ik vind t een vreemde vraag. das toch iets enorm persoonlijks? Ik moet er niet aan denken 4 kinderen. Maar mijn nicht heeft er 4 en is dol gelukkig. Wij kunnen wel zeggen wat wij vinden maar als jij daar je keuze op moet baseren dat zou ik toch een beetje gekkig vinden.
Ik denk dat mensen goed moeten kijken wat ze echt aankunnen. Ieder kind dat erbij komt is minder aandacht per kind, minder tijd voor jezelf en je relatie. Niet iedereen kan daar even goed mee omgaan. Daarbij zorgt het natuurlijk ook voor meer huishoudelijke taken. Kost het extra geld en geeft het meer verplichtingen (4x sport, clubjes, school en speelafspraken etc). Het verschil tussen 3 en 4 is verder een aanzienlijk grotere auto en meer ruimte in huis. Ik zie een eigen slaapkamer echt wel als voorwaarde. Juist in een groot en druk gezin moet een kind de mogelijkheid hebben zich terug te trekken. Om te spelen of studeren. Je moet verder kijken dan een schattinge baby of kind erbij. Die periode duurt maar even. Je krijgt een mens erbij waarvoor je verantwoordelijk bent tot ze 18 zijn (en levenslang op jou moet kunnen rekenen).
Ik riep altijd dat ik er 4 wilde, omdat ik zelf uit een gezin met 4 kinderen kom en ik vind dat gezellig. Man wilde er 2. Nu worden het er 3. Daarna wil ik geen zwangerschap meer en geen babytijd meer. Dat is voor mij een investering in het grote gezin, maar niet waar ik mijn plezier uit haal. 4 kinderen lijkt me nog steeds leuk, maar de prijs om daar te komen voelt te hoog. Bovendien wil man er zeker geen 4, dus dat is dan toch wel eenvoudig
Precies dit dus. Ik ken een groot gezin. Maar die man is zelfstandige en deelt zijn eigen tijd in (bedrijf aan huis). Vrouw werkt deels in het bedrijf en heeft veel tijd voor de kinderen. Daarnaast wonen ze buitenaf met alle ruimte om zich heen. En is er voldoende geld om hulp in te huren of zo'n groot gezin te betalen. Moeder heeft ooit heel eerlijk gezegd dat ze op een flatje in de stad nooit zoveel kinderen zou hebben gekregen. En ook dat het een enorme (blijvende) aanslag op haar lichaam is geweest.
Nou dat is ons dan op het lijf geschreven, want wij hebben ook veel ruimte, man is ook zelfstandige en werkt vlakbij huis. We hebben het financieel goed en ik ben veel thuis. Haha. Maar ja dat vind ik ook wel een voorwaarde. Hier hebben ze allemaal nog geen zwemdiploma maar ik ga dan ook echt niet in mijn eentje met ze allemaal zwemmen. En mijn oudste 2 zijn juist 2 handen op 1 buik. Is echt zó leuk samen! En nee dat is geen garantie dat nummer 3 en 4 dat ook gaan krijgen. Dat hoop ik uiteraard wel. Maar daar ben ik dus ook wel bang voor. Wat nou als het helemaal niet gezellig is met 4? Als het alleen maar ruzie en strijd is? Dan wil ik het niet. Maar ja, nummer 3 is nu ook zo'n nakomertje. Ik vind het niet leuk dat zij 'alleen' is. Ik vind 3 ook een raar aantal. Heb vroeger altijd gezegd 2 of 4. En inderdaad ik wuif de bezwaren weg, want mijn gevoel is ook gewoon dat ik die vierde wil. Maar ergens knaagt er iets wat zegt 'is dat nou wel slim?'. Ik dacht misschien zie ik door dit topic wel het licht of ontdek ik dingen die ik over het hoofd gezien heb ofzo.
Nee je ziet echt niet iets over het hoofd, het heeft veel onzekerheden, hele leuke en minder leuke kanten en wij kunnen niet bepalen of het bij jullie past Je weet nu wat je hebt. En je loopt het risico dat het niet uitpakt zoals je hoopt (de vraag is hoe erg is dat dan) Wil je dat risico wil nemen? Wij konden daar voor de 4e echt wel ‘ja’ op zeggen.
Als echt nakomertje kan ik zeggen dat het verschil snel kleiner wordt met ouder worden ik al jaren weinig verschil, ook al ben ik dertiger en de andere 2 eind 40 en begin 50 zijn. En als kind vond ik het heerlijk zoveel tijd met mijn ouders zonder hen te delen haha. Mijn zus is er altijd jaloers op geweest, dat pa elke zaterdag met mij op pad ging, ergens eten, of wat leuks doen haha En ik kon tenminste zeggen als kind: pas maar op, anders haal ik mijn broer erbij en écht indruk maken Ik vond het als nakomertje juist cool die kids boven mij, ze namen mij ook als kind mee. Hoeveel kinderen konden zeggen dat ze als uk met hun grote broer of zus alleen naar de grote kermis gingen? Dus zielig is het echt niet, nakomertje zitten vaak in een luxepositie zonder veel concurrentie hihi
Ja ik ken helaas ook nakomertjes die daar dus helaas niet leuker van geworden zijn. Echte verwende snot jong haha. Inderdaad doordat zij altijd alle aandacht hadden. En voor jou was dat misschien leuk, maar voor je zus dus niet als die altijd jaloers was. Ik moet ook waken voor mijn oudste 2. Die zijn mij net zo belangrijk. Ik wil het wel graag evenwichtig houden.
