat is helemaal prima. Zo weet ik wel al dat ik nooit een derde wil. Veel succes met je beslissing en probeer het wat op zijn beloop te laten.
waarom wel: - ik vind het ook leuk voor mn dochter een broer of zus. Misschien voor sommigen een stom argument. - ik vind het gewoon ontzettend leuk om nog een kindje alles te geven wat wij te bieden hebben.
Wij zitten ook vaak te twijfelen hoor. Dane is nu ruim 1 jaar en slaapt nog steeds niet door waardoor hij vaak bij ons in bed beland.....Daarnaast was mijn bevalling een drama (spoedkeizersnede) en de eerste paas maanden heeft Dane alleen maar gehuild omdat ie vanalles had. Maar toch zou ik het nog een keer over willen doen, ook voor Dane......wij hebben afgesproken dat we er over 3 jaar nog eens over na gaan denken, als Dane naar school gaat. Ik scheel zelf ook 4 jaar met mijn zus en vindt dit een prima combi. Ook ben ik heel blij dat ik een zus heb, ze is mijn grootste vriendin! Dat gun ik Dane ook....
Wij zijn net deze maand met de pil gestopt om voor een tweede te gaan. Lars is 8 maand, maar echt een super makkelijk ventje. Hij slaapt prima is rustig en kan goed spelen. Ik vind het moeder zijn geweldig. Voor de eerste zwangerschap was ik wel bang hoe het zou zijn, toen had ik wel twijfels, maar nu helemaal niet meer! De voors en tegens (voor ons) Voor: - we hebben het huis bijna klaar en er is een kamer over - het is gezellig in huis - Voor Lars lijkt het ons ook heel leuk - Ik krijg alweer kriebels als ik kleine babietjes zie - We willen graag een groot gezin - Ik zit nog in de luiers en de babytijd zit er nog vers in, dus het is geen grote stap terug - Het zwanger zijn, schopjes voelen en het wonder ervan. - Ik vind het gewoon heerlijk om kindjes om me heen te hebben Tegen: (echte tegens hebben we niet maar dit is waar ik me druk om maak) - Dat Lars nog niet kan lopen als de baby komt. - Dat de baby niet zo makkelijk is als Lars en veel huilt voor ons heeft het geen haast een tweede, maar bij de eerste was ik niet snel zwanger dus daarom stoppen we nu al met de pil. Wij zijn er klaar voor, ook als ik deze maand al zwanger ben -