Sky, ik zit gewoon huilend je bericht te lezen, je voelt me goed aan. Als ik jouw geschiedenis zie, heb ik nog weinig te klagen, maar ook ik zie er even niets meer in. Wie zegt dat het de volgende keer niet weer gebeurt, weer weken ziek voor niets.... We laten het even op z'n beloop, en die zwangerschapswens laat zich echt niet opzij zetten, dus het gaat vast een keer lukken.. In ieder geval super bedankt voor je ontzettend lieve woorden.
@all, allemaal super dat jullie zo meeleven. Ik ga het allemaal een plekje geven, maar eerst even mijn boosheid en verdriet zijn gang laten gaan... Ik wens jullie allemaal een supergoede zwangerschap toe met hele mooie kleine beebs...
He MVL, Wat vervelend/sneu/zielig/klote voor je. Het zag er allemaal zo goed uit voor je. En we hadden met zijn allen zo'n goed gevoel. Probeer het ook deze keer weer een plekje te geven. Hoe vervelend het ook allemaal weer is. Jullie tijd komt ook. ***Pio geeft MVL een dikke knuffel***
Hoi allemaal, Ook hier helaas geen goed nieuws: vanochtend bevestigde de gynacoloog dat het kindje niet leeft en dat er ook geen hoop meer is. We hebben a.s. dinsdagochtend weer een afspraak zodat we rustig kunnen nadenken over wat we willen. De kans dat het vanzelf komt is klein, aangezien het al ruim 2 weken heerlijk warm zit. Dan word ik volgende week donderdag gecurreteerd. Niet iets om naar uit te kijken, maar we willen nu alleen maar weer verder...
@mvl: wat een teleurstelling! heel veel sterkte met het verwerken en geef je boosheid gewoon een beetje ruimte, beter dat dan van binnen opkroppen! @mykelti: hoe is het met jou nu?
Tsja, met ups en downs. We zijn er wel vrij nuchter in. We zagen gisteren nog het meeste op tegen het feit om het mijn vader te vertellen, die sinds maandag in het ziekenhuis ligt ivm een hartinfarct. Hij nam het ook erg rustig op gelukkig. Wat wel fijn is dat heel veel mensen wisten dat we zwanger waren. Dat maakt voor ons de mededeling nu makkelijker. Je krijgt i.i.g. niet de opmerking "oh was je zwanger dan??"... Ben wel thuis sinds gistermiddag. Hard aan het werk in de tuin, winkelen e.d. Klinkt misschien raar, maar dat is onze manier van het verwerken. Goed hard lichamelijk aan het werk en daarnaast ontspannen. Met werk (werk op kantoor, veel geestelijke arbeid) heb ik wel problemen. Dat kijk in nog even aan.
Mykelti, wat ontzettend K*T nieuws vind je niet? Op zich is een curettage niet heel vervelend, ik heb dat de vorige keer in november gehad. je hebt er lichamelijk niet heel veel last van daarna, geestelijk is een ander verhaal, dat ligt helemaal aan jezelf.. Dit keer ga ik het proberen met pillen op te wekken, maar dat mag pas maandag. Ze hopen in het ziekenhuis dat het dit weekend vanzelf komt, maar ook daar heb ik, net als jij, weinig hoop op, omdat het hier ook al twee weekjes niet gegroeid is, en dus al twee weken zo zit en er niets gebeurt... Hopelijk valt het allemaal mee voor je, dinsdag en donderdag. Zal aan je denken...
hey dames.....miss een rare vraag hoor...maar ik heb ooit ook 3 miskramen gehad...en achteraf denk ik nog steeds van"dat waren vast jongetjes...heb ik nooit laten onderzoeken ,waar ik enorm veel spijt van heb....miss iets voor jullie om over na te denken??? toen intreseerde het me niet...het moest weg...(zo verwerkte ik het)maar achteraf....? wil jullie heeeeeeeeeeeeeeeeel veeel sterkte wensen.vooral nu er zo'n leuke feestdag aan zit te komen,waar je nu eigenlijk niet op zit te wachten.
