@ Citroentje: Je hebt ook wel gelijk hoor, maar het is lastig om erdoorheen te kijken. Overigens is de afspraak niet doorgegaan omdat ze autopech had. De vorige keer dat ze hier was, had ik het idee dat ze er nogal luchtig over deed, dat ik er zo'n moeite mee had om mijn vraag te begrijpen. Ik ga het ook nog wel proberen hoor, ik ga niet direct opgeven.
Oh ik wist niet dat je haar al vaker had gezien, dacht dat het je idee was zonder haar gezien te hebben. Jammer dat ze er zo luchtig over doet, juist zij zou moeten weten hoe ze zich in je situatie kan verdiepen. Als het gevoel zo blijft zou ik wel actie ondernemen hoor anders heb je er uiteindelijk nog niks aan en is de stap om weer opnieuw hulp te zoeken misschien zo groot geworden door deze ervaring.
Het blijft moeilijk om hulp aan te nemen. Ik ben opgevoed met de gedachte dat je de vuile was niet buiten moet hangen..... Dus voor mij is de drempel al heel hoog geweest. Ik sta nu op het punt (eigenlijk al een paar dagen hoor) dat ik er eigenlijk nu al mee wil stoppen. Ik denk dat ik meer heb aan een gespreksgroep ofzo, waar ik mijn gedachten kan spuien... Gelukkig heb ik jullie hier, en kan ik hier lekker mijn gal spuien als het nodig is..... Groetjes, Elleke
snel gelezen maar even belangrijkste: elleke, hulp werkt allee als jij je er prettig en veilig bij voelt! anders sta je niet 100% open. ik sluit me wel aan bij citroen, deel diezelfde ervaring en riep als jonge meid dan ook vaak: zullen we eerst proberen? dan mag u me alsnog weg sturen, en toen ik 28 was kreeg ik een management functie en werd ik door menig medewerker gezien als: je had m'n dochter kunnen zijn, mijn antwoord: wees blij dat ik enkel je lg ben en niet ook nog es je dochter affijn lang verhaal kort te maken, volg je gevoel maar kets niet af, ws de weg van de minste weerstand en je hebt al zo'n grote drempel genomen door taboe te doorbreken en de stap te nemen. in een gespreksgroep is het lekker veilig ,maar niet constructief, vraag je af waarom je stop zou zetten vanwege "het jonge ding" of omdat het echt niet werkt? mischien een tip om erst een persoonlijk doel (letterlijk op papier) te formulieren en dan pas je weg ernaar toe uitstippelen. maar ik vind je een kanjer die ff een duwtje in de goede richting nodig heeft. menig mesn kiest er voor om op de bank te blijven zitten en het te laten gebeuren! dus hierbij mijn pet af voor jou!
en hier: rustige nacht gehad maar wel met telescoop oren gisteren om 18:30 een fles gegeven (6 uur later dan de vorige, maar hij wilde eerder echt niet!) en daarna wilde hij weer niet..... dronk pas om 4:45 180+6 heeft gister een dagtotaal op van 500 weinig maar net genoeg voor een keer. vandaag lijkt het iets beter te gaan iig geen koorts meer, ietwat verhoging had anna beloofd om naar de antwerpse zoo te gaan en ik ga het er op wagen, heb wel zwemmen en fysio afgezegd..... vanavond meer.... ik moet nu naar het buitenland
Jongens, ik zit even met m'n werk en heb een vraag: woensdag 4 mei, spreken we dan een hele dag af, of alleen een ochtend of middag? Moet het even weten omdat ik een afspraak verzoek kreeg van een collega voor die dag. Vind alles prima, als ik het maar weet.
Doosje, mij lijkt het voor de eerste keer afspreken prima voor alleen de middag of ochtend. Snoet, zooo lekker naar het buitenland vandaag hahahaha, ach, weet je, met verhoging mogen de kindjes echt wel naar buiten, zolang ze maar lekker goed ingepakt liggen en niet op de tocht. Hoe vond Anna het? Elleke, ik vind het al heel knap dat je die drempel over bent gegaan en hulp gezocht hebt. Het lijkt me ook heel moeilijk, maar niet te snel opgeven!!!! Je hebt de grootste stap al genomen en we blijven je wel duwen in je rug hoor. Hahaha, we zullen je "symbolisch" wel dat duwtje geven hier. Enne, spui maar lekker! Hier mag je je hart luchten. Ik heb twee avonden weer zonder mijn grote kleine man. Die slaapt bij zijn papa. Even ademhalen.... vind het heel erg om te zeggen, maar hij is echt zo tegendraads op het moment dat ik even bijkom. (ik heb al zo lang hoofdpijn en ben zo moe...nu maar hopen dat de kleinste man ook een redelijke nacht maakt.) Zouden jullie je kleintje trouwens een hele nacht in de wagenbak durven laten slapen? Ik zit er echt nu keihard over na te denken hoor... hij ligt er zo heerlijk beschut in, eens kijken of hij dan ook zo ligt te miepen.... (mss toch een test of hij het in zijn ledikantje niet te ruim vind zeg maar...hij voelt ondanks alles toch ook best koud aan als ik naar hem toe ga) Zo, even een droger aanzetten en een wasje ophangen!!!
