Sophia, je bent geen aanstelster hoor meid! echt niet. Het komt zo veel voor bij zwangere vrouwen. En wat Sjors voorsteld is heel reeël hoor, gewoon overleggen op je werk, aangeven dat je het er moeilijk mee hebt. Je zult zien dat het oplucht en dat dat ook een lichamelijke verlichting kan zijn.
Soof, je bent echt geen aanstelster hoor! Iedereen heeft zijn eigen werk en klachten. Ik heb als voordeel dat ik in principe ieder moment van de dag kan gaan zitten als het me teveel wordt. En jij moet de hele dag door. En ik weet hoe vermoeiend geestelijk werk is hoor. Heb ook jaren op kantoor gezeten en moet eerlijk zeggen, op kantoor was ik altijd veel eerder moe dan nu. Ik ben in principe de hele dag buiten en dat is echt heel anders als op een kantoor zitten. En iedere zwangerschap is anders. Probeer anders gewoon in overleg is een weekje iets minder te werken. Je zult merken dat je je beter voelt. Enne je baas heeft ook niks aan je als je je niet lekker voelt hoor!
soof en sjors.... echt aan die pijn en vermoeidheid toegeven hoor. Ik werk nu 3 weken halve dagen en iedereen ziet met opfleuren. Ben langer wakker, minder saggo en minder pijn. Tuurlijk heb ik ook nog mn momenten dat hetniet gaat (rugpijn, buik strak), maar tis beter te hanteren nu.
Jullie hebben ook wel gelijk hoor, ik heb ook nog financiële zorgen aan mijn kop ivm de afwikkeling van de erfenis. Dat loopt allemaal nog steeds en het gaat me nu nog geld kosten ook.......... geld wat ik hard zat nodig heb voor de baby. Maar we moeten nu dus fijn gaan meebetalen aan de hypotheek van het huis. Alsof ik ze op mijn rug heb groeien Maar ja zal moeten, gelukkig helpt me vader me een beetje zodat ik me wat minder druk hoef te maken. Ik hoop dat dit hoofdstuk snel kan worden afgesloten, dat scheelt al een hoop! Wat betreft mijn werk, we zijn met 3-en die zwager zijn. Ik alleen op dit kantoor overigens hoor, maar baasleif is niet al te vriendelijk hierme. Ik heb al eens aangegeven dat ik een bepaaklde koopavond inet wilde draaien omdat het teveel was voor mijn lijfje. Tegen een collega op dat kantoor heeft ie toen gezegd dat ik ( en die andere zwangere) ons aanstelde Dus je begrijpt, ik wacht eerst de VK af, dan heb ik iemand achter me staan. LIEFS
Hartje, ik begrijp je gevoel zo goed! Ik heb hier ook heel wat lopen wikken en wegen voordat ik de stap heb gemaakt naar de HA. Je wilt die stap eigenlijk niet maken, je wilt dat je lichaam het zelf kan. Maar ik ben heeeeel ongeduldig, dus heb de stap toch gezet. Ik wilde ook "gewoon" informatie van de HA, je leest hier zoveel dat ik weleens wilde weten wat er nu wel/niet klopt. En ik kan je gerust stellen, bij de 1e afspraak hoef je echt niet meteen met je benen in de beugels. Hij wilt weten hoe je cyclus eruit ziet, hoe je cyclus was voor de pil, je medische geschiedenis en het is handig als je alvast weet hoe het bij je moeder is gegaan. Ik kan je zeggen dat het bij mij een hoop onzekerheid heeft weggenomen, en dat is een prettig gevoel. Als ik jou was zou ik het onderwerp inderdaad weer eens op tafel gooien. Als je vriend ook graag een kindje wil, zal hij er toch niets op tegen hebben als jij naar de de HA gaat? Na al die jaren proberen zal hij ook wel inzien dat jullie er wat hulp bij kunnen gebruiken. Dus meid.......stap over die drempel, mijn steun heb je ! Soof, denk aan jezelf meid! Als je lijf aangeeft dat het teveel wordt, dan moet je dat serieus nemen. Gister dus bij de ortho gweest, ik barst nu van de pijn in mijn tanden. Zo erg dat ik aan de paracetamol zit, echt heel erg au.... :-# . Zal blij zijn als dat ding eruit is . Maar het voordeel is wel dat ik door de beugel zo'n 3 kilo ben afgevallen \/ , altijd mooi meegenomen!