volgens mij is dat nog niet te zien in dat stadium? of heb ik dat mis? Hoe dan ook, het is vreselijk! moeilijk hoor! gr brenda
@MVL: van wat ik vandaag hoorde, krijg ik dinsdag pillen om het voor te bereiden. Dat zullen wel dezelfde pillen zijn als bij jou en dan schijnt de curretage zelf minder moeilijk te zijn, omdat dan je baarmoedermond al wat open staat. Hopelijk lukt het bij jou al helemaal goed met pillen. Je leest nl wel vaak dat er dan toch nog iets achter blijft. We zullen ervoor duimen! Het is heel vreemd, maar het lijkt of mijn lichaam al wel bezig is met rommelen. Niet zozeer mijn baarmoeder, maar ik heb al een week weerstandsproblemen, die ik vaker heb. Heel vreemd, want daar heb ik de hele zwangerschap geen last van gehad. Komt dat jou ook bekend voor? Het gaat hier nu wel ok. Volgens mij zal ik geestelijk meer moeite hebben na donderdag. Hoe gaat het nu met jou? Overigens schijnt dit heel vaak voor te komen. In het ziekenhuis hier hebben ze een dag in de week de hele dag curretages aan de lopende band. Niet leuk natuurlijk, maar het maakt mijn gevoel van "falen" toch wat minder. Ook krijg ik nu van die waanideeën dat ik nooit meer zwanger wordt, bla bla bla. Goed aan het malen dus... Maar het leven gaat wel door, dus morgen gewoon markten etc. Vandaag alweer zonder handschoenen in de tuin gewerkt en vanavond biefstuk. Heel vreemd overigens dat ik vorige week en die week ervoor continu droomde van een miskraam. Teken aan de wand??? Sorry voor het lange verhaal...
Potverdorie meiden. Doosje zegt: wijn, franse kaas, filet americain, met je handen in de tuin wroeten, sporten en een hele dikke entrecote plus schijt aan de hele wereld. En Mykelti, falen...dat doe je dus niet. Heel veel vrouwen krijgen een miskraam. Ik had zelf een hele vroege gehad en het maakte me verdrietig, maar ook vruchtbaar. En die hoop heb ik ook voor jou en mvl. Ik sluit me helemaal aan bij de mooie woorden van Sky. Het gaat jullie zeker lukken, want dat je lichaam zwanger kan worden heeft het al bewezen. Het vasthouden komt vanzelf goed. Sterkte!
Hoi Doosje, Tsja, ik weet dat ook eigenlijk wel, maar het is zo'n gevoel dat dan de kop opsteekt. De verloskundige zei ook al dat veel vrouwen niet eens ongesteld worden en dan gelijk alweer zwanger zijn... Laten we daar maar op hopen! Overigens heel fijne ervaring deze week met zowel de VK praktijk als met de gynacoloog. Allemaal erg aardig en de VK's belden ook vanmiddag om te vragen hoe het was afgelopen, of we nog vragen hadden etc. Fijn om zo benaderd te worden. Dat verzacht e.e.a. wel t.a.v. behandeld te worden als een nummer, zoals dat vaak bij artsen gaat (is mijn ervaring).
Hier hetzelfde meegemaakt, zowel ziekenhuis als VK erg meelevend. Vk komt zelfs van de week nog een keer thuis langs om te praten. Doosje, ik ga inderdaad alles eten wat niet mag, maar helaas eerst de misselijkheid de deur uit, die is er gewoon nog. Oneerlijk eigenlijk. Mykelti, is het je eerste kindje? Dan schijnen ze het inderdaad op deze manier te doen. Ik heb al drie gezonde kinderen, dus kan gelijk met alleen de pillen aan de slag. Kon ook kiezen voor weer een curettage, maar ben bang dta mijn lichaam weer een narcose niet zo op prijs stelt, vandaar deze optie nu. Het rare is dat wij drie gezonde kinderen hebben gekregen, ze zijn nu 12,10 en 7 jaar. Nooit een miskraam ofzo. Nu ineens twee achter elkaar. Vandaar waarschijnlijk ook geen onderzoeken, en zien ze het als vette pech. Ben blij dat ik mijn verhaal hier kwijt mag, en dat jullie zo meelevend zijn.
Ja, wordt ons eerste kindje. 9 Maanden geprobeerd, maar heb meerdere vitaminen/mineralentekorten, waaronder B12, waardoor de innesteling niet altijd zo lekker verloopt. Word ik wel voor behandeld overigens. Nu toevallig in een periode met heel veel stress en een onregelmatige menstruatie, zwanger geworden. Terwijl dat normaal geen voordeel is. Weird. Hebben ook nooit een eisprong kunnen aantonen met tests, dus ik denk zelf een heel late eisprong te hebben. We gaan het weer zien binnenkort. Ik denk sowieso dat een miskraam door een hartje dat niet is gaan kloppen, brute pech is. Dat is volgens mij 1 van de belangrijkste periodes in de ontwikkeling, buiten bevruchting en innesteling... Volgens mij gaat het daar ontzettend vaak mis, als er sprake is van een miskraam na een goede innesteling. Ben het ook eens met wat je zegt over dat het fijn is dat we ons ei hier kwijt kunnen. Heb er ook erg veel steun aan. Ben jij huismoeder of ben je ook in de ziektewet van je werk? Op mijn werk is er ook begrip. Dat is ook wel prettig. Ga misschien maandag werken, maar dinsdag natuurlijk al weer niet meer.
