dames ik zit echt met een probleem...grotendeels mijn eigen schuld maar nu zit ik ermee Mijn zoontje slaapt al sinds de geboorte bij me in bed. Omdat ik veiliger vond dat hij naast me lag zodat ik heb beter in het oog kon houden ivm met overgeven. Nu enkele maanden verder slaapt hij nog altijd bij me in bed. Hij krijgt 's nacht nog borstvoeding en zo is dat eigenlijk wel handig. Ook vind ik het eerlijk gezegd wel heerlijk met hem in bed samen. Een andere reden is ook dat mijn man vaak met de late of nacht staat en zo ik niet alleen in mijn bed lig. Maar ook als mijn man met de vroege staat en mijn dochter slaapt kan ik hem niet laten huilen 's nachts omdat ze beide vroeg moeten opstaan. Nu heb ik hem die gewoonte zo aangeleerd dat hij niet in zijn eigen bedje wil slapen hij krijst alles bij elkaar en blijft gillen en huilen, zeg maar heeeeeeel luid dat ik hem toch maar bij me in bed neem. Hij moet het nu wel beginnen leren om in zijn eigen bedje te slapen want binnenkort moet hij ook bij oma en opa kunnen slapen. En een andere reden is dat ik soms toch ook eens alleen met mijn man in bed wil slapen we hebben een co-sleeper gemaakt van zijn bedje dus het grens onmiddellijk aan ons bed hebben jullie tips om hem toch in zijn eigen bedje te leren slapen??
Slaapt hij overdag wel in zijn eigen bedje? Is het een.optie om hem.in eerste instantie over te leggen? Lukt t wel in.de co-sleeper of wil je juist dat hij.daar in leert slapen? Dan kun je toch heel dicht biko.hem liggen net of hij in.jullie bed ligt? anders de stap zo klein mogelijk maken als je ander bed wilt.. Dus eerst zo dicht mogelijk bij hem blijven en kleine stapjes voorwaarts maken.naar alleen slapen.. Dveel geduld hebben vooral!
hij slaapt overdag ook niet in zijn bed 's nacht probeer ik hem zachtjes te verschuiven naar zijn bed maar hij wordt dan onmiddellijk wakker en gaat hij huilen. ook als ik zo dicht tegen hem kruip aan de co-sleeper begint hij toch te gillen en huilen
Heeft hij een speentje? Of wellicht lukt t om je pink te geven om hem dan te troosten. Ik zou toch proberen om hem te troosten in de co-s. Door dicht bikoj hem te liggen.. Evt liggend te voeden aldaar?
Wat mss ook kan helpen, is eerst een kruikje in de cosleeper leggen, zodat hij niet naar een koud stukje geschoven wordt en daar wakker van wordt. Of in een wikkeldoek ofzo leggen en dan is slaap wiegen en in bedje leggen. Dan is de overgang wat kleiner. Maar hoe en waar slaapt hij overdag dan? Ik neem aan dat jij niet élke keer naast hem ligt..? Wat misschien ook kan helpen, is het bedje naar jou laten ruiken. Je kunt een shirt wat je gedragen hebt bij hem neerleggen, of, wat rigoureuzer, een avondje op de bank gaan zitten met het beddengoed vd co sleeper om je heen gewikkeld.
Misschien proberen om hem in zijn eigen kamer te laten slapen? Bij ons slaapt dochter niet door als ze bij ons in de kamer ligt, maar wel als ze in haar kamer ligt. Misschien de methode van rust en regelmaat toepassen? Dan kan je er niet omheen dat ie gaat huilen.. Maar ja, hij moet het toch een keer leren in zijn eigen bed/kamer.
Mijn zoontje slaapt ook tussen ons in. Was de enige manier om hem rustig in slaap te krijgen na maanden proberen in zijn eigen bedje. Hij slaapt nu eindelijk redelijk rustig, maar ik ben dus ook bang dat ik hem niet meer in zijn eigen bedje krijg... Zit dus ook met hetzelfde probleem...
