Hoi Ik heb me net voorgesteld op het forum en ik wil eigenlijk mijn verhaal kwijt. Ik ben blij dat ik dat hier kan doen! Alvast bedankt voor het lezen. Ik ben ik oktober 2002 gestopt met de pil. Het duurde een jaar voor ik voor het eerst zwanger was. Ik was werkelijk over de dollen, leefde op een super roze wolk! We hadden net besloten te beginnen met onderzoeken, het zaad van mijn man was al in onderzoek! Met 12 weken kreeg ik een echo. Wat was dat spannend! We zouden ons kindje voor het eerst zien. Mooi niet dus! Het kindje was met 7 weken al gestorven (konden ze na een inwendige echo bevestigen). Ik moest maar contact opnemen met mijn verloskundige. Er is een verloskundige op bezoek geweest om ons uit te leggen wat ons te wachten stond, wat er allemaal kon gebeuren. Niet lang daarna begon ik te bloeden en een week later kwam het vruchtje spontaan. Ik was blij dat mijn lichaam het overleden kindje zelf kon afstoten. Een miskraam kon iedere vrouw overkomen, dus waarom zou het mij niet kunnen overkomen dacht ik! En ik was allang blij dat ik zwanger kon raken. Na één menstruatie was ik weer zwanger. Kon mijn geluk niet op! Het was ons weer gelukt, en dat in zo'n korte periode! Ik kreeg met 7 weken een echo vanwege onzekerheid van mijn kant. Goh.. ze konden niks vinden. Misschien was ik wel wat korter zwanger. Twee weken later moest ik terug komen maar ik wist wel dat ik niks leuks te zien zou krijgen. Een soort van zelfbescherming. Ik had gelijk. Ik hoopte alleen dat deze miskraam weer snel afgelopen zou zijn. Ik begon te vloeien en een week later moest ik naar de gyneacoloog. Ik kreeg vaginale pillen toegediend en daardoor zou het vruchtje afgestoot worden. Mooi niet dus. Ik heb van 16uur tot 01uur vreselijke weeën gehad, klonten groter als een vuist uit mogen "persen" en elke bloedprop heb ik met eigen handen fijn geknepen om te controleren of het vruchtzakje erin zat. Zelfs manlief heeft de bloedproppen fijn geknepen. Wat moet die man het moeilijk hebben gehad om zijn vrouw zo te zien pijnlijden zonder dat het nut heeft (behalve dat je hoopt dat het vruchtje loslaat!). De dag erna moest ik terug komen in het ziekenhuis, kreeg weer een inwendige echo terwijl ik al had verteld dat het vruchtje nog op z'n plaats zat. Ik had natuurlijk gelijk. Meneer de gyneacoloog wilde ff tjekken of ik kans had op infectie dus hij ramdde een eendebek in mijn vagina en ik gilde het uit (ik vloek nooit.... toen wel). Ik kon weer naar huis. Een paar dagen later moest ik weer in het ziekenhuis komen (gelukkig bij een andere gyneacoloog) en hij adviseerde mij een curretage te ondergaan. Als er iemand is die bang is ben ik het wel! Ik zou die vrijdag geholpen kunnen worden. Ik heb de rest van die week niet gegeten en geslapen. Die vrijdagochtend heeft mijn man afgebeld. Ik durfde echt niet. Ik heb weken lang mijn temperatuur op gemeten om in de gaten te houden of ik een infectie had. Gelukkig niet. Ik ga nu vertellen hoe lang ik gelopen heb met dat dode kindje in mijn buik. Jullie gaan waarschijnlijk schrikken, achteraf vind ik het ook heel erg lang. Het heeft er 22 weken gezeten! Dat is over de helft van een gezonde zwangerschap! Tjonge jonge! Wat een tijd was dat. Maar oh wat was ik blij dat het vruchtje EINDELIJK los had gelaten! Ik heb de verloskundige gebeld of ze wilde komen maar deze mevrouw vondt dat niet nodig. Ik heb aan mijn man gevraagd of hij het vruchtje naar het ziekenhuis wilde brengen voor onderzoek, dat heeft hij gedaan. Twee dagen later kregen wij de rekening van de verloskundige "abortusbegeleiding". Je denkt toch niet dat ik OOIT nog naar deze praktijk ga? Ik was echt zwaar beledigd. Het heeft nog een half jaar geduurd voor ik weer zwanger was. Ik was super zenuwachtig maar mocht met 9 weken al een echo (ik wilde niet eerder!). Op de echo was een kloppend hartje te zien en de rest heb ik eerlijk gezegd niet kunnen zien vanwege de tranen! Zo blij waren mijn man en ik. Gelukkig is deze zwangerschap wel goed gegaan. Nu ligt er boven een super meid te slapen. Ik ben nu weer zwanger, want manlief en ik hebben de wens ons gezin uit te breiden. Ik heb met 8 weken een echo gehad en daarop konden ze niks vinden (bij verloskundige). Ik heb weer een week in de zenuwen gezeten. Maar die week erop zagen wij een kloppend hartje! Blijkbaar ben ik korter zwanger dan ik had gedacht. Ik moet nog een week wachten tot de volgende "officiële" termijnecho. Ik kan bijna niet wachten, ben weer mega zenuwachtig. Ik hoop zo dat het goed zit! Zo, dat was mijn verhaal. Bedankt voor het lezen Gr. Brussie
Brussie,pijnlijk verhaal dat gelukkig toch goed eindigde met jullie dochter en nu nieuwe zwangerschap,gefeliciteerd en ik duim mee vr een goed verder verloop groetjes flyke
pff wat een verhaal brussie. Om stil van te worden. In ieder geval van harte met jullie zwangerschap en ik duim dat dit wondertje over een x aantal maanden gezond ter wereld komt!
