MB! Ach lieverd wat een vreselijk nieuws! Heel veel sterkte meid en neem er de tijd voor! DIKKE KUS!!!!!!!!!!!
Meiden, wees niet bang, ik praat me de hele dag suf. Heb nog nooit zoveel aan de telefoon gehangen als de afgelopen dagen . Het is moeilijk om slecht nieuws te moeten vertellen, maar het is zo fijn om je hart te luchten. Vriendinnen zijn in schock, zij wisten ook nog niet dat ik zwanger was (zou dat vandaag gaan vertellen tijdens een BBQ ). En ik heb me ook ziekgemeld hoor, woensdag meteen gedaan. Ik blijf volgende week in ieder geval thuis, wil eerst die echo op donderdag afwachten. Ik weet dat ik mijn lichaam nog niet alles heeft afgestoten, kan dus zijn dat die middels curretage weggehaald moet worden . Verder gaat het redelijk, waag me vandaag maar weer eens onder de mensen. Ga met mijn vriend de stad in om een mooie ring te kopen, heb er behoefte aan om een positieve draai te geven aan deze ellende. En het is meteen een soort aandenken, deze gebeurtenis zal ik de rest van mijn leven toch in mijn rugzakje meedragen. Ook een hapje eten in de stad, fijn om even samen te zijn (zonder een telefoon die constant afgaat ). Liefs, mb
Goedemorgen (zonder zorgen) Pff wat een nacht zeg... gisteravond 20.40 laatste (pap) fles gegeven en toen nog even een half uurtje spelen in de box en naar bedje. Daarna kwam Boaz al weer om 00.30, 02.30, 04.30 en 06.15 zucht, was er helemaal sjaggie van en was ook erg aan het mopperen op Boaz hoor! Ik denk dat ik gewoon geen voedzame en genoeg melk meer heb voor de BV 's nachts! Dat blijkt dus wel uit deze tijden denk ik, dat worden dan nachtelijke flesjes, want weer in slaap wiegen lukt niet. Dus om 6.15 dacht ik nou dan maar gewoon een flinke fles beneden. Na 10 min. flesje... prrrrwwwwt had Boaz gekakt en wilde daarna de fles niet meer pakken, dus ik hem verschonen en weer naar beneden. Nou we hebben toen dus saampjes een flinke smakkert gemaakt zeg. Ik miste de laatste of de laatste 2 tredes en klapte dus met mijn voet/enkel behoorlijk dubbel en viel op de grond. In mijn (onbewuste)reactie natuurlijk Boaz goed proberen op te vangen, maar zelf ontzettend veel pijn, zoveel pijn dat ik gewoon de longen uit mijn lijf gehuild heb en Boaz samen met mij want die was natuurlijk ook erg geschrokken en vast ook omdat ik zo hard huilde, zaten we daar saampjes zo vroeg in de ochtend op de grond, wat een tafereel moet dat geweest zijn zeg. En ik moest wel zo hard huilen want anders was vriendlief nooit wakker geworden. Ik kon niet meer opstaan en zat met Boaz in mijn armen. Het duurde even voor het tot hem doordrong dat er iets aan de hand was beneden (slapen op zolder), hij dacht eerst dat Boaz en ik aan het spelen en lachen waren en had zich nog een keer omgedraaid, tot hij besefte dat we aan het huilen waren. Nou mijn angst om van de trap te vallen is dus uitgekomen en dan heb ik ook nog die trappenfobie en ik houd me altijd al extra goed vast. Vriendlief kwam dus de naar beneden gesneld om te kijken wat er aan de hand was. Hij Boaz in de box leggen en daarna mij geholpen, auw auw auw zeg. Na een uurtje mijn schoonouders gebeld of die op Boaz konden passen want we wilden toch maar even naar de SEH gaan om mijn voet na te laten kijken want ik kon er niet op staan en het deed echt veel pijn. Nou ja mijn s-ouders hadden wel plannen, dus ook maar mijn ouders gebeld om hen af te lossen want je weet niet hoe druk het is op de SEH. Wij om 8.15 naar het AMC en gelukkig was het niet druk en waren we snel aan de beurt. Ze hebben 2 röntgenfoto's gemaakt en gelukkig was de uitslag goed, niks gebroken en geen enkelbanden verrekt of zo, gewoon verstuikt. Zag me al thuis in het gips zitten met de zorg voor Boaz en het feit dat we in een drive-inn wonen en of beneden het toilet is of boven, zijn kamertje boven is etc. Nu zit ik dus met mijn voet ingezwachteld op 4 kussens op de bank, paar dagen rust houden en dan weer oefeningetjes doen. Bah bah bah wat een pech en wat was ik geschrokken zeg. Gelukkig heeft Boaz niks en had ik hem goed vast, moet er niet aan denken dat hij ook wat zou hebben hoor. Fijn mb dat je het zo samen met je familie en vrienden kunt verwerken, is echt nodig hoor! Mooi om een ring te gaan kopen en iets leuks te gaan doen, beetje je gedachten verzetten!
oh mieke dat is mijn grote angst....van de trap vallen met jens!! wat zal boaz ook geschrokken zijn!!! gelukkig heb je niets gebroken of gescheurt!!! liefs van ons, wij gaan naar ikea (we lijken wel gek op zaterdag) @mb01, sterkte met de ring kopen!
