Vanmorgen ben ik naar de VK geweest voor een echo. Alles ging goed, vorige zwangerschap ook. Ik zou nu 9,5 weken zwanger zijn maar het vruchtje is maar 6wkn2dgn. Aangezien ik een erg regelmatige cyclus heb betekent dit dus een miskraam. Ik weet gewoon even helemaal niks meer. Ik ga heen en weer tussen hoop (wat echt niet terecht is), vedriet, boosheid en alle andere emoties. Mijn wereld staat stil, mijn gedachtenpatronen moeten van 'zwanger denken' naar 'miskraam' en 'niet zwanger'. Hoe kom je hier goed uit? Wat maakt dit verdriet minder? Ik weet het echt niet meer...
Allereerst heel veel sterkte met dit vreselijke verdriet!! Ik begrijp dat er dus helemaal geen hartactie te zien was? Ja ik weet niet vanaf wanneer je dat kan zien. Meid ik weet hoe het voelt! Steun maar op ons hoor. Wij zijn er voor je!!! Heel veel liefs Linda
jeetje, dat is klote, er was dus geen hartje te zien Meid heel veel sterkte, wat hebben ze in het ziekenhuis gezegd verder??? liefs fredje
Mummy, dat is echt sh*t. Ook ik weet hoe je je voelt. En al jou vragen? neem maar eerst eens de tijd voor jezelf, dat is nu alleen belangrijk. Laat die vragen maar even voor wat het is. Ik ben nu 7 weken verder na mijn miskraam en zit nog steeds met die vragen. Maar wat Linda al zegt, uit je hier maar, wij zijn er voor je. Heel veel sterkte, ik denk aan je. Liefs Hope
Dat zal n flinke shock geweest zijn En nog zijn trouwens.. Ik heb het niet mee gemaakt (klop af) maar kan me n beetje inbeelden hoe je je voelt. Ik wens je alle sterkte van de wereld nu want ik zou idd ook even niet meer weten hoe verder
Ach meid toch! Wat ontzettend akelig en verdrietig!!! Ja, dat is een forse omschakeling; van zwanger naar miskraam en niet zwanger. Schrijf je verdriet hier van je af meid, want hier zitten meiden die hetzelfde meegemaakt hebben en die je kunnen steunen. Veel sterkte met het verlies van je kleintje. Liefs, Anouk.
Het had mijn verhaal kunnen zijn helaas!! Ik was bijna 12 weken zwanger toen ik (vanwege mij leeftijd) bij de eerste controle bij de gynaecoloog en echo kreeg. Het bleek dat het kindje niet ouder was dan 8+ weken. Ook was er geen hartslag meer. Dit is nu 1 1/2 week geleden maar nog voel ik de pijn, woede,onmacht,ongeloof en verdriet als op de dag zelf. Ik heb het verdriet toegelaten en heel veel gehuild dat luchtte toch wel op! En merk nu dat er dagen tussen zitten waar het iets beter gaat. mummy ik wens je heel veel sterkte en vooral lieve mensen om je heen.
He meiden, hartstikke bedankt voor jullie reacties. Ik weet nog niet veel over het hoe en wat, maar de verloskundige belt vanavond nog even. Het kwam zo enorm onverwacht, dat ik wel wat vragen heb gesteld maar nu een paar uur later merk dat ik nog veel meer vragen heb. Ik vind het prettig te ervaren dat jullie me begrijpen hoewel ik het vervelend vind te constateren dat dit zo vaak voorkomt. Zo veel vrouwen die dit verdriet moeten hebben... En natuurlijk hun mannen ook. Mijn man en ik zijn echt uit het veld geslagen. We gaan zo maar even met onze dochter de deur uit, want we worden hier ook moedeloos van. ik heb trouwens meteen moeder voor moeders gebeld. Had net nieuwe flessen gekregen. wilde er geen week tegenaan blijven kijken hoor...
