2e zwangerschap, wie voelt zich ook zo?

Hoi, moeilijk he!

Ik had ongeveer dezelfde situatie en het enige wat ik dacht was doorbijten! Gelukkig is de misselijkheid vanaf week 14 geleidelijk aan verdwenen en nu voel ik me prima.
Ik voelde me ook ontzettend lamlendig en vond het stukje van huis naar de bakker al hel! Toch heb ik wel geprobeerd regelmatig naar buiten te gaan, naar een grasje met speeltoestellen etc. Dan kon ik af en toe een beetje zitten en liep mijn zoontje daar uit te razen. Verder ging ik liggen wanneer hij naar bed ging, dat hielp ook iets.
Sterkte!!

 

oja ik werk ook 3 dagen, als kleuterjuf dat was echt heeeel zwaar want kinderen kun je niet vragen rekening te houden met hun juf omdat ze niet lekker is. Plus dat je gebonden bent aan vaste pauzes. Maar probeer toch steun te zoeken bij je collega's. Ookal kun je maar 5 minuten zitten, het kan helpen.

 

Hier ook iemand die vanaf het begin (7 weken) last heeft van complicaties bij de zwangerschap. Eerst misselijk, toen veel bloedverlies, daarna vruchtwaterverlies, extreem moe en niet mogen tillen. Vanaf 20 weken werk ik helemaal niet meer, daarvoor al minder. Normaal werk ik 3 dagen per week.

Emiel is ook een handenbindertje, zit of staat geen minuut stil. Wil alles zien en overal bij zijn. Hij is ook heel erg lief hoor maar soms ..... Gelukkig wonen mijn ouders in de buurt en komen ze regelmatig eventjes langs. Ook al is het maar een uurtje zodat ik even minder aandacht aan Emiel hoef te besteden.
Ook gaat Emiel de dagen gewoon nog naar het KDV, heerlijk is dat. Ik breng hem 's morgens weg en heb de hele dag rust thuis. Maar als ik hem 's avonds weer ophaal ben ik nog blijer om hem weer te zien.

Tja, het is echt een periode waar je doorheen moet. Het is absoluut niet makkelijk maar als ik nu achterom kijk dan is het toch best wel snel gegaan. Hopelijk duurt het niet al te lang voordat onze kleine meid komt en dat ik weer een beetje mezelf kan zijn en extra aandacht aan Emiel kan besteden want hij schiet er soms toch echt wel bij in.

 

hoi hoi,

vervelend hoor! ik had de eerste weken dat ik ontzettend misselijk was! ik voelde me echt superschuldig tegenover mn zoontje. We zaten voor 3 maanden in het buitenland, waar mn vriend gewoon moest werken overdag en ik met de kleine (ook 14 mnd) zat. Geen hulp van ouders of vriendinnen in de buurt en ik kon alleen maar van het bed naar de bank strompelen! ik heb m vermaakt met blokken bouwen, filmpjes kijken op de laptop, puzzelen, boekjes lezen, allemaal dingen die vanaf de bank konden. Gelukkig hoefde het maar voor 2,5 week, daarna was mn vriend ook vrij voor 3 weken en kreeg ik pilletjes tegen de misselijkheid. die werkte gelukkig heel goed. Inmiddels ben ik de misselijkheid ook kwijt, alleen 's nachts nog, maar moe ben ik ook nog steeds. Ik zag het die weken ook niet echt zitten, maar bij mij overheerste nog wel de blijdschap van het zwanger zijn (na een mk 2 maanden ervoor), maar ik kan me je gevoel wel voorstellen.
Ik heb niet echt tips, behalve regelmatig tijd voor jezelf vrij te maken. Kleintje naar de opvang, oppas oid. en dan lekker doen wat je zelf wilt, shoppen, slapen, werken, schoonmaken, lezen. Echt gewoon tijd voor jezelf, denk dat dat mssn helpt om weer een beetje energie te krijgen.
Sterkte!

