wij zijn zwanger van ons 2e kindje maar het is zooo anders dan de eerste keer. van mijn dochter wilde ik het direct van de daken schreeuwen. nu wil ik dit helemaal niet. ik vind het nog wel lekker dat niet iedereen het weet. daarnaast heb ik nog niet dat superblije gevoel. het is zeker gewenst hoor. maar ik ben gewoon niet zo met de zwangerschap bezig. ik vind het zo jammer dat ik nog niet zo blij ben, dat ik me schuldig voel. ik heb nu al het gevoel dat ik dit kindje tekort doe. waardoor ik haast weer een beetje depri ben. ondanks dat ik al 1 echo heb gehad met kloppend hartje lijkt het nu veel minder "echt" woensdag waarschijnlijk weer een echo,en hopelijk veranderd mijn gevoel dan een beetje. meer meiden die dit gevoel hebben? misschien kunnen we elkaar even een hart onder de riem steken dat we er niet alleen in staan.
Hoi Shenoby, Ik heb het precies zo. Het leeft helemaal nog niet, en soms baal ik wel een beetje want ik zit dus onder de pukkels en voel me alsof ik steeds een beetje ziekig ben, alsof er een ander in mijn lijf zit en ik niet mezelf ben of kan zijn. En dan voel ik me een ondankbaar wijf. Maar goed, ik vind het eigenlijke zwanger zijn dan ook niets. Inderdaad ben je zo met je leventje bezig en de kleine dat ik af en toe opeens wakker wordt en denk: oh ja ik ben zwanger. Maar elke keer als er een echo aankomt moet ik het nog maar net zien. Ben wel meer onzeker nu en meer bezig met een mogelijke miskraam. Wel jammer natuurlijk dat soort gedachtes. Denk dat het wel goed komt met ons, als het echte buikje begint en we weten wat het wordt, je aan het kamertje gaat beginnen en wat leuke kleertjes koopt....ik zie er wel naar uit maar het is deze keer inderdaad heeeel anders. Zit er wel rustiger in en ben errug blij dat ik weet wat er komen gaat die eerste weken na de bevalling!! de tijd zal voorbij vliegen en dan hebben we weer een prachtig lief wondertje in de box die de eerste weken heerlijk veel slaapt . Liefs Charlie
ja stom is dat,ik ben ook meer bezig met een miskraam. nu moet ik woensdag weer naar de gyn maar denk ik de hele tijd dat beebje niet meer leeft. echt heel naar is dat. misschien dat ik me daarom nog niet helemaal "geef"
ik heb hier ook wel last van gehad. Bij de eerste is alles nieuw. Nu had ik hiervoor net een miskraam gehad en dus was ik eerst heel erg onzeker. En je hebt het veel drukker door de 1e die er loopt. Het valt mij veel zwaarder de zwangerschap kost me meer energie. gefeliciteerd allemaal
Ja, ik denk ook steeds na over een miskraam. Af en toe grijp ik mijn borsten van: doen ze nog wel pijn?? Gek he? of ik voel net boven mijn schaambot of ik al de baarmoeder voel zitten, niet dus.... Ook bang dat er met 12 weken geen leven is dan opeens, want tja, je leest dat toch veel. Maar goed, de meeste zwangerschappen gaan natuurlijk wel gewoon goed dus we moeten positief blijven. @Manny, kan me voorstellen dat je veel moeilijker voor jou is geweest als je al eerder een miskraam hebt gehad. Mijn dochtertje is ruim 3 en slaapt smiddags nog dus ik slaap met haar mee. dat scheelt wel. Ben ook minder extreem moet dan met de eerste zwangerschap maar voel me gewoon niet mezelf. Hoop dat het over een paar weken over is. Shenoby, gelukkig is het niet januari nu en donker enzo!! zou ik helemaal depri van worden. Ben van plan al veel voor de kerst af te hebben voor de baby want na kerst en oud en nieuw zitten we in het laatste trimester en is het vol winter dus dan wil ik rustig aan kunnen doen . Sterkte he? ben benieuwd of er meer reacties komen. Charlie