Ach meis, wat vreselijk zeg. Je stelt je helemaal in op de toekomst en ineens is er een gat. Een gat vol met ongeloof, verdriet, terleurstelling, woede en vragen. Vragen van waarom...... Zelf heb ik dit twee keer meegemaakt. En het voelt nu nog steeds (ondanks mijn twee meiden) als een groot verlies. Heel veel sterkte voor jullie allen en je weet hier kun je altijd je verhaal kwijt. Knuf Kwebbel
Pff verschrikkelijk... Ik ben echt even stil,... Ik wil je heel veel sterkte toewensen, geef jezelf en je man de tijd om het een plaatsje te geven, -x-!
Hallo mummy, wat een verdrietige ervaring! een verschrikkelijk moment als het op de echo niet goed blijkt te zijn. Zo enorm herkenbaar en zo verdrietig! Ik wil je heel veel sterkte wensen met dit te verwerken. Ik denk ook dat je het altijd als heel verdrietig blijft voelen zoals kwebbeltje schrijft. Ik heb het nu twee keer meegemaakt en helaas nog geen gezonde kindjes; het voelt als verdriet dat er altijd zal zijn. veel liefs, Cleo
Hoi Mummy, Ook ik weet helaas wat je doormaakt... Ik kreeg ook bij de echo te horen dat het niet goed was. Dat is zo'n schok! Ik wens jou en je man heel veel sterkte toe hiermee. Wat mij geholpen heeft, was de steun van lieve mensen om me heen, er veel over praten (waardoor ik merkte hoe veel vrouwen dit hebben meegemaakt, niet fijn, maar gaf we wel steun), de tijd nemen en de ruimte geven aan mijn gevoel (verdoofd, boos, verdrietig., wanhopig, bang...), veel schrijven, tekenen en dit forum. Ook heb ik de placenta in het bos begraven, als een soort afscheidsritueel, dat deed me ook goed. Ik ga er af en toe nog even langs. Krijg je nu een curettage, of wacht je de mk af? Sterkte meid! liefs, Wietske
Lieve Mummy, Wat ontzettend naar voor jullie dat het niet goed Ik weet maar al te goed hoe het voelt: vorig jaar oktober werd tijdens mijn 12-weken echo geconstateerd dat het vruchtje bij ongeveer 6 weken was blijven steken. Op dat moment vielen mijn man en ik zo hard van onze roze wolk af. Weet al je al wat je gaat doen: afwachten of laten weghalen? Ik heb twee weken afgewacht, maar de miskraam kwam niet spontaan. Daarna twee ronden tabletjes gehad om te proberen de miskraam op te wekken, ook tevergeefs helaas. Dus uiteindelijk ben ik in het ziekenhuis gecuretteerd, en dat was een ontzettende opluchting. Wat mij erg geholpen heeft bij het verwerken van het gebeurde is de steun van alle lieve dames hier op dit forum, doordat ik gewoon tegen ze aan kan praten als ik daar behoefte aan had of vragen kon stellen als ik iets wilde weten. En natuurlijk de steun van mijn man en onze lieve familie en vrienden. Lieverd, mocht je vragen hebben of gewoon even tegen ons aan willen praten, doe dat dan vooral. Als ik iets voor je kan betekenen... Heel veel sterkte, en neem vooral de tijd om het verdriet een plaatsje te geven! Liefs, Wendy
Mummy, heel veel sterkte! Dit is echt een rampscenario. Verschrikkelijk! Alle andere meiden die dit ook hebben meegemaakt wil ik ook heel veel sterkte wensen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik gelijk een beetje bang ben voor onze eigen echo morgen. Gr. Lieverd
Kan ik me heel goed voorstellen als je zulke verhalen leest. Ik duim voor je dat alles er goed uitziet, en dat het een prachtige ervaring zal zijn! Groetjes, Wendy
Hey Mummy, wat verschrikkelijk zeg!! Ik leef erg met je mee en wens je veel sterkte toe en hoop dat je dit samen met je man een plekje kunt geven....
Oh, wat verdrietig!! Heel veel sterkte met dit verlies. Ik spreek helaas ook uit ervaring en denk er nog dagelijks aan........ Hopelijk kan je hier je gevoel kwijt en vind je hier steun. Groetjes, Anakin.