Jee Mieke, ben je al een beetje bekomen van de schrik? Pffff, wij hebben een BOEL trappen in huis, dat wordt oppassen... MB, hoe was het in de stad, heb je een mooie ring uit kunnen zoeken? En ging het een beetje onder de mensen? Pooh: leef je nog? Op zaterdag naar de Ikea, ben je helemaal GEK geworden?
Miepie, wij hebben 3 trappen in huis en ik ben er altijd zo bang voor! Ben wel bijgekomen, maar alles voelt nu beurs aan en mijn voetje doet zo'n pijn!!! mb, hoe gaat het met je en hoe was jullie dagje samen gister?
Yep, wij ook waaronder 1 heeeele steile. Oppassen geblazen dus! Lekker je laten verwennen dan vandaag hoor!
ja sorry, heb het zo druk gehad dat ik nauwelijks online kom. Jens doet het goed. Vrolijk, slaapt een stuk beter en slaapt door, jajajaja!!! Gisteren was het bij Ikea gelukkig niet super druk. En...het eten was gratis!!! Nou, dat laat ik me geen twee keer zeggen!!haahha We hebben een matras voor het logeerbed gekocht en natuurlijk een tas vol zweeds eten voor mn vent! @miepie74, het schiet al op voor jou he?! Spannend hoor! Voel je je nog goed??
Mieke, jeetje zeg, wat moet jij geschrokken zijn! Het is gelukkig goed afgelopen, maar de trap aflopen met Boaz zal nooit meer zo vanzelfsprekend gaan. Succes met je auw-enkel! All, de dag liep gister minder positief dan ik dacht. Ging even snel een boodschap doen, krijg ik me ineens een buikkrampen...ik kon wel door de grond zakken. Ik voelde dat alle kleur uit mijn gezicht wegliep, en was als de dood dat ik op de grond moest gaan zitten, tussen de winkelende mensenmassa. Maar heb mezelf op de been kunnen houden, maar ooooh wat een pijn, en ik moest ook nog naar huis fietsen. Eenmaal thuis op de bank gaan liggen met een pijnstiller, gelukkig kwam mijn vriend toen ook thuis van het sporten. Uit een voorgevoel op de wc gaan zitten, en even later verloor ik de vrucht.....Heb er een tijdje naar staan kijken en er ook afscheid van genomen, voel dat dit goed was voor de verwerking. Rest van de dag behoorlijk van slag en veel buikpijn, heb vooral op de bank gelegen met een stapel tijdschriften. Dus tja, niet echt een geweldige dag. Hoop dat ik nu langzaamaan weer op kan krabbelen! Fijne vaderdag allemaal!!!!!
mb, aan de ene kant wel fijn dat je de vrucht zelf bent verloren en je geen curretage hoeft! Des te eerder ben je weer de oude van binnen. Sterkte met jullie verlies.
@mb01, jeetje meid wat een naar verhaal. Hoe groot was het vruchtje en heb je er nog iets mee gedaan? Sorry dat ik het vraag hoor
Wat schrikken, Mieke! Heb je je lekker laten verwennen? MB: Wat moet jij je elllendig hebben gevoeld met je krampen. Het is prettig dat je het vruchtje op natuurlijke wijze bent verloren. Wat je schreef... je heb nu echt afscheid kunnen nemen.
Het is inderdaad een fijn idee dat ik nu geen curretage hoef te ondergaan. Hoop dat de verloskundige donderdag wel gaat kijken of alles daadwerkelijk weg is, het idee dat er iets achterblijft vind ik akelig. De vrucht had de grootte van een flinke walnoot. Bizar hoor, het is ongeloofelijk dat daar een kindje in had kunnen groeien. Gister had ik een BBQ met mijn ouders en broer/ schoonzus, was fijn om even samen te zijn. Mijn schoonzus durfde in het begin niet over haar zwangerschap te praten, was bang dat ik me gekwetst zou voelen. Heel attent van haar en ze heeft het ook wel aardig ingeschat (op dit moment zie ik overal zwangere buiken en ben ik stikjalours). Maar heb haar aangespoord er gewoon over te praten, heb een hekel aan geforceerd gedoe. En boven alles, ik ben heel blij dat bij hun alles goed gaat, en ik over 8 weken tante wordt! Wanna/Miepie, ik ben er zo bang voor dat mijn cyclus nu weer helemaal in de war is, hoe liep dat bij jullie? Werden jullie gewoon weer ongi, en liep dit meteen weer op "schema"? Ben nieuwsgierig, want ik wil er meteen weer voor gaan .
mb, fijn hoor dat je familie toch op de hoogte was, kun je iig je pijn en verdriet met ze delen! Lief van je schoonzusje dat ze rekening met je hield. Veel meiden zijn na een miskraam toch wel weer snel zwanger, maar bij sommigen duurt het juist weer veel langer, er is geen pijl op te trekken.