hartedief, ik heb coen 2 weken geleden ook in de wagen laten slapen toen we overnachten in friesland. ik heb precie hetzelfde als jij, denk af en toe ook dat het coen het "te ruim" vind.heeft sven geen slaapzakje aan? lekker warm en geborgen en ze koelen niet af als je uit bed moet halen coen maakt het weer prima maar drinken is wel van slag hoor, gistermiddag 100 gedronken, maar er was in de dierentuin uiteraard veel afleiding, zou hij om 18:00 weer moeten maar toen lag hij te lachen en met z'n speen te spelen, om 19:30 drink hij echter 180+6 en om 23:30 weer 180+6 heb hem net om 7:30 een fles willen geven maar hij lag weer te grijznzen en met zijn speen te spelen en duwt de fles echt weg en hij maakt nog geen aanstalten. vind zijn motillium en nexium daarentegen heerlijk! nu smaakt die neocate ook verschrikkelijk, net als of je een maizena pap smaak oplost in een net met azijn uitgekookte fles weiig en zuur BAH maarja hij drinkt het al een poosje.... snap er niets van!
oh ja, betreft meeten, we kunnen smiddags afspreken? weet niet wat de rest vind. 4 mei is al over 3 weken! doosje hoe is het eigenlijk op je werk? is je lg al gewend (en jij aan haar?)of ben je nog flink aan het rondneuzen?
JODELAHITIIIIII! (SORRY HAD IK FF ZIN IN,HAHA) hier alles goed hoor..weer heel wat bijgelezen..hihi de vraag van macicosi en wandelwagens.... maxi cosi mag een baby liever niet langer als 2 uur inliggen,dit ivm met het ruggetje..merkte ook aan romée dat ze het heeeerlijk vond daarin..het positie in mama's armen idee natuurlijk!maar goed..plat liggen is natuurlijk het beste... en idd van maxi cosi naar autostoel is ongeveer vanaf 9 kilo...ligt er ook net aan hoe groot je kind is.(eerder doe je denk toch niet,anders zitten die riempjes zo in een nek! wandelwagen....romée zit er nu een week of 2 in...ze kon meer zien enz dacht ik,maar zij heeft er enorm aan moeten wennen. en er is niet echt een grens van leeftijd dat je mag overstappen..maar de meeste doen het als de wagenbak te klein word..en tja aangezien de meeste bakjes behoorlijk klein zijn(die van mij viel mee,bugaboo)gaan ze er toch behoorlijk snel in..meestal tussen de 4 maanden en 6 maanden!!! zo misschien een late reactie.maar goed... sky..ik vroeg me af of chris ingebakerd was..of misschien een ecceempakje had,tegen de jeuk..misschien een idee...?of een puckababy??misschien dat daar de slaapproblemen van zijn? mijn romée -tje eet ook nog minder hoor dan chris,alleen af en toe een groentje potje..en danoontje..(fruit doe ik niet ivm krampen) maar wat knap dat hij als zo goed eet zeg. zoo ik hoor die meid weer,ga er gauw naar toe...lady;s tot gauw weer!!!
Even snel op het werk!!! Sven heeft vannacht goed geslapen!! Ben er 2x naar toe geweest voor zijn tuutje onder de ochtend. Ik had ineens een ingeving!!! Het voedingskussen heb ik rond zijn lijfje gelegd en zo lag hij dus heerlijk " tussenin" . Het dekentje overdwars erover, anders kon ik het niet vastleggen en voila....meneertje lag heerlijk gekoesterd in zijn eigen ledikantje. Hij heeft al vanaf een maand of anderhalf een slaapzakje aan..maar toch was hij best koud 's nachts. Ik hoop dat dit in combinatie met de medicijnen HET middel is om hem lekker te laten slapen 's nachts. Wordt vervolgd morgen hahahahaha.
