Hendrik en jelle verschillen 1 jaar en 9 maand het zijn twee heerlijke ventjes en het valt mij echt 100% mee de eerste weken moet iedereen weer zijn/haar plek vinden in het gezin maar het loppt nu perfect en eigenlijk vind ik het niet erg zwaar en heb genoeg tijd voor me zelf. ze wachten wel opelkaar en jelle helpt altijd mee in de verzorging van hendrik verschonen flesje geven etc. ze lachen met z'n twee wat af hendrik reageerd heel sterk op jelle, jelle zingt veel voor hendrik en dan lacht hendrik weer. ik vind het heerlijk maar natuurlijk soms wel even druk, spitsuur 'sochtends eten en wassen en aankleden en 'savonds hetzelfde
Ik had die twijfels ook heel erg tijdens mijn zwschap. was bang dat Noah heel jaloers zou zijn en dat hij heel veel aandacht zou vragen enzo enzo.. moet zeggen Lucas is nu bijna 7 weken en het valt me alles mee. Je vind je ritme erin. Het is idd erg gezellig, Noah vind zn broer heel erg leuk en Lucas is een makkelijk mannetje. Het is wel zo, althans ik, dat je veel makkelijker bent met de 2e. dingen waar je heel onzeker over was bij de 1e die gaan nu veel makkelijker en soepeler daar door ben je ook ontspannen en dat breng je over. Moet ik wel bijzeggen dat Noah als baby best moeilijk was, snel overprikkelt en veel krampjes, en dat Lucas een hele relaxte en makkelijke baby is...
Van te voren bedenk je van alles,maar het loopt toch altijd anders. Met de 2e ben je inderdaad wat makkelijker. Het scheelt ook dat bij ons de oudste al 2 dagen naar de psz gaat. En het is ook een kwestie van handig zijn. Ik maak af en toe gewoon een planning, van wat er moet gebeuren die dag. En dan ligt de jongste in de box ,en de oudste zit dan voor de tv, tja dat is dan eenmaal zo. ´s Avonds als alles op bed ligt, wil je ook wel even een uurtje voor jezelf en even een keer geen was vouwen. Daarnaast heeft de oudste wat *speciaal* speelgoed voor de tijd dat ik even met de baby bezig ben, en dat werkt hartstikke goed. Ook samen dingen doen met de oudste, baby in bad doen, koekjes bakken e.d. werkt prima. Het scheelt ook dat nr.II al heel vroeg vlot ging doorslapen dan ben jezelf ook fitter en kan je gewoon meer hebben. Na een week of wat 7-8 liep alles als een trein, je moet het jezelf gewoon niet te moeilijk maken, qua huishouding enzo, scheelt een hoop ergenis
Dat vond ik dus totààl niet Ik vond van geen naar 1 vele malen moeilijker, dan van 1 naar 2. Nu was Milan wel wat moeilijker dan Misha, maar denk dat die onrust meer van mijn onzekerheid afkwam. Misha was een modelbaby, die sliep vanaf het begin af aan door (moest ik wakker maken voor een nachtvoeding) en was heel rustig en lief.. Het enige wat ik wel altijd heel bewerkelijk vond, was als ik even weg moest met de auto (vooral in de winter). Pffffffff, wat een onderneming elke keer:x Kind inpakken en in de maxicosi, andere kind in zijn jas+de rest hijsen. Met de cosi naar de auto sjokken, ondertussen je andere kind met je stem bij je houden (nu ben ik wel heel erg streng altijd geweest, mijn kids luisteren buiten enòrm goed. Er wordt niet gerend en geravot op de stoep, zelfs niet nu Milan 5 is). Oudste in de auto, cosi in de auto, vastmaken. Daarna oudste kind vastmaken en dan kun je weg...Bestemming bereikt, weer alles, maar nu andersom Terug naar huis....huppa, nog een x het riedeltje herhalen en thuis nog een keertje in omgekeerde volgorde Maar verder.....Je groeit erin en denkt er verder niet eens meer overna..In mijn ogen wel heeeel belangrijk; structuur in je gezin. Wees consequent naar je kinderen toe, houdt een beetje een ritme aan, zo weten je kinderen ook waar ze aan toe zijn en zullen ze veel minder snel gaan meuten.. En probeer geen supermama te zijn, dan ga je jezelf wss overvragen. Lukt het huishouden een keertje niet, dan NIET. Voel je daarover niet schuldig er komen weer rustiger tijden. En neem je rust als je kinderen ook een rustmoment hebben. Ga die momenten niet lopen rennen om tòch even de ramen te zemen. Je kids en jezelf hebben veel meer aan een uitgeruste en ontspannen mama. Voor je het weet zitten ze allebei op de basisschool en kun je weer naar hartelust je ramen zemen wanneer het jòu uitkomt
Had ook veel vragen/twijfels tijdens mijn 2e zwangerschap. Toen mijn zoontje geboren werd had mijn dochter even de tijd nodig om aan haar broertje te wennen. Zo sliep ze altijd wel goed maar na de bevalling was dat toch even wennen. Zo hoorde ze elk huiltje van hem en dat was zeker wel even wennen. Maar al heel snel gaat het gewoon goed en kan je je niet meer indenken hoe het was met 1 kind.
