de titel zegt t al....... wanneer hebben jullie besloten voor een 2e kindje te gaan en t besproken met je man/vriend? ik heb een helse bevalling gehad, een verschrikkelijke start, en nu sinds een paar dagen slaapt dochterlief pas een beetje door (ze is goed 9 maand). en t begint te kriebelen, als ik een wiegje zie, of van die kleine boxpakjes.... we zijn erover eens dat we meer kinderen zouden willen als ons dat gegeven is, en ik was ook snel zwanger. mn man weet niks van mn kriebels, en door mn ks is t verstandiger te wachten totdat ons meisje 1 jaar is. ook begin ik nu pas weer een beetje bij te komen van de gebroken nachten maandenlang. dus waarom zou ik mezelf dat alweer aan doen binnen een jaar? maar toch..........
hier hebben wij het daar al over gehad voordat ik bevallen was, juist omdat het hier niet makkelijk was om zwanger te worden. Nu ook weer....dat er geen 3de komt, ook ks gehad dus mag echt nog niet...maar daar dus al over gesproken. Gewoon eens over beginnen meis, dat het kriebeld en hoe hij er over denkt om echt als dat jaar voorbij is er eens aan te beginnen...zou ik wel ff afwachten nog hoor dat jaar, staat niet voor niets ervoor. (ondanks dat andere wel ander advies krijgen en wel sneller zwanger mogen worden....) succes!!
nee dat jaar hou ik ook echt aan, mn lichaam heeft nooit echt goed kunnen herstellen van de ks, omdat onze dochter heel weinig sliep, veel huilde, verborgen reflux, de hele reutemeteut, dus 'slapen wanneer je baby slaapt' ging bij ons niet op. dus dat jaar houden we aan, ik vind t ook wel speciaal dat dit jaar echt helemaal voor haar is, en met een nieuwe zwangerschap ga je toch al meer aandacht verdelen.
hier was het op zich niet zo moeilijk, mijn man wilde al lang een 2e, al toen de oudste er net uit was Maar ik had al in mn hoofd dat ik er een groter leeftijdsverschil tussen wilde. Ik zei dat we wel weer verder zouden kijken tegen de tijd dat meisje 3 werd. In juli vond hij eigenlijk dat hij lang genoeg gewacht had en bracht het nog eens ter sprake. Ik voelde mij er toen wel echt klaar voor eigenlijk. Zeker met in mn achterhoofld dat wij ook wel wat oefening nodig hebben. Bij de eerste 14 maanden, nu na 5 maanden raak, dus een grote verrassing. Eigenlijk komt het nu perfect uit. Als de baby een week of 5 is dan gaat ze naar school. De nieuwe situatie is gewend en ik hoef niet op iemand terug te vallen.
Wij waren eigenlijk voor de geboorte van onze dochter er al over uit dat we zo'n 3 jaar er tussen mooi zouden vinden.... Dus toen onze dochter een jaar of 2 was zijn we er weer wat meer over gaan praten. En ik moet zeggen dat we het heel goed uitgekiend hebben. We zijn nu uitgerekend 4 dagen na mijn dochter haar 3e verjaardag (precies volgens 'plan') Onze beide zwangerschappen waren snel raak (1e in de 1e ronde, 2e in de 2e ronde). We vinden het zelf heel fijn dat er toch 3 jaar tussen zit. Onze dochter wordt nu lekker wat zelfstandiger en je kunt dingen at makkelijker uitleggen.
Toen ik weer voor het eerst ongesteld werd (na exact tien maanden) zei ik tegen mijn man, hé man, ik ben weer vruchtbaar, wat denk jij ervan? En hij dacht dat we wel kunnen wachten maar wist eigenlijk niet goed waarop we dan zouden moeten wachten. En zodoende besloten we samen dat we er meteen voor zouden gaan!
Over de tweede hebben we nooit twijfels gehad. We wisten voordat Max werd geboren al dat we meerdere kinderen wilde als het ons gegunt was. Toen Max 15 maanden was hebben we besloten ervoor te gaan, gelijk zwanger maar werd een MK en na de MK direct weer zwanger. Was wel een verrassing aangezien Max bijna 2 jaar op zich heeft laten wachten. Een derde is nu eerder de vraag. Ergens willen we allebei wel, maar er zijn genoeg redenen om het niet te doen. Maar regelmatig hebben we het er wel over zodat we elkaar hierover ook blijven aanvoelen. Ik zou zeggen, open bespreken en dan verder kijken. groetjes, krissa
Wij hadden hier dezelfde situatie als bij jullie, KS, zware eerste maanden, tot 10 maanden 's nachts feesten. En bij 9 maanden zijn wij voorzichtig gaan proberen voor een 2e. Ik was meteen zwanger, kreeg een miskraampje ( 5 weken ) toen een maand niet gelukt en de 3e maand zwanger, dus presies toen ze een jaar was! Ik had 't er vanaf het begin al vaak over "Als de kinderen..." enzo en op den duur begon manlief er zelf over in bed. Eigenlijk ook omdat wij tussendoor geen pil oid geslikt heben maar met condooms. Toen vroeg hij op den duur hoelang we wouden wachten, en dat was ons teken om 't te proberen.
ik bespreek altijd alles met mijn man. Als het in me op komt. Ik wilde heel snel al weer voor een 2e. Hebben we het lang over gehad. Uiteindelijk was ik weer zwanger toen mijn dochter een jaar was. (ben begonnen toen mijn dochter 4 maanden was) Heb ook een ks gehad overigens en ik wilde me in eerste instantie niet aan het jaar houden maar is dus toch zo gelopen.
