wachten

hallo,
ik ben vandaag eigenlijk 10weken zwanger. maar ik ben afgelopen maandag naar de gyn. geweest voor controlle en het hartje en de baby was gestopt met iets meer dan 6,3weken. (mijn eerste echo was met 6,3weken)
ik had er al een voorgevoel van, maar mijn verdriet is groot.
nu zit ik te wachten, al vanaf maandagavond, wachten tot het kindje komt. de gyn zei dat het binnen een week, zeker 2 er moest zijn. ik had zo gehoopt dat het er voor het weekend zou zijn. wil graag nog terug naar de gyn om te kijken of alles eruit is.
de gyn. wilde graag dat het spontaan komt. ik ook, want dit is beter voor mijn lichaam en ik denk misschien ook voor mezelf, dat ik het toch zelf gedaan heb.

heb al sinds dinsdag af en toe een beetje roze bloedverlies. heel af en toe zitten er een paar kleine stolseltjes bij (ter grote van een kruimel) vandaag lijk ik iets meer kramp in mijn buik te hebben.
aan de ene kant wil ik zo graag dat het komt, dat ik duidelijkheid heb. maar aan de andere kant, als het eruit is is het weg. dan is het niks meer. (voor ons wel)
sinds gisterochtend had ik ineens diarree (beetje onsmakelijk, sorry) maar voor de rest nergens last van. dit had ik ook voor mijn bevalling, las toen in de boeken dat mijn lichaam zich klaar aan het maken was voor de bevalling? is dit nu weer zo?

het grote nadeel is dat mijn vriend op de grote vaart zit, hij is iets meer dan een maand weg nu en moet nog 2maanden. (komt eind oktober naar huis) hij kan mailen en af en toe bellen, maar dat is via de sateliet dus erg duur. aan boord bij hem weet niemand dat ik zwanger was (hij zou het na deze echo vertellen) ik heb zoveel behoefte om gewoon even samen met mijn vriend te zijn, om het verdriet met hem te kunnen delen.

mijn schoonmoeder zou het liefst de hele dag naast me zitten en meegaan naar de wc. die vroeg ook gelijk en vaak waarom de gyn me niet gelijk gecurriteerd heeft (ggrr) dus een paar keer uitgelegd dat het beter is dat het vanzelf komt. ze is zo bang dat ik ineens heel veel ga bloeden en doodga. (heb een behoorlijke bloeding gehad na mijn bevalling, zakte daarna ook helemaal weg, was gelukkig in het ziekenhuis) ze wilde vannacht ook hier slapen, maar dat wil ik allemaal niet. ik wil graag gewoon alleen zijn. geen gezeur en geen schuine hoofden als ze vragen hoe het gaat. het gaat k*t, voel me leeg en de enige die ik rond me wil is mijn vriend (en mijn dochter en de hondjes) maar dat snappen ze niet. kan ze dit ook niet uitleggen, want dan luisteren ze toch niet.

mijn schoonzusje kwam dinsdagavond langs (heb maandagavond bij mijn ouders geslapen, want moest eigenlijk dinsdag werken en mijn moeder zou op mijn dochter passen) en ging me gelijk knuffelen. gisteravond kwam ze langs en ging me weer knuffelen, want daar had ik volgens haar behoefte aan?? dat heb ik niet echt. in ieder geval niet met haar. haar dit met een omweg duidelijk gemaakt.

ik ben het wachten beu, vooral omdat ik niet weet wat er gaat gebeuren.
vind het zo moeilijk. ik ben verdrietig (maar laat dit niet merken aan iedereen) maar aan de andere kant ben ik ook 'blij', ik heb een gezonde dochter, ben blij dat ik weet dat het kindje niet goed was, het had een chromosomale afwijking (zei de gyn.) de gyn heeft ook uitgelegd dat het niet aan mij ligt, maar dat het natuurlijke selectie was. dat het voor volgende zwangerschappen geen kwaad kan enz.

