Saskia, ik begrijp dat je zo denkt hoor, maar je moet echt proberen om dit soort gedachtes tegen te houden. Je wordt hier alleen maar heel erg verdrietig van... Knuffel!
He lief dat je dat vraagt, hier op en af, soms denk ik JA, het gaat de goede kant op met mijn rib, en gisteravond zat ik weer te janken op de bank. Zo met zoonlief weer op bed liggen. Wacht eigenlijk op dat hij moe wordt.
@Nanette Da's in ieder geval al één ding dat goed zit bij je, dat is toch positief? Ik heb wat info gelezen op de website van Freya en daar staat heel duidelijk omschreven wat de oorzaken kunnen zijn van herhaalde miskramen. Vergeet ook niet dat de helft(!) van alle zwangerschappen al misgaan vóór de normale menstruatie. (Ik test zelf daarom nooit voor mijn NOD.) Oohhh kon ik dat ook maar! Ik ben weer 'es aan het lijnen. Meh... ik had 2 cycli geleden ook al zo'n inwendige echo gehad en ik vond het niet echt pijnlijk, maar wel echt heel onprettig. Maar ja, geen enkele vrouw ligt voor d'r plezier met d'r benen in die beugels he... 't Is toch ook eigenlijk wat he, ook al ligt het aan de man, het is altijd de vrouw die alles moet ondergaan. Maar ik weet zeker dat Alexandraman het graag over zou nemen als ie het kon. Zo'n steek in je onderbuik is niks om je zorgen om te maken hoor. Stresskipje Wij zijn ook best wel filmverslaafd. Gisteren zijn we naar de nieuwe Robin Hood geweest in de bios. Wel ff wennen, Russell Crowe als Robin Hood, maar erg vermakelijke film. Aww meid toch, dat is ook heel moeilijk. Er lijkt een taboe te rusten op jaloers zijn op zwangere vrouwen, maar echt, het is héél normaal. Ik ben momenteel wat boekjes aan het lezen over vrouwen met onvervulde kinderwens en het is een verademing om te lezen dat er geen doekjes om gewonden worden maar gewoon heel eerlijk wordt gesproken over knallende jaloezie en andere gevoelens. Trouwens, je vriendin/buurvrouw denkt dat in één keer zwanger worden de standaard is? Hahaha, dat is zo naïef dat het aandoenlijk is. Tja, werkte het maar zo dat zwanger worden besmettelijk was he. Gewoon stoppen met de pil, even de Prénatal in duiken (bij gebrek aan zwangere vriendin/familie) en hoppa! Probleem van de vergrijzing zó opgelost! I hear ya! Ik denk dat wij dat allemaal hier wel snappen. Succes bij de gyn vandaag!
Hallo kippetjes, Daar ben ik, was wel ff zoeken maar ik heb jullie gevonden. Wat kakelen jullie hier zeg, moest meteen 23 pagina's lezen Glimworm: SUPER!!! GEFELICITEERD!!!! Bedankt voor al jullie lieve reacties en tips en adviezen. Nou, praten over zwanger worden en testen heb ik even gelaten hier thuis. Ik wou het even 1 week van mij afzetten. Dinsdag bel ik mijn huisarts voor een afspraak en kijken wat zij voor ons kan betekenen ivm testen zaadjes. Het is nog steeds moeilijk om te weten dat mijn mannetje eigenlijk geen kindje meer wil. Hij heeft daar schijnbaar de afgelopen 3 weken mee gelopen. Hij vind ons leventje goed zo hoe het is...... pffff het is op moment erg dubbel voor mij..... weet niet of ik zijn wens en behoefte kan accepteren. Nu geeft hij wel aan om tot oktober te proberen, maar ik ben heel eerlijk, stel ik wordt zwanger en hij beseft straks om zo meer dat hij eigenlijk geen kind wil, sta ik er straks alleen voor - daar ben ik gewoon zo bang voor (kan het mij eigenlijk niet voorstellen, maar het kan gebeuren). Tegenover is woendsdag een klein meisje geboren en de ouders hebben niets in de thuin staan..... eigenlijk wel raar.... maar het zijn nuchtere mensen die niet van alle romslomp houden.... pff als ik zou bevallen zou iedereen het kunnen zien - als het aan mij lag..... maar ja mijn vriend zei gisteren: ja maar dat hoeft toch ook niet.... Ik zit met een heel groot dilemma en ben bang dat ik mij na 12,5 jaar relatie van mijn vriend ga vervreemden..... ik weet het gewoon ff helemaal niet meer.... ben 34, zou dat gebeuren dan weet ik zo of zo dat ik kinderloos blijf.... voor een nieuwe relatie geen puff en voel me dan straks te oud en de kansen worden alsmaar kleiner..... zo, nu stop ik met mijn ego bericht, pffff - kom me voor als een zeurpiet .... zoals al iemand hier op dit topic zei: positieve dingen bedenken: ben gezond, .... nee dat werkt niet pfff zit gewoon ff in een mega dip wanneer kom ik daar weer uit??? geen idee...
