3,5 jaar en onhandelbaar :'(

Hoi,
Tips heb ik niet, maar wellicht fijn om te weten dat wij hetzelfde meemaken?! Ons ventje heeft niet meegemaakt wat die van jou meegemaakt heeft, wel een zusje erbij, en vertoont dezelfde fratsen. Soms vraag ik me af waar ik het fout gedaan heb.... Maar veel moeders om mij heen ' klagen' over hetzelfde. Ik hoor vaak dat het een fase is, dat ze toe zijn aan school etc.
Wij hebben hier afgesproken consequent te blijven, hoe moeilijk ook en op 1 lijn te blijven samen. We houden hem goed bezig met van alles en nog wat maar elke dag gaat het wel mis met het humeur. Pittig hè?

Ik hoop dat je ventje snel weer lekker in zijn vel zit en dat jullie weer rustige dagen krijgen met zijn allen!

Ik blijf even meelezen!

 

Ik herken het wel een beetje helaas alleen is ons zoontje iets ouder (net 5 jaar geworden). Het enige advies is duidelijk en consequent zijn. En voor jezelf afspreken 1 of 2 waarschuwingen en nog niet luisteren is bijv. 3 minuten (aantal leeftijdsjaren) naar de strafhoek. Ik snap wel wat je bedoelt met dat het er ongezelliger door wordt.

Het zal wel iets te maken hebben met grenzen opzoeken. Kijken hoever ik kan gaan etc. Doordat je aangeeft dat het een moeilijke tijd is geweest voor hem en een broertje erbij is gekomen misschien wat extra 1 op 1 aandacht of dagje met hem weg of zo

 

En probeer consequent goed gedrag te belonen met positieve aandacht.
Ook de consequenties van zijn gedrag laten zien: niet snel kleren aan gedaan: geen tijd voor de speeltuin. Lief en snel gegeten: tijd voor een boekje lezen. Etc.

Tis zo moeilijk als je in een negatieve spiraal zit! Maar uiteindelijk krijg je alleen zó weer het gewenste gedrag terug.

 

Heel herkenbaar..
Al zitten wij er al bijna twee jaar mee
Hebben ook hulp van instanties die zeggen dat ze een bijzonder kind is met een ontwikkelingsstoornis maar welke is ook nog niet helemaal duidelijk..
Wij zitten nu ook op een ouder kind dagbehandeling en daar hebben ze mij geleerd dat het niet aan mij ligt maar dat het in haar zit.. Maar goed we hebben wel wat neer problemen dan bovenstaand beschreven.
Ik ging namelijk heel erg twijfelen aan mezelf (dat ziet en merkt een kind ook) dus mijn tip: co sequent blijven en niet twijfelen aan jezelf..
En als je denkt dat er echt iets "mis" is overleg dan eens met de huisarts of cb

Succes

 

Herkenbaar. Hier is het helemaal weg nadat hij vier jaar werd! Consequent zijn en strafminuten hielpen hier goed. Nu, als t nog eens voor komt tel ik tot 3 en dan mag ik even af gaan koelen ... gelukkig niet zo vaak meer nodig. Sterkte

 

Mijn oudste had het ook met 3,5. Echt heel pittig, toen hij naar school ging was het over bij hem.
Grenzen aan blijven geven. Maar het vooral ook leuk houden. Kijk of je een beloningssysteem kan maken iov continue straffen. Ook momenten met hem alleen zijn, zodat hij alle aandacht krijgt.

 

Wij zijn nu net weer door zo'n periode heen.

De buren zullen weleens gedacht hebben ... hij zat regelmatig even op de gang als hij niet luisterde na een aantal waarschuwingen. Wat ging hij daar dan tekeer zeg, schreeuwen, gillen, schoppen tegen de deur. En ik zag al het volgende strafmomentje als hij op de gang lag .....

En dat boodschappen doen herken ik wel. Mijn vriend doet altijd de grote boodschappen samen met onze zoon maar hij heeft hem 2x niet meegenomen omdat het zo'n vreselijk drama was, en heel ongezellig.

Ik ging soms ook weleens met een verdrietig gevoel naar bed gewoon puur omdat de hele dag zo ongezellig ging, hij steeds schreeuwen, huilen, gillen, en ik steeds waarschuwen, op de gang zstten, boos worden en alles 100x uitleggen en dan nog gaat het mis.

