Ook wij hebben 3 honden en een baby op komst. Ik voorzie hier bij ons geen problemen mee. Het zijn alledrie jachthonden die van gezelligheid houden. Ander gedrag dus dan een herder. Als ik je topic lees, bekruipen mij 2 gevoelens: het idee van een goede cursus of gedragstherapeut vind je niet nodig omdat je genoeg van honden weet. Toch twijfel je of het goed gaat en vind je het idee van herplaatsen heel vervelend. Ik zou er dan toch voor kiezen een goede trainer in de arm te nemen. Er is veel kaf tussen het koren, ik heb hele goede ervaringen met een supertrainster (hoofdtrainster geleiden- en hulphondenschool). Mocht je haar gegevens willen, pb dan gerust. Daarnaast: je bent nu 15 weken zwanger. Kan het ook zijn dat je door je hormonen veel meer twijfelt en meer problemen ziet dan anders? Dat heb ik nl. wel. Nu begint het wat minder te worden maar zeker in die periode was ik behoorlijk labieler dan ik normaal ben. Als laatste: ook mijn vriend had een herder (kruising duitse herder/rottweiler) met typisch herdergedrag. Wij hebben, na intensieve training en castratie, toch besloten hem te herplaatsen. Hij was erg beschermend tov zijn bezittingen en gromde tegen de zoon van mijn vriend. Hij heeft 1 keer de visite gebeten (eigen schuld visite) maar we wilden een beet naar de kinderen absoluut voor zijn. Het was een moeilijke beslissing maar hij woont nu bij een jong stel zonder andere dieren of kinderen waardoor hij heel veel rustiger is. Achteraf een hele goede beslissing. Doordat we vooraf in onze ogen echt alles geprobeerd hebben, heeft het besluit hem toch te herplaatsen een goed gevoel gegeven. Heel veel succes met je beslissing en doe niets overhaast, je hebt nog best veel tijd!
Het is al weer een tijdje geleden dat ik het topic plaatste over mijn honden en of ik ze nu wel of niet moest weg doen... Ondertussen is er veel gebeurd, en ik wilde het jullie even laten weten, omdat ik jullie reacties erg op prijs heb gesteld! Ik heb lange discussies met mijn man, maar ook met mijzelf, gehad over de honden. Het deed pijn in mijn hart als ik er aan dacht om ze weg te doen, maar toch vond ik het ergens ook wel een lekker idee... ik heb er een tijd mee rondgelopen en ook even de discussie stil gelegd en in die tijd heeft het een plekje gevonden in mij. Ik heb ontdekt dat ik het nu al druk vind met de honden en dat dat bij mij stress oplevert. En als ik gezinnen zag fietsen met kleine kids achterop wilde ik dat ook: gewoon rustig op pad kunnen zijn of de stad in, zonder dat je de honden bij je hebt of op tijd terug moet zijn omdat de honden uitgelaten moeten worden. En toen heb ik dus inderdaad het besluit genomen om ze toch weg te doen. Hoe erg ik dat ook vind en hoe moelijk ik het daar ook mee heb. Ik had de honden al met mijn ex, dus die heb ik gebeld en hij wilde ze graag hebben. Twee weken later was het zo ver, en dat was vorig weekend. Ik weet dat ze bij hem gewoon een goed thuis hebben, met veel aandacht, lekker veel spelen en naar buiten (dat was bij ons lastig met de dominante herder; er waren dus geen speeltjes meer in huis). Ik heb een paar dagen vrij genomen om nog met ze een paar boswandelingen te maken en een beetje afscheid te nemen in de laatste dagen dat ze bij mij waren. De dag dat ik ze wegbracht was moeilijk en ook de dagen erna. Ik was echt een wrak en in de rouw... nu gaat het al weer wat beter en kan ik ook blij zijn met mijn keuze. Af en toe speelt het schuldgevoel weer op, maar ik weet gewoon dat ik de juiste beslissing heb genomen voor zowel mij als de honden. Ik vind het nu ook wel prettig dat de rust in huis er is (al is het soms gewoon ook erg stil!). Het wordt straks met de baby al druk genoeg! Dank jullie wel voor jullie verhalen en reacties! Die hebben mij echt geholpen in het proces om tot een besluit te komen.