mijn dochtertje slaapt ook nog smiddags maar kan me er niet toe aan zetten dat ik ook ga slapen. ik probeer wel elke dag even te luisteren met de angelsound of ik al iets hoor. al is het natuurlijk wel heeeel erg vroeg. wat de winter betreft tja daar heb ik nooit zo heel veel last van. maar vlak voor deze zwangerschap heb ik een zware depressie gehad en ben heel erg de weg kwijt geweest. heb nu ook nog steeds medicatie en misschien dat mijn gevoel ook wel een beetje "afstompt" daarnaast moet ik vanaf een bepaald termijn stoppen met de medicijnen wat me nu al een beetje angst inboezemd omdat ik zoo bang ben voor een terugval. dat maakt het ook niet echt leuk denk ik. pfffff moeilijk hoor. zit hier nu alweer een potje te grienen
kreeg net deze link:YouTube - Hans Zimmer - Chevaliers de Sangreal: The Secret by Ine Braat&Suely Hinds nou meiden op slag krijg je een ander gevoel
Moet nog even naar je link kijken. Maar wat heftig van je depressie. Ik heb ooit een burnout gehad en ben nog snel moe, maar was niet echt depri behalve depri over mezelf en hoe ik het zo ver heb laten komen...ben dus echt geen wintermens. Alles tot december gaat maar daarna....pffff....altijd moe dus dat wordt wat. Vriendin van mij heef last van paniekaanvallen maar mocht tijdens de zwangerschap wel haar anti depressiva medicijnen gebruiken, een soort druppels zijn dat geen pillen? MIsschien moet je het nog eens navragen? of kan het echt niet? Vervelend voor je. Charlie
nee de medicijnen die ik gebruik zijn voor zover ik weet geen vervanging voor. nu in het begin kan het nog geen kwaad maar later kan het kindje anders "verslaafd" ter wereld komen dus vandaar dat ik er dan mee moet stoppen en uiteraard ook mee wil stoppen.
hey meid ik lees net je verhaal! en wat herken ik dat gevoel zeg! mijn dochtertje is nu 2 en die was 'ongepland' maar zeker wekom ik vond dat ik van haar echt op een roze wolk zat ik vond het geweldig zwanger te zijn! nu ben ik dus zwanger van mijn tweede kindje en die is gepland maar zo voel ik me dus totaal niet en daar voel ik me tegenover het kindje dus heel schuldig over! ik haat mezelf dat ik niet gelukkig zwanger ben wat in je omgeving van je wordt verwacht! en dat maakt mij dus depri. en ik ben inmiddels al 22 weken zwanger! ik durf er ook met niemand over te praten over mijn gevoel maar toen las ik jou verhaal veel liefs
@ mama lexy wat vervelend voor je. zie je er wel naar uit dat je straks je kindje in armen hebt? of dat ook niet echt. heb je het kamertje enzo al klaar? misschien dat dan je gevoel wat veranderd. hier kun je in ieder geval onbeschaamd je gevoel kwijt. dit zijn inderdaad niet echt gevoelens wat je zo met je omgeving bespreekt. juist omdat iedereen verwacht dat je het zo leuk vind. in ieder geval een dikke knuffel voor jou.
ik zie er erg naar uit dat ik straks dat kleine hummeltje in mijn armen hou daar verheug ik me dus wel op. alleen het gevoel waar ik dus mee rond loop is zo dubbel wil heel blij zijn maar heb het nu gewoon niet terwijl ik dat bij me dochtertje dus wel had. nu moet ik er ook bij zeggen dat toen ik van haar zwanger was er ook echt de tijd voor nam als ik haar voelde schoppen ging ik er voor op de bank liggen en genieten. maar nu gun ik mezelf daar ook geen tijd voor want me dochter eist alle tijd op dat vind ik ook jammer. ik weet dat ik niet zo moet zeuren en juist blij moet zijn maar ik kan me er nu gewoon niet naar verzetten. groetjes en ook een knuffel terug
dat wat jij zegt deed ik ook bij mijn dochter. rustig op de bank liggen om van de schopjes te genieten. maar dat deed ik vooral savonds. ik vraag me af of ik dat nu weer ga doen. ik verwacht het eingelijk wel maar je weet het niet natuurlijk.