waar ik af en toe helemaal boos om word is dat mijn schoonmoeder ineens allemaal mensen weet die het ook gehad hebben, maar dan wel ongeveer 20jaar geleden. daar kan ik niks mee (ze blijkt het zelf ook gehad te hebben, heeft hier nog nooit iets over gezegd, we hebben het er wel al vaker over gehad)
met jullie verhalen kan ik wel wat, ik leef met jullie mee, want bij jullie is het ook niet zo lang geleden gebeurt.

vanmiddag belden ze van het uwv, want mijn werkgever had me ziekgemeld. ja dat klopt. zegt die man: er staat hier dat u ziekgemeld ben voor een bevalling?? dus ik zeg: nou nee een miskraam. stomme werkgever.

mijn schoonmoeder belde net weeral, hoe het was, waar ik was, want ze had voor de deur gestaan, maar het was zo stil, dus ze had niet aangebeld. maar ze komt straks nog even. zucht.

sorry voor mijn lange verhaal, maar ik moest het even kwijt
groetjes bren

 

bedankt voor jullie reacties, voel me af en toe ook zo lullig, want ze bedoelen het best goed.
mijn moeder is meer zo van: tis jammer, maar we gaan door. die is juist weer heel anders dan mijn schoonmoeder. mijn moeder heeft het ook gehad, die wist nog maar net dat ze zwanger was, maar die heeft dat altijd gewoon gezegd.

ik had van mijn vriend voor mijn verjaardag (de 23ste) een bos rozen gehad (bijna elk jaar). het waren er 27. 25voor mij (werd 25) 1voor onze dochter en 1 voor de kruimel in mijn buik.
zondagavond ging ik de rozen nog even schoon water geven en opnieuw schuin afsnijden en toen was er een die bijna helemaal verwelkt was, zat nog 2of3 blaadjes aan. smste toen al naar mijn vriend: het is toch niet die ene voor de kruimel he?? zo stom.

toen ik de eerste keer naar de gyn ging was ik volgens hem ook al anderhalve week korter zwanger wat volgens mij echt niet kon, toen had ik al een idee van: dit klopt niet. blijkbaar heeft het toen al niet helemaal goed gezeten (en was het dan al kleiner, toen klopte het hartje wel)

en bij mijn dochter had ik vanaf het begin het gevoel dat het goed zat, we hebben bij 6weken het hartje gezien en toen wist ik zeker: dit is goed, ook geen twijfel meer over gehad. maar bij deze wist ik het niet. heb ook tegen mijn vriend gezegd, die wilde wachten met het vertellen, maar hij moest weg en wilde het niet alleen doen. zei tegen hem: wat er ook gebeurd dit is baby nummer2 de volgende is nummer3.

voor mijn vriend vind ik het ook heel vervelend, want hij zit helemaal alleen. gelukkig had hij bereik met zijn gsm maandag, anders had ik hem moeten mailen, of wachten tot hij zou bellen. nu kon ik hem gelijk bellen.
groetjes bren

 

vanavond heb ik al iets meer kramp. daarnet naar de wc en ook al iets meer bloedverlies, nu zat er in mijn nieuwe maandverband echt een goede streep bloed. anders kon ik hem een dag inhouden en was het nog heel licht.
hopelijk zet het door. heb van de week al een paar keer gehad dat ik ging slapen dat het juist helemaal ophield?

ga nog even vriend mailen en slapen.

 

@liedjepiedje,
ook heel veel sterkte, het is zo vervelend dat wachten, ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben. ga ik veel kramp en pijn krijgen, valt het mee? ga ik daarna veel bloeden. wat komt eruit? (klinkt een beetje stom, maar hoe groot is het?) ik weet ook niet of ik het door kan spoelen?

ik denk aan je en leef met je mee. bedoel het niet rottig, maar hou je ons op de hoogte?
groetjes bren

 

mijn vriend zit op de grote vaart, hij is 3maanden weg en 3maanden thuis. hij is nu net een maand weg, komt eind oktober weer naar huis, dus we 'moeten' tot dan wachten.
aan de ene kant hoop ik nu dat het dan weer snel raak is, aan de andere kant lijkt het me ook heel vreemd.

