Mijn dochter van 1,5 was altijd een waterrat. Vond het prachtig in het water. Afgelopen week zijn we op vakantie geweest en als we dan in het diepe gingen, klampte ze zich helemaal aan ons vast. In het peuterbad zonder bandjes ging het wel goed. In juli zijn we een weekend naar een center parcs geweest. Toen had ze voor het eerst zwembandjes om (daarvoor nog in een zwemband) en toen ging het wel goed. Vanmorgen wezen babyzwemmen en zelfde verhaal. Ze klampte zich heel erg vast aan mijn man en begon dan spontaan te huilen. Af en toe had ze wel plezier in het water. Wat kan dit zijn en wat kunnen we er aan doen?
Ze hebben in eens door dat er "niks" onder hun zit, ze zien nu de diepte. Onze uk had dat ook en dit was wat onze zwemjuf vertelde. Wij zitten op peuterzwemmen en we zijn dit blijven doen en gaat van zelf weer over.
Heel herkenbaar hoor, was hier ook rond die leeftijd. Vorig jaar kroop hij nog zo naar het diepe bad om er vervolgens in te spring als ik het toe zou laten en als ik hem op de arm had in het diepe bad deed hij ook z'n uiterste best om los van mij te komen. Inmiddels zit hij als een mak lammetje op m'n arm. Peuterbadje e.d. is geen probleem, daar speelt hij heerlijk in, maar ook alleen lopend, hij zal nooit op z'n billen gaan zitten. We waren pas ergens zwemmen en daar was een kleuterbad bij, dat begon met 30cm en liep dan af tot 90cm. Dat werkte voor ons zoontje erg goed om de watervrees weer wat minder te maken. Het eerste rondje moest hij stevig onze hand vast houden, maar later ging hier er weer lekker zelf vandoor en liep uiteindelijk zelf door tot hij niet meer lopen kon en het water tot aan z'n kin stond. Maar nog steeds als ik hem in het diepe van mij af doe en een stukje door het water sleep is het paniek, probeer het wel elke keer, maar tot nu toe wil hij alleen maar stevig om m'n nek hangen. Vind het dan overigens niet eng en spettert en schopt ook echt wel in het water.
Ik lees even mee, mijn zoontje van 1.5 is ook ineens verschrikkelijk bang voor water terwijl hij voorheen baby zwemmen geweldig vond. We zijn nu op vakantie bij de zee en hij wil absoluut de zee niet in ook niet in een badje trouwens. Hij schreeuwt echt alles bij elkaar als we een poging doen. Na de vakantie begint het baby zwemmen weer dan hoop ik dat het minder word.
Alvast bedankt voor de antwoorden. Het kan dus wel een beetje bij de leeftijd horen. Ik ga nu gewoon wat vaker met haar naar peuterzwemmen, hopen dat ze dan snel van haar angst af is.
Helaas heel herkenbaar! Mn oudste dochter was tot 2,5 een echte waterrat. Ze sprong keer op keer zonder problemen van de kant en zwom met bandjes om zo een diep zwembad over zonder hulp. Sinds haar 3e is ze helaas verandert in een bange poepert, die elke spat bij wijze van spreke ontwijkt en het kostte ongeveer 10 zwemlessen om haar weer watervrij te krijgen, terwijl ze dit voorheen allang was. Nu (bijna 5) zwemt ze nog steeds slechter dan met 2,5. Mn jongste dochter van bijna 2 was tot ongeveer 20 maanden heel vrij met water. In het zwembad vond ze het geweldig om kopje onder te plonsen en onder de douche zette ze lachend de sproeier op haar eigen gezicht. Helaas is het ook bij haar vrij plotseling ineens veranderd. Bij geen van beiden heb ik een duidelijke aanleiding gevonden. Er zijn nooit incidenten geweest en we hebben ze nooit gepushed ofzo. Kennelijk kan het helaas zomaar omslaan. Het enige dat ik me kan bedenken is dat het bij beiden gebeurde na een periode regelmatig zwemmen gevolgd een een periode van een paar maanden bijna niet meer zwemmen. Heel irritant in ieder geval!