De laatste tijd is het niet te harden hier. We hebben een wat overgevoelig meisje van 3,5 en een niet zo subtiele, zeer vlotte dreumesmeid van bijna 2. Er is altijd wat, altijd gegil, gehuil, gezeur. Het gaat nog geen 10 minuten goed of ze maken elkaar het leven zuur. Ik probeer ze wel dingen apart van elkaar te laten doen maar we hebben geen grote tafel/eethoek dus dat is lastig. We zijn klein behuisd. Zijn ze zoet dan slopen ze weer wat... Als ik met ze weg wil duurt het wel 20 minuten. De een huilt omdat niks lukt, de ander wil de schoenen en jas niet aan, staan we eindelijk klaar en moet ik mijn sleutels even pakken is het weer huilen omdat ze ff moeten wachten... zucht. Ben ik de enige die soms een sik krijgt van 2kids? Vraag me soms af hoe mensen t doen met 3 kids, en krijg soms de neiging mensen met 1kind te adviseren het zo te houden!
Keiharde realiteit fafa... hopelijk ben je een geduldig type. En misschien gaat het bij jou wel heel anders! Jouw oudste is ook al wat ouder dan mijn oudste toen de baby kwam...scheelt allicht?
O heel herkenbaar.. Helaas Hier een eeg ondeugende 2-jarige die weet ik wat voor dingen uitspookt en denkt de baas te kunnen spelen over een 5,5-jarige. Dit pikt die natuurlijk niet dus dat is ruzie en echt hard tegen hard. Oudste kan verder lekker zeuren op het moment om vanalles en nog wat ('gaan we al, gaan we al' / 'ze doet me na' / 'mag ik dit mag ik dat' etc etc), kwebbelt van opstaan tot naar bed gaan, plus soms enorm lief bedoeld willen helpen, maar eigenlijk daarmee totaal niet helpen Jongste wil het liefste bij mama op schoot slapen en verder veel aan de borst liggen. En dan inderdaad nog die 2-jarige waarbij veel 'nee' is en die van alles een strijd maakt (schone luier niet willen, kleren niet aan willen en niet willen lopen). Af en toe vraag ik me weleens af waar zijn we aan begonnen?! En dan zit ik rond dit tijdstip nog even te genieten van de heerlijke rust in huis.. Gewoon even niets en niemand en opladen voor een nieuwe dag haha. Maar probeer me op de aargh-momenten vast te houden aan de soms hartverwarmende momenten: als de meiden (voor even) weer heerlijk samen spelen, lekker bij ons op bed hangen, samen hand in hand van en naar school lopen, heerlijk kwebbelen met elkaar of gewoon even komen knuffelen met hun jongste zusje en/of mama: I love it! Is alleen niet altijd even makkelijk en zeg dan precies zoals jij: ik krijg er een sik van
inderdaad, het leeftijdsverschil zal wel helpen. Maar nummer één is alvast een behoorlijke dramaqueen, dus ik voorzie nog wel wat gedoe, hahaha. Hoop stiekem dat de tweede een jongen is, die zijn vaak wat relaxter. Maar goed, ik heb dus nog geen tips voor je. Hoop dat anderen je kunnen helpen met wat hoe-blijf-ik-zen-advies
Hier helpt het om vooraf op te rekenen dat het ong een half uur duurt voordat we naar buiten kunnen. En hier zijn ze natuurlijk ouder als jouw jongste, maar speelgoed afpakken en gillen wil ik niet hebben (dan mag degene even op de gang). Ze mogen elkaar vragen of ze mee mogen spelen of meekijken, of iets aanbieden om te ruilen. overigens heeft een jaar geduurd voordat dit heeft gewerkt.