het is allemaal zo dubbel, we waren al bezig om een babykamer te maken (de zolder moet verbouwt) mijn vriend zou langer varen, zodat hij langer thuis is. ik was al aan het kijken voor een duo wagen, want ze zouden maar 17maanden schelen. was stiekem mijn zwangerschapsverlof al aan het inplannen en al genieten ervan.ik was me al aan het afvragen hoe het moet straks met 2kindjes en 2hondjes. en hoe we het doen met de auto, want die is zeker te klein. allemaal heel dubbel.

groetjes bren

 

ben daarnet iets verloren, weet niet goed wat, het zat aan mijn wcpapiertje vast. een stolsel ongeveer zo groot als een vingertopje (van een pink, niet zo heel groot) het lijkt een staartje te hebben? las van de week op het forum dat je het kan afspoelen dus dat heb ik gedaan, het is 'harder' dan een bloedstolsel. het is wel rood, met witte/ lichtere vlekken erin. ik bloed nu gewoon zoals ik ongesteld ben. en heb af en toe nog kramp in mijn buik.

de gyn. zei dat het sinds de vorige keer bijna niet gegroeit was en toen was het 4mm, dus heel groot kan het ook niet zijn. misschien met de dooierzak erbij?
vind het heel vreemd. is dit het??

 

mijn moeder is hier en heb het haar laten zien, ze dacht ook dat het dat wel kon zijn. verlies nu af en toe stolsels (niet heel groot) en het lijken af en toe stukjes vlies (klink een beetje onsmakelijk, maar ik wrijf alles eraf, dus bekijk ook wat het is)
heb nu af en toe meer kramp, echt ongesteldheidskramp, maar dan iets heftiger (niet heel heftig) heb ook een soort druk naar beneden toe dat had ik na mijn bevalling ook toen er nog een stolsel uitmoest (dat vond ik toen veel enger omdat ik niet wist wat het was en omdat ik heel bang was dat mijn hechtingen kapot zouden gaan)

hopelijk voor jou duurt het ook niet meer lang, succes.
groetjes bren

 

@blauw78: ppff vreselijk. vooral als je denkt dat je al zo ver bent. veel succes

@hier: gistermiddag nog een beetje last. maar dat viel mee. voor de rest geen last gehad. dacht ook: is dit het? maar vond het nogal meevallen. gisteravond wilde dochter niet slapen, dus om 10uur ook naar bed en rond kwart over10 lag ik in bed. voelde me goed, had nergens last. ineens voel ik een golf uit me komen, dat was een golfje bloed. gelijk mijn maandverband helemaal vol. dus vlug naar de wc en even gewacht, snapte er niks van, want had ook nergens last van. dus getwijfeld wat ik ging doen. mijn schoonouders waren niet thuis (wonen hier 2minuten vandaan) de tante van mijn vriend heeft het zelf ooit gehad met ongeveer 13weken. die woont hier achter en had ook gezegd dat als er iets was ik mocht bellen. bleef bloeden, dus gebeld. dan naar de spoed gebeld. die gingen even overleggenmet de dienstdoende gyn en me terug bellen. was ondertussen al aan het bedenken wat ik mee zou moeten nemen. maar toen ze terug belden moest ik gewoon wachten, dit kon gebeuren bij een miskraam en zolang het geen liters waren? was het goed. ondertussen was het bloeden ookal veel minder geworden.
zijn tante is hier blijven slapen, anders was ik alleen. dat vond ik wel fijn. we moesten vanmorgen om 10uur langs voor een echo om te kijken of alles eruit was.
dus vanmorgen op pad, bij de echo bleek dat de vruchtzak er nog zat. baalde stevig. :x
heb druppels en pijnstillers gehad. druppels om mijn baarmoeder te laten samentrekken.
onderweg in de auto had ik al gedacht dat er nog iets zat, want mijn buik trok af en toe.
het nadeel is, ik moet eerst de pijnstillers innemen, bij mijn eten, maar ja, ik heb steeds geen honger en veel moeite met eten, dus nu moet ik mezelf helemaal dwingen om te eten. (heb wel redelijk wat reserves over)
dus vanmiddag thuis een stokbroodje gemaakt, (het smaakte redelijk) daarvoor was ik naar de wc geweest en verloor weer een grote prop, leek een soort vliesachtig iets. maar mijn buik bleef trekken, dus het zal er nog niet allemaal uitzijn? dus toch maar de medicijnen genomen.
nu net een paar uur geslapen.
heb af en toe hele vervelende krampen in mijn buik die af en toe echt zeer doen. heb gelukkig goed geslapen, want vannacht heb ik niet zo heel veel geslapen.
nu verlies ik nog steeds bloed en af en toe stolsels. hopelijk komt het er vlug uit en moet ik niet alsnog voor een curritage.

