Mijn oudste dochter (net 3) is, zoals de meeste peuters, een lekker eigenwijs ding. Maar soms loop ik tegen iets aan waar ik niet goed raad mee weet: Als ik haar vraag om iets te doen - bijvoorbeeld haar schoenen in de gang te zetten - en ze heeft er geen zin in, kan ze me gewoon straal negeren. Soms red ik dan zelf de situatie door bijvoorbeeld te roepen "wie het eerste zn schoenen in de gang heeft staan!" Of voor te stellen om het samen te doen oid. Maar daar heb ik ook niet altijd tijd, zin en creativiteit voor, en dan gaat het al snel naar een aanvaring: ik vraag nadrukkelijker, zij negeert nog meer, ik word een beetje bozig... en vervolgens red zij dan soms de situatie door een "smoesje" te verzinnen. Als er op dat moment bijvoorbeeld een glas water op tafel staat, neemt ze er een slok uit en zegt "ik had gewoon dorst, daarom kon ik mn schoenen niet in de gang zetten". Uiteindelijk heb ik dus wel wat ik wil (schoenen gaan naar de gang) en is de boel niet geescaleerd. En zij heeft haar eer gered - want ze was niet zomaar ongehoorzaam, maar het was "overmacht". Maar geef ik daarmee dan niet het signaal dat het okee is om smoesjes te verzinnen? We weten namelijk allebei dat dat niet de echte reden is, maar iets dat ze later verzint. Of is dit gewoon een goede manier om haar haar gezicht te laten redden? Hoe kan ik hier het beste op reageren?
Goh, dat doet de mijne ook, maar had er eigenlijk niets achter gezocht. Soms als het een smoesje is wat nog "bezig" is ("kan niet, ik heb de handjes vol!") grijp ik wel in ("dan leg je dat maar even neer"), maar verder... Ik heb het probleem tot nu toe niet gezien dus zou zeggen, lekker laten gaan
Als ze echt iets in haar handen had op het moment dat ik iets vraag, is het geen smoesje, maar gewoon een valide reden, toch? Of bedoel je dat niet? Als ze met lege handen staat en iets van tafel grist op het moment dat ik bozig wordt, het vervolgens neerlegt en dán zegt: "kon net niet, want ik had mn handen vol"... dan weet ik niet goed wat ik daarmee aanmoet: vind het lastig om mee te gaan in iets wat apert niet waar is.
Ik zou gewoon lachen en zeggen 'goeie smoes, leuk verzonnen' Ik laat haar dan wel weten dat ik dr door heb.
Nee, ik bedoel: als meneertje hier met 1 hand zijn jas aan mij kan geven of op de grond kan gooien, kan hij dus ook met 1 hand de jas ophangen als ik zeg dat hij dat toch echt even (zelf) moet doen. Zo bedoel ik het meer
Mja hier is het dan "ok, dan ga je dat eerst wegleggen en daarna kom je meteen terug voor hetgene wat ik je vraag"
Herkenbaar! En ik heb er een hekel aan dingen meerdere keren te vragen en er een strijd van te maken. Dus als het niet gebeurt, zet ik d'r schoenen zelf weg. Op een andere plek. Als ze dan kwijt zijn, kom ik terug op het feit dat ze ze zelf netjes had moeten opruimen. Kan je mooie grappen mee uithalen, door die schoenen op een rare plek te verstoppen. Hou je het ook nog een beetje leuk. En soms laat ik het ook maar, geen zin om de hele dag te lopen zeuren en laat ik de schoenen lekker liggen. Ze ruimte vaak genoeg wel netjes op.
Ik maakte er dan vaak zelf een grapje van, zo van 'Jaaa ja, tuuuurlijk! Volgens mij zit jij te foppen!' en intussen 'help' ik haar even de juiste kant op om te gaan doen wat ik zeg. Ik hou niet van getreuzel, maar ik merk wel dat elke leeftijd z'n uitdagingen heeft w.b. gehoorzaam zijn. Op die leeftijd zou ik het geen liegen noemen, maar wel benoemen (hetzij met een grapje, hetzij ietwat luchtig) dat je weet dat ze je wel gehoord heeft en ze het nu moet doen. Mijn dochter is nu 4,5 en heeft ook weer zo'n fase. Dit keer doet ze gewoon nog 10 dingen tussendoor, met de uitdrukking 'nog heel even...'. Meestal helpt het dan om haar even stop te zetten, duidelijk zijn, en meer begeleiden. Blijkbaar is de taak 'Ga je schoenen maar aan doen' vanuit de keuken naar de gang te ver en te onoverzichtelijk voor haar, en is er te veel afleiding tussendoor. Dus maar een beetje 'helpen luisteren'.
Idd een grapje er van maken helpt hier vaak ook wel. Als ze al vervelend is, en ik geïrriteerd, dan zeg ik het gewoon "je hoeft mij niet voor de gek te houden hoor, ik zie heus wel dat je dat pakt zodat je je schoenen niet weg hoeft te zetten!" Nou, boos dat ze dan word hahaha, betrapt! Dan moet ze het wegleggen en eerst de schoenen doen, anders pak ik het simpelweg af.
hier ook en ik kan er héél slecht tegen.. Dat oneindige gesteggel over kleinigheidjes als gewoon ff iets opruimen.. Ze zei vandaag al dat ik wel een hel strenge moeder ben Ik ben juist niet streng, eerder te toegevend, maar niet luisteren kan ik wel heel slecht tegen ja..
Ik lees even mee in het feest der herkenning. Grote broer is 5 maar kan dit ook erg goed. 'Ik ben bezig!' met zo' blik van, dat zie je toch. Of er komt een of ander heel ingewikkeld verhaal. Soms vind ik zijn smoes zo knap verzonnen dat ie ermee wint. Soms is het gewoon alleen maar irritant.
De meesten laten dus wel weten dat ze de smoes doorhebben, al dan niet met een grapje. Ik twijfel nog een beetje; dochterlief is een heel gevoelig meisje voor wie "eer" heel belangrijk is. Als we in een welles-nietes situatie terechtkomen (ik zeg haar iets te doen, zij weigert) voelt het voor haar echt als een vernedering als ze uiteindelijk moet toegeven, dus dan heeft ze iets nodig om haar van die vernedering te redden. Een half jaar geleden riep ze dan de hulp in van een knuffel: als ik voet bij stuk hield, pakte ze uiteindelijk een knuffel: "beer moet het doen!", en ging dan met beer in de hand mijn opdracht uitvoeren. Dan had zij niet het gevoel dat ze had verloren (want ZIJ deed niet zelf wat ik opdroeg) en gebeurde er toch wat ik wilde. Prima. Maar als er leugentjes bij komen kijken, vind ik het minder fraai. Ik zou dus een manier moeten vinden om haar een uitweg te bieden, zonder dat ze daarvoor onwaarheden hoeft te vertellen... iemand een idee?
Ik zou ook zeggen: "Leuk geprobeerd (maar nu toch je schoenen wegzetten" en er vooral om lachen (mét haar lachen, niet uitlachen). Mijn dochter vindt dat wel grappig. Die is de uitdrukking "leuk geprobeerd" ook zelf gaan gebruiken. En dat met die beer kun je ook zelf weer inzetten: "Anders vragen we het even aan Beer!" Kan ze haar gezicht weer redden.