Het is absoluut niet nodig je aangevallen te voelen hoor! Natuurlijk is het voor een kind (en voor jezelf) belangrijk grenzen te stellen! Daar ben ik helemaal voor. Wij doen dat zelf ook door ze 's avonds niet mee naar beneden te nemen, of ze in ons bed te laten slapen. Maar het laten huilen van een baby van 3 maanden of een kind van 1 jaar is toch heel wat anders. Als ze zo jong zijn hebben ze vaak mamahonger en is het belangrijker te reageren door ze bijv. even op te pakken als ze huilen. Wij hebben haar op die leeftijd altijd om de 5 minuten getroost. Als ze hard begon te huilen waren we binnen 5 min. boven. Oppakken, troosten, terugleggen weggaan. Weer huilen 5 min. wachten en weer terug. Langer dan 5 min. kon ik het niet aanhoren en wilde ik naar haar toe. Dit heeft voor ons heel goed gewerkt. Zeker omdat ze vaak ook niet voor niets huilde. 9 van de 10 keer zat er een flinke boer dwars die behoorlijk pijn deed. Ze slaapt nu ook heel makkelijk in en we kunnen zoals eerder gezegd nu ook beter haar 'huiltjes' onderscheiden. Als ze wat jengelt laten we haar ook gewoon liggen, maar als ze echt tekeer gaat halen we haar er toch even uit om te troosten. Al gebeurt dat de laatste tijd nog maar zelden. Kijk, ieder kind is anders en iedere ouder is anders. Uiteindelijk moet iedereen doen waar die zich het beste bij voelt! Als jij voelt dat je het zo goed doet voor je kleintje, gewoon zo doorgaan! Ik vind het nl. erg belangrijk om je buikgevoel te volgen bij het opvoeden van je kind.
nou meerkat, volgens mij verschilt het dan niet zoveel wat we doen. jij noemt het alleen niet laten huilen en ik wel laten huilen(voor een korte tijd).
Ik ging natuurlijk kijken als hij begon te huilen, maar hy wist dat ik hem dan niet op ging pakken ofzo, ik legde hem alleen goed weer terug in zyn bedje, meestal zei ik niets, muziekje aan, ging dan ook weer weg, dan maar ff huilen...en op dat moment begon hy er aan te wennen dat ik niet verdween, maar dat het hem niet lukte zijn zinnetje door te drijven.. hoe klein ze ook zyn ze zyn niet dom.. en laten huilen is echt niet zielig, al kan het verdomd moeilijk zyn, heb ook vaak zat halverwegde de trap gezeten maar toch mezelf terug kunnen roepen, dan zette ik de tv maar iets harder.. Als er echt iets aan de hand was hoorde ik dat precies en dan word het een ander verhaal... dan vloog ik ook naar boven hier precies hetzelfde, en het onderstreepte ook
Mijn ukkie doet dat als hij eigenlijk moet slapen. Ik laat hem dan gewoon maar even piepen, maar blijf wel in de buurt. Ik ga bijvoorbeeld wat was opvouwen in zijn kamertje. Hij krijgt dus geen directe aandacht, maar hij kan me wel zien. Dat geeft hem een veilig gevoel en dan stopt het piepen vanzelf en valt hij in slaap. Volgens mij gaat het inderdaad om dat laatste: je kleintje moet zich veilig voelen.
iedereen doet het op zijn of haar manier en ze worden allemaal groot, niemand zal het 100% goed doen toch?
oh dus als je je kind pak m beet 5 minuten huilen laat is dat een gebrek aan liefde? want daar gaat het hier toch om? je kind laten huilen? en als dat niet zo bedoeld is.. waarom kom je er dan mee?
Het ging in dit topic om twee dingen: - Moet ik 'r laten huilen want het lijkt alsof ze alleen maar aandacht wil - Als je een baby niet laat huilen, krijg je een verwend kind Wat dat tweede betreft: er is niks mis mee als een baby even huilt. Soms kan het niet anders. Ik zit ook wel eens op de wc mijn ding te doen als mijn kind begint te huilen. Ik denk ook wel eens: "Even kijken of het zometeen zelf stopt." Want je kunt niet 24 uur per dag paraat staan om je kind op de arm te nemen. Maar dat is iets anders dan je kind met opzet laten huilen omdat ze anders 'verwend' zou raken. Die reden gaat er bij mij niet in. @ Acire: 5 minuten laten huilen is geen gebrek aan liefde. Ik wil in elk geval niet suggereren dat degenen die hun kind laten huilen, geen liefde hebben voor hun kind. Ieder doet namelijk wat-ie denkt dat het beste is. Je hebt gelijk, dat woord had ik weg kunnen laten. Maar wat ik wel wil zeggen: via troosten voelt een kind wel liefde. En de veiligheid waar iemand anders het over had. Een kind kan echt niet bedenken dat mama haar vast uit liefde en voor haar eigen bestwil laat huilen. Als jij (ik, wij, iedereen) verdrietig/bang/alleen bent, heb je toch ook behoefte aan een knuffel?