Maar situaties veranderen toch. Het valt voornamelijk op het moment een beetje in balans te houden. Maar over de hele tijd lijn is dat toch ook niet zo makkelijk. Ik bedoel mijn oudste had mij helemaal voor hem tot de tweede kwam. De tweede moest altijd delen (op wat 1 op 1 momenten na. En nu zijn 1 en 2 op school en ben ik alleen met nr 3. Pubers zitten vaak ook niet op zoveel tijd met hun ouders te wachten als een klein kind nodig heeft. Ik zou nog wel een vierde willen. Maar niet op dit moment. Ik heb nagedacht over de leeftijdsverschillen. Maar ik vind het het aller belangrijkste om er helemaal achter te staan. Misschien heb ik dat over een paar jaar. Misschien komt het niet.
Gelukkig ben je er als ouder ook gewoon bij hihi, Zit overigens gewoon in haar aard om snel jaloers te zijn haha want de eerste 14 jaar was ik niet in haar leven, heeft mama zelfs de borstvoeding gestaakt en mij als 3 maanden oude baby bij mijn vader te laten en is zelf op vakantie gegaan ver weg met alleen mijn zus haha. Ze is niets tekort gekomen, maar meent van wel. De oudste deelt haar gevoel ook niet haha. Zit ook gewoon in een kind Ze heeft t nu nog terwijl zij het van ons alle 3 het beste voor elkaar heeft haha
Oh nou dat is nogal een verschil 14 jaar. Ik was ook 15 toen ik nog een zusje kreeg. Maar dat was juist zó'n groot verschil dat je daar eigenlijk niet meer jaloers op kon zijn. Zij was de baby. Ik de puber. En op mijn 21e ging ik uit huis. Toen was zij nog maar een kleuter. Hadden ook nooit ruzie ofzo, want het was toch niet echt als zusjes dat je samen opgroeit ofzo. Maar goed, zoveel verschil zit er hier niet tussen hoor haha. Wij hebben er 4 jaar tussen nu.
Vandaar dat ik ook zei: t zit in haar aard haha Was voor pa en ma wel ff schakelen van 2 pubers met vrijheid, naar 3 en weer vrijheid inleveren hahaha (ik was niet gepland haha)
Als je het wilt zou ik er zeker niet teveel leeftijdsverschil tussen laten zitten. Kinderen groeien dan niet echt samen op en hebben weinig gemeen omdat ze in totaal andere fases zitten (een kleuter en een puber bijvoorbeeld). Dat is ook erg onhandig met gezamenlijke activiteiten of vakanties. Je ziet vaak dat gezinnen dan opsplitsen en dat lijkt mij niet erg leuk. Een nakomertje ken ik minder leuke verhalen van. Weinig aansluitingen bij de ouderen (die wwl samen zijn opgegroeid), eenzaam omdat oudere kinderen al een eigen leven hebben met vrienden en uitgaan. Of het huis al uitgaan. En oudere ouders die wellicht minder actief zijn (en alles al een keer hebben meegemaakt).
Nee dat bedoel ik ook. Veel leeftijdsverschil is ook niet de bedoeling. De jongste is volgende week 4 maanden
Wij hebben er 3 en de laatste wad het ontbrekende puzzelstukje, dit was in de zwangerschap al voor mij helemaal goed. Mijn man heeft meer tijd nodig gehad om af te sluiten . Onze 3 tellen qua wat ze nodig hebben geestelijk en qua verzorging als 5 dus moet er echt niet aan denken dat er 1 bij zou komen. Ons leven word weer meer gestructureerd, financieel kunnen we dit dragen en mentaal is dit wat we aan kunnen. Dat zijn voor ons de belangrijkste punten.
Helemaal eens, zijn allerlei opgesomde vooroordelen. Ik heb gelukkig een hele andere ervaring als grote zus van een nakomertje (14 jaar leeftijdsverschil)
hier vier kindjes en bezig voor nummer 5.het is wel belangrijk om ook “samen”wat te doen hier zijn ze 2,4,6 en 9
Ik vind 3 zo onaf en gevoel dat er 1 buiten de boot valt. Maar is denk ook afhankelijk van leeftijd / geslacht. Mijn broertje is 10 jaar jonger, toen hij 8 was ging ik en mijn oudste broer uit huis. Hij heeft zich vaak eenzaam/alleen gevoeld. Ik ben alleenstaand Ik heb er nu 1, hopelijk volgend jaar een 2de. Maar als ik een partner had was ik voor 4 kinderen gegaan en was ik thuis blijf mama tot de jongste naar school zou gaan. Lijkt mij heerlijk!