nou ik geniet wel van mijn zw schap maar het is vooral het feit dat alles een stuk zwaarder is, ik ben in het begin heel erg misselijk geweest en eigenlijk de gehele zw schap al extreme vermoeidheid, en rugpijn en nu sinds paar weken veel harde buiken, nu ook even 2 weken thuis van het werk en ga vanaf volgende week weer halve dagen werken. wat ook niet echt helpt is een peuter van 2 jaar en 8 maanden die de hele dag aandacht vraagt, maar ook wel weer verschrikkelijk lief en leuk en grappig is, en je wilt toch veel doen met zo´n kleintje en dat gaat gewoon niet zo goed meer, maar ja we strompelen gewoon verder. ik ga wel bewust op zw gym, niet zozeer voor de gym maar om ook even 1 uurtje bewust met de zwschap bezig te zijn straks en ik vind het ook wel leuk andere as moeders te zien. xxx
Ik ben ook 12 weken zwanger van de 2de en ervaar dat ook totaal anders! Het is ook wel hele logisch als je er over nadenkt. De eerste keer ging er compleet een nieuwe wereld open. Je hebt alle tijd om er mee bezig te zijn. Nu heb ik een jongetje van anderhalf en ben daar druk mee. Ook zijn mijn man en ik al gewend aan dit leventje met kind en is het niet zo'n totale verandering meer. We kunnen ons er al wat bij voorstellen! In het begin voelde ik me ook een beetje schuldig maar daar ben ik overheen gestapt. Het is gewoon een hele andere situatie. Het lijkt nu net of ik deze 2de er even bij doe, gek he?
Zo ervaar ik het ook Klaartje, je doet het er gewoon bij. Op zich niet zo'n slechte instelling, het is inderdaad gewoon een andere situatie nu. Denk wel dat het allemaal meer gaat leven als de buik echt komt en de leuke echo's waarop je meer ziet gaan komen. Spannend wel weer en kan niet wachten om te zien of het een jongen of meisje is. Charlie
Ik herken wel wat in jullie verhalen. Ik ben veel vroeger dan de bedoeling was (door de anticonceptie heen) zwanger van de tweede. De eerste drie maanden van de eerste waren best intensief (koemelkeiwitallergie) en het ging nét allemaal super lekker, ben ik weer zwanger! Ik ben er heel dankbaar voor. Maar ik ben er ook minder mee bezig, en denk ook regelmatig dat er een miskraam komt. Gek he, dat meer vrouwen dat hebben bij de tweede. Ik probeer elke dag wel even contact te maken met de kleine in mijn buik. Maar aangezien ik als enige 'kwaaltje' vermoeidheid heb, ik nog altijd in mijn eigen broeken pas... heb ik nog helemaal niet het idee zwanger te zijn. Deze zwangerschap verloop tot nu toe ook anders dan de vorige. Bij mij eerste had ik super veel kwaaltjes, voelde de hele dag van alles en had enkele weken elke dag bruinverlies. Nu niks van dit alles (gelukkig maar!)... Succes allemaal!
Deze zwangerschap is idd heel anders, maar dan niet qua het gevoel wat jullie omschrijven, maar qua kwalen, Bij de eerste nergens last van gehad en nu al tijden misselijk, kotsen, noem maar op. Vorige keer was ik nu al wat aangekomen, maar nu zit ik nog onder mn begingewicht door de misselijkheid en het overgeven. Ik vind het tot nu toe veel zwaarder dus. Desalniettemin ben ik heel erg blij om weer zwanger te zijn, vind ik het net zo speciaal en voel ik me - als ik me goed voel - helemaal heppiedepeppie.
waar ik ook aan heb zitten denken dat het misschien nu een jongetje zou zijn! aangezien ik bij me dochter op een roze wolk zat misschien voel je je bij een jongen anders dan een meid? of is dat nu heel raar wat ik zeg?