Hii, Ik heb een best genant vraagje, Ik ben op 12/04/15 bevallen en heb nog niet echt zin in seks. Tijdens mijn zwangerschap (de laatste 5/6 weekjes) heb ik geen seks meer gehad omdat ik me er niet meer fijn bij voelde en het me zenuwachtig maakte, wel deed ik 1 a 2 keer per week me vriend verwennen zodat hij er niet onder leed. Nu vraagt me vriend weer wanneer ik ongeveer weer wanneer ik zelf weer aan de slag wil, ik heb eigenlijk nog niet echt een idee, ik heb nu zelfs niet eens zin om hem te verwennen (doe ik wel, hij moet er niet onder leiden). Hij zegt dat ie het niet erg vind dat ik nog niet wil en hij geduldig afwacht, maar wel graag ongeveer weet hoe lang die nog moet wachten, al vind die het vaak wel heerlijk. Ik ben bang dat er iets veranderd is in me en dat de seks anders is dan anders. Ik vond het altijd prettig maar zie er nu best tegen op. Help wanneer zijn jullie weet begonnen met de echte seks en was het anders of hetzelfde, Groetjes Marieke
In de laatste periode van me vriend wou hij niet meer, baalde er erg van want ja.. Hormonen enzo. Dus 2 weken na de bevalling (ja het advies is 6 weken, mawr het mag in principe al na 17/18 dagen) was ik er op dag 19 al weer helemaal klaar voor. .. Het viel reuze mee, was alleen wat gevoelig in het begin (nu nogsteeds).. Was overigens niet ingeknipt ofzo.. Ik zou het gewoon doen wanneer je er klaar voor bent en zin heb, je vriend zal vast wel begrijpen dat hem een plezier doen met dat wel een van de laatste dingen is die je aan je hoofd heb. Misschien na je eerste menstruatie? De een wacht er liever paar maanden mee, helemaal geen probleem (-; had ik tenslotte ook van mezelf verwacht
Ik zou flink pissig zijn als mijn vriend dat zou vragen! Je weet dat toch niet van te voren? Wat een egoist zeg. Ik heb zin wanneer ik weer zin heb en ga zeker geen dingen doen omdat hij er anders onder 'lijdt'. En ik heb nu nog steeds geen zin, dus dat kan ook nog
Uhm je bent net bevallen! Ik vind echt dat je niets tegen je zin moet doen, ook niet voor hem. Je geeft aan dat je eigenlijk geen zin hebt om hem te verwennen, maar dit wel doet. Dit terwijl je net moeder bent geworden! Hij kan best even wachten, krijgt ie niets van hoor.
Nou nou, wat een lijdensweg voor je vriend zeg! Een tijdje even geen seks, je zou van minder in een diepe depressie raken (sarcastisch uiteraard). En dat jij hem tegen je zin (zo lees ik het) verwend, dat kan allemaal wel Je bent net 3 weken geleden bevallen! Het heeft allemaal even tijd nodig om te genezen, en sowieso moet je wachten tot het vloeien is gestopt. Het zal misschien nog wel een tijdje gevoelig/pijnlijk blijven, dus ik denk dat je vriend zich maar een beetje meer aan jou aan moet passen ipv andersom. Niks tegen je zin in gaan doen in ieder geval, dat werkt alleen maar ontzettend averechts!
nou ik vind dit ook wel raar hoor... Hij wil het weten? want....? als je zegt 3 weken dan is ie weg ofzo? Je weet dat toch helemaal niet van te voren, hier duurde het 4 maanden... tsjaa ik vond het doodeng... Ik vind je vriend maar egoïstisch! en ik vind dat jij wel wat meer voor jezelf mag/moet opkomen! Je gaat toch geen dingen tegen je zin doen omdat het anders 'zielig' voor hem is... Hij heeft zelf ook handjes hoor als de nood zoo hoog is
Wilde ook net zeggen... je partner heeft zelf ook een paar handen aan zn lijf... hij kan ook zelf handenarbeid doen hoor. Je bent pas net bevallen, ik had toen ook nog helemaal geen zin/gedachten richting gemeenschap oid. Volgens mij hebben wij 7-8 weken gewacht en toen voorzichtig aan geprobeerd, dat was niet een onverdeeld succes, daarna glijmiddel gehaald en werd het beter.
Nou, dit denk ik ook wel. Laat hij jou even de tijd geven zeg. Dat gepush zou bij mij averechts werken en dat deed het ook. Heb nu na 2 jaar vrijwel nooit meer behoefte aan seks.
Sowieso wachten tot je niet meer vloeit inderdaad, was hier een week of 6. Hier na 2 maanden weer geprobeerd denk ik, deed toen nog erg veel pijn. Heeft echt nog even geprobeerd tot het weer wat fijner werd. Pas met 6 maanden was dat denk ik. Mijn zin is nog steeds ver te zoeken trouwens (dochter is bijna 8 maanden), maar geef ook nog borstvoeding dus zijn ook de hormonen. als het aan mij ligt kan ik zo een paar weken zonder. Het is dus echt niet te zeggen van te voren, hij moet maar wat geduld hebben.
Beetje egoïstisch van je vriend. Je bent net 3 weken geleden bevallen. Ik weet niet of het jullie eerste kindje is, maar er komt zoveel op je af. Je moet wennen aan je kleine, wie weet heb je een zware bevalling achter de rug die je nog moet verwerken, etc etc. Het is jouw lichaam, jij moet bepalen of je eraan toe bent, en je moet sowieso niks tegen je zin in doen. Ik vind persoonlijk dat jou vriend dat moet accepteren. Voor mij komt het over dat hij jou een beetje aan het pushen is, en als jij hem niet op z'n tijd verwend dat hij dan zijn behoeftes buiten de deur gaat zoeken. Bij mij heeft het heel eerlijk gezegd 4 maanden geduurd voordat ik het "durfde"om gemeenschap te hebben. Paar weken daarvoor wel beetje geprobeerd, maar het was heel gevoelig down under. Ik vond het spannend, en verkrampte zeg maar. Mijn vriend heeft mijn nooit onder druk gezet. We deden er wel over praten, maar er zat geen dwang achter.