dit vind ik onzin (niet om jou persoonlijk aan te vallen hoor begrijp me niet verkeerd!) dus als je graag kinderen wilt zou je niet meer mogen zeggen "nu geen aandacht vragen hoor!" geloof me als jouw kleine een jaar of 2-3 is, dat jij regelmatig die zin roept.. het bloed gaat gegarandeerd onder je nagels zitten, en je kan ze regelmatig achter het behang plakken, en dat is alleen maar normaal, want geen 1 kind is perfect en alle kindjes zyn op zijn tijd stout en hebben periode's dat ze niet luisteren... toen myn zoontje een paar maandjes oud was, kon ik het me ook niet voorstellen, maar ze blijven niet zo klein ik heb mijn zoontje ook laten huilen... niet omdat ik niet van hem hou.. of bij gebrek aan liefde, maar omdat ik het huilen herken.. bij ziekte/pyn/angst is het een heel ander soort huilen dan bij aandacht huilen... en indien dat gebeurd vlieg ik er ook heen.. maar het huilen om aandacht.. zodra ik hem pakte en hy begon in 1 x te lachen dacht ik "ok slim ben je al wel.. maar ik ben alleen iets slimmer dan jij" Kusje.. muziekje aan, goed leggen..en klaar.. Ook al zyn ze zo klein, er word hier gezegd "als ik er dan was dan kwam die glimlach" dat zegt dan toch al genoeg? Dus hoe vaker dat gebeurd, ze weten ik hoef maar te huilen en papa of mama komt er al aan.. lekker makkelijk..... heeft niets te maken dat je je kind afwijst.. huilen is goed.. en die kleintjes moeten gewoon veel slapen... ik merk op langere termijn (hij is nu 3.5jaar) dat we echt wel baat hebben gehad, merk het ook op de psz.. er zyn zat kindjes die blijven huilen omdat ze gewend zyn dat mama aan komt rennen... en dan hoor je opmerkingen "ja ik heb hem altijd meteen gepakt zodra hy begon te huilen en nu krijg ik het niet afgeleerd" als ik myn zoontje na 2.5uur op komt halen, dan ziet hy my de eerste 5 min niet staan omdat hy zo druk is met spelen! dat is geweldig om te zien.. ik weet dan hy heeft zich vermaakt..en heeft zich geen moment druk gemaakt over het feit dat ie bang is dat ik hem niet kom halen, want hy weet dat ik hem kom halen.. dan komt ie na 5 min aangerend en verteld ie me hoe ontzettend leuk hy heeft gespeeld.. nou beter kan je dag niet worden toch? terwijl je dan andere kindjes ziet, zyn leuk aan het spelen, dan zien ze hun moeder, en beginnen meteen te huilen , want ze weten gewoon dat bij het minste of geringste hun moeder aan komt vliegen, en er was niets aan de hand want ze waren tenslotte lekker met hun leeftijdgenootjes aan het spelen..en die 2.5uur lol slaan dan in 1 x om naar drama..als mama er is.. idem dito bij mijn zus, heeft myn nichie vanaf dag 1 non stop gepakt met huilen, en nu is het gewoon een huil peuter, kan en wilt niets zonder myn zus.. ze hoeft maar om te draaien of het is paniek... en me zus riep ook altijd hoe zielig het wel niet was... Tis NU zielig dat mijn nichtje zo in paniek is als ze me zus ff 2 tellen uit het oog verloren is... dus dat was voor mij nog meer reden myn zoontje niet bij ieder huiltje op te gaan pakken of naar hem toe te gaan... ik zeg ook niet dat alle kindjes zo worden maar ik zie het verrekte veel in myn omgeving.. maar nogmaals, iedereen doet het op zijn of haar manier..en het heeft niets met liefde te maken want iedereen houdt (neem ik aan) zielsveel van zyn kind.. gelukkig zyn we niet allemaal hetzelfde, dan zou het aardig saai worden
Meid ze hebben nu ook weer een sprongetje, dus gooi het niet meteen op verwennen hoor! Kijk jengelig zijn en echt huilen daar zie jij vast ook wel het verschil in...Gewoon doen waar jij je goed bij voelt!
Jezus, nu is het al een "gebrek aan liefde" Wahahahahaha verschrikkelijk zeg, wat een oordeel. Gelukkig zijn er wel perfecte moeders :x
Lekker kort door de bocht Fijn dat je haar kan vertellen dat ze het verkeerd doet...... Meid, gewoon doen wat je gevoel je zegt. Niemand kan jou vertellen dat je het verkeerd doet.
@ Prinses, Ahaaaa! Vond het al zo'n raar bericht @ Siep, *zucht* Ik heb het gelezen hoor, en het komt echt zo op mij over. En op nog meer mensen. Misschien bedoel je het niet zo, maar hé dit is internet. Zo kunnen dingen worden opgevat.
Ik quote mezelf maar even. Van de vorige bladzijde. Ik had die zin over gebrek aan liefde dus al genuanceerd. Waarom dan nog daarop aanvallen? Je hebt gelijk hoor. Dit is internet en dingen worden inderdaad vaak verkeerd begrepen, opgeschreven of gelezen.
Ik weet zeker dat we allemaal op onze eigen manier goed voor onze kleintjes zorgen. Er zal vast niet een moeder bij zijn die zijn kind op bed legt en dan de longen uit het lijf laat huilen tot het in slaap valt. Als ik het zo lees kan iedereen voor zijn eigen kind echt wel bepalen wat verantwoord is en wat niet. Ik kan mijn meissie niet langer dan 5 min. laten huilen, want dan sta ik ernaast. Ik sta er niet bij de eerste kik naast, maar wacht ook weer niet te lang af. Dit werkt voor mij en voor haar. Maar als ik hoor dat ze zich gewoon wat in slaap jengelt laat ik haar begaan, want dan wil ze niet getroost worden maar gewoon de dag verwerken.