Hier een leeftijdsverschil van 18 maanden, de jongste is 6 weken. De eerste weken waren hier moeilijk vond ik, maar de oudste was net een paar dagen voor de geboorte in een moeilijke periode begonnen ('s nachts vaak wakker, overdag heel jengelig en aanhankelijk) en die is net weer een week achter de rug. Hij is wel altijd heel lief geweest voor zijn kleine broer. Nu vind ik het heel goed te doen. Mijn jongste is nochtans niet zo gemakkelijk, hij vraagt heel vaak borstvoeding ('s nachts valt het gelukkig goed mee en laat hij telkens ruim vier uur tussen) en moet lang rechtop gehouden worden voor een boertje. Ook krampjes zijn er hier wat bij, vooral 's avonds, dus hij eist wel wat aandacht op. Maar het is een lieve baby vind ik, en als hij wat ouder wordt gaat het vanzelf wel beter.
Bij ons zit er 17 maanden tussen de meiden. De eerste maanden waren goed te doen, Fay sliep veel, alleen 's nachts wat minder (dit heeft ze tot 14 maanden volgehouden ongeveer, pas daarna ging ze hele nachten slapen). In de wandelwagen ging heel goed, Sam voorin en Fay in de bak achterin. Toen ging Sam lopen en werd het iets lastiger... Naderhand wilde Fay de wereld ook gaan verkennen en werd het nog lastiger. Al een hele tijd denkt Fay dat ze net zo oud is als Sam en dat is best frustrerend! Het zijn twee meiden met heel veel pit en super eigenwijs... en ik denk regelmatig "waar ben ik aan begonnen?" het zal best wel makkelijker gaan worden hoor, maar ik vind het echt heel zwaar. En ja ben super gek op de meiden, zou ze niet kwijt willen, voor geen goud! Maar als ik het over zou doen weet ik niet of ik het nog zo zou doen... Wat wel heel fijn is, ze gaan allebei (3jr 2mnd en bijna 22mnd)nog naar bed 's middags.. en dit is regelmatig van 13 uur tot 15:30. De ochtenden zijn hectisch, de avonden zijn heel goed te doen (het naar bed brengen, want daarvoor zijn ze heeeeeeel vervelend, dan zijn ze moe en gaan ze lekker klieren)
Thijs verheugde zich al snel op de komst van "de baby". Hij wilde graag een zusje en toen het na de geboorte ook nog een zusje bleek te zijn was hij helemaal in de 7e hemel ! Het is van begin af aan heel goed gegaan met Thijs en Sophie samen. Hij kust haar, aait en knuffelt en zegt minimaal 5 keer per dag dat hij wel heel erg blij is met zijn zusje. Nu nog steeds ! Ook Sophie reageert nu al op Thijs, die twee zijn echt al vriendjes. In huis was het wel eens pittig, vooral op dagen dat ik alleen was. Vaak als dan anderen in huis waren was Thijs extra druk en uitgelaten. Ook op momenten dat ik zit te voeden haalt hij weleens kattekwaad uit. Dit heeft een tijdje geduurd maar nu is de 'storm' over. Hij heeft wel het geluk dat hij een makkelijk zusje heeft. Ze slaapt nog veel overdag waardoor Thijs veel aandacht krijgt, eigenlijk net zo als voor haar komst. Ik vind het geweldig, twee kinderen ! Maak je geen zorgen en geniet zo veel als je kunt ! Misschien kun je nu al het boekje "babytje op komst" lezen met je peuter, echt een aanrader. Thijs vond het prachtig en herkende veel toen Sophie er uiteindelijk was ! Groetjes, Nikki F
O ja, onze kinderen schelen 3 jaar een 1 maand. Dat is wel leuk, Thijs heeft alles goed meegekregen tijdens de zwangerschap en vindt het nu heel leuk om te helpen. Het enige moeilijke vind ik de deur uit gaan met twee kids. Even naar de stad of de supermarkt voor een boodschap, dat is een hele onderneming als ik alleen met hun ga. Thijs wil niet altijd zo lang lopen en we hebben geen tweelingwagen. We hebben nu een plankje voor aan de wagen waar hij op kan staan. Dan gaat dit misschien makkelijker !