Hier moest ik er het eerste jaar niet aan denken door de gebroken nachten, in combi met werk, gezin, huishouding viel alles me best zwaar. Ongeveer 3 jaar verschil leek ons goed en dan zouden we rond haar 2e verjaardag er voor gaan. Bij de oudste duurde het 8 maand. Na haar verjaardag begonnen de hormonen wat hun werk te doen.. langzaam steeds sterker wordende kriebels. Zo rond de zomer dus met 1,5 was bij mij de wens sterk aanwezig. Voor mijn man hoefde het nog niet zo. Maar langzaam werden we wat makkelijker met de anticonceptie en op een gegeven moment besloten om gewoon te zien hoe het loopt. Toen was het in 1x raak haha. Straks zit er bijna 2,5jaar tussen. Dat leek mij vroeger een mooi leeftijdsverschil Ik vond het hier ook belangrijk dat dochter kon lopen en bijna 2 jaar bv kon krijgen.
Wij wisten van tevoren al dat we 2 kinderen wilden (of meer maar iig 2...) Dus op een gegeven moment zijn we er weer voor gegaan toen Mart een maand of 8 was. Toen net als Suusjeuh een vroege miskraam gehad en daarna snel weer zwanger. We hebben het toen gewoon regelmatig even over gehad..
Toen onze oudste 6 mnd was, was ik er al uit: ik wil er nog één! En heb dat ook meteen besproken met m'n vriend. Hij vond het daar nog veel te vroeg voor, niet alleen om het te proberen maar ook om er een besluit over te nemen. Hij was er niet uit of hij het bij één wilde laten, of het nog eens wilde proberen. Eerst maar eens kijken hoe we het allemaal zouden redden met onze zoon. Prima, ik vond het ook nog wel vroeg, was al dolgelukkig dat we één kind hadden waar we allebei gek op waren. Toen oudste 13 mnd was, ben ik er weer over begonnen. Dat ik het toch wel heel erg leuk zou vinden als er een tweede kindje zou komen. Deze keer vroeg vriendlief wel door. Waarom zou je dat willen, wanneer zou je dat willen, hoeveel zou je er in totaal willen? Hij luisterde naar mijn reacties, vertelde hoe hij erover dacht. En héél kort daarna gingen we ervoor, met een heel gelukkig resultaat tot gevolg.
We wisten van tevoren al dat we sowieso 2 kinderen wilden. We hebben het er verder pas weer over gehad toen onze dochter zo'n 1.5 jaar was.. Daarvoor was ik er echt nog niet aan toe. Daarnaast wilden we graag zo'n 2,5 tot 3 jaar leeftijdsverschil (voor zover je dat kan plannen) zodat de oudste wat zelfstandiger is. Nadat we het besluit genomen hadden zijn we er voor gegaan toen onze dochter een jaar en 8 maanden was. Het was meteen raak dus als alles goed gaat zal er hier 2.5 jaar tussen zitten. Kleiner leeftijdsverschil zou ik zelf denk ik te zwaar hebben gevonden.. Heb mn handen nu nog vol aan d'r..
Mijn ideale plaatje was ook 2 kinderen. Na 2,5 jaar in de MMM gezeten te hebben was ik zwanger. Toen besloten nadat Luca 9 maanden oud weer de MMM in te gaan voor een 2e kindje. Uiteindelijk heeft het nog 2 jaar geduurt voordat ik zwanger was van de 2e. Wij kunnen ons geluk net op want voor hetzelfde geld was het nooit gelukt en nu hebben we straks het ideale gezin met 2 kinderen. Na de eerste is tegen mij gezegd dat een 2e er niet in zou zitten omdat ik in de overgang zit en gelukkig is het met behulp van heeeeeeeeeeel veel hormonen en het ziekenhuis in Dusseldorf die wel wilden helpen het toch gelukt.
Al tijdens de zwangerschap van onze 1e kwam het onderwerp 'wanneer een 2e?' aan bod. Besloten dat als bevalling goed ging en we ons sterk in ons schoenen voelde staan, we voor een 2e gingen. Over de 1e hebben we ruim 15 maanden gedaan, dus dat speelde ook wel mee. Al kwam de 2e al 5 maanden na de bevalling Dat we nu voor een 3e gaan hebben we ongeveer 2 maanden geleden besloten...
Ha meiden! Bij mij kriebelde het al vrij snel na de bevalling, maar ik begon er met manlief over toen mijn dochter 9 maanden was (was in september). Hij wilde toen wachten tot december, maar we hebben toen onderhandeld en toen zijn we halverwege oktober begonnen en nu zwanger!!! Als de 2e geboren is, is mijn dochter 1,5 jaar en zoveel schelen mijn zusje en ik ook en dat was altijd geweldig! Ik heb ook een ks gehad, maar de gyn zei dat hij afraadde om binnen het jaar te bevallen, maar je mocht zeker binnen het jaar zwanger raken!!!