Hallo meiden! Jeeeeetje, wat ben ik al lang niet meer hier geweest! Tenminste, ik ben wel geweest om de ontwikkelingen te lezen, maar heb zelf niet meer bijgedragen. Er is veel gebeurd bij sommigen en bij anderen kabbelt het wat voort zie ik. Voor iedereen in ieder geval een goed nieuw jaar en voor de niet-zwangeren en dubbers onder ons: heel veel succes, ik voel goede dingen komen! Met mij gaat het OK. Dat wil zeggen, ik voel me heel zwanger en als ik eerlijk ben is dat echt niet altijd even leuk. De vermoeidheid, de misselijkheid, in mezelf gekeerd, me niet meer mezelf voelen en dat in een tijd waarin zon zwangerschap gewoon heel abstract is, ik heb het daar weleens moeilijk mee. Maar goed, niet te veel zeuren want ik ben ook errug blij met onze kleine die daar in mijn buik aan het groeien is, heel wonderlijk! Ik kreeg rond de kerst wat oud bloedverlies dus wel schrikken natuurlijk maar ik heb het nog even aan gekeken. Toen het een week duurde toch maar de vlos gebeld en die heeft dezelfde dag nog een cho geregeld. En daar zagen we onze boon met een doperwthartje dat knipperde: pfoei . Wat een opluchting! Dat maakt het wel iets minder abstract, maar ik had nog niet dat overweldigende gevoel van: dat is mijn/ons kind. Komt vast nog wel! Groetjes allemaal!
Je hebt het zwaar he meid? Dubben tussen hoe je je nu eenmaal voelt en hoe je vindt dat je je zou moeten voelen en gedragen. We hebben het helaas echt niet allemaal voor het zeggen wat ons met hormonen gevuld lichaam doet. En die K*topmerkingen van zo'n baas helpen dan zeker niet mee. Misschien helpt het een klein beetje als je je voorstelt dat die man zou moeten baren, hoe dat eruit zal zien, dat hij het als man waarschijnlijk niet eens aan zou kunnen... :-D (lekker sadistisch) Het is jouw lichaam hoor, en dat is HEEL kostbaar. En als het niet doet wat jij wilt, mag je lekker een potje zeiken, daar zijn we met z'n allen voor!
@soof. Bij ons is het begrip ook 0.0% van de baas hoor. Hij zei dat het een kut jaar was geweest met 3 zwangeren en 3 ontslagen. Nou bedankt! Er zijn wel gezonde kindjes op de wereld gezet, lijkt me IETS belangrijker toch? Ach, ik moet nog 18 dagen, daarna zal het me aan mn ....roesten. Sorry voor mn taalgebruik maar ik word zo boos op dit soort mensen! Hij negeert me nu zoveel mogelijk...whatever! zoals ik al eerder schreef. Iedereen is blij voor je als je zwanger bent, totdat je kwaaltjes krijgt...dan denkt ieder aan zichzelf
Ja precies, en ze weten het allemaal beter. Zij hebben daar geen last van gehad of zo, of "het hoort erbij". Ja leuk, maar ik voel me er klote door! Manlief snapt er geloof ik ook weinig van, die gaat nog vaak heelrijk met me in discussie en vind het vervelend dat ik zo vaak zeg dat ik moe ben, ja deuh..... Mijn baas heeft 2 kinderen en ik moet zeggen, daar is ie echt super dol op. en hij vraagt wel vaak hoe het gaat. Maar planningmatig wordt ie gewoon heel erg vervelend en heeft hij k*topmerkingen.......... Ik hoef nog maar 6 weken, maar die kunnen natuurlijk ook lang duren zo....... POOH: Jij bent echt aan het aftellen, heerlijk hoor!
