Hai Allemaal Ik heb iemand die dicht naast me staat die zwanger was. Zij was ongeveer een maand eerder uitgerekend. Alleen heeft zij een miskraam gehad en ik voel me zo schuldig om haar de volgende keer te zien of te spreken. Dan schaam ik me gewoon ook omdat ik weet hoe jaloers je kan zijn op iemand die zwanger is, vooral als je een miskraam heb gekregen. Ik heb dan nooit een miskraam gehad maar ik kon soms wel heel jaloers zijn als iemand een kindje kreeg, ik gunde het hen van harte alleen mijn kinderwens was heel groot en stiekem verlangde ik er ook naar.. Ik heb het gevoel dat ik niet zoo blij mag zijn, en vooral als hun in de buurt zijn, zal ik me schamen om mijn zwangerschap te praten, of met hun familieleden.. Mensen hier ervaring mee?
Hoi meid, rottig zo'n situatie. Ik zou er met die bekende over praten of een kaartje sturen, dat je meeleeft en het rottig vind ook omdat je zelf zwanger bent. Dat je dat een dubbel gevoel geeft. Dan merk je vanzelf hoe diegene er tegenover staat en kun je daar je gedrag wat aan aanpassen. Ik zou zelf niet superblij gaan doen over je zwangerschap als zij idd erbij is, maar er gewoon over praten moet wel kunnen vind ik. Dit soort dingen gebeuren in het leven. In elk geval sterkte ermee.
Ik zou zo eerlijk als je nu tegen ons bent ook tegen haar zijn. Gewoon eerlijk zeggen wat je voelt. Het is duidelijk dat je om haar geeft en het heel erg voor haar vind. Maar misschien vind zij wel dat jij JUIST van je zwangerschap moet gaan genieten omdat het bij haar mis is gegaan.. Ik zou er echt met haar over praten. Iedereen voelt het namelijk weer anders!
Ik zou idd eerst je gevoelens hierover eerlijk met haar bespreken. Zeggen hoe jij het voelt en vragen hoe zij denkt.
Dank jullie wel Ik ga dat zeker doen! Vind het zo erg. Bedankt voor jullie advies. Altijd moeilijk zoiets.
Het zal zeker even moeilijk zijn voor haar, maar ik denk dat ze ook wel blij zal zijn voor je. En als ze het van iemand anders krijg te horen dat je zwanger ben, dan zet je wel je vriendschap op het spel. Succes met het vertellen.
hey meis wat een k*t situatie!Ik weet er alles van alleen ben ik degene met een miskraam en mijn vriendin is nog zwanger! we waren samen gestopt met de pil(leek ons toen leuk)op 2 december vertelde ze dat ze zwanger was.Ze vond dit al moeilijk omdat het bij ons nog niet zover was. Op 21 december kwamen wij erachter dat we zwanger waren.en dinsdag kregen wij op de echo een leeg vruchtzakje te zien!was al 10 dagen aan het vloeien dus had al een voorgevoel. Heb nu met mijn vriendin afgesproken dat ik degene ben die contact opneemt.Zal het idd moeilijk krijgen maar je gunt het de ander(je vriendin dus)ook heel erg!Voel je niet schuldig over dat het bij haar misging want dat is nou eenmaal het risico! Denk dat je haar gewoon even de tijd moet geven om er rustig over na te denken en gewoon af en toe wat van je laten horen(mail,sms).Ik ben blij dat mijn vriendin snapt dat ik nu even moeite met contact heb en het dus een beetje aan mij overlaat! ik hoop dat je een beetje wat hebt aan dit antwoord.Maar voel je a.j.b niet schuldig!Wees maar gewoon heel blij dat het bij jou goed gaat!Dat is de natuur(zeg ik nu heel makkelijk) liefs
Dank je Donkey... Het is altijd moeilijk, ik ben sowieso van plan om een kaartje te sturen.. Overigens hoop ik dat je snel weer zwanger bent.. Sterkte meis
Ik ken het. Een collega en ik zijn rond dezelfde tijd gestopt met de pil en ze was gelijk zwanger. Super natuurlijk! 2 maanden later was het hier ook raak. Bij de 12 weken kreeg ze alleen slecht nieuw... het vruchtje leefde niet meer. Ik vind het ook moeilijk om het er met haar over te hebben. Ze vraagt wel zelf hoe het gaat enzo. Maar toch voel ik me 'bezwaard' om het er over te hebben.
Ha Miss X, Wat lief dat je er bij stil staat wat het met je vriendin zal doen dat jij wel zwanger bent en zij niet meer. Ik heb vorig jaar 2 keer een mk gehad en een goede vriendin van mij was zwanger. Ik heb het daar heel moeilijk mee gehad. Zij wel en ik niet. Ik was bang voor mijn eigen emoties, terwijl ik het haar heel erg gunde, maar mezelf ook zo. Ik vind het goed van je dat je met haar zou willen praten. Ik heb het ook met mijn vriendin besproken en dat is heel prettig geweest. Ik kan mij van jou jou ook goed voorstellen dat je je schuldig voelt. Dat moet je niet doen hoor. Ook al heeft zij veel verdriet, ze zal het je heel erg gunnen! Sterkte! Liefs, Cleo