Hier ook even snel mijn ervaring vandaag: IUI-2 is weer gebeurd. Was deze keer pijnlijk omdat baarmoeder gekanteld was en baarmoedermond slecht zichtbaar. Zaad Sasseman was goed (8 miljoen) en dan nu dus weer de wachtweken.
Saskia, wat vervelend dat het zo moeizaam ging. Gelukkig was de inbreng van sasseman wel goed, dat is een geruststelling. En nu wachten dus weer....
Saskia, wat balen dat het zo vervelend ging. Sterkte met de wachtweken! Leonieke, tot 5 april is ook te overzien. of heb je er wel lang op moeten wachten? Ik heb wel geluk, zo snel als ik terecht kan!
Kloko, wat balen dat de uitslag nu zo tegen valt! Gelukkig kan je uiteindelijk wel snel terrecht... Nu maar hopen dat daarna de weg "vrij" is. Saskia, vervelend dat de IUI dit keer pijnlijk was! Wel prettig dat ondanks de verkoudheid/grieperigheid je mans zaad in orde was!
@ MvD: Getsie... Weer oma... Jakkes... Vet balen!! @ Kloko: Wat een vervelend mens zeg!! En wat balen dat je het anders bedacht had! Nu hopen dat je menstruatie op tijd is en je 8 maart inderdaad al kan @ Sas: Jeetje.. Dat is vervelend! Wel fijn dat Sasseman zijn zaad goed was! Nu weer wachtweken... Bah *knuffff* voor jullie
Nee valt wel mee. Heb vrijdag de mededeling laparo gekregen en zojuist def operatie datum: 29 maaart! Fijn juist dat je snel kunt.. maar ook spannend.. komt goed meis!
Vriendin van mij heeft gisteren haar eerste goede echo gehad. (tweede kindje, oudste kindje net 1 jaar, 1e ronde raak) Is toch altijd even slikken (tuurlijk gun ik het haar ook). Dan denk ik maar weer, onze tijd komt nog wel (hoop ik)
ik hoop het ook marjo.. Ik durf er niet vanuit te gaan.. maar ik hoop het wel VAndaag de nieuwe waarden laten prikken.. Ben 12 buisjes armer
Meiden, ik zit een beetje met een dilemma... op mijn werk weten ze niet dat ik al anderhalf jaar probeer zwanger te worden en al helemaal niet dat ik daarvoor nu ook onderzoeken krijg. Tot nu toe heb ik dat maar aan 2 collega's verteld. Maar nu ik echt geopereerd moet gaan worden, in ieder geval bijna een week afwezig ben, twijfel ik wat ik moet doen. Moet ik het mijn werkgevers vertellen? En mijn collega's. Reden dat ik het nog niet gedaan heb, is dat ik het heerlijk vind om er op het werk niet over te na hoeven denken. Geen vragen te hoeven beantwoorden etc. En ik wil niet dat mijn werkgevers mij geen nieuwe taken meer geven "want ze wil toch zwanger worden" . Dit laatste verwacht ik niet, maar zit wel in mijn hoofd... reden om het wel te doen : zoals ik het nu bedacht met de collega die de planning doet (en op de hoogte is) is dat de dag van de operatie ik naar collegas toe vakantie heb, maar kost me geen vakantiedag. Daarna de 2 dagen die ik er minimaal niet ben neem ik op. Dit kost me dus vakantiedagen, terwijl het eigenlijk ziektedagen zijn.... Wat zouden jullie doen/hebben jullie gedaan?
Ik zou het wel zeggen. En meteen erbij vertellen dat je het er op je werk niet (constant) over wil hebben en dat ze je ook niet moeten gaan ontzien met werkzaamheden. Ik denk dat het juist wel een opluchting kan zijn als je het vertelt. Hier bij mij weten ze het allemaal. ik ben er heel open in, ook toen ik mijn miskraam kreeg. Ik heb er eigenlijk alleen maar begripvolle en positieve reacties op gehad. Ook heb ik al mijn ziekenhuisbezoeken in de baas zn tijd gedaan. Ik weet dat dat niet overal standaard is, maar als je echt geopereerd moet worden, zou ik het zonde vinden om daar dagen voor te moeten opnemen... Succes met het maken van je keuze!
een vriendin heeft verteld dat ze een operatie kreeg ivm verklevingen.. maar niet verteld dat het zwangerschapsgerelateerd is.. Dat is ook nog een optie kloko.