Hee MB, een pluim voor hoe je ermee omgaat hoor! Je toont je verdriet en ook je kracht en dat vind ik supergoed. Ik heb wel een curettage moeten ondergaan. Heb daar geen slechte ervaring mee moet ik zeggen. Het is natuurlijk allemaal heel naar maar ze waren in het ziekenhuis zo lief dat ik dacht: OK, nu weet ik wel dat ik zielig ben . Maar ik werd goed opgevangen door iedereen en eerlijk gezegd was ik blij dat het eruit was want ik wilde ook meteen weer verder, ik had echt haast (dus herken je gevoel)! Mijn cyclus kwam heel goed en snel op gang, eigenlijk was de dag van de curettage dag 1 van mijn cyclus en ik werd 4 weken daarna weer ongesteld. Maar ik heb altijd een redelijk regelmatige cyclus gehad. En toen heeft het een maand of 4 geduurd voor ik weer zwanger was, van deze schoppende dame. Maar ook wij zijn meteen weer aan de slag gegaan hoor, oef wat verlangde ik naar een nieuwe zwangerschap...
effe tussendoor...jens zn heupjes zijn goed gekeurd!!!!!!joepi!!!! nu ga ik hem naar bed brengen...tot later!!!
MB: wat een zware tijd voor je! Ik heb veel aan je gedacht! Bij mij kwam de miskraam aan het licht bij de eerste echo, toen ik al 11 weken was. maar het was waarschijnlijk een week of drie daarvoor al misgegaan. Heb nog 10 dagen gewacht op advies van de gynaecoloog, maar toen het niet spontaan kwam heb ik misoprostol gekregen om het op te wekken. Na twee dagen ben ik toen ook het vruchtje verloren. Heb er toen zelf heel bewust naar gekeken. Heb ook de vruchtzak open gemaakt, omdat ik het graag wou zien. hoewel het heel emotioneel was om het vruchtje te zien (het had al armpjes, beentjes, oogjes, maar heel klein) hielp het mij toch met verwerken. Wij hebben het toen begraven op een heel speciale plek. Helaas kreeg ik de week erna meer bloedverlies en heb ik alsnog een curetage gehad, maar dat komt gelukkig maar heel zelden voor. De eerste menstruatie daarna liet wat langer op zich wachten, maar iets meer dan drie maanden na de curettage was ik alweer zwanger! Hou je taai meid! Mieke: pfff, wat een schrik! daar ben ik nou ook zo bang voor, om met Ruben van de trap te vallen! we hebben maar aan 1 kant een trapleuning en soms ben ik geneigd zonder de leuning vast te pakken de trap op te lopen (omdat ik ruben dan toevallig net in die arm heb) maar na een paar treden denk ik dan al, dom dom dom! maar ja, is gewoon automatisme. Hoe is het met je enkel? Pooh; fijn dat jens zijn heupjes oke zijn. Wij gaan volgende week dinsdag voor echo. Vorige week vrijdag voor het eerst wezen wennen op het kinderdagverblijf (of heb ik dat al verteld??) het was maar twee uurtjes en ik mocht erbij blijven. Ruben was ook een beetje ziekjes en werd al snel moe en werd in bedje gelegd, maar lag op een kamertje waar ze hem niet kunnen horen huilen als de deur naar de groep dicht zit. De leidster zei dat ze elke 5 minuten gaan kijken, maar dat is dus mooi niet zo. Eerder elke twintig minuten. Ik dus tussendoor ook even kijken, lag ruben helemaal rood aangelopen te huilen met traantjes biggelend over zijn wangen... Ik vond het vreeeeselijk! heb dus op de terugweg in de auto zelf zitten brullen En Ruben in de MaxiCosi naast mij keek me aan met een frons van "mama, wat doe je gek!?" Vandaag tweede wenafspraak (het wennen is echt voor de mama's, niet voor de kindjes ) Ik moest tussendoor weg. Ging stuk beter (ben naaar mijn werk gegaan en werd overladen met vragen en problemen, dus had genoeg afleiding) Ruben had maar kort geslapen, maar was daarna door 1 van de leidsters op de arm genomen en lag daar lekker verder te pitten Overmorgen moet ik echt weer aan de slag. Zal wel wennen worden. Verheug me erop dat Ruben ook de nacht gaat doorslapen! van hoe laat tot hoe laat slaapt Jens nu Pooh? liefs, Wanna
Wanna hebben ze dan geen babyfoon staan daar? Beetje vreemd toch wel dat ze A zeggen en B doen Met mijn voet gaat het wonderbaarlijk goed, had ik niet verwacht. Gelukkig maar want we gaan zaterdag voor een paar dagen naar Vlieland.
@wanna, oh help, wij zullen binnenkort ook wel moeten gaan wennen met Jens. Hij gaat per 1 augustus naar het KDv naast mn werk. ps, we hebben voor aanstaande vrijdag een afspraak staan bij een ostheopaat voor Jens. Was op aanraden van de juf van het babymassage. Misschien vindt hij niets maar ik wil toch dat er effe naar hem gekeken wordt. Hij doet het al wel een stuk beter, maar blijft overdag onrustig slapen.