hoi iedereen. We hebben een zoontje van bijna 3,5. En hebben in december een miskraam gehad. Nu twijfel ik heel erg of we het nog wel een keer moeten proberen. Aan de ene kant wil ik het niet omdat ik bang ben dat het nog een keer mis gaat. Maar aan de andere kant verlang ik wel weer heel erg naar een 2e kindje. Meer vrouwen die dit hebben mee gemaakt of voelen? Hoe gaan jullie hier mee om? Gr
Hier ook! Ik heb vorig jaar een miskraam gehad met een hele nasleep waardoor ik eerst echt niet durfde. Maar de wens is groter en sterker dus toch besloten er weer voor te gaan. Tuurlijk zal ik onzeker en bang zijn als ik weer zwanger ben maar moet vertouwen op mn lichaam dus dat probeer ik ook te doen. Ik heb immers al een gezonde dochter
Herken het heel goed Heb ook een miskraam gehad afgelopen jaar met erg veel complicaties Maar de gedachte om niet meer zwanger te zijn en geen kindje meer te krijgen doet me meer pijn dan wat ik heb mee gemaakt Vandaar dat ik mijn angst probeer weg te schuiven Hoewel ik echt dagen heb dat ik doodsbang ben Zelf probeer ik veel afleiding te zoeken en merk dat dat goed helpt
Pittig he, een miskraam. Ik snap best je gedachte dat je niet weet of je het nog eens durft. Zelf heb ik voor ons zoontje ook een miskraam gehad. We willen in de loop van dit jaar wel voor een tweede gaan. Ik hou er rekening mee dat ik een miskraam krijg, maar tegelijk helpt de gedachte 'we hebben een zoontje, mn lichaam weet wat het ermee moet'. Voor mij is de wens voor een tweede iig sterker dan de angst voor een miskraam.
Wat een fijne reacties!! Wij hebben het er gisteren nog eens goed over gehad, en gaan er gewoon voor. Als het zover is zullen de eerste weken best spannend zijn, maar ik hou in me achterhoofd dat mijn lichaam het al eens gedaan heeft, en dat het goed moet komen.
Na de laatste miskraam durfde ik gewoon echt niet meer tot ik ineens zwanger bleek te zijn door Medicatie . En godzijdank nu 16 weken bijna 17 maar dan nog is die angst er . Denk dat de angst pas weggaat als je daadwerkelijk je kindje in je armen heb . Hopelijk kan je de moed en de wil laten overheersen op de angst ookal is dat heel moeilijk .
Wat vervelend dat jullie dit hebben moeten meemaken! Zelf heb ik vorig jaar ook een miskraam gehad na in 2016 al een gezonde dochter te hebben gekregen. Ik vond dit ook een heftige ervaring en we hebben toen ook besloten om even te stoppen. Na een 3 maanden bleef het krijgen van een tweede kindje toch zo kriebelen, dat we er weer voor zijn gegaan. Inmiddels 21 weken zwanger van ons mannetje. De eerste weken van de zwangerschap waren een hel. Zoveel angst dat het weer mis zou gaan. Langzamerhand kan ik dat wel loslaten. Daarmee wil ik zeggen dat het eng blijft, ook als je straks weer zwanger blijkt te zijn, maar de gedachte aan dat kindje weegt daar wel enorm tegenop! Ik hoop dat jullie snel een positieve test mogen vasthouden en van een mooie zwangerschap kunnen gaan genieten!
Heel herkenbaar, voor m'n eerste zwangerschap heb ik ook een miskraam gehad het ergste daarvan is dat het vruchtzakje maar bleef doorgroeien ondanks dat ie leeg was. Ik had ook geen bloedverlies en de symptomen waren redelijk heftig ook was ik erg humeurig ik bleek 11+3 weken te zijn en 2 weken later is het pas op natuurlijke wijze afgestoten. Toen k weer zwanger was. Zei m'n gevoel dat het dit x goed zat en maakte ik me er totaal geen zorgen om. M'n dochter is inmiddels 1,5 en ik ben nu weer zwanger, nu wel erg bang dat het mis kan zijn/gaan dit ook ivm omstandigheden. Zodra ik de eerste echo heb dan ben k wel wat gerustgesteld. En kan ik hopelijk genieten. Het enige wat ik je kan meegeven is hoe moeilijk het ook is er niet aan te denken. Zoek evt afleiding