Gister kreeg ik van de vriendin van mijn schoonvader commentaar op de opvoeding, vond het niet erg leuk. Hoe reageren julie hier op als het gebeurd?
Mijn moeder heeft er ook een handje van. Ik zeg altijd dat het mijn kinderen zijn en ik dus bepaal, einde discussie. Heeft wel even geduurd voor ik het kon maar het hielp wel.
Eerst zou ik het ook niet leuk vinden.( ligt er aan waar op ze kritiek had) en zou zelf even na gaan of het misschien te recht is soms ziet een ander wel eens iets , waar aan je niet gedacht had of iets niet hebt gezien. Kritiek is nooit leuk. Wel van alle kanten bekijken waar de kritiek vandaan komt en waar voor.
Vond het van haar nogal raar, we zien elkaar bijan nooit terwijl we niet ver van elkaar vandaan wonen. Maargoed eigen leven. Vind ook dat ze mijn zoontje niet goed genoeg kent, en dan commentaar geven. Gelukkig met mijn moeder geen last van.
Dan is het wel raar ja. Mijn moeder zegt vaak zinnige dingen, maar toen ik zei dat ik het gevoel had dat er iets was met oudste zoon zei zij dat hij zich raar gedroeg omdat hij zoveel tv keek en ik hem nooit rust gunde.. Dat vond ik zo'n vreemde opmeting! Hij bleek autisme te hebben, dat had hij zonder tv vast ook wel gehad en bovendien zijn er gewoon afspraken over wanneer wel/geen tv..
Mijn zoontje gedraagt zich meestal prima als we met zijn 3 thuis zijn, gister bijv. de hele dag lief spelen en zij kwamen eten bij ons. Kwamen pas om 18.30 binnen terwijl we s'middags hadden afgesproken. Dus op een gegeven moment word hij dan moe en gaat zich raar gedragen wil niet eten, logisch daarom eten we altijd gewoon op tijd. Maar nu vind zij dus dat wij tegen hem schreeuwen.
Ik zeg altijd: mijn kids, mijn opvoeding. Ik ben best hard. Ik vind dat mijn kinderen gewoon moeten luisteren en ze gaan de hoek in en soms een tik op de vingers. Gelukkig houdt mijn moeder (de oppas als wij werken) dit ook aan. In het openbaar gedragen ze zich altijd wel hahhahahha
Ik vind het niet dat ik tegen hem schreeuw. Ben van mening dat hij gewoon moet luisteren dus ook als we visite hebben en corrigeer hem dan ook gewoon, blijkbaar vind zij dat dus schreeuwen.
Afhankelijk van diverse punten luister ik ook echt als mensen commentaar geven op mijn/ onze opvoeding. Hebben ze zelf kinderen? Hoe vind ik dat die zich gedragen? Hoe is de band met die mensen. Hebben ze zelf geen kinderen of zijn hun kinderen echte spoken dan gaat het commentaar wat ik krijg mijn ene oor in en mijn andere oor uit. Mensen met spoken kunnen ook een sneer verwachten. Maar mijn laatste punt is ook belangrijk. Komt het commentaar van mijn ouders dan zou ik aandachtiger luisteren dan wanneer het van vrienden zonder kinderen komt.
Hmm van de vriendin van je schoonvader, dat zou ik ook niet goed kunnen hebben. Wat ik zelf gedaan zou hebben in de situatie die jij beschrijft: zij zijn te laat, dus ik had mijn kind dan gewoon te eten gegeven wanneer hij gewend is. Zit je later ook niet met het feit dat hij te moe is en hoeven jullie je niet druk te maken of hij wel wat eet en niet luistert. Ik vind namelijk niet dat een kind perse altijd moet doen wat jij zegt. Zeker niet wanneer hij moe is. Soms moet je een beetje flexibel zijn en je aan je kindje aanpassen. Boos worden wanneer hij moe is of hem iets dwars zit, is ook wat mij betreft niet de juiste manier. Maar ik was er niet bij en ik zou ook geen commentaar hoeven van anderen
Wij krijgen nooit kritiek maar ik zou het niet leuk vinden om te krijgen, maar er wel over nadenken. In jouw geval, blijkbaar komt het op haar over als schreeuwen, misschien toch even bedenken of dat misschien inderdaad zo over kan komen. Want dan kan het op je zoontje ook zo overkomen en dat wil je denk ik niet.
Ik denk er idd al de hele dag overna. Ik wil zeker niet schreeuwen tegen mijn zoontje. Het is gewoon een lief ondernemend jochie. We moeten bij hem wel heel erg de grens aangeven en consequent zijn, ik ben altijd heel duidelijk tegen hem en misschien komt dat bij haar over als schreeuwen. Zij heeft trouwens wel kinderen geloof ik, zij en mijn schoonvader zijn iets van 2 jaar bij elkaar.
Sja wellicht toch je stem verheft? Ik zou in dit geval nog wel eens kritisch naar mezelf kijken. Verder zou ik mijn kind niet wakker hebben gehouden voor hun. Want nu heb je je zoontje moeten corrigeren terwijl hij gewoon moe/hongerig was.
Ik vind over t algemeen "mijn kinderen dus mijn opvoeding" wel gelden maar als je ziet hoe de meesten kinderen zich gedragen snap ik wel dat er wel eens wat van gezegd wordt. Hoef geen grote bek van kinderen van een ander en zou me andersom ook niet stilhouden als ik een ouder zag die zich agressief naar een kind gedraagt. Veel ouders vinden zichzelf een enorm goede opvoeder wat gewoon niet zo is. In jouw geval TS lijkt t me wel erg bemoeizuchtig inderdaad maargoed we waren er niet bij
Misschien een keer je man laten filmen als je je zoontje corrigeert? Dan zie en hoor je denk ik goed hoe je praat. ik verhef mijn stem ook wel eens, ik vind dat geen schreeuwen maar onze oudste denkt daar soms anders over, zet me dan ook wel aan het denken
Kritiek is nooit leuk. Ga bij jezelf na waarom je het je zo aantrekt. Mijn broer heeft weleens commentaar, maar daar trek ik mij weinig van aan. Zijn zoon gaat naar mijn mening veel te laat op bed en daar is hij het niet mee eens,
bij mij hoeven ze er niet mee aan te komen hoor. wij doen het zoals het ons het beste lijkt dat hebben ze zelf vroeger ook zo gedaan. en als je corrigeert praat je nu eenmaal niet op een zoetsappig toontje en vind stem verheffen toch wel wat anders dan schreeuwen.. er zullen altijd mensen zijn die het beter weten en jou wel even zullen vertellen hoe het dan wel moet. laat ze lekker gaan en probeer het je niet te veel aan te trekken en soms is het goed om er wel wat van te zeggen
Ik was te verbaasd om iets te zeggen eigenlijk. Maar ik denk er nu toch steeds aan, en dan denk ik doe ik het wel goed?