geen 3e, beiden wel een wens

En iets verder in de toekomst? De beslissing/keuze verderop leggen door over een (half)jaar bijvoorbeeld nog eens kijken of het dan anders is? Of is dat geen optie?

Wij wisten heel snel dat wij echt een 3e wilden, maar daar hadden wij eigenlijk 0,0 twijfels over. Het liep niet altijd allemaal perfect, maar wij waren er wel van overtuigd dat dit ok zou gaan. Ik was vooral erg bang voor alle kwalen die ik bij de 1e en 2e gehad had (HG en b.i.), maar dat viel toen juist alles mee. Mijn lijf is nog steeds niet je van het (nog steeds b.i.klachten), maar in de zwangerschap viel het alles mee.

Ik zou zeker als jullie eigenlijk allebei de wens wel hebben. Maar het nu gewoon niet helemaal ok voelt, zeker met lichamelijke en psychische klachten, kijken of dat te verbeteren is/valt (op kortere/langere termijn) en of die wens dus over een tijdje wel vervult kan worden.

 

Wij hebben ook besloten dat er geen derde komt terwijl de wens er wel bij ons beiden is. We hebben echt moeten rouwen, ik vooral. Ben wat dat betreft mijn gevoel van verdriet etc ook niet uit de eeg gegaan,maar heb het bewust gevoeld. Vorig jaar moest ik in een speeltuin heel erg huilen door een schattige wildvreemde baby en daarna was het over. Jammer ja, maar het verdriet is weg.

 

Wij hebben ook een wens voor een derde. Maar de situatie is er nu totaal niet goed voor. Ik ben al een hele tijd heel moe. Krijg niet alles gedaan wat ik wil in het huishouden etc, ons huis is te klein en de lasten redden wij met een beetje ruimte, wat lekker is om te hebben.

Dat gevoel van die wens vind ik ook vervelend, omdat ik weet dat het er nu niet in zit. Ik weet niet hoe oud jij bent. Maar wij zijn nu bezig met hoe kunnen wij zorgen dat onze vaste lasten minder worden en wij wel ruimte hebben voor een eventuele 3e. Wat betreft de energie kijken we het aan hoe dat vordert. Dat is een deeltje het energie misschien een beetje krijgen. Of minder energie nodig hebben naarmate de kinderen zelfstandiger worden.

Als je nog de tijd hebt, sluit dan de droom nog niet af. Wie weet hoe het er over een paar jaar voor staat?

Ik blijf doorgaan met het voorbereiden van een droom die misschien niet uit komt. Soms moet ik de ongeduldigheid wegslikken. Maar ik ben nog niet bereid het op te geven. Ondertussen geniet ik van wat wij hebben.

 

Ik vind het ontzettend knap van je dat je zo ' verstandig' bent. vaak lees je hier dat mensen toch zwanger zijn geraakt ondanks dat ze eigenlijk weten dat het niet zo' n goede keuze is maar meegaan in een gevoel.
Ik vind het heel bewonderenswaardig dat je het belang van je hele gezin en je twee kinderen voorop stelt en je eigen verdriet daarvoor ondergeschikt maakt!!

 

Even of topic hebben ze jouw wel is getest op slaapapneu ??
Mijn man heeft dit namelijk viel ook zo overal in slaap en altijd moe heeft lang geduurd voor ze er achter kwamen

 

Merkte jij daar dan niks van?

 

hier werd de wens minder toen beiden op school zaten. Langzaamaan krijg je meer rust en vrijheid terug die ik niet meer in wil leveren. En natuurlijk trekt het nog weleens, maar als ik bedenk wat er allemaal weer bij komt kijken- de gebondenheid vooral, ook mede door de berg extra energie die het kost en die ik (net als jij) ook al niet heb.
Het ritme wat we nu hebben, bevalt best. Maar oke - hier geen man die een wens had. Integendeel.

 

Ik herken het wel TS, maar voor mij is het sowieso makkelijker om een punt achter het krijgen van kinderen te zetten, omdat ik van de gynaecoloog eigenlijk niet meer zwanger "mag" worden.
Maar ik ben ook niet zo'n gevoelsmens en daar ben ik in zulke gevallen maar wat blij mee: het is niet verstandig, ik kijk vooral naar de nadelen en dat is het. Het is nu meer van: een derde was leuk geweest, maar zit er om meerdere redenen gewoonweg niet in.

 

Ik denk dat het voor jullie dan goed is om nog even af te wachten om te kijken of de kriebels weer verdwijnen of dat ze erger worden. Een kinderwens is heel sterk maar een derde moet natuurlijk niet ten koste van jezelf gaan. Een zwangerschap en een baby kosten ook weer een hoop energie.

 

To wat goed dat jullie zo verstandig zijn! Helaas zie je heel vaak dat mensen maar aan een kind beginnen alleen om "het gevoel". Of dat ze hun kop in het zand steken (ik heb liefde genoeg etc).

Zoals jij het beschrijft kan je de situatie met 2 kinderen nu eigenlijk al niet aan. Jij bent (en blijft) chronisch vermoeid. Jullie hebben het financieel niet breed waardoor je man 7! dagen per week moet werken. En jou daardoor niet kan ondersteunen. En het huishouden loopt ook niet goed (ook niet zo gek met 2 kinderen waar je alles alleen moet doen en geen energie).

Ik zie echt geen enkele reden om wel aan een 3e te beginnen. Dat moet je alleen doen als je alles goed op orde hebt. Een zwangerschap, bevalling en baby kost veel van je lijf. Je hebt nu nog klachten. Dit kindje zal ten koste gaan van de kinderen die er al zijn. En die zouden toch echt belangrijker moeten zijn dan weer een nieuw kindje. Investeer je tijd liever in je eigen rust (die weer toeneemt nu je kinderen ouder worden en naar school gaan). En in de band met je oudste kind. Dat klinkt namelijk niet goed.

 

Knap dat je jouw verstand boven je gevoel weet te plaatsen Als ik jouw verhaal zo lees denk ik inderdaad ook dat het beter is om (nu) niet voor een derde te gaan. Ik ken het gevoel niet dus concrete tips heb ik niet voor je om hiermee om te gaan. Ik denk wel dat het belangrijk is om voor ogen te blijven houden waarom jullie tot deze beslissing zijn gekomen.