Mijn kinderen verschillen 21 maanden en herken het. Tja real lift zeg maar. Vond de tijd baby/ dreumes en dreumes/peuter erg heftig. Nu peuter/kleutertijd geweldig . Zo anders. Ze kunnen samen spelen, er is rust in huis, ze doen dingen uit hun zelf en natuurlijk hebben ze wel is woorden maar dat is zelden. Genieten nu dus. Nog een jaar doorbijten zou ik zeggen
hier verschillen ze net 2 jaar en ook ik ken het probleem. Hier hebben de vaste regel, wordt er niet samen gespeeld wordt het opgeruimd. Weg ermee. Ik weet dat de kleine meid het nog niet snapt maar wat moet ik dan? ik heb er wel een rond lopen die het wel snapt maar het vertikt. Van te voren maken we al afsrpaken met de oudste dat er niet geslagen, geduwd getrokken of speelgoed afgepakt wordt. Is dit wel het geval dan moet hij op de gang, en dit weet hij. Door dit consequent gedaan te hebben is het stukken minder. De kleine meid ja die houden wij in de gaten want ook zij doet dingen wat niet mag, zomaar slaan of afpakken, en ook zij wordt hier uiteraard op aangesproken. Ow ooit gaat het over en gaan ze misschien wel hand in hand naar de kroeg
Ik ben het helemaal met lovewinnie eens, baby/dreumes en dreumes/peutertijd vond ik ontzettend pittig! Maar nu de peuter/kleutertijd is aangebroken is het (bijna) alleen maar genieten geblazen!
3,5 was hier bij mijn dochter ook een hele heftige fase.. Dan zijn ze bijna aan school toe en zitten echt op hun top van de peuterpubertijd. Kleuters worden dan weer een stuk makkelijker Nu is onze dochter bijna 6 en gaat nu de 2e naar die eeftijd van 3+ ( houd mijn hart vast ) Succes in deze tijd...is best pittig
Herkenbaar helaas. Mijn dochter gaat gelukkig (!!) sinds een paar maanden naar school want als zij en haar broertje van 21 maanden samen zijn is het alleen maar ruzie maken. Gek word ik ervan. Boodschappen doen is een ramp. Zoontje blijft met geen mogelijkheid in de winkelwagen zitten en dochter gaat krijsen zodra ze haar zin niet krijgt. Dit id echt van de afgelopen maanden dus ik heb goede hoop dat het wel weer goed komt... Maar eg vermoeiend, ik voel me meer een politie agente dan mamma...
Wat prettig om herkenning te lezen. Heb soms het idee dat het aan mij ligt omdat anderen het allemaal maar lijken te kunnen. Maar dat valt mee dus hihi. Baby/dreumes vond ik ook erg pittig inderdaad, was ook echt niet zo leuk. Hier schelen ze ook 21 maanden. Ik kijk uit naar peuter/kleuter!! Something to look forward too! En consequent blijven, ja dat doe ik. Speelgoed samen delen anders ga ik er mee spelen
Mijn jongens zijn 3,5 en 2 (16 maanden ertussen) en het is hier ook vaak ruzie, slaan, afpakken, huilen. En ik heb ook een gevoelige oudste die overal om huilt. Ben vanmorgen nog flink tegen hem uitgevallen omdat ie na 5 keer vragen nog steeds niet zijn schoenen aanhad... heb ik daarna wel sorry voor gezegd, en hij ook Ik ben nu wel blij dat er maar 16 maanden tussen zit, ik kan ze nu iets meer als gelijken behandelen dan als er 2 jaar of meer tussen zou zitten. Na een dag alleen met de kinderen ben ik moeier dan na een werkdag!
Hier peuter/kleuter en nog steeds vaak strijd, ruzie, gillen etc. De oudste kan heel sneaky de jongste opjutten en die zoekt direct de confrontatie. Ik kijk juist uit naar de kleuter/'kind' fase. Gaan ze lekker allebei naar school.. Het wordt trouwens wel gewoon rustiger in huis als de oudste naar school gaat hoor, nog even doorbijten
Hier ook herkenbaar met een dochter van bijna 3 (april 2010) en een zoontje van bijna 2 (juni 2011). De jongste doet de oudste in alles na en laat zij momenteel nou net erg ondeugend zijn en zo ongeveer alles doen wat niet mag. Ik tel heel wat keren tot 100 op een dag...
Hier een zoontje van 2j 9m en een dochter van 14 maanden elke x ruzie om speelgoed als ik weg wil loopt er altijd wel eentje weg die ik wil aan kleden of wil de jongste in de buggy wil doen rent de oudste weer weg pfff word er soms zo moe van
Helemaal waar! Ik zei het gisteren nog tegen mijn man. Dochters kunnen nu zo leuk samen spelen (zijn 5 en 3). Nog even doorbijten dus .
Nou, we zullen wel zien. Het zal ook wel een combinatie van karakters zijn denk ik.... een rouwdouwer en een gevoelig typje.... pfff. Tsja. Sterkte allemaal!