Ik begrijp wat iedereen bedoeld. Heb het zelf ook mee gemaakt. Beide keren 8 week zwanger. Eerste keer na 7 maand zwanger. Daarna duurde het meer dan 1 jaar. Ondertussen het medische traject opgestart en toen was ik voor de tweede keer zwanger. Met 8 week een echo en het hartje klopte. 24 uur later begon het bloeden. Uiteindelijk na een aantal dagen is het vanzelf weggegaan. Ik voel me er nog zo emotioneel onder ook al is het 3 maand geleden. Vertrouwen is weg en voel me zo leeg. Daarnaast mis ik steun en hulp. In mijn directe omgeving is iedereen zomaar zwanger, helpt niet echt mee. Ik vraag me af of wij ooit het mogen mee maken!
Ik snap heel goed hoe je je voelt teobeer. Het is zo verdrietig! Ik merk dat mensen in mijn omgeving het onderwerp uit de weg gaan, dus er met iemand over praten is dan zo lastig. Ik wil er zelf ook niet steeds over beginnen. Mensen vragen alleen steeds: ben je weet ongesteld? Iedere keer dat ik ja moet zeggen voelt als een steek in mijn maag. Teobeer, probeer positief te blijven, hoe moeilijk dat ook is! In 1 van de vorige berichten raadde iemand mij aan om tegenover iedere negatieve gedachte een positieve te zetten. Bijvoorbeeld wanneer je denkt: het lukt toch niet, mijn lijf kan dit niet etc, te denken: mijn tijd komt nog, mijn kindje kiest het juiste moment etc. Dit helpt mij nu wel. Hopelijk helpt het jou ook. Probeer het eens! Heel veel sterkte met het verwerken van je verlies!!!