Hallo allemaal, Ik heb heel lang gewacht om mijn verhaal te delen met de buiten wereld maar er is niemand die ik ken die het zelfde heeft mee gemaakt als mij. Ik zal even een stukje over me zelf vertellen. Ik ben 21 jaar en heb voor iets meer dan 7 en een half jaar relatie en we zijn sinds kort getrouwd en heel erg gelukkig! Mijn man en ik willen heel graag een kindje dat is echt alles waar we op dit moment aan denken. Vorig jaar oktober kwam ik erachter dat ik zwanger was we waren zo blij maar het was nog kort ongeveer 10 weken. We waren heel erg blij maar ik had het helemaal niet verwacht op dat moment dus ik was wel aan het huilen maar ik huilde van blijdschap en omdat ik al bang was voor de bevalling. Maar goed niet veel dagen later kreeg ik dus een miskraam ik was zo boos en van slag. Ik werkte zelf in de kinderopvang dus ben een hele tijd gestopt met werken omdat ik gewoon niet meer mijn draai kon vinden. Aan mijn familie liet ik niet echt merken dat er wat met mij aan de hand was maar ik was echt heel erg verdrietig. Maar goed maanden gingen voorbij, ik pakte me leven weer op ging weer aan het werk en probeerde er zo min mogelijk aan te denken. 'Ik werd ook ongesteld dus hoefde volgens de dokter niet gecuretteerd te worden. Oke maanden gingen voorbij me leven was weer normaal. Toen voelde ik me zo moe vaak plassen zo misselijk daar had ik de 1e zwangerschap geen last van. Ik kon niets eten zo misselijk was ik, kon niets hebben! Maar wat was ik blij dat ik dat gevoel had zo dankbaar en dat was in april toen kwam ik erachter toen was ik er wel mee bezig maar had het ook weer niet verwacht dat het zo snel zou gaan. Toen was ik 12 weken zwanger. 29 april 2014 had ik mijn echo we hoorde het hartje kloppen dat was op de verjaardag van me moeder ze was zo blij mijn man natuurlijk ook en ik! Maar goed ik voelde paar dagen later weer wat ik de eerste keer ook voelde en ja 4 mei ben ik mijn baby verloren maar omdat ik wist dat ik maanden down was hebben mijn man en ik erover gehad stel dat het weer gebeurd dat ik dan niet zou stoppen met werken maar na een weekje het weer zou proberen. Dat hen ik dus gedaan en kwam er dus sneller bovenop. Maanden gingen dus weer voorbij maar sinds 4 mei is het bloeden nooit gestopt. De dokter zei elke keer maar weer zijn je hormonen niets aan de hand. Ik bloedde zoveel en na 4 maanden werd ik zo boos dat ik erop stond dat ik een echo kreeg. Eenmaal in het ziekenhuis bij de gynaecoloog' ik hen geen verstand van die echo's maar zelfs ik zag dat iets niet klopte!' Ze zag dus allemaal dingen in me baarmoeder waar ik nog steeds niet precies achter ben wat het was maar het was net zo groot als een appel en erom heen zag ik nog wat dingen. Dus gelijk werd ik naar het observatorium gestuurd en werd de dag er na geopereerd het zou een curretage van 10 minuten zijn maar het duurde uiteindelijk meer dan een uur wou niet mocht kwam ik later achter het had onder narcose gemoeten. 22 juli was dat trouwens. Dus het leven gaat door was druk met mijn bruiloft aan het plannen en was dus getrouwd. Op een vrijdag was ik getrouwd en die maandag moest ik voor controle komen van 22 juli. Ik bloedde niet helemaal niets tot de dag naar mijn bruiloft begon het weer ik dacht dat ik ongesteld was maar dat was het niet.. op de echo bleek het niet goed te zijn ik kon de zelfde dag geopereerd worden maar het was weer bij bewust zijn en het deed zoveel pijn dat ze de operatie moesten stoppen. En op 11 september werd ik opnieuw geopereerd onder narcose. De operatie duurde 2 en een half uur maar moesten de operatie stoppen omdat ze een gaatje in mijn baarmoeder hadden geprikt ze zeiden van te voren dat zoiets kon gebeuren maar het bijna nooit voor komt ha! En natuurlijk gebeurde dat bij mij. Ik ben nu dus zo bang dat ik gewoon niet zwanger kan worden door dat ze 3x daar bezig zijn geweest. Ik ben gisteren ongesteld geworden maar ik hoopte dat het raak was voor mijn gevoel was het raak. Toen ik zag dat ik ongesteld was heb ik zo erg gehuild ik heb me zelf in slaap gehuild omdat ik zo teleurgesteld was. Ik ben dus wel 5 dagen te vroeg ongesteld en het was best wel veel voor mij doen maar de dag er naar vandaag dus gebeurd er vrij weinig het bloed wel maar niet erg ofzo. Mijn vraag is heeft iemand dit mee gemaakt en uiteindelijk toch nog zwanger geraakt?? Ik ben echt zo verdrietig!!!!
Sorry maar ik begrijp je verhaal niet; tis nogal een onsamenhangend geheel. Begrijp ik het goed dat je na de curretage van je tweede mk 4 maanden hebt gebloed??? Aan een stuk door? En dat uiteindelijk bleek dat er nog restweefsel in je baarmoeder zat dus dat er n 2e curretage moest plaatsvinden en daarna nog een derde? En je hebt geen uitleg gekregen of gevraagd?
Wat een ellende meid. Ik heb een miskraam gehad net voor de zes weken zwangerschap. Morgen zou ik uitgerekend zijn, gelukkig ben ik nu wel morgen 17 weken zwanger. Voelde me toen ook zo ontzettend ongelukkig en niet begrepen. Hoop dat je snel een goede zeangerschap mag hebben. Heel veel sterkte.