Die optie van Nanette vind ik eigenlijk ook wel aardig klinken! Mijn collega's weten het wel (althans de meeste). Ik ben er ook open over. Ik vind het wel fijn dat ik niet elke keer geheimzinnig hoef te doen, dat ligt niet in mijn aard. Ik heb een telefoontje van het ziekenhuis ontvangen. Vanaf morgen ga ik 100 mg Clomid slikken. Mijn afspraak voor dinsdag blijft verder gewoon staan dus de rest van de vragen kan ik dan kwijt. Mijn progesteron was wel wat gestegen ten opzichte van de rondes zonder clomid. Mijn hoogste waarde was nu 26.1 dus nog wel te laag... Zegt ze er nog bij, ik raad u wel aan rond dag 14 gemeenschap te hebben!
MvD: spannend dat de medicatie verhoogd wordt. Hopelijk heeft het effect! Succes ermee. Ik denk dat ik voor de middenweg van Nanette ga. Dan hoef ik er niet over te liegen dat ik geopereerd ga worden, maar weten ze niet dat er een achterliggende oorzaak is... Ben 2 jaar geleden al eens onderzocht op endometriose, dus dat kan ik daarin meenemen... Balen dat ik over dit soort dingen moet nadenken Marjolein, fijn dat je er zo eerlijk over kan zijn. Zou ik ook wel willen, maar ik weet zeker dat er in ieder geval 1 collega misbruik van zou maken, als ik een keer een fout maak. En daar heb ik écht geen zin in... ps, echt fijn dat ik hier "mijn ei" kwijt kan.
@Kloko: ben er hier ook erg open in. Op mijn werk weet iedereen het, ook dat ik in maart naar het ziekenhuis ga. Eigenlijk heb ik niemand die continu vraagt hoe of wat, maar ik weiger ook pertinent er vrij voor te nemen. Het is immers niet iets waar je om gevraagd hebt, maar gewoon een soort "ziekte". Ook heb ik geen last van het feit dat mijn baas me ontziet...in het geheel niet zelfs... Zou voor mij wel anders zijn als ik parttime werkte, maar bij 40 uur zijn de opties schaars. Indien het 's avonds mogelijk is, doe ik dat wel op dit vlak. De optie van Nanette is de meest safe. Ik heb wel zoiets van hoe reageert je baas als hij er later wel achter komt dat het zw gerelateerd is. Ik ben altijd overdreven eerlijk, dus dat vind ik moeilijk. Denk dat de conclusie is dat het voor iedereen heel persoonlijk is...
Dames, ik ben hier niet zo vaak meer, maar dat ligt niet aan jullie. Merk dat ik een beetje moeite heb om 2 hokken bij te houden. En ik ben niet van het "halve werk" type, dus ben vnl in het "moederhok" te vinden. Maar gluur wel mee en reageer ook soms...
Snappen wij allemaal maar al te goed dat het even slikken is. Het maakt ook helemaal niet uit hoe lief je diegene vindt, het doet gewoon wat met je. Ik heb toch al eens verteld over die 39-jarige vriendin van mij die 6 jaar bezig is geweest? Ik kwam haar en haar man gisteren tegen in het ziekenhuis. Ik was er voor de follikelmeting, zijn voor een echo. Nu zijn het echt ontzettend lieve mensen en ik ben oprecht blij voor hen, maar toen ik later thuis was had ik het er tóch moeilijk mee. En ze is a.s. maandag uitgerekend.
Vind ik ook een hele wijze oplossing! En inderdaad jammer dat je toch gedwongen wordt om er überhaupt over na te moeten denken. Zwanger worden wordt zo een nog groter gedoe dan het al is. Wanneer moet je geopereerd worden? (Sorry, heb ik blijkbaar ergens overheen gelezen.)