MVL en Mylketi, gooi je frustraties en boosheid er hier maar uit hoor!!! We leven allemaal zo met jullie mee.... Ik hoop voor julllie dat het lichaam zelf al begint, maar als het al twee weken niet gegroeid is, denk ik ook niet dat het zo gaat lukken... Hoop dat de curretage dan meevalt voor jullie. Falen...zo voelde ik het ook...eerst Esmee* na 38 weken en de keer daarna een miskraam...had echt het idee dat mijn lichaam me zo in de steek liet en dat ik mijn man geen kindje kon geven.... Maar het ligt echt niet aan jullie zelf...maar daar heb je op dit moment niets aan. Het enige wat je wilt, is dat o zo gewenste mini mensje in je armen. Heel veel liefs en een dikke knuffel!!!!!
Hè wat vreselijk, een kindje verliezen na zo'n lange zwangerschap! Persoonlijk vind ik dat zoveel erger dan wat mijn man en mij nu is overkomen. Dan heb je al die tijd ernaar toegeleefd en dan gaat het alsnog mis. Tjee....geen woorden voor... Ja, ik snap wat je bedoelt qua falen. Je weet wel dat het nergens op slaat, maar toch bekruipt het je zo nu en dan. We hebben echt ook geen spijt van ons besluit om al onze vrienden, familie etc al te vertellen vroeg tijdens de zwangerschap. We krijgen nu zoveel steun en begrip, echt fijn. Kan me voorstellen dat dit niet voor iedereen werkt, maar aangezien wij beiden erg open zijn qua communicatie beleven wij het positief. Als ik terug ben op mijn werk ga ik ook al mijn collega's per mail inlichten. Dat voorkomt praatjes over mijn afwezigheid en geeft mij een fijn gevoel. En mijn collega's wat begrip....want ik ben in tijden van stress niet zo aardig...
Miekie, ik heb twee meiden en een jongen, dus in mijn geval gaat dat niet op qua miskramen. Niet verklaarbaar. Mykelti, ik ben part-time aan het werk in mijn man's eigen bedrijf , maar nu dus even niet. Kan het gewoon niet aan op het moment. Hier heeft het hartje twee keer wel geklopt, alleen is er weer mee gestopt. Waarom? Ik weet het echt niet. Vandaag toch maar Koninginnedag vieren met de kinderen, zij kunnen er ook niets aan doen. Moeilijk vind ik het wel. Liefst kruip ik in mijn bed tot volgende week. Zelfs hetgene dat ik in dit geval wil, dat mijn lichaam het nu zelf doet, i.p.v. de pillen, lijkt het niet aan mee te willen werken. Ben best zenuwachtig voor maandag, en ook een beetje bang dat er daarna toch weer een curettage volgt. Pfff, wat een klotetijd... Ze gaan trouwens dit keer mijn HCG prikken tot het op 0 staat, vorige keer zieden ze dat alles schoon was na curettage, maar bleek achteraf toch niet zo te zijn en een tweede OK volgde toen 6 weken later. In totaal toen 10 weken (!!) bezig geweest met de miskraam. Nu graag iets sneller groen licht voor onze wens...
Hoi meiden, Ik kom van het 30+ forum met een zwangerschapswens en mag eindelijk overstappen na een paar positieve testen (ben nu 5 weken, vorige week 1 dag voor nod al positief getest). Heb hier al wat namen gezien die me bekend in de oren klinken vanuit het vorige forum; Kvinna, Hartediefje, Miekiee en MVL! Maar voel me een beetje binnenvallen op een verkeerd moment, lees net alle vervelende berichten van MVL en Mylketi.. Hoop dat jullie hier de steun kunnen vinden om het allemaal weer een plekje te geven, en boos en verdrietig zijn mag!!
Lieve Jel, jouw zwangerschapswens heeft zo lang op zich laten wachten dat je je door onze vervelende berichten niet verkeerd moet voelen binnenvallen. Je hebt alle reden om hardstikke blij te zijn en gek genoeg ben ik dat ook echt voor je. Ik hoop echt dat mijn tijd ook snel weer komt met dan eindelijk een goede zwangerschap.