Met Quinn zijn we al jaren aan het tobben, veel ziek met zkh opnamens, kma, kinder astma met de nodige astma aanvallen, reflux, kiss syndroom, slapenloze nachten zowel letterlijk als figuurlijk. Veel onrust, angsten, het gevoel hebben dat hij anders is, moeilijk te begrijpen is, in zijn gedrag, maar soms ook zo duidelijk. We hebben al veel geprobeerd, sleepzz, nu visolie, baby flusiteraar, enz enz enz Niks maar niks hielp of heel erg weinig. Na 8 maanden eindelijk duidelijk dat Quinn kma heeft, en reflux heeft, en toen is Quinn bijvoorbeeld gestop met avond eten. Quinn heeft extreme driftbuien, kan extreem verlegen zijn, bang. Heeft erg veel structuur nodig. We zijn er dan sinds kort achter dan zeeeeeeeer zeker hoog senstief is. Maar goed, om even een voorbeeld te geven, vandaag moesten we naar het cb. Quinn voorbereid dat we moesten, en de ogentest gedaan moesten worden. Hem de plaatjes laten zien, nou waarom want hij wist precies wat er stond. Hem uitgelegt dat we zouden laten zien hoe goed hij de plaatjes kan benoemen, Dat ging nog goed, eenmaal binnen op het cb, fout, want quinn moest zich uitkleden. Dat past totaal niet, want uitkleden doe je thuis of op het kdv als je naar bed gaat of in je broek hebt geplast ofzo. Meten en wegen, is gewoon een drama, Quinn moest bijvoorbeeld 1x in de 3 maanden naar het zkh en daar word hij ook gemeten en gewogen, en ook daaris het nog steeds altijd een drama. HIj schreeuwde de hele tent bij elkaar, volledig in paniek, angst, boos enz enz. Veel mensen kwamen kijken, en we hoefden niet door te gaan, ze vonden het echt zielig voor hem. Goddank dacht ik. maar goed eenmaal in het spreekkamer, hij weer helemaal over zn toeren, waarop de cb medewerkster gelijk vroeg, of hij dit altijd deed. JA was ons antwoord. Ze maakte zich zorgen want zo konden we de ogen test niet doen, en ze vond Quinn zn gedrag extreem. De arts werd erbij gehaald, en Quinn word door verwezn naar een oogarts kijken of het daar wel lukt, maar dat even ter zijde. We hebben het verder over Quinn zn gedrag gehad, en hij is extreem bang, Ze herkende de hoog sensitief erin goed in. Bijvoorbeeld hebben verteld, dat toen Quinn met 8 maanden op dieet werd gezet dat hij gestopt is met avond eten en dat nu nog steeds niet doet. Niks geen hap. Ze vond het zorgelijk, zeker met zijn ziek verleden. We krijgen nu eindelijk hulp, we zijn dus echt niet gek, we zien het niet verkeerd, we worden nu eindelijk gehoord!! Gelijk maar de vraag erbij, zijn er mensen bekend met "opvoeden in de buurt"?? Hoe werkt het, wat gebeurd er, wat zijn de ervaringen?? Een heel verhaal, maar er is een last van onze schouders afgevallen!!
Wat fijn dat er naar je geluisterd is, en dat mag ook wel zo te lezen! Ik hoop dat jullie goede en fijne ondersteuning krijgen. Ik heb zelf ook veel hulp gehad van het CB met name toen Milan heel veel huilde. Veel succes met Quinn!!
Fijn dat je je gehoord voelt! Ik ken het programma zelf niet, maar als je een fijn kundig persoon treft kun je ver komen. En dan weet je misschien binnenkort waarom je zoontje nu eigenlijk zo bang is.
ik heb geen ervaringen met "opvoeden in de buurt" maar ik herken wel veel in je verhaal.(vooral het angst gedeelte) ik denk dat je er goed aan doet om verder te kijken dan alleen een opvoed programma. maar goed ik heb dacht ik weleens gelezen dat je integrale vroeghulp hebt? of was dat iemand anders? wij hebben trouwens ook alleen maar positieve verhalen over het cb hier. sterkte en hopelijk hebben jullie veel baadt bij dit programma.
Is het misschien ook niet beter om hem daarnaast eens uitgebreid te laten observeren / testen? Ik krijg uit je verhaal het idee dat je hem zelf de 'diagnose' hoog sensitief meegeeft; ik zou daar maar voorzichtig mee zijn en een professional eens naar hem laten kijken. (Ik vind dus een CB arts of verpleegkundige ook niet aangewezen daarvoor om deze diagnose te stellen / bevestigen)
Wij krijgen nu hulp aan huis, en vanuit daar word er nu gekeken of zij ons handvaten krijgen (is niet van het cb zelf dus) en als zij ons niet verder kunnen helpen, om wat voor redenen dan ook dan worden we door verwezen. Het cb heeft ons alleen maar aangemeld hiervoor, omdat zij zelf niet weten wat ze met Quinn aan moeten. Het is even afwachten dus wat er gaat gebeuren. Vind het wel heel spannend
Ik ken dat programma zelf niet, maar ken wel iemand die een soortgelijk programma aanbied via maatschappelijk werk. Het is vooral fijn dat ze het kind in de thuissituatie eens kunnen zien. Op een CB is het vaak toch erg vertekend. (mijn jochie had bijna stempel autist, terwijl hij thuis en op KDV prima contact maakte). Zo iemand kan dan ook beter inschatten of er vervolghulp nodig is, en waar je dan terecht kan. Die kennis kan vaak met een opvoedprogramma een gezin goed op weg helpen, maar als het niet gaat dan wordt er (via de huisarts) verder gekeken of er iets mis is. Soms al na de intake, soms ook na een paar maanden proberen. Afhankelijk van de situatie.
Bijna mn eigen topic vergeten. Helaas is wat Quinn op het cb liet zien, eigelijk normaal als hij in een vreemde situatie komt, zoals dokters, of iets wat totaal onbekend is. THuis is hij vrij rustig, maar als er vreemde binnen komen, kan hij ook heel boos reageren, mits dat hij een direct een goed gevoel heeft bij iemand, maar 9 van de 10x verstopt hij zich op zn kamertje en komt hij na 3 kwatier eens tevoor schijn, en dan nog aftasten. Ben gister trouwens gebeld door het cb, en Quinn zou vandaag in de vergadering besproken worden en dan hopelijk zou ik deze week dan nog meer er overhoren. Ik ben heel erg benieud, maar vind het nu al fijn dat we zo goed op de hoogte worden gehouden