hallo dames, ik zit met een dilemma en zoek eigenlijk advies, ik ben moeder van 2 jongens de oudste is 11 en jongste 4 ik heb al 2 jaar een kinderwens alleen mijn vriend wil geen kinderen meer, ik snap zijn standpunt vanwege een erfelijke spierziekte maar bij hem zijn geen symptomen te zien en hij wil zich ook niet laten testen. We hebben samen al een zoon en ik snap niet waarom hij nu pas komt dat hij geen kinderen meer wil terwijl hij mij wel met de hoop liet nog een kind te willen, onze kleine man heeft ook geen kenmerken van de ziekte en ook tijdens de geboorte is niks opgemerkt, de verloskundige was wel op de hoogte van de ziekte. Ik weet nu niet wat ik hier mee moet ik heb zo wat alle folders gelezen over deze ziekte en we hebben altijd 50% kans dat we een kindje krijgen met deze ziekte (tenzij de vader drager is dan). Ik hoop dat er andere dames zijn die mij kunnen helpen met advies of tips.
Dit is wel een hele moeilijke kwestie. Ik snap dat je man het risico niet (weer) wil lopen. Een kind is echt iets waar je samen voor 100% achter moet staan en als er een reden is, welke reden dan ook, om het niet te doen dan is dat genoeg om het af te blazen. dat is het verstandigst. het enige dat je kan doen is veel en goed praten met je man om erachter te komen waar hij precies bang voor is en wat de echte reden is. Soms spelen er meer dingen en komt er maar 1 uit.
Bedenk eens het volgende: wat als het kindje wel de ziekte krijgt waar hij dus 50% kans op heeft? Kun je met die gedachte leven? Zou je kunnen zorgen voor een kindje met die spierziekte? Want de kans dat het kindje wel de ziekte krijgt, is net zo groot als de kans dat het kindje de ziekte niet krijgt! Dus in zekere zin begrijp ik je vriend wel wat dat betreft. Jullie jongste heeft de ziekte niet. Maar dat wil niet zeggen dat een volgend kindje die ziekte ook niet krijgt! Ik denk dat je in je achterhoofd moet houden dat de kans aanwezig is dat het kindje de ziekte wel kan krijgen en daar dus rekening mee moet houden. Ik vind het echter wel erg sneu voor je dat hij nooit duidelijk tegen jou is geweest hierover. Nu heb je al jaren een kinderwens, terwijl al duidelijk was dat er geen kindje meer bij zou komen. Blijft ook dat je vriend echt geen kindje meer wil. En zonder vriend geen kindje vrees ik....
Dank je wel voor jullie reacties, ik heb vandaag wat informatie gezocht op internet en er is een kans dat we toch een gezond kindje kunnen krijgen. Maar dan moet hij wel onderzocht worden en wat testen doen, (er worden dan gezonde zaadcellen geïnjecteerd in een eitje van mij) en dat is nou precies wat hij niet wil, misschien ligt het aan mij dat ik graag nog een 3e kindje wil dat ik overal hoop zoek maar er is een kans moet ik die dan niet wagen?
Je moet de kans alleen wagen als je vriend er met deze informatie ook volledig achterstaat. Anders maakt de keus jullie kapot.
Wat voor spierziekte is het? Ik kan je man heel goed begrijpen. Mijn (niet biologische vader) heeft eerst zn moeder weg moeten brengen en nu hebben waarvan we weten nog 4 zussen/broers deze afschuwelijke ziekte. Gisteren hebben we ook afscheid moeten nemen van zn broer (dus nummer 5 die de ziekte heeft). Hij is maar 67 jaar geworden. Met die 4 andere gaat het heel slecht en ik bang dat ze heel snel achter mekaar zullen volgen Mijn vader en nog een broer vertonen nog geen symptomen. Ik maak het van dichtbij mee en ben als de doods dat mijn vader of mijn broertje toch nog deze ziekte zullen ontwikkelen. Dit gaat om huntington. Dus ik kan me je man goed voorstellen dat hij dit niet wilt doorgeven. Hoe moeilijk dit ook voor jou is. Sorry als ik negatief over kom, dat is niet de bedoeling maar je ziet ze echt langzaam weg kwijnen (sommige worden ook zwaar agressief) Bij hun is dit op een wat latere leeftijd opgedoken (als ik me niet vergis rond een jaar of 50)
Het gaat om de ziekte van Steinert het is voor zover ik lees zeldzaam, maar mijn vriend is niet getest dus hij weet het niet zeker je heb 4 vormen er van maar ik ben bang omdat hij weet dat hij het ook zou kunnen hebben dat hij zich kwaaltjes inpraat. het zou best kunnen dat hij het niet heeft, ik probeer er niet te gemakkelijk over te doen want het is een vreselijke ziekte en ik weet ook dat het zwaar is, hij vertelde mij gister dat hij bang was dat ik hem zou verlaten als ik er achter kwam dat hij het wel zou hebben. Maar we zijn 11 jaar samen en vanaf het begin wist ik van deze ziekte af omdat zijn vader het ook had maar tegelijk wist hij ook dat ik ook graag kinderen wilde en dat we samen naar oplossingen zouden zoeken en dat vond hij goed toen der tijd.
ehhhm waarom wel 2 kinderen zonder zich te laten testen en dan geen 3e? Hij kan zich toch laten testen? dan heb je zekerheid. Waarom zou je hem verlaten als hij het wel zou hebben? je wist het toch al vanaf het begin? En jullie kids? wil je die ook niet laten testen?
@Blondie, me oudste zoon is uit een eerdere relatie, jongste zoon nog niet laten testen omdat ik geen symptomen heb gemerkt en deze ziekte van dicht bij mee maak dat ik ze herken ik merk ze ook niet bij me vriend. hij wil zich niet laten testen ik heb het er vaak met hem over gehad maar hij blijft bij nee ik denk dat hij bang is voor de uitslag dat hij te horen krijg dat hij wel drager is. En hij was bang dat ik hem zou verlaten als ik zeker zou weten dat hij drager was maar ik weet al vanaf het begin van ons relatie dat hij kans heeft om deze ziekte te dragen maar om geen relatie te beginnen of hem te verlaten is nooit door mijn hoofd geweest en dat heb ik hem ook meerdere malen ook gezegd maar die angst blijft wat ik ook voor hem begrijp.
Serieus... niet lullig bedoelt, maar alleen al om jullie jongste zoon, moet hij zich laten testen. Tuurlijk is hij bang. Maar het is denk ik wel prettig om te weten wat jullie te wachten staat. En wie weet is hij helemaal geen drager