ah! hartediefje, heerlijk dat je hebt kunnen slapen!!! en voel je niet schuldig dat je het lekker vind om even op adem te komen als senne bij papa is, tenslotte voelt hij dat ook en heb je straks weer energie. goed idee van het voedingskussen, maar doe je daar dan nog wel een hoes over van aankleed kussen bijv? dat ie niet weg kan zakken? dat vind ik nl zo eng aan die dingen hahahaha die miek!!! jammer dat je zo'n eind uit de route woont meid! zou jou ook graag ontmoeten! hier: ws te vroeg gejuigd, heb coen om 9:00 een fles gegeven en die kwam helemaal terug in een grote boog door zijn hele kamer heen hij moest daarna gelijk weer lachen... das tevens de instinker bij coen want dat kind lacht altijd! om 11:00 maar weer gerpobeerd en drinken wil hij wel maar na 90 cc is het hoesten en kokhalzen tis zonde... en dan hebben we anna dwars in de driftbuien. maar heb vandaag voorgenomen me niet van de wijs te laten brengen en er alle tijd voor te nemen en als je m'n huis ziet PUINHOOP!!!!! overal speelgoed en ben met anna aan het knutselen geweest want ze mag morgen knijpfruit in papieren plopmutsen trakteren todat ze me beet omdat ze geen hap mocht van mijn stroopwafel maar weer eens een trapsessie gedaan maar MAN! wat is dat kind net zo koppig als ik!!!! een uur heeft het geduurd steeds weer geduldig terug brengen gepaard met krijsen en spugen en tierende anna (zou je niet zeggen als je haar ziet hoor....)en ja hoor....... uiteindelijk 3 minuten op de trap gebleven en heb dat dus ook benoemd wat een grote meid ze wel niet is dat ze toch kan luisteren en zo goed is blijven zitten. en haar zelf laten vetellen wat er gebeurde en wat wel en niet mag. maar ik ben nu bekaf. vanochtend stond ze ook om half 5 naast mijn bed, wordt wakker van de kwetterende vogels en vind dat ineens eng. maar nu gaan die beesten ook wel tekeer hier.... KOM OP leg je ei en hou je snavel!!! en voor iedereen hier een dikke duim omhoog en een grote veer... want niemand anders gefet het ons, terwijl we het zwaarste beroep van de wereld hebben en dat houdt niet op bij 67
Hallo allemaal, ik leef nog en dacht 'ik moet NU het forum op, anders lukt het me nooit meer om bij te lezen'. Dus net even een dagtaak gehad aan het bijlezen van meer dan 10 pagina's... . Misschien komen mijn reacties wat laat, maar toch: @ Shadow: Al is Lina pas 3,5 week oud, ik herken veel in wat je schrijft over je onzekerheid als moeder. Volgens mij heb ik hier ook al eerder geschreven dat Lina in de armen van haar vader wél direct rustig wordt, dat hij haar beter lijkt te kunnen troosten, etc. Daar heb ik al een paar huilbuien om gehad... Snoet heeft natuurlijk gelijk dat babies haarfijn aanvoelen hoe hun moeder zich voelt, en dat dát de reden is dat ze bij iemand anders wel stil worden, maar het is zó moeilijk om op commando ineens zelfverzekerd en ontspannen te zijn als je je diep vanbinnen niet zo voelt. Ik voel me eerlijk gezegd nog behoorlijk onhandig met Lina. Soms zit ik zo te klooien met overpakken, of haar anders in de arm nemen om haar te kunnen voeden, vreselijk gewoon. Ik blijk gewoon geen natuurtalent te zijn als het om het moederschap gaat... Dat mag ik natuurlijk niet denken, maar hoe zorg je ervoor dat je zekerder wordt, als je je gewoon niet zeker vóelt?? Lastig hoor... @ Citroen: Wij gaan binnenkort ook onze auto verkopen. Hij is behoorlijk duur in de wegenbelasting en met de huidige benzineprijzen is het gewoon niet leuk meer om in de auto te stappen. Mijn ouders hebben 2 auto's, waarvan ze de kleinste (een Twingo) binnenkort willen verkopen omdat m'n pa met pensioen gaat, en wij kopen dat autootje dan over. Niet dat ik zit te springen om in een Twingo te rijden, maar ja, het gaat ons een paar honderd euro per jaar schelen, en daar doen we het uiteindelijk voor. @ Hartedief: Jezus, moedig hoor, je ogen laten laseren. Ik draag ook al sinds m'n 12e lenzen, maar ten eerste heb ik het geld niet voor de laserbehandeling, en ten tweede ben ik als de dood dat er iets misgaat en ik misschien wel blind word (zul je net zien ). Ik weet dat de kans mega klein is, en het lijkt me ook heerlijk om 's ochtends wakker te worden en niet eerst m'n bril op te moeten zetten om te kunnen zien of Nukkeman wel of niet naast me ligt , maar toch... lijkt me heel eng, zo'n operatie... @ Miekiee: Jaaa, Groupon, helemaal mee eens! Is echt super, wat je daar allemaal aan kortingsacties krijgt. Ik heb al voor weinig geld sushi gehaald, ben voor de helft van de prijs naar de kapper geweest en met vriendinnen voor 10 euro pp uit eten geweest! @ Doosje: Whaha, zooo herkenbaar! Als ik ergens niet kan poepen word ik ook heeeel zenuwachtig . @ Sky: Pfff, klinkt heftig, die slaapproblemen van jullie. En dan denk je inderdaad dat dat vooral bij de beginperiode hoort, maar jullie krijgen het nu pas. Hoop echt voor je dat het binnenkort beter wordt...
