Totaal niet herkenbaar. Vorige zwangerschap (tweeling) bestond uit bijna volledig rusten, vroegtijdige weeen, meerdere zh opnames en me echt ontzettend beroerd voelen. Deze zwangerschap (1 kindje) kom ik zo goed als fluitend door. Alleen botte pech gehad dat ik waterpokken kreeg, maar niks aan te doen. Daar een maand goed beroerd van geweest maar verder gewoon geen kwaaltjes. Als ik niet zo benieuwd was naar ons zoontje zou ik nu wel een jaar zwanger willen zijn ik kan nu ook gewoon alles nog, heerlijk...echt genieten! Ookal heb ik 2 kleuters rondlopen.. Ik bulk van de energie en word zo blij van dat getrappel in mijn buik!
Hier ook veel zwaarder. Je hebt al je eerste kindje waar je nog voor moet zorgen en je lichaam heeft al afgezien door de eerste zwangerschap. Ik heb nu BI, brandend maagzuur, misselijkheid ... Ik ben nu wel al aan het aftellen want het wordt best zwaar. Ik heb gewerkt tot en met 36 weken maar laatste twee weken waren best zwaar.
Ik vind het ook zwaarder, maar dat komt omdat ik nu al mijn dochter heb om voor te zorgen en ik vind deze zwangerschap emotioneel ook zwaarder vanwege de vroeggeboorte van mijn dochter en omdat ik bang ben op herhaling. Ook was ik deze keer een stuk misselijker en voelde me echt niet goed de eerste weken. Dat is gelukkig nu voorbij, alleen begin ik nu last te krijgen van beginnende BI.. tenminste dat denk ik.
Ik had jou berichtje kunnen typen! Hier ook een goede 1e zwangerschap gehad. Enige dingetje was dat ik vrij snel harde buiken had (werk in de kinderopvang) en dus uiteindelijk deels in de ziektewet zat. Maar verder kon ik alles gewoon doen en deed het met veel plezier tot het einde. Nu met een peuter rond lopend merk ik toch wel dat je de zwangerschap heel anders meemaakt. Misselijk zijn, moe zijn enz. dat kan allemaal niet want je hebt een kind om je heen die je moet verzorgen, entertainen en ook nog eens het huishouden en werken. Merk dat ik veel minder kan genieten van de zwangerschap als bij de 1e. Als mn zoontje op bed ligt 's avonds dan ga ik op de bank liggen, handen op de buik of neem ik een lekker warm bad en probeer ik ook echt te genieten en wat tijd voor mezelf te nemen.
Heel herkenbaar! Ik vond de tweede zwangerschap ook stukken zwaarder. Ik kreeg veel eerder (en heviger) last van maagzuur, moest verschrikkelijk vaak plassen, was enorm lusteloos (bloedarmoede) en kreeg zwangerschapscholestase. En dan liep er ook nog een zeer actief peutertje in het rond die regelmatig last had van 'kortsluiting' (driftbuien). Maar; direct na de zwangerschap kwam alle energie weer terug en voelde me als herboren!
Ik vond de tweede juist makkelijker. Vind nu deze derde zwangerschap zwaar. Maar Vond de tweede ten opzichte van de eerste een makkie.
Nee juist andersom bij mij! Eerste zwangerschap was ik het eerste trimester zo bang dat het mis ging, toen dat overwonnen was opgenomen geweest met vroege weeën, platte bedrust vanaf week 25 en het leek wel een eindeloze zwangerschap. Heb eigenlijk 15 weken zitten wachten tot het klaar was, en dan duurt het heel lang. Was zo blij toen ze met 39,5 eindelijk geboren werd. Dit keer ging het allemaal zo snel in het begin, was niet zo bang voor een mk als bij de eerste en heb het veel drukker met van alles en nog wat. Wel last van harde buiken maar tot nu toe loop ik nog vrolijk rond en heb veel minder last van allerlei kwaaltjes. Daardoor is het ook minder medisch en gaat de tijd ook weer sneller. Zelfs slapen gaat nog prima. Heb alleen dat ik nu de laatste weken wat sneller moe ben en dat mijn buik, die groter is dit keer, steeds meer in de weg zit maar op deze manier zou ik het zo nog 10x doen hoor! Ik heb die kleine kwaaltjes echt veel liever dan die rampzwangerschap van de eerste..
Heel herkenbaar. Mijn eerste twee zwangerschappen kon ik prima aan (eerste kindje overleden met 24 weken door chromosoomafwijking; 2e kindje is gelukkig gezond). Maar nu heb ik een peuter rondlopen, die 's nachts ook nog wel eens wakker wordt helaas. Ik kan onvoldoende mijn rust pakken, al doe ik haar slaapjes mee als ik thuis ben. Ik ben veel vermoeider, misselijker, last van obstipatie... en dat met 8 weken en 2 dagen! Ik denk dus echt dat het te maken heeft met het rondlopen van het oudste kindje en daardoor onvoldoende je eigen rust kunnen pakken. Ik moet zeggen dat ik er ook wel chagrijnig van wordt dat mijn vrije tijd uit slapen bestaat. Want het is zorgen voor mijn dochter, werken, huishouden, even TV-kijken en naar bed. Nooit eens tijd om even te lezen, internetten of voor een beetje studie. En dan ook nog vaak wakker liggen, doodvermoeid. Terwijl ik bij de vorige zwangerschappen dan als een blok in slaap viel, al was het 21.00 uur! PS: uiteraard ben ik wel blij dat ik dit nog een keer mee mag maken. Ik hoop dat het beter gaat met 12 weken.
niet herkenbaar zwanger van de derde maar voel me prima. wel al veel harde buiken vanaf 20 weken maar daar wen je aan ben gewoon fulltime aan het werk en blijf dit doen tot de bevalling. (geen verlof). Werk dan ook voor mezelf en dan moet je nu eenmaal gewoon doorgaan wil je je vaste klantenkring etc blijven behouden.
Ik vond mijn eerste zwangerschap zo makkelijk en fijn. 2e zwangerschap was van mijn zoontje* en die was alles behalve fijn...Ging op alle vlakken helemaal niet goed. 3e zwangerschap ging redelijk,had een enorme buik(veel vruchtwater) dus was niet zo mobiel maar voelde me wel oke. Maar deze zwangerschap vind ik zwaar. Nu ben ik 17 weken,aankomende vrijdag 18 weken. Maar heb al last van harde buiken,snel moe,fikse bandenpijn want mn buik groeit als een tierelier,en dan 2 meisjes die druk maar gezellig aanwezig zijn. Stiekem kan ik soms echt niet wachten tot ik bevallen ben. Ik geniet wel hoor maar er zitten dagen tussen dat ik echt denk ppffff waar ben ik aan begonnen haha. En dan niet dat ik niet blij ben,ik geniet heel erg van de kleine in mijn buik,maar gewoon dat het zwanger zijn en 2 kindjes rondlopen gewoon pittig is. Daarbij ook in het begin ontzettend beroerd geweest in de zwangerschap en daarna 2x een griep te pakken gehad. Maar ondanks de eerste weken ellende en de drukte in huis en pittige zwangerschap mag ik van mijzelf niet klagen. Ben allang blij dat we nog een kindje mogen verwachten,dus ik neem de vervelendere dingen ook voor lief. Het gaat tenslotte wel weer over!