 

hoi

herken het zeker ook en ben blij er wat van te lezen. Ben zo ontzettend moe moe moe, wil alleen nog maar slapen. En juist nu heeft mijn kleine meid 26mnd besloten dat middagdutjes niet meer nodig zijn. Zit soms zo op mijn tandvlees en word er niet vriendelijker van. Voel me schuldig en snel is het circeltje rond en vraag ik me af waarom ik dit nu eigenlijk ook alweer wilde!! Maar ben wel blij, valt me alleen tegen.......... Zoek nog een manier om me draai te vinden. Maar zie ook wel op tegen de laatste loodjes straks en na de bevalling. WAnt wat als het weer een kz wordt en ik niet in staat ben om al totaal te zorgen voor me kindje terwijl de kraamhulp weg is? En helpt de kraamhulp ook bij het tweede kindje??
Vind het moeilijk, maar moet het gewoon positief tegemoet zien!!

twinny

 

Zo herkenbaar, alles wat je opschrijft ik voel het ook helemaal zo.
Maar ben nu over de 14 weken en ben sinds een week niet meer zo misselijk. Het is overgaan is een soort weeig/honger gevoel. Hoef de wc pot niet meer te knuffelen. Heb dus nu tijd voor spelen met mijn zoontje is nu net 2 jaar.
Gelukkig slaapt hij s'middags 2,5 a 3 uur, dus wat doet deze mama!
Gooi alles aan de kant en ga ook naar bed. Heb een briefje op de voordeur geplakt niet storen tussen 12 uur en 15:00 uur. Stekker telefoon trek ik eruit. Mobiel neem ik mee naar boven. Dus is er brand kunnen ze bellen, hihi.
Door het slapen kan ik tenminste het volhouden tot mijn man thuis is en daarna neemt hij het over. Gaat dan lekker spelen met Damian of kookt ( koken is zijn passie). Of ik ga koken. Maar heb mijn handen even vrij. Nu heb ik echter een paar dagen al dat ik s'avonds opeens misselijk ben en echt geen puf meer heb om maar iets te doen.
Mijn man legt Damian in bed, ik lees voor en geef hem een kus en heb mijn man gezegd dat hij maar een avond erbij moet gaan tennissen met vrienden, zodat hij ook zijn ei kwijt kan. Dit werkt perfect.

Het gaat echt goed komen met ons, zeker als we ons kindje straks in de armen hebben.

Gr Samantha

 

ja jeetje, ook voor mij is dit zo ontzettend herkenbaar, wilde er eigenlijk net zelf een topic over starten. Bij ons ging het zwanger worden van de eerste heel moeizaam en daardoor hadden we zo naar het zwanger worden toegeleefd en was het ook echt een feest dat het gelukt was. Ik voelde me toen ook heel goed, gezond en blij.
Deze keer is was een complete verrassing, daardoor heb ik op een stomme manier het gevoel dat ik het 'er naartoe leven' helemaal gemist heb, ook al hadden we wel het plan om weer te gaan proberen als de eerste 1 was geworden en dit kindje is dus ook heel gewenst. Ik besef het ook nog steeds niet echt zoals ik dat bij de eerste had, ben me niet zo bewust van het wezentje in mijn buik en ben er veel minder mee bezig.
En daarnaast voel ik me nu ook zo moe, futloos, ziek zwak en misselijk, last van mijn rug en stuitje en ga zo maar door. Voel me dus ontzettend schuldig naar mijn nieuwe kindje toe, en maak me ook zorgen over hoe ik dat allemaal moet gaan doen als er straks niet 1 maar wel 2 kindjes rondlopen... en dat allemaal terwijl ik er ook heel blij mee ben! Verwarrend he... (<- zo voel ik me een beetje)

Dus kortom: ik voel met je mee, ook al kan ik je geen wijze raad geven. Maar toch heb ik wel het gevoel dat het vast helemaal goed gaat komen met ons moeders

 

Hier had ik ook last van vermoeidheid.
Meestal gingen we samen even op bed liggen.
En als ze sliep ging ik ook nog even slapen.
Hier werd het met een week of 15/16 beter en nu heb ik niet zo heel veel last meer van.
Voelde me wel schuldig omdat ik wat meer mopperde op haar terwijl ze er niks aan kon doen maar kon gewoon minder hebben.
Dat hebben we nu weer goed gemaakt nu ik niet meer zo moe ben.

 

Heel herkenbaar.
Hang hier al vanaf week 6 dagelijks boven de wc pot. En denk dat het net als bij Levi nog wel een week of 4 gaat duren.
Hier ook echt te moe. Combinatie van een zoontje van 13 maanden, 11 weken zwanger, 4 dagen werken, beginnende BI en een huishouden is echt (te) pittig op het moment.
Gister ook even een hormonale inzinking gehad op het werk. Lekker een pot staan janken lucht op.

Ik denk dat we ons toch nog even een schop onder de kont moeten verkopen met de hoop dat het over een paar maanden beter gaat. Succes !