Normaal sta ik niet zo achter zulke beslissingen, maar aangezien je je hondjes naar een goed plekje hebt gebracht... is het waarschijnlijk ook wel de beste keuze geweest! Ik hoop dat je ex veel van ze zal gaan genieten
ppff moeilijk moeilijk, ik ben ook geen voorstander van je dieren herplaatsen..(zonder het eerst te hebben aangezien) maar als jij je er beter bij voelt, wie ben ik veel sterkte en succes! Dora
Hey meiden, Moeilijk onderwerp is dit... het heeft toch 2 kanten. Wij hebben zelf een jack russel, een schat. Niet druk, springt bijna niet, blaft niet etc. Maar toch heb ik een beetje angst voor wanneer de kleine komt (duurt nog ff, maar toch). We hebben al besloten om, zodra ik op de helft ben, een huilpop aan te schaffen en hier mee te 'oefenen'. We hebben namelijk wel regelmatig gemerkt dat onze hond jaloers is op andere kleine 'wezens' die aandacht krijgen. Vrienden van ons zijn op visite geweest met de baby en dit was toch spannend, hij heeft geprobeerd te happen naar de baby. Als deze 'proefperiode met de pop' goed gaat verlopen, weet je waar je aan toe bent. Ik zou er ook heeeel veeel moeite mee hebben om onze hond (als laatste redmiddel) weg te moeten doen, maar dan kies ik wel op de 1e plaats voor de veiligheid van mijn kind. Op het moment dat wij onze hond hebben genomen (3 jaar geleden) waren we nog niet met kinderen bezig. TEvens was mijn vriend toen werkloos en kon goed op de hond passen e.d. We beschouwen hem ook als een 'kindje'. Nu, 3 jaar verder, is mijn vriend militair en dus door de week niet thuis. Zelf werk ik 32 uur en zit de hond vaak alleen. Dit vindt ik nu niet erg, want hij is dit gewend en kan dit prima hebben. Wel wil ik ook na mijn zwangerschap blijven werken en sta ik dus door de week alleen voor de zorg van het kindje en de hond. Ach.... we moeten maar gewoon afwachten hoe het gaat lopen! We zullen ook pas beslissen als de baby er is! Succes met de beslissing! Liefs Elma
tja ik moet ook eerlijk bekennen dat ik niet zo'n voorstander ben om de honden weg te doen als het niet meer uitkomt, dat zal o.a. wel komen dat onze jack net zo bij ons gezin hoort als de kinderen... en ik moet bekennen dat ik een beetje negatief ingesteld bent wat dit betreft maar dat komt ook voornamelijk dat ik in mijn directe omgeving 2 personen heb waar ik heel veel van houd maar die in mijn ogen verkeerde keuzes hebben gemaakt met hun honden... de 1 heeft de ene hond weggedaan naar haar zoon omdat zij samen met haar nieuwe vriend (nu inmiddels ex)een andere hond had gekocht, en tja dat was natuurlijk niet je van het, beide grote honden, dus ja degene die ze al had ging naar haar zoon (daar was ie wel beter af) maar werd helaas K vastgesteld bij de hond en is afgelopen jaar overleden.... mijn nichtje had een jack russel samen met haar vriendje maar ja ook daar was ze niet helemaal blij mee en bracht de hond elke keer bij haar schoonmoeder tot ze de knoop doorhakte (op aanraden) om de hond dan maar helemaal daar te laten omdat het anders ook voor de hond niet bevordelijk is...wat schetst de verbazing...3 mnd later (nog niet eens) hebben ze weer een ander heel lief klein hondje gekocht, die ze als ik ze mag geloven iig niet weg zullen doen... maar nog erger de andere hond die gekocht was samen met haar ex moet nu ook weer vertrekken omdat ze half-half bij haar nieuwe vriend intrekt, ze de hond daar niet kunnen hebben (te klein)...dus tja ik het zoiets van "als je kiest voor honden moet je je toch beseffen dat je ze bij je houd tot ze dood gaan"? het lijkt tegenwoordig gewoon helemaal in dat als je de honden even niet kunt gebruiken je ze maar "gewoon"weg doet.. men neemt bijna niet meer de moeite om te kijken of er niet een of andere oplossing is dan maar de makkelijke weg te kiezen.... als je honden neemt weet je dat de meeste honden gemiddeld een jaar of 9 worden (soms nog een heel stuk ouder, bij ons gemiddeld 14-15 jr) en dat als er kinderwensen zijn dat je weet dat je de honden ook dan hebt...? maar goed denk dat ik verder niet over mijn mening meer uit hoef te wijden dat die wel bekend is wel vraag ik me idd ook af hoe het nu zit met de herder, en of je full time blijft werken als de kleine er eenmaal is?