de curritage is niet eng, vond de narcose enger (ben ooit als kind helemaal hysterisch uit narcose gekomen, ging ook zo onder narcose)
het enige waar ik voor een curritage tegenop zie: wie brengt me weg, wie wacht op me, wie wacht samen met me tot we naar huis mogen, wie blijft er thuis bij me. de vorige keer was dat mijn vriend en dat wil ik graag weer, maar dat kan niet.

ga nu nog even mijn dochter fruit geven en nog wachten,.
straks mijn schoonmoeder bellen dat ik wakker ben (dat wilde ze) ze wilde ook wel mijn dochter meenemen, want ja, als die wakker wordt kan ik ook niet slapen. maar gisteravond wilde ze niet slapen, dus ik zei al: nee hoor, dan is ze weer helemaal van de kaart en wil ze straks vanavond weer niet slapen. dus laat haar maar hier.
als ik me echt heel slecht voel kan ik nog altijd vragen of ze naar hier wil komen, want dat vind ik makkelijker.

groetjes bren

 

haai liedje,
mijn ouders wonen een half uur van ons vandaan. dus op zich nog best dicht bij (ongeveer 20km)
mijn moeder zei vanmiddag ook: je had mij ook mogen bellen, maar ja het was half11 en ik dacht: als ze nu nog moeten komen is het ook zo ver.
het is inderdaad heel vervelend dat mijn vriend er niet is, hij is nu ook de enige die ik alles vertel, want de rest gaat zich van alles in het hoofd halen. zei vanmiddag wel tegen mijn schoonmoeder dat ik pijn heb, dat is ook zo. af en toe is het lekkerder om ineen gekrompen te zitten. maar nu een uurtje geleden die pijnstiller geslikt en daarna die druppels en dat werkt redelijk. want nu doet het minder pijn.

als ik van de week naar de gyn ga en het is er niet uit wil ik ook heel graag toch een curritage.
de vorige keer kon ik gelijk de volgende ochtend terecht, dus dat is makkelijk. hopelijk zou dat nu weer kunnen. weet niet hoe dat in nederland is (ik ga naar de gyn in belgie, dat is voor ons dichterbij en dan krijg je vaker/meer echo's, wat nu heel handig was)
jammer dat je man niet meekan, hopelijk wel als je voor een curritage moet, ik was daar de vorige keer ook best bang voor, maar het viel veel mee. had s'avonds alleen spierpijn in mijn benen, kon de trap bijna niet op en was heel moe. maar dat kan ook een groot deel spanning zijn wat er ook nog uitkwam. daarna voelde ik me veel beter (maar toen was het vloeien ook over wat al 8weken aan de gang was)
heel veel succes morgen, zal voor je duimen dat je vlug voor een curritage kan.
groetjes bren

 

@liedjepiedje,
hoe was het bij de gyn?

@blauw,
weet je al iets meer? vandaag mocht je de gyn bellen toch?

 

och wat vervelend bij de gyn. het is voor hem wel lopende band werk maar toch. bij mij vind iedereen de gyn juist een hark, maar dat vind ik juist weer meevallen. zag aan hem dat hij het ook heel erg vond, ookal gebeurd het hem vast vaker.
gelukkig was de annestesist wel een aardige vrouw, dat scheelt.
hoop voor je dat het er toch uitkomt, dat zou wel een narcose schelen, maar ja, beter dat het er toch uit is. succes vanavond. de ingreep zelf valt mee (vond ik)
succes ook morgen. groetjes bren