Ik sluit me bij de dames aan. Je vriend mag wel eens wat meer respect voor je hebben. Je hebt pas geleden jullie kind gebaard. Dat vergt een hele hoop kracht, en dat duurt echt wel een tijd voordat je dat gevoel weer terug hebt. En je zin. Ik zeg; niks meer doen tegen je zin. En hem uitleggen dat hij echt even wat meer geduld moet hebben! Succes En vergeet niet te genieten van jullie kleine
Zoals eerder gezegd is het advies wachten totdat je niet meer vloeit ivm infectiegevaar en dat is zoiets 6 weken. Ik vloeide na 3 weken niet meer maar heb gewacht tot na de controle bij de gynaecoloog, 6 weken na de bevalling. Sowieso had ik een knip van ruim 7 cm dus de eerste 2 weken was dat erg pijnlijk, na 2 weken nog erg gevoelig en na die wachttijd van 6 weken had ik er geen last meer van. Dus 6w3d na de bevalling voor het eerst sinds 11 weken weer intiem met manlief geweest, ik was ook wel een beetje bang dat het pijn zou gaan doen, alles was toch wel veranderd down under en na die behoorlijke knip Nou het viel 100% mee, eigenlijk viel het nog vies tegen, de penetratie was wat pijnlijk maar daarna heb ik dus vrijwel niks meer gevoeld van de rest, het was alsof het verdoofd van binnen was zeg maar, nu heb ik gehoord dat dat de eerste weken / keren wel zo kan zijn en dat dat vanzelf weg moet trekken, laat ik het hopen, want als ik er niks van voel dan heb ik er ook weinig plezier aan
Hiii Jullie reactie is zo fijn, ik vond dat hij ook niet zo moest aandringen, maar dacht dat ik me een beetje aanstelde. Nu jullie reactie hetzelfde is ga ik het toch met hem bespreken. Dat ik hem verwend is niet altijd 1/2 keer in de week, ik sla ook wel eens over om lekker eerder op bedje te gaan liggen en hij kan wel zonder die verwennerij, maar ik vind dat ie niet eronder moet lijden. Ik doe het u ongeveer 1x per week (soms een week niet en soms 2x per week). Ik dacht inderdaad ook sowieso na het vloeien, maar misschien wel langer. Het is ons eerste kindje voor degene die dat vroegen en waarschijnlijk ook onze enigste. Groetjes Marieke
Dit vind ik eerlijk gezegd een beetje een bijzondere gedachte... sommige dingen horen bij 't leven.... Stel dat je eens heel erg ziek bent en in het ZH terecht kom, ik noem maar wat... voor een week of 10.... dan "bedien" je hem daar nog even? zodat hij er niet onder hoeft te "lijden"? Dat je samen bent, wil niet zeggen dat je onbeperkt recht en toegang tot bepaalde zaken hebt. Jullie wilden samen een kindje... (neem ik aan?) dus ja... jij moest 9 maanden zwanger zijn en bevallen en herstellen... dat hoort erbij, dat is geen lijden... dat is het gevolg van de keuze die je maakt... net zoals 't feit dat hij dus even op zijn tanden moet bijten. Niks mis mee... zo is 't leven, deal er mee.
Helemaal mee eens! Niks tegen je zin in doen, als hij gaat zitten zeuren dat hij het zwaar heeft moet je hem eventjes jullie kindje laten zien, JIJ bent degene die het zware werk heeft moeten doen dus hij moet niet klagen en gewoon geduldig zijn.
Ik vind je vriend inderdaad wel wat pusherig over komen, maar moet zeggen dat manlief het hier ook wel gevraagd heeft... Maar die vroeg het meer op een soort nieuwsgierige manier, omdat hij het gewoon echt niet wist. Nu moet ik wel zeggen dat ik langzaam alweer wat zin krijg, maar wacht sowieso tot de nacontrole met 6 weken en tot dat ik gestopt ben met vloeien...
Inderdaad heul apart van hem. Ik heb beide keren wel een maand of 10 niet gedurfd en nooit heeft mn man gepusht alleen maar me tijd, liefdel en begrip gegeven. (En nee ik 'hielp' m ook niet ). Dat heeft me zoveel zelfvertrouwen gegeven dat ik het op een keer weer aandurfde en nu, na bijna twee-en-een-half jaar zijn we zo ver dat het weer 1 of 2x per maand 'gebeurd'. Ik begrijp dat ik daarin 1 van de weinige zal zijn maar om maar even aan te geven hoe hij jou zou moeten steunen in deze heftige tijd/gebeurtenis en verwerking.
Nou ik ben het ook met alle meiden eens. Hij wacht maar even hoor, jij hebt toch ook genoeg te lijden gehad om dit kind te krijgen of niet soms? Nu is t zijn beurt En neem maar van me aan dat de dingen inderdaad gaan veranderen nu. Tenslotten: lieve schat kom op, je bent 3 weken geleden bevallen, geef jezelf wat tijd. Als hij zo nodig moet bedient ie zichzelf maar. Maar volgens mij is t niet alleen je vriend, maar jij hebt ook allerlei ideeën over 'moeten' en 'lijden' waardoor je jezelf druk op legt. Ik zou gewoon wachten tot je je weer goed genoeg voelt en zin hebt en tot de tijd heeft meneer pech Enne.. Gefeliciteerd met je kleine hè!