Evelyn meid, een hele dikke knuffel voor jou. Het is ook een vreselijk moeilijke situatie waar je in zit. Probeer toch in gesprek te blijven met je vriend en hem te vertellen hoe je je voelt. Dit is niet iets wat je alleen zou moeten dragen terwijl je in een relatie zit. Eerlijk zijn werkt volgens mij toch altijd het beste... spreek je twijfels en gedachten uit, alleen zo kun je dichter tot elkaar komen en begrip kweken. Als dit vervolgens niet gebeurt, weet jij misschien ook wel wat je te doen staat, en dat is nu net je angst? Een psycholoog zei eens "Waar ben je bang voor? Ga er maar naartoe!"
Heel lief Alexandra. Wij hebben er zaterdag toen al ook over gehad. Hij kent ook mijn angst en hij wil mij niet kwijt. Maar ik kan hem niet verplichten iets te doen wat hij niet wil. Hij houd zelfs zo veel van mij, dat hij met tranen in zijn ogen zei: Als het moet dan laat ik je gaan, wil dat jij gelukkig wordt. Ook al doet het mij dan enorme pijn... Pfff het is gewoon een k*t situatie... (excuus voor mijn taalgebruik). Ik hou van hem, wil hem ook niet kwijt...... Het testen van zijn zaadjes is in feite ook nu alleen maar om te kijken of ie wel vruchtbaar is of niet. Blijkt van wel, dan laat ik me onderzoeken om te kijken of het aan mij ligt. Als daar ook niets aan mankeert en we beide vruchtbaar zijn dan moeten we nog een keer praten. Daar zijn we wel eens over (ook in het kader voorbehoedsmiddelen in de toekomst - pffff wat moeilijk om dit nu te typen - voorbehoedsmiddelen), maar ik denk dat hij niet van mening veranderd .... Hoe de toekomst eruit gaan zien - geen idee....
@evelyn.....wat heftig zeg! Wat een rot situatie waarin je zit! Ik heb er geen woorden voor...kan je alleen maar heel veel sterkte wensen!!!Knuffel!!!
Goedemiddag meiden, @marjolein; het waren niet mijn darmen. Ik heb spastische darmen al heel mijn leven, dus die buikpijn herken ik wel! Hahaha. En ik heb volgens mij begin van de week ergens mijn ei gehad. Mijn banner klopt volgens mij ook niet echt helemaal, aangezien ik maar wat gegokt heb tussen die 2 cyclussen die ik had. @nanette; op zich wel goed nieuws idd dat je waardes allemaal goed zijn. Maar ik snap dat je liever een reden had geweten waarom het steeds mis gaat. Ik ga gewoon heel hard voor je duimen dat het snel weer raak is, en dat het kleintje blijft plakken!!! @mykelti; oh meid, wat vervelend dat je je zo klote voelt. (sorry voor het taalgebruik) Het is ook echt helemaal te begrijpen hoor. En laat die tranen er maar lekker uit! Dat lucht vaak wel op. Succes bij de gyn vandaag! Sterkte meis, dikke knuffel! @sweet: wat balen van die negatieve test. Ik had het stiekem toch echt zo gehoopt voor je, dat je positief zou testen. Maar misschien kan het nog! Zolang oma er niet is, is het nog mogelijk. @alexandra: ik ben idd 'n stresskip ja! I know... Maar ik heb dat nog nooit gehad, dus ik wilde 't ff checken. Heb jij Robin Hood gezien ja? Daar willen wij volgende week heen! Goed om te horen dat ie wel vermakelijk was! @evelyn; je moet heel goed nadenken over wat je wil!! en dan zeker wat betreft je vriend. Ik heb een beetje in dezelfde situatie gezeten met mijn ex. En ik was ook zo bang dat als ik weg zou gaan, ik dus ook te oud was om nog een relatie te krijgen waarin ik kinderen zou krijgen. Ik ben uiteindelijk weg gegaan bij mijn toenmalige vriend, en ik heb echt heel gauw daarna mijn huidige vriend leren kennen, en daar ben ik vanaf dag 1 dolgelukkig mee. Beter dan al mijn andere relaties zijn geweest. We zijn namelijk morgen pas 1 jaar samen. Maar we willen allebei heel erg graag kinderen, en we weten dat onze relatie goed zit, dus zijn we 3 maanden geleden begonnen met zwanger te worden. Maar tussen mijn ex en ik zat het echt ook helemaal niet goed. Hij was een beetje een 'zakelijk' type, en we hadden ook echt bijna nooit seks. We hadden ook best vaak ruzie. We leefden ook meer als broer en zus eigenlijk. Ik wil je alleen laten weten dat ik die angst heel goed voor kan stellen. Nogmaals; ik zou er gewoon echt met je vriend duidelijk over praten!!! Want 12.5 jaar is natuurlijk niet niks. En als je echt van hem houdt, en hij van jou, dan moet er bijna wel uit te komen zijn, zou je zeggen. Ik wens je echt heel erg veel sterkte, en als je er over wil praten, kun je me altijd PB'en. Dikke knuffel!