Nu is hij weer het zonnetje in huis, supervrolijk en kletst erop los en er komt (bijna) geen driftaanval meer aan te pas. En de boodschappen? Vriend kwam zaterdag thuis en het eerste wat hij zei was "het was weer ouderwets gezellog boodschappen doen!"

Hier was consequent blijven, herhalen herhalen herhalen en zelf rustig blijven het enige wat hielp. En op dagen dat het echt erg was, naar buiten, lange wandeling speeltuin enz. Allemaal even wat meer bewegingsruimte en niet steeds op elkaars lip om precies te zien waar iemand mee bezig is. En zoek naar dingen die ook wel goed gaan ook al is het maar klein en benoem het. Altijd dat negatieve is voor beide niet leuk.
Het komt goed echt waar! Maar soms lijkt het zooook lang te dure !

 

Misschien toe aan school.

Op zich heb ik een makkelijk meisje maar toch de laatste tijd lijkt het op een verlaat peuter pubertje hier. Op school is ze een engel maar thuis een bengel soms. Je zou zeggen energie genoeg op school verspeeld maar thuis is het nog rennen en vliegen.

Maar het is nog te doen.

 

Ik heb pas een soortgelijk topic geopend voor onze zoon, ongeveer dezelfde leeftijd. Hij was niet onhandelbaar, maar huilde wel enorm veel. Echt een paar keer per dag lange (en harde ) huilbuien. En onze zoon had 'alleen maar' een nieuw broertje gekregen.
Misschien is het bij jullie (ook) de combinatie van een leeftijd waarop veel kinderen toch al zo'n faaaase hebben en dan ook veranderingen erbij.

Bij onze zoon gaat het inmiddels een stuk beter. Ik merkte dat ik ook in een negatieve spiraal zat. En ik denk dat veel kinderen ook wel naleven wat de omgeving van ze lijkt te verwachten. Dus als wik steeds klagen dat hij zoveel huilt, wat doet hij dan... Juist. Dus ik ben elke keer gaan benoemen hoe leuk ik het vind dat hij zo vrolijk en gezellig is. Natuurlijk niet tijdens een huilbui, want dat ik ook niet echt geloofwaardig. Maar aan het einde van de dag als mijn man thuis kwam en vroeg hoe de dag was geweest, vertelde ik precies over de leuke dingen (eigenlijk al doe momenten dat hij niet huilde, ook al deden we verder niks bijzonders) en daar deed ik dan heel enthousiast over.
Verder: pick your battles. Bepaal even wat ècht moet zoals jullie het willen en wat ècht niet mag. Negeer de rest, leidt hem af of help hem weer even met bepaalde dingen die hij niet zelf wil doen (al zou hij het wel kunnen) en prijs hem voor de dingen die goed gaan.
Probeer ervoor te zorgen dat hij toch genoeg slaap krijgt. En jijzelf ook, als dat lukt, dan kun je meer hebben.

Probeer dit (of iets anders van de adviezen hierboven) een paar weken. 'Verzin een list' en houdt het echt minstens drie weken vol, zonder af te wijken. Steeds een andere aanpak werkt ook niet. Kijk na een paar weken of je verbetering ziet en bepaal dan wat je doet: zo doorgaan, beetje veranderen of echt een heel andere aanpak. En houd dan ook dat weer een tijd vol.
Zie je nou over een paar maanden echt geen verbetering, ga dan eens op zoek naar een instantie die hulp en advies kan geven. Ik vind dit toch wel een belangrijke leeftijd om een aantal basisregels vast te leggen. Dat wordt naarmate ze ouder worden toch weer moeilijker.

 

Mijn oudste dochter was ook moeilijk toen ze 3,5 was. Ik was blij dat ze naar school ging uiteindelijk toen was het ook zo over.
Wij gaan de jongste 5 ochtenden naar de psz doen als ze ook zo wordt met 3 jaar. Ik heb geen zin in nog een jaar strijd..

 

Onze zoon is net 3,5 jr oud. Ook hier een paar maanden zo'n lastig ventje gehad, poeh dat was echt pittig. Gelukkig zit hij nu weer in een gezellige fase .

Dus volhouden, het gaat écht over!!