Over mezelf: Lina is nu 3,5 week oud en de ene dag gaat het beter dan de andere. Met ons allebei. De ene dag wil ze om het uur gevoed worden, huilt ze veel vanwege krampjes en is ze 's nachts super onrustig; de andere dag gaat het ineens een stuk beter. En met mij gaat het precies zo: berg op, berg af. Ik merk wel dat het geven van borstvoeding me behoorlijk tegenvalt. Ik vind het lastig, stressig en voel me daarbovenop dan ook nog schuldig over dat ik dat zo voel. Vooral 's nachts trek ik het heel slecht. Het lukt Lina vaak niet om goed aan te happen (mijn tepels komen niet ver genoeg naar buiten ), en dat zorgt voor zoveel onrust! Ze blijft maar proberen, gaat intussen steeds harder huilen, ik word helemaal gek omdat het niet lukt, en dat heeft natuurlijk weer invloed op het borstvoeden zelf, etc. etc. (bovendien ligt Nukkeman dan naast me en zegt dingen als 'word nou eens kalm!' Ja, duh! alsof dat zomaar lukt op commando!). Kortom: ik vind het geen prettige bezigheid. Vriendinnen die vanaf het begin flesvoeding hebben gegeven vinden dat ik er gewoon mee moet stoppen, Nukkeman vindt dat ik het dan veel te snel opgeef en ikzelf zit gewoon behoorlijk in tweestrijd. Ik heb ook nog steeds geen oermoedergevoel, terwijl Nukkeman zich tot de perfecte papa lijkt te ontpoppen. Ik leef per dag van voeding naar voeding en lijk tussendoor nergens aan toe te komen, de dag vliegt om zonder dat ik iets zinnigs of nuttigs heb gedaan, zo voelt het. Als het zo doorgaat is m'n verlof straks voorbij zonder dat ik echt heb genoten. Sorry, dit komt allemaal heel negatief over, maar ik moest het even kwijt. Wat het uitstapje op 4 mei betreft: ik denk niet dat ik erbij ben... Het lijkt me super leuk hoor, daar niet van, maar ik wil eerst even kijken of ik tegen die tijd wat sterker in m'n schoenen sta en of het me dan al is gelukt om te kolven (anders moet ik daar gaan zitten voeden en in een vreemde omgeving met allemaal vreemde mama's om me heen gaat dat zeker niet lukken, haha ). Maar ik stuur jullie in ieder geval mijn mailadres via een pb, dan kan ik even kijken wat ik doe (al ben ik niet zo'n Ballorig-fan; ik word na een uurtje helemaal hyper van al dat lawaai in zo'n hal... ). Jezus, nu ik alles zo teruglees vind ik het wel een hele deprimerende klaagzang... En ook dáárover voel ik me dan weer rot! Ik heb een gezonde dochter, ze is echt super schattig, en ik zit hier een beetje te zwelgen in zelfmedelijden... Kan iemand mij even een mega schop onder m'n klagende kont geven?!