Wij hebben hetzelfde gehad. Pas met 10 maanden sliep meneertje in zijn eigen bedje. Van de een op de andere nacht, ging meteen goed! Nu wilt hij ook echt niet meer in ons bed slapen, gek he
Vrees dat je er even doorheen moet, kinderen zijn niet gek en hebben snel door dat wanneer ze huilen ze hun zin kunnen krijgen. Een vriendin van mij heeft precies het zelfde gehad met haar dochter en toen ze een weekje vakantie had heeft ze besloten dat haar dochter niet meer bij hun in bed mocht. Ze vond het erg pittig maar aan het eind van de week sliep haar dochter keurig zonder problemen in haar eigen bed. Hun zoontje is nu 11 maanden en heeft nog geen nacht bij z'n ouders in bed gelegen haha! Ze heeft een nieuw bedritueel "gemaakt" en alles op de kamer van haar dochter gedaan. Na het verhaaltje en knuffelen in bed en toen is ze weg gegaan terwijl dochter lief rustig lag(toen nog wel) Na ongeveer 5a 10 minuten begon ze te krijsen. Ze is in het begin elke 10 min heen gegaan om haar dochter goed te leggen en een aai over de bol verder zei ze niks. UIt eindelijk is ze in slaap gevallen maar werd 's nachts wakker en begon het hele drama opnieuw weer elke 10/15 min ging ze eruit voor goed leggen en een aai. De eerste 2 avonden en nachten vond ze het zwaarst en daarna ging het al heel goed!! Hoe zielig ze het ook vond ze wist dat ze door moest zetten omdat dat op langere termijn veel beter gaat! Denk dat het nu een jaar geleden is maar voor zover ik hoor slaapt haar dochter nog steeds keurig in haar eigen bed.
Mijn broer heeft exact hetzelfde gedaan met hun jongste dochter die met een jaar ook nog altijd niet wilde slapen. Na 3 nachten is ze nooit meer wakker geworden! Is even heel erg moeilijk maar ik denk wel de enige manier.....
De meningen zullen verdeeld zijn maar ik heb hier ook in 1 keer doorgepakt want ook mijn zoontje wilde niet in zijn eigen bedje slapen (heeft in co-sleeper geslapen tot 10 maanden) Het was best hartverscheurend, ik vond het echt heel moeilijk, maar heb toch doorgezet. Heb het hetzelfde aangepakt als de vriendin van renaatje86 trouwens. Ik geloof echt dat dit de manier is (iig voor mijn kind), want na 2 nachten ging het perfect.
we zijn een paar dagen verder... het is min of meer gelukt om hem te laten in te laten slapen in de co-sleeper na wat zeuren en zagen maar niet echt huilen. maar in de nacht wil meneerke nog steeds voeding en dan krijg ik hem niet meer in zijn bed. dan is het huilen en krijsen. Ik kan hem niet laten huilen want dochter slaapt en mijn man moet er vroeg uit of heeft heel de nacht gewerkt...pfff. Een eigen kamer heeft hij (nog) niet, we wonen op een app met maar 2 slaapkamers
overdag slaapt hij bij ons beneden in de zetel. Maar bij het minste is hij terug wakker... ik ga ook in de middag proberen om hem in zijn bed te laten slapen...
"Hun zin kunnen krijgen" is niet van toepassing bij een baby van 5 maanden, en "doorzetten" dus ook niet. Ik snap dat je de methode zou proberen bij een dreumes, maar een baby van 5 maanden snapt dat nog helemaal niet en met laten huilen doe je meer kwaad dan goed. Ik vind het typisch dat sommige ouders denken de wil van een baby te moeten breken omdat hij of zij zogenaamd iets zou zijn "aangeleerd". Baby's snappen nog helemaal niet de consequentie van "actie-reactie" (in de zin van: als ik huil, komt mama) als ze huilen hebben ze iets nodig, klaar. TS, je hebt al goede tips gehad. Ik zou ook gaan voor de zachte methode. Dus hem eerst in slaap laten vallen en dan zachtjes overleggen in de voorverwarmde, naar jou ruikende co-sleeper. De keer daarop leg je hem al iets eerder weg, bijv. als hij op het punt staat in slaap te vallen. Zo ga je door tot je hem wakker kan wegleggen. Het zou wel tijd kosten, maar op een gegeven moment zal het echt beter gaan denk ik. En ik zou een avondritueeltje inbouwen. Dat maakt het voor hem voorspelbaar. Mijn dochter sliep vanaf 3 maanden ook in haar wiegje (wel naast ons bed), en vanaf 4 maanden konz e wakker in bed gelegd worden. Ik heb altijd een ritueeltje aangehouden omdat dit het voorspelbaar maakt. Je zoontje voelt zich nu niet veilig als hij van jou weg wordt gehouden, en geef hem eens ongelijk je moet hem die veiligheid opnieuw bieden en daar helpt voorspelbaarheid goed bij. Rust en regelmaat oke, maar laten huilen hoort daar voor mij echt niet bij. En het hoeft ook niet, ik heb mijn dochter nooit laten huilen omdat het bij haar echt niet werkt.