Het idee is leuk hoor, maar je kunt niet dmv een huilpop kijken hoe de hond reageert, de hond zal ongetwijfeld anders reageren op een of andere rubbere pop dan p je baby . Kinderen van andere zijn anders dan kinderen van jezelf, de hond zal binnen de kortste keren in de gaten hebben dat hij gedegradeerd is en als jullie de hond genoeg aandacht zullen blijven geven denk ik niet dat je veel problemen zult ondervinden De kleine heeft net als jullie zijn of haar eigen geur en die zal de hond heel snel bekend zijn, de geur van andere is niet die van jullie vergeet dat niet, onze(en die van jullie en andere) vertrouwd toch niet iedereen waarom niet omdat hij jullie altijd aan je geur zal blijven herkennen al wordt ie blind . Ik vindt dat je pas kunt beslissen als de kleine er eenmaal is ik heb het zovaak gezien dat honden niet eens talennaar kleine kinderen .en de hond weet echt zijn plek wel in het gezin hoor . Succes meid enne geen overhaaste beslissingen een hond is tenslotte geen wegwerp ding die je kunt wegdoen als het je even niet uitkomt..ook jij hebt als ouder de verantwoording om te zorgen dat je hond de kleine niks kan doen en dat is door hem duidelijk te maken waar in het gezin hij staat .zoasl ik het lees is het een heel lieve hond..die van ons springt, is druk als er visite binnenkomt of wie dan ook, blaft als er gebeld wordt aan de deur e.d. maar geen haar op mijn hoofd om de hond weg te doen omdat ik teveel beren op de weg zie, ik heb ervoor gekozen een hond te nemen dan is het niet meer dan normaal dat ik de hond verzorg tot ie er niet meer is ook hij hoort bij ons gezin
Het idee is leuk hoor, maar je kunt niet dmv een huilpop kijken hoe de hond reageert, de hond zal ongetwijfeld anders reageren op een of andere rubbere pop dan p je baby . Kinderen van andere zijn anders dan kinderen van jezelf, de hond zal binnen de kortste keren in de gaten hebben dat hij gedegradeerd is en als jullie de hond genoeg aandacht zullen blijven geven denk ik niet dat je veel problemen zult ondervinden De kleine heeft net als jullie zijn of haar eigen geur en die zal de hond heel snel bekend zijn, de geur van andere is niet die van jullie vergeet dat niet, onze(en die van jullie en andere) vertrouwd toch niet iedereen waarom niet omdat hij jullie altijd aan je geur zal blijven herkennen al wordt ie blind . Ik vindt dat je pas kunt beslissen als de kleine er eenmaal is ik heb het zovaak gezien dat honden niet eens talennaar kleine kinderen .en de hond weet echt zijn plek wel in het gezin hoor . Succes meid enne geen overhaaste beslissingen een hond is tenslotte geen wegwerp ding die je kunt wegdoen als het je even niet uitkomt..ook jij hebt als ouder de verantwoording om te zorgen dat je hond de kleine niks kan doen en dat is door hem duidelijk te maken waar in het gezin hij staat .zoasl ik het lees is het een heel lieve hond..die van ons springt, is druk als er visite binnenkomt of wie dan ook, blaft als er gebeld wordt aan de deur e.d. maar geen haar op mijn hoofd om de hond weg te doen omdat ik teveel beren op de weg zie, ik heb ervoor gekozen een hond te nemen dan is het niet meer dan normaal dat ik de hond verzorg tot ie er niet meer is ook hij hoort bij ons gezin
wij hebben een herder-husky en een jack russel, en die twee maakten het samen heel druk in huis. nu zijn we erachter door ons goed te laten informeren dat de husky veel buiten wil zijn. wij hebben een grote ren aan het huis gebouwd en daar is ze de hele dag (ook een binnenhok) en 'savonds komt ze binnen en dan gaat ze de hele avond op haar plaats liggen en lekker slapen. wij hebben ook wel eens gedacht om een hond weg te doen, omdat ze ons tot waanzin dreven, maar zijn toch ontzettend blij met deze oplossing. als je tuin het toelaat is dit misschien nog een idee om m niet weg te hoeven doen. heel veel sterkte
Ik maak me best veel zorgen om hoe mijn hond straks gaat reageren op de kleine. Ik heb toch al niet de meest stabiele hond. Maar ik heb al een lange weg met haar achter de rug nadat ik haar uit het asiel heb gehaald, en kan me niet voorstellen haar ooit weg te doen. Het zou wel heel erg gevaarlijk moeten worden zou ik ooit zo'n keuze maken, want natuurlijk staat de veiligheid van mijn kindje helemaal bovenaan. Maar mijn hond is ook afhankelijk van mij en heeft ook al een hoop achter haar kiezen, dus ik zie het als mijn taak en plicht om ook voor haar alles uit de kast te halen.
Ik vind het heel knap en vooral ook heel dapper dat je deze beslissing zo hebt genomen. Gelukkig weet je wel dat de hondjes een goed thuis hebben nu. Jij hebt nu veel meer rust en straks zul je alleen maar blij zal als de kleine er is en je hoeft dan niet ook nog eens met 3 honden rekening te houden. Nogmaals, erg dapper van je.. super!
hoi hoi, ja ik ben ook geen voorstander om je honden weg te doen. heb zelf 2 mopshondjes en ben dan wel nog niet zwanger maar laat ze nu al steeds wennen aan ons kleine neefje (nu 5 maanden) ook als ik het opschoot heb en het gaat super goed ze komen naast me liggen op de bank ruiken effe aaan het handje en dan is het goed gaan ze weer verder spelen of hun mand in. als ik zwanger ben is het wel anders natuurlijk maar wij betrekken ze overal bij de jongste ziet mij ook als zijn mama dus daar moet ik erg mee opletten maar tot nu toe als ik met kinderen bezig ben is hij niet jaloers maar dat is omdat ik ze overal bij betrek. en ja als je hoonden hebt weet je dat je elke dag moet opruimen ik stofzuig elke dag soms wel 2 keer per dag (alleen als ze in de rui zijn) want hou van een schoon huis elke dag stof ik doe mijn wc enz enz. en als je honden neemt weet je dat je op den duur kinderen wil dus zal je gelijk een keus moeten maken voordat je ze neemt en niet achteraf de deur wijzen want zo zie ik het. IS NIET HATELIJK BEDOELT HOOR! dit is gewoon mijn mening. groetjes mopsje