Ik word er helemaal stil van van jou verhaal. Ik ben ook blij om te lezen dat je eindelijk een gezonde dochter op de wereld heb gezet. Ik zal zeker duimen voor je dat deze zwangerscap goed verloopt en dat je er volop van kan genieten. Liefs Jolie
Tjonge jonge.. dit zijn de mindere verhalen om te lezen. Ik ben wel ontzettend trots op je dat het toch hebt volgehouden, met als gevolg een prachtige meid.. Heel veel succes met deze zwangerschap. Hopelijk komt er nog een wolk van een baby bij. Vergeten zul je dit negatieve avontuur nooit, maar hopelijk kan de blije lach van de (straks) 2 kinderen je het wel even doen verdwijnen op de achtergrond.. Heel veel succes en geniet van deze zwangerschap!
pfff hier valt ook een enorme stilte na je bericht..wat een verhaal. Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Tjonge Brussie, wat vreselijk dat je 2 miskramen hebt mee moeten maken en de 2e keer zo lang met het vruchtje hebt rondgelopen. Dat laatste is geestelijk volgens mij heel zwaar. Ik vond dat zelf nl. ook, en bij mij heeft het "maar" 3 weken geduurd voor ik een curettage heb gehad. Gelukkig heb je een gezonde dochter gekregen. Ik duim heel hard voor je dat het goed mag gaan met deze zwangerschap! Heel veel succes volgende week. Houd je ons op de hoogte? groetjes, Marla
Fijn dat je wens toch in vervulling is gegaan! Hoop vanharte dat nu bij deze zwangerschap alles goed is! NB abortus is de medische term voor miskraam. Alleen wij hebben daar een andere associatie bij.
Brussie, wat een verhaal zeg... Kreeg er kippenvel van! Wat kun je je dan vergissen in mensen zeg... Sommigen zijn echt HORKEN. Ik hoop echt voor je dat deze zwangerschap helemaal goed gaat en dat je lekker kunt gaan genieten! Liefs, Linda
Hoi Brussie, wat een verhaal zeg, je zou die harken af en toe wat....ik ken het verschijnsel. Ik heb nu inmiddels één molazwangerschap en een miskraam achter de rug..hoop net als jij dat het nu wel een keer goed mag gaan....als we weer zwanger zouden raken dan denk ik dat ik het ook niet meer zal hebben van de zenuwen, zeker na twee keer geen goed bericht. Ben in ieder geval blij voor jou en hoop dat ook deze zwangerschap goed mag gaan! Angela
Bedankt voor het lezen allemaal! Het gaat wel oké met mij. Ik zit midden in een verhuizing. Er zijn mensen die mij hebben verteld dat als ik ga inpakken ik een miskraam zou kunnen krijgen. Waar halen sommige mensen het lef vandaan om iemand de schuld te geven van een miskraam! Ik zie zwangerschap nog steeds als iets normaals. Ik ga niet anders doen nu ik zwanger ben. Ervaring leert dat dat helemaal geen enkele nut heeft! Ik moet nog een week wachten op de termijnecho.. De zenuwen beginnen al door mijn lijf te gieren. Waarom kan het niet gewoon normaal gaan? Ik geloof niet dat ik de natuur snap. Als er dan een fout vruchtje bij iemand moet zitten, laat dat vruchtje dan bij iemand zitten die geen kinderen wil! De zogenaamde foutjes die dan geabborteerd worden! Maar goed, zoiets kan natuurlijk niet. Helaas. Nou, ik moet niet te negatief denken hoewel ik van de week er zeker van was dat deze zwangerschap niet goed is. Nog een week en dan weet ik het! Gr. Brussie
wow wat een verhaal. veel succes iig voor volgende week. hopelijk krijg je goed nieuws en kun je verder blijven genieten van je zwangerschap
Je reactie Brussie begrijp ik heel goed dat van laat anderen de vruchtjes met een "foutje" krijgen die het zowieso niet willen..... Het blijft oneerlijk verdeeld.....