Nuk, komt-ie: een heeeeeel dikke knuffel. Ik ben niet zo van de schoppen Lastig is het, toch, zeker als je je onzeker voelt (o, wat herken ik dat goed!!). maar meis, het feit dat je hierover allemaal al nadenkt, bewijst toch dat je alleen maar het beste voor Lina wilt. Dat je daar niet meteen uit bent en dat je je er onzeker over voelt, ik ben bang dat je dat de rest van je leven als moeder zult blijven houden. Dat oermoedergevoel had ik ook niet, en nu nog steeds niet, hoor. Althans, niet zoals ik het me voorstel: zo'n moeder met brede heupen waarop aan allebei de kanten een peuter zit, die haar baby de borst geeft terwijl ze in de pannen staat te roeren waaruit de heerlijkste geuren opstijgen ). Maar uit alles spreekt dat je zielsveel van je meisje houdt. Het went wel, echt waar. Wat bv betreft kan ik je niet helpen: ik ben met de nodige ups en downs tot hier gekomen en wil nu afbouwen, maar ik moet nog maar zien hoe dat gaat lopen (flesweigering!).
Hee Kvinna, dank je wel voor je peptalk. En inderdaad, dat kan ook nog gebeuren: flesweigering . Ik moet er nu nog even niet aan denken... Vandaag is ze trouwens (alsof ze weet wat ik over haar heb geschreven) weer zoooo lief! Voeden ging ook goed en ze ligt nu alweer meer dan 3 uur heel zoet te slapen (niet dat ik haar alleen lief vind als ze slaapt, hoor ). Verder heb ik een nieuw middeltje van m'n nichtje gekregen dat heel goed schijnt te werken tegen de krampjes, dus ik heb weer alle hoop op een goede nacht.
@ Nuk: ik snap heel goed dat je nu in zo'n tweestrijd zit. Ik had het met Collin ook, de bv kwam niet goed op gang en ik had vreselijk last van mijn borsten, zo erg dat de tranen uit mijn ogen sprongen. Ik wilde graag bv geven, dat wil bijna elke moeder denk ik wel graag, maar het moet niet ten koste gaan van mezelf. Ik ben na een week volledig overgestapt op flesvoeding, ik trok die pijn echt niet meer en ik vind dat ik als bikkel zijnde het echt wel heb geprobeerd. Hoe jammer ik het ook vond dat ik niet meer bv kon geven ik was zo blij dat ik van die stress af was Eerlijk gezegd vind ik het wel een beetje makkelijk van Nukkeman om als buitenstaander te zeggen dat je het te snel opgeeft. jij alleen weet hoe je je voelt tijdens de bv en als het voor jouw gevoel gewoon echt niet gaat dan zal dat de bv er niet beter op maken en wordt het hoe langer je ermee doorgaat nog slopender voor jou. Het is niet dat ik nu flesvoeding wil promoten, maar wees niet te hard voor jezelf. Je kindje groeit net zo goed zonder moedermelk En je gaat het echt aan je kindje merken wanneer jij een stuk ontspannender voedt. @ Hier: Collin is sinds vandaag zo piepjong als ie zelf nog is al een hele grote trotse neef geworden van Luc Mathijs Het mannetje was eigenlijk voor eind april gepland, maar vond het blijkbaar nu al tijd om naar buiten te komen!
ik ga je geen mega schop onder je kont geven ik ga je een dikke knuffel geven wnat dat is wat je nu broodnodig hebt, jemig!!!! wat herken ik je verhaal, ik heb me PRECIES ZO gevoeld toen anna geboren was. snoetman deed het perfect en ik kon alleen maar janken en het gevoel hebben dat ik niets goed deed erger nog anna bevestigde mijn gevoel door het ook alleen maar op een brullen te zetten. snoeteman is eens thuis gekomen uit zijn werk: baby overstuur in ledikant en ik in dce kamer ernaast over stuur met een jankgezicht gillend in het kussen (ja echt waar!!!) het werd pas rustiger toen de hormonen rustiger werden maar het onzekere gevoel had voor mij alles te maken met grip verliezen, doodsangst om die mega verantwoordelijkheid voor dat kleine tere wezen en daarnaast je huis op orde willen hebben etc. daarnaast herkende ik niets van andere moeders die zeiden: dat huiltje is hier vor en dat huiltje is daarvoor, ik hoorde alleen maar gekrijs en wist me geen raad. dan ga je wandelen met haar dan wordt ze stil, nou iedereen werd stil van het mega geluid wat ons luchtalarmpje produceerde vanuit die bak, er zijn echt letterlijk mensen geweest die op straat aan ons vroegen of ze iets mankeerde. op basis van bovenstaande weet ik dus hoe zwaar een geprikkelde baby is. enige wat ik kan zeggen is: LAAT FIGUURLIJK LOS je moet niets alles tegelijk, zorg voor jezelf en voor baby en de rest komt later. zoek andere moeders op dmv cusrsussen etc en praat van je af, echt het wordt rustiger en tot dan, spui lekker hier en ontavng een warme knuffel <smak>