Hoi allemaal, Dit jaar heb ik 3 miskramen gehad.1 in januari.1 van een tweeling in april en 1tje 2 weken terug.Ik heb verder geen vraag ofzo,ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt.Ik las ergens in een ander topic,dat je omgeving ondertussen vaak zoiets heeft van: ja nou weten we het wel,terwijl voor ons de klap steeds groter wordt.En zo voelt het idd.Het krijgen van een kindje lijkt steeds verder weg te zijn.Ik ben ook al aardig op leeftijd.41.Dus de tijd begint ook steeds meer te dringen.7 december krijgen we onderzoeken voor mensen met herhaalde miskramen.Ik verwacht daar niet zoveel van,maar hoop wel heel erg ,dat het iets stom kleins is wat makkelijk te verhelpen is....als er al wat uit komt.Ik wil nou ook wel eens trots zwanger zijn met een dikke buik en alles. Nou ja,dat dus..... Groetjes, Suzanne
Hoi, Ik heb dit jaar 2 MK gehad, en ook wij hopen dat we nu wel een zwangerschap mogen krijgen en deze uit te dragen. Het is zeker een angst dat je denkt, zal het ooit wel...... Ik weet dat het wel vaak voor komt en dat het meestal een foute aanleg van de natuur is, maar ik twijfel ook of ik voor onderzoek ga, omdat je toch bang bent dat het mss wel iets is. Ik ben zelf 33 en dat is nog geen risico leeftijd, maar wij willen zeker een gezin stichten, en hopen dat de toekomst ons dat laat waarmaken. Sterkte, Gr Sun
Sterkte meiden! Ik kan me voorstellen dat je de (waarschijnlijk goedbedoelde) reacties beu bent. @ Suzanne: ik hoop dat je dankzij de onderzoeken wat wijzer wordt. Sterkte met alles!
Hi meiden, ik maak momenteel m'n vierde mk mee (de derde van dit jaar). Ik herken je verhaal Suzanne, alleen ik heb het geluk dat ik al een gezond kindje rond heb lopen. Dat maakt het verdriet om deze mk niet minder en de wens om weer zwanger te zijn en nog een kindje te mogen krijgen ook niet, maar ik ben in ieder geval moeder en heb eens zwanger mogen zijn. Wat een verdriet he die herhaalde miskramen. En dan die onzekerheid, och meis ik hoop dat je snel weer zwanger bent en dat je frummel dan blijft zitten. In ieder geval dikke knuffel van mij! edit: suzanne, wij doen op dit moment onderzoeken, dus als je daarover wilt kletsen: stuur me dan ff een pb
Hi Suzanne, vreselijk he dat mensen gaan denken "nu weten we het wel". Je verdriet slaat denk ik langzaam om in wanhoop en nu je tijd gaat dringen, gaat echt iedere maand tellen. Die onderzoeken zijn goed om te doen. Helaas zullen jullie waarschijnlijk ook bloedonderzoeken (chromosomen) gaan doen. De uitslag duurt vaak alleen ontzettend lang (maand of 3-4) plus de rest. De pest is dat je dus niet gelijk de uitslag telt en je misschien 'vrolijk' doorgaat en voordat je je uitslag hebt best wel weer zwanger kunt zijn, je bent nu immers ook heel vruchtbaar. Is er niet een mogelijkheid om het iets te vervroegen? Alle dagen die het scheelt, scheelt je misschien extra verdriet. Heel veel sterkte voor jullie beiden!