Evelyn, kan het zijn dat je vriend "bang" is voor het onbekende. Mannen kijken er toch anders tegenaan. Mijn man ziet nu het verdriet van mij, en zou ook zo stoppen met de kinderwens, als het aan hem lag. Maar omdat ik dat niet wil, vind hij het prima, dan gaan we ervoor. Maar wij hebben al kinderen, dus hij weet wat er komt. Blijf met elkaar praten hoor, en dit is niet iets wat in 1 avond beslist is... sterkte
Alexandra, ik heb het laatste halfjaar zoveel inwendige echo's gehad, je wordt er steeds makkelijker in. Niet teveel bij nadenken, denk aan je wens...Hopelijk goede follikelmetingen en dan de eerste IUI. Ik hoop dat dat gelijk de goede is..
Lieve Evelyn, wat een ontzettende klotesituatie. Andersom moet jij je natuurlijk ook niet laten dwingen tot het doen van iets wat jij niet wilt (nl. je kinderwens opzij zetten). Ik heb in een niet helemaal vergelijkbare situatie gezeten. Relatie van 11 jaar. Partner gaf altijd aan waarschijnlijk wel kinderen te willen, maar naar einde relatie toch eigenlijk helemaal niet. Hij heeft uiteindelijk de relatie verbroken maar anders had ik dat toch wel gedaan. Ik zou het nl. onverteerbaar gevonden hebben dat we misschien nog jaren doorgesukkeld hadden en hij misschien op een dag zou zeggen ga toch bij je weg. En dan was ik misschien te oud geweest om nog aan kinderen te beginnen. Jullie lijken wel heel gelukkig te zijn met elkaar, maar weeg voor jezelf heel erg goed af of je dat ook blijft als 1 van de 2 heel graag kinderen wil en de ander helemaal niet. Zorg dat je niet in een verwijtende sfeer belandt. Want als jij je kinderwens voor hem opzij zet zou jij dat tzt kunnen gaan doen (zeker als je bijvoorbeeld op een gegeven moment in de overgang komt) en hij zou jou tzt dingen kunnen gaan verwijten als hij toegeeft aan jouw kinderwens terwijl hij dat niet wil. Lieve Evelyn ik wens jullie heel veel wijsheid en sterkte toe met het nemen van deze hele moeilijke beslissing. Je kan me altijd PB-en als je wil.