Mijn dochter had dit ook. Ik heb haar een knuffel aangeleerd en bij elk slaapje blijven proberen, sliep ze na 10 min niet? Dan sliep ze bij mij.. Ja ook overdag.. En opeens ging het goed! Nu slaapt ze sporadisch nog bij mij als ze van die huildagen heeft of ziekjes is. Verder altijd ieder slaapje eigen bed.
Ons zoontje wordt bijna 2, de eerste 2 weken na de geboorte wilde hij alleen bij papa of mama slapen op de borst. En snachts hadden wij hem op het wiegkussentje tussen ons in in bed. Hij heeft het eerste jaar bij ons op de slaapkamer geslapen, heerlijk, en makkelijk met de borstvoeding. Na de voedingen legden we hem altijd terug in zijn eigen bedje, vaak sliep hij eerst een paar uur daar, en werd dan weer wakker voor een voeding. Lukte het slapen dan niet in zijn eigen bed, dan mocht hij tussen papa en mama in. Het gekke is dat ik dit bij de eerste 2 kids nooit gedaan heb, maar dat waren ook extreem makkelijke (door)slapers, deze niet Nu slaapt hij op zijn eigen kamer sinds 1 jaar ongeveer, gelijk in een peuterbedje, dat gaat prima. Overdag slaapt hij altijd in zijn eigen bed, ook geen probleem met naar bed brengen, hij komt er ook niet uit. S'avonds gaat hij tegen 20 uur naar bed, om vervolgens tussen 00:00 uur en 01:30 wakker te worden, dan roept hij echt papa of mama. Hij gaat dan niet slapen en wil mee naar ons bed. En weet je.. Het maakt ons niet uit, hij voelt zich veilig tussen ons in, draait zich om een slaapt als een os, en wij dus ook. Ik ga die strijdt s'nachts niet aan, dan is iedereen wakker. Er komt binnenkort als hij iets ouder is vanzelf een moment dat hij het niet meer wil, of dat hij begrijpt dat hij in zijn eigen bedje hoort te slapen. Ik ga hem echt niet laten schreeuwen of wat dan ook. Een kennisje van ons heeft een kindje van dezelfde leeftijd die staat elke nacht beneden met het campingbedje in de kamer omdat hij ook alles bij elkaar brult, en het helpt niets.. Neem dan je kindje lekker in bed denk ik dan, dan krijgt iedereen rust. In andere landen is het heel normaal dat kindjes bij hun ouders in bed slapen, in Nederland "moeten" kinderen het liefst al met 3 weken doorslapen. Ik geniet er echt van dat ons kleine ventje s'nachts bij ons slaapt. Als hij bij opa of oma slaapt, slaapt hij gewoon door, dus hij kan het wel, hij vindt het ook leuker en fijner bij ons, ik vind het geen probleem
Hier sliep onze zoon tot 4,5 maand prima in zijn eigen bedje (na wiegje bij ons op de kamer), maar daarna flink ziek geweest, papa door de weeks weg etc. Hij sliep dus ook niet meer door en dat ging van kwaad tot erger. En laten huilen werkt niet, dan gaat hij helemaal over zijn theewater, dus maar 1 keer gedaan. Nu lekker tussen ons in op zijn aankleedkussen en hij slaapt redelijk. Wordt nog vaak wakker 's nachts, maar ik hoef er niet meer uit en hij slaapt eigenlijk gelijk weer door. Zou er niet zo heel zwaar aan tillen. Staan er hier hetzelfde in als Siriel.