Hey meiden, Tja, mannen en bazen... M'n hubbie had een paar weken geleden zoiets van 'ga maar lekker bij je moeder wonen de eerste paar maandjes van de zwangerschap. Je bent alleen maar moe en misselijk'. Ja gek, he Nu is hij gelukkig bijgedraaid. Tijdens m'n eerste zwangerschap heeft hij de eerste vier maanden niet meegemaakt. Hij merkt nu pas dat het toch best vermoeiend kan zijn. Tja, discussie...hormonen... Afgelopen maandag heb ik het op m'n werk verteld. Ik zag er wel erg tegenop, aangezien het ooit eens eerder (tien jaar geleden) mis is gegaan. Lompe opmerkingen van m'n mannelijke baas. Ik kon de continuïteit niet garanderen. Ja wie wel? Management reageerde echt super . Ik was gewoon overdonderd. Er is bijna een pot met weddenschappen wie de volgende zwangere wordt, haha. Tja afgelopen jaar zijn er drie bevallen... Het is er echt een baby-boom . Nou ik ga weer even lezen hoe het hier is met iedereen. Kan het helaas even niet goed bijhouden. Tijdgebrek en vermoeidheid. Tot gauw weer in iedergeval. Gr, Maine
gelukkig is mn vent nog niet tegen me uitgevallen. Hij is juist super lief en bezorgd. Maar hij wordt dan ook nooit boos ofzo.
Hallo meiden, heb de eerste werkdag overleefd, sterre heeft bij de onthaal moeder gegeten maar wel 90ml overgelaten. Ze heeft net bij mij haar flesje volledig benuttigd. Zodadelijk komt iemand langs voor de zw kledij die ik heb om op te kopen
nou, meiden, wat moet ik hier nu mee? We zijn net op de voorlichtingsavond geweest van het ziekenhuis waar ik ga bevallen. Valt mn vent bijna flauw. Ze vertelden over pijnbestrijding etc...gaat ie zweten (kletsnat) en bijna onderuit. Nou ben ik weer in de war over hoe dat nou dadelijk moet met de bevalling! Hij is al eerder onderuit gegaan toen zn collega vertelde over hun bevalling.... Zit hier echt mee....
Pfff, tja wat moet je hier inderdaad mee? Kan me het wel enigszins voorstellen dat je hiervan in de war raakt. Heb helaas geen oplossing paraat . Succes is het enige dat ik je kan toewensen. Misschien anderen een idee?
Pooh, mijn zwager was ook als de dood en kan niet tegen bloed en zo. Maar tijdens de bevalling is het helemaal goed gegaan. Ik denk dat er dan toch wel een knop om gaat omdat het je eigen vrouw is.
Pff... pooh, dat is wat. Snap dat je niet weet wat je er mee moet. Misschien kunnen jullie het iig bij de vk bespreekbaar maken, zij zullen er vast wel ervaring mee hebben. Je mannetje is vast niet de enige. Wanneer moet je weer naar de vk toe? Zou mooi zijn als je mannetje er dan bij kan zijn.
we moeten dinsdag weer naar het ziekenhuis. Dan gaat ie mee en zal ik het eens aankaarten. Ik heb hem juist hard nodig...niet dat ik ook nog op hem moet gaan letten. Hij kan zelf niet echt zeggen wat het nu is... Maar omdat het nu de tweede keer is, is er toch iets wat ie eng blijkt te vinden. Tis maar goed dat hij niet hoeft te bevallen. Alsof ik zelf niet al genoeg tegen die bevalling op zie
Goedemorgen! Volgende week naar de chirurg, HA denkt toch dat het een liesbreuk is. Ze heeft er geen andere verklaring voor. Ze vond dat die echo veel te lang op zich liet wachten en heeft een afspraak met de chirurg voor me geregeld. Dus weer afwachten! LIEFS
@ Sophie: Sterkte, meid. @ derest: Ow die mannen toch! Ik kan me van mezelf nog herinneren dat ik bij de eerste zwangerschap na het zien en bespreken van alles wat er mis kan gaan en hoe je dan geholpen wordt tijdens een bevalling, ik ook geen zin meer had. Ik was toen zeven maanden zwanger. Bij de puf-club kregen we toen voorlichting met beeldmateriaal. Nou daar word je ook niet echt vrolijk van . 't Is verder allemaal goedgekomen, hoor, hihi. Owja, tijdens de weeën toen de VK gebeld moest worden, duwde m'n hubbie gauw de telefoon in de handen van mijn moeder. Ook zoiets... Ze is er toch uit, haha. Gezond en alweer tien jaar . Komt ook bij de volgende goed .