@Evelyn, wat een verschrikkelijk moeilijke situatie is dit zeg. Ik zou willen dat ik je kon adviseren of helpen, maar uiteindelijk is dit echt iets tussen jou en je man. Het lijkt me onmogelijk een keuze te moeten maken, weggaan bij je man van wie je heel veel houdt en al 12.5 jaar mee samen bent of je grote, diepe wens moeten opgeven... Ik weet het niet, er bestaat geen tussenweg, geen compromis. Wat je ook kiest, ik zou proberen echt zoveel mogelijk naar jezelf te luisteren en pas echt te beslissen als je er helemaal achter staat. Als je bij hem weggaat om je eigen diepe wens te vervullen, dan zou ik dat heel goed begrijpen. maar aan de andere kant, wie zegt dat je (snel) iemand anders tegenkomt die wel kinderen wil en met wie jij ook kinderen zou willen? Als je bij je man blijft, kan ik me ook goed voorstellen dat je het hem kwalijk zou gaan nemen. Dat hij je deze wens en kinderen heeft ontnomen en als dat zou gebeuren, zal de relatie waarschijnlijk hier erg onder lijden. Dus het lijken echt 2 onmogelijke opties Ik hoop dat je met je man kan blijven praten en dat jullie samen tot een besluit kunnen komen waar jullie beide achter kunnen staan. (Mag ik uit je woorden dat hij je dan zal laten gaan, hoe moeilijk hij het ook vindt, opmaken dat het definitief is dat ie geen kinderen wil? Kan me voorstellen dat hij er ook niet helemaal uit is, maar vooral twijfelt en neigt naar nee. Maar als ik deze woorden lees, dan lijkt het of hij er al definitief uit is, klopt dat?) Heel veel sterkte meissie en dikke knuffel van mij!
Evelyn...heftig zeg.....heb je onze reacties in ons vorige topic nog wel gelezen? Ik begrijp dat hij er inmiddels helemaal zeker van is dat hij geen kind(eren) wil? dikke kus en heel veel sterkte meissie...
Lieve Evelyn (ben net wakker van een 4 uurig durig slaapje) maar lees je verdrietige verhaal. Oh meis wat zal jij je nu onzeker voelen in hoe en wat verder. Je bent niet de eerste die voor dit dilemma staat in een relatie, (vrienden van ons staan ook voor dat dilemma en vriendin had ik laats al huilend aan de tel, maar daar is het net andersom) Even vanaf hier een hele dikke knuffel!!!
Sweet, ja ik hou nog wel een beetje hoop. Maar eigenlijk is het een beetje tegen beter weten in... Nouja geen bloed geeft moed he zeggen ze wel, dus ik wacht nog even af. Zou zondag ongesteld moeten worden, dus ik heb nog even... En jij nog niet ongesteld, dus eigenlijk geldt voor jou hetzelfde he! Maar de andere maanden wist ik ook dat het niet zo was, dus als je dit zo voelt, dan wil ik je ook niet teveel hoop inpraten... Heftig dat nu ook Evelyn in een vergelijkbarde situatie zit he... Als je nu ongi wordt, is misschien een goed moment om toch het gesprek weer aan te gaan? Dan weet je zelf ook meer waar je aan toe bent misschien...
@Sweetvienna, denk dat ik wat gemist heb ik dit kakelhok, zit jij ook in een soortgelijke situatie als Evelyn, mennnnnn.......ook voor jou een dikke knuffel voor wat het waard is. Heftig hoor!
@Marjolein Er is nog hoop hoor! Voor zover ik weet geeft een zwangerschap wel eens vals negatief, maar niet vals positief. Maar ik snap natuurlijk helemaal dat je jezelf tegen een teleurstelling wil beschermen. Het is afwachten... succes daarmee.
Jullie zijn zo lief..... zit met tranen in mijn ogen jullie berichten te lezen..... pfff doet wel goed om ff hartje te luchten Dank jullie wel!!! Nou Marjolein, mijn vriend heeft eigenlijk voor zich zelf al de knoop doorgehakt...... maar omdat ie van me houd heeft hij aangegeven tot oktober bereid te zijn om het onveilig te gaan doen en te zien waar het schip strand... is ook bereid zich te testen dit ihk van of ik later wel of niet een pil ga slikken of een spiraal laat inzetten... hij geeft ook aan dat wij in het komende half jaar regelmatig zullen praten over hoe en wat.....en mij dus ook rustig de tijd geeft om na te denken over wat ik wil.... Ik baal er gewoon van dat ik ook met ingang van 1 juni werkeloos ben en nu al sinds ruim een half jaar thuis zit ivm burn-out toen. Als ik nu zou werken dan zou ik niet iedere dag zitten piekeren maar afleiding hebben en dan zou ik er misschien anders mee omgaan. Heb op moment gewoon te veel tijd om te denken.... aan de ene kant hoop ik in de komenden maanden zwanger te raken maar aan de andere kant ben ik nu bang en onzeker.... het is zo dubbel op moment...
Dank je Alexandra, voor je lieve woorden! En wat die andere meiden ook al zeiden, het is inderdaad geen pretje met je benen wijd in die beugels, maar je went er wel aan... Gaat vast helemaal goedkomen! Jij zal vast ook snel zwanger zijn, ik voelt het!!