Ben zoals je onderaan ziet nu een aantal weken onderweg en we zijn er erg blij mee. Helaas is mijn vader er minder blij mee en laat dat aan diverse kanten blijken. Nou is er nooit een klik tussen hem en mij geweest dus voor mij is het nu klaar. Ik heb hem niet meer nodig. Alleen zorgt hij met diverse dreigementen voor de nodige stress en was is gisteren weer flink over mijn toeren. Ik heb de rest van de avond erg last van mijn buik gehad en vannacht ook slecht geslapen en ook nu nog steeds er erg veel last van. Gezien mijn stadium in hoeverre moet ik erg oppassen met stress en spanningen?. dank je.
Stress en spanning is nooit goed voor het lichaam. Ik zie dat je 35 jaar bent (klopt dat?), zoja waar bemoeit je vader zich mee? En wat is de reden dat hij je bedreigt. Lijkt me sowieso niet fijn. Kan je geen afstand nemen?
Urban, wat vervelend dat je stress ervaart maar troost je je bent echt niet de enige! Hier ook stress ivm relatie met vader, problemen op het werk enz enz teveel om diep op in te gaan! Ik ben inmiddels een heel eindje op weg maar de stress was ook hier meteen al in het begin te voelen, tot op heden gaat het met de kleine erg goed! Groeit volgens schema een duidelijke hartje enz de kleine laat duidelijk merken dat hij/zij er is. Maak je niet te druk over het te druk zijn! Klinkt knullig maar serieus laat het los, ook de relatie met je vader, een relatie moet van 2 kanten gewild zijn is dat niet zo..... laat het dan maar gaan. Heb ik ook gedaan en echt het is pijnlijk en af en toe denk je er wel aan maar ergens lucht het gewoon heel erg op. Suc6 met je zwangerschap!
Dank je jullie reacties doet me goed. Ik heb een aantal jaren flink pech gehad en nu gaat het weer goed met me. Altijd heeft mijn vader alles wat ik doe afgekeurt en alleen met geld en macht mij kunnen inpakken. Ik ben er klaar mee ik heb geen vader meer. Alleen dan ben ik mijn moeder ook kwijt en die is erg ziek op dit moment. Ik denk ook aan mijn eigen gezondheid as vrijdag ben ik jarig en nu wil mijn moeder niet komen als mij pa niet meemag. Ikhou voet bij stuk maar vreet wel erg veel energie en stress. Zin om te verhuizen ver en ver weg....
ik denk dat t natuurlijk nooit lekker is voor je kindje maar dat ie toch ingepakt zit en er niet zoveel van meekrijgt! ik bedoel elke zwangere vrouw is toch gestresst... en zeker in jouw situatie! hoop dat alles beter voor je zal gaan en veel sterkte met je kleine! kus kus
Wat een nare situatie! Maar goed je bent een volwassen vrouw en ik denk dat je inderdaad wat afstand moet nemen..niet leuk natuurlijk maar t gaat om de gezondheid van jezelf en zeker ook je kindje? Misschien wordt ik nu wat persoonlijk maar ik zie in je onderschrift staan dat je een beetje onverwacht/snel zwanger bent? heeft je pa t niet aan zien komen ofzo, en is hij een beetje van slag misschien?
Hoi Urban, Ik wilde een heel verhaal typen, maar wat ik je eigenlijk wilde doorgeven is.... Dat er heel veel moed voor nodig is om je contact met je vader te verbreken ook al is je moeder ernstig ziek. Ik hoop dat ze een beetje bijdraait en toch geen partij gaat kiezen en ook interesse gaat tonen in je. Ik heb er wel voor gekozen om contact te houden met me vader, omdat me moeder ziek is en dat ik zo wel bij haar kan zijn. Alleen het geeft wel onrust, omdat ik me heel veel erger aan hem over hoe hij met me moeder en met ons omgaat. De waarheid zeggen gaat niet, omdat het dan een megagrote drama wordt en dat wil ik mezelf niet aandoen. Dus ik probeer zo min mogelijk contact met hem te hebben en dat lukt tot nu toe goed. Maar af en toe......wil ik dat ik het lef had om hem de rug toe te keren. Dus heel veel sterkte en sta achter je beslissing, want het draait om jou en niet om anderen. Zij zullen er niks van merken als je je beroerd voelt doordat je jezelf druk maakt. Het gaat om jou lichaam. Toch weer een heel verhaal, maar ik hoop dat de boodschap duidelijk is. Groetjes, Kim
Dank je kimsch jou reactie doet me goed. We weten al jaren dat we niet door een deur kunnen. Mijn moeder werd ziek mijn broer woont ver weg en ik heb een rijbewijs en mijn vader niet. Mijn moeder ligt in een revalidatiecentrum wat moeilijk te bereiken is. Dus ik kreeg hun auto om hem te helpen. Vanaf toen ging het mis. Allerlei bedreigingen en gemene mailtjes zijn het gevolg. Daarom is de beslissing voor mij beter. Ik heb er spijt van dat ik de auto heb en veel tijd erin heb gestoken wat mij erg veel stress veroorzaakte. Slaap slecht en moet ook nog werken de hele dag. Ben zo bang dat het mis gaat dan heeft hij zijn zin en dat gun ik hem echt niet.
zucht, wat is dat nou met vaders die geen rijbewijs hebben. Mijn vader heeft ook geen rijbewijs, maar bij mij is het omgedraaid. Ik woon wat verder weg en me broer in dezelfde woonplaats als me vader. Gelukkig heeft hij zelf een auto, maar is hij financiëel nog een beetje afhankelijk van me ouders. Dus vind me vader het normaal om bij het minste en geringste me broer op te roepen om maar te rijden. En owee als hij het niet doet...dan is me broer slecht en heeft hij geen begrip voor de situatie. Terwijl me broer ontzettend hard werkt en studeert. Het liefst zou je waarschijnlijk ook gewoon die auto terugzetten en de sleutel door de brievenbus gooien....alleen dan heb je geen auto meer. Ik kan het niet begrijpen he...hij is zo afhankelijk van je en dan nog dreigen (ik weet niet waarover, maar heb zo'n vermoeden dat het over de auto gaat). Hij kan op zijn minst wat meer respect voor je tonen. Groetjes, Kim