Hoi Dames, Ik zit nu in de wachtweken van de terugplaatsing van een heel mooi embryotje. Was wel een lange weg er naartoe, zoals denk ik de meeste van jullie. Ik heb in Januari mijn allereerste punctie gehad, dat viel mij 100 % mee, alleen die onzekerheden en het gewacht. Ik begreep wel dat het zwaar werd maar zo psychologisch zwaar had ik niet gedacht! Maar ja, ik had 4 goede eitjes waarvan er 3 bevrucht waren en ik dus een terugplaatsing kreeg van 1 eitje. Helaas werd ik ongesteld nog voor ik bloed moest prikken, zelfs door utrogestan heen! Daarna moest ik een maand wachten ivm met alle hormonen die in mijn lijf zaten. Nou netjes gewacht, tussendoor nog even getrouwd ;P en weer door dacht ik. Niet dus, was geen plek dus moest nog een maand wachten, oke jammer maar we gaan gewoon door en ik mocht zeker weten de maand erna door. Maand later weer niet!! Toen brak ik, stress, janken, alsof ik nooit meer zwanger zou mogen worden. Nu eindelijk na 4,5 maand de terugplaatsing gehad van het enige laatste eitje die goed ontdooid was. Pff dan denk je de last valt van je af. Moet je weer wachten hahaha. Ik ga er vanuit dat het ooit goed gaat komen. Of dat al deze maand is weet ik niet maar de hoop is er. Heb meteen even een vraagje? Ik heb last bij mijn liezen en een beetje een opgezette buik. Zit nu op dag 21 van mijn cyclus, dus dag 5 na tp. Ben ook met vlagen misselijk en mijn borsten zijn zeker 1 maat gegroeid. Ik gebruik wel utrogestan. Waar ik mij zorgen om maak is die pijn in mijn liezen, of kan dat wel een teken van een zwangerschap zijn? Ik hoor jullie graag! En voor iedereen succes!! Groetjes Moniek