Hoi meiden, Mijn oudste zoontje is net en maand drie jaar. Al een tijdje reageert hij vreemd op voorbamelijk andere kinderen. Hij kan prima praten en zich verstaanbaar maken, maar als hij de aandacht wil van een ander kindje gaat hij vreemde onverstaanbare klanken uitslaan. Een soort hard ‘wahwahwah’ vanuit zijn keel. Het lijkt een soort van uitsloven/stoer doen maar andere kinderen kijken hem vreemd aan en lopen weg wat hem een beteuterd gezicht oplevert. We proberen hem te vertellen dat hij woorden moet gebruiken naar andere kindjes en dit gaat dan 1 zin goed maar zodra hij respons krijgt reageert hij weer zo onverstaanbaar. Hij heeft dit soms ook als andere mensen iets aan hem vragen, zoals bijv op het cb met plaatjes wat wat is. Hij noemt het woord maar heel snel en blaffend waardoor het voor een ander onverstaanbaar is. Soms lijkt het wel alsof hij onzeker is en daardoor niet goed weet welke houding aan te nemen. Hij is altijd al een rustig en gevoelig mannetje, voorzichtig in wat hij doet maar was wel altijd gewoon lekker zichzelf zonder dat ik enige onzekerheid bespeurde. Vind het zo sneu dat het nu toch lijkt alsof hij plots erg onzeker is. Voor iemand herkenbaar, of heeft iemand tips hoe dit op een subtiele manier zo te draaien dat hij leert gewone woorden te gebruiken?
Ik denk dat het samenhangt met sociaal emotionele ontwikkeling. Waarschijnlijk is het een fase tot hij sociaal beter begrijpt hoe je het anders (met woorden) duidelijk kan maken. Toen mijn dochter 3 was ging ze ook weleens gillen als ze iets wilde hebben, en ze kon prima praten. Ik zou nog even wachten en hem ruimte geven. Misschien denkt een ander eerder aan een taalontwikkelings probleem maar daar heb ik geen verstand.
Misschien helpt het om er een beetje tussenin te gaan staan. Dus dat je zegt als je zoontje zo gek praat: wat wilde je zeggen tegen dat kindje? Waarschijnlijk vertelt hij het dan aan jou, en kun je hem helpen om het normaal te zeggen, of in eerste instantie zelf vertellen aan dat kindje. Als ze eenmaal samen met iets bezig zijn zal je zoontje wel normaal praten denk ik. Hij moet gewoon even in de gaten krijgen hoe je een gesprek begint.
Herkenbaar, onze zoon is net 4 maar heeft dit ook al langer. Hij is gevoelig en bij andere kinderen weet hij zich geen houding te geven en dan gaat hij een soort van nonchalant/stoer praten. Niet altijd verstaanbaar voor de rest. Ik geef ook aan dat hij met zijn gewone stem moet praten anders kunnen ze hem niet verstaan. Het is er nog niet uit dus ik lees mee.
Jazeker herkenbaar met die leeftijd. We hielpen hem de juiste woorden te vinden en te leren. Woord en klankspelletjes te doen. Lekker veel boekjes lezen, zingen. Met3,5 jaar maakte onze zoon ineens een grote sprong en kletst nu (bijna 4) in duidelijke woorden de oren van ons hoofd. Zal misschien ook met karaker te maken hebben, kat uit de boom kijk type, kan onzeker zijn, wat je zegt hij is gevoelig hij pikt veel op, prikkels, signalen, misschien klapt hij op dat moment dicht, niet wetende wat hij aan moet met die prikkels en indrukken, en gaat dan zo praten.
Fijn dat het herkenbaar is! Ik maakte me niet echt heel erg veel zorgen maar het begon me steeds meer op te vallen en dan ga je toch zitten nadenken. Tegen ons en andere bekende kan hij zich prima uiten in woorden en ook goed verstaanbaar. Maar misschien is zijn woordenschat in zijn beleving nog te klein om zomaar bij vreemden een gesprek te beginnen. Het lijkt echt uitsloverig gedrag, niet zozeer het niet kunnen vinden van woorden. Ik denk dat hij dan toch nog een beetje moet leren hoe een gesprek aan te knopen met andere kindjes. En meer vertrouwen hierin moet krijgen. Vandaag had hij ineens weer een heel praatje met een oude buurman hier uit de straat. Een hele lieve vriendelijke meneer en blijkbaar voelde hij zich daar erg bij op zn gemak want ze stonden gezellig samen te kletsen zonder dat hij zich ging uitsloven. Haha, bijzondere wezentjes zijn het Het zal vast een fase zijn, zoals alles bij kinderen een fase is