Hallo, Ik ben voor de tweede keer zwanger na een missed abortion. Vanaf het begin was het al twijfelachtig, op 6 weken was er nog helemaal niks te zien op echo en op 8 weken een leeg vruchtzakje. Een curretage later en een pilmaand verder was ik terug zwanger. Ik ben zwanger, ik zal die "was zwanger" dus maar achterwege laten. De laatste echo op 10 weken toonde aan dat alles ok was, kleintje was 3,2cm groot en bewoog al goed. Grootte kwam overeen met laatste nod, dus alles ok. Toch blijft die twijfel knagen...ondanks een beginnend buikje ben ik nog bang dat het misgaat...doen mijn borsten nog pijn? Voel ik iets in mijn buik? Bandenpijn heb ik niet,geen spatje bloed gezien (vorige keer ook niet) enkel de borsten groeien fel. Vermoeid ben ik ook en heel af en toe slaat de misselijkheid toe. Geen enkele reden tot paniek dus, maar toch... Herkent iemand zich in dit verhaal? Hoe gaan jullie hier mee om? liefs x
Wie herkent zich niet in dit verhaal zou ik haast zeggen. Meid je hebt het ergste gehad! De kans dat het nu nog mis gaat is klein te noemen. Nog een paar weken en je zult merken dat je er ineens van gaat genieten en de angst afneemt. Niet te druk om maken hoor je hormonen zijn ook rijkelijk aanwezig nu wat ook voor angst en paniek kan zorgen. Succes ermee. Het komt vast helemaal goed.
Denk dat zeker 80% van de vrouwen hier wel eens een MK of MA heeft gehad, en die angst en twijfel zal je nog wel even houden. Zelfs later in je zwangerschap kan het weer even naar boven komen hoor, voel ik de kleine nog wel goed? zal het goed groeien? enz enz Probeer op een gegeven moment die angst wel los te laten, want die 9 maanden zijn zo voorbij en dan kijk je alleen nog maar terug op een vervelende zwangerschap vol twijfel en angst..zonder dat je er echt van heb kunnen genieten. Wens je veel succes de rest van je zwangerschap, en over een paar maanden heb je een wolk van een baby in je armen
Hallo, jullie hebben gelijk, loopt het fout dan is het zo,maar elke dag zwangeris een dag om van te genieten. Normaal gaat alles goed, binnen 2 weekjes een derde echo en nekplooimeting, vanaf dan ga ik kunnen genieten denk ik. Bedankt! xxx
Ik heb ook een MA gehad en je verhaal is heel herkenbaar. Maar de onzekerheid wordt echt minder, het gaat alleen langzaam en geleidelijk. Er blijft altijd wel wat van over maar dat hoort denk ik ook bij een zwangerschap, maar het overdrevene gaat er op een gegeven moment wel vanaf.
Ik heb tussen de eerste en de tweede ook een MA gehad. De angst is en blijft gedurende de zwangerschap maar wordt minder. Heb vertrouwen in jezelf en in je lichaam. Komt helemaal goed en geniet van je zwangerschap!
ik heb 3 keer achter elkaar een ma gehad,nu ben ik bijna 15 weken zwanger maar de angst blijft. heb al 5 echos gehad en een nekplooimeting en trlkrns als de angst me bekruipt ,kijk ik even naar de echo en bedenk dan geen bloed is goed. kan er nu wel meer van genieten dan in het begin en als de 12 weken voorbij zijn heb je gewoon minder kans.elke keer als we een goee echo hebben trakteren we onszelf op taart.hahahhaha.
pucci: ik herken me er ook in hoor! heb hiervoor ook een MA gehad en ben uiteindelijk gecurreteerd. heb nu 2 echo's gehad 1 met bijna 7 weken en 1 met 10 weken. alles was goed! dus genieten was haar advies. maar toch blijft die ongerustheid. mijn volgende echo is ook pas bij de 20 weken. geen bevestiging meer tussen door. Ik denk maar zo, het zal wel goed zijn anders hadden ze vast nog een echo gemaakt. de onzekerheid zal denk ik blijven, maar ik probeer nu toch echt wel te genieten. Want stel je voor dat alles wel goed blijft gaan, dan heb je niet genoten en die tijd draai je niet terug!
ik heb volgende weekdonderdag een derde echo, dan ben ik 14 weken...gisteren naar huisarts geweest want was ziekjes, ze hoorde het hartje kloppendus ben ik weer even gerustgesteld! de buik bolt ookal aardig, niet meer weg te stoppen, en dat voor een eerste kindje! ben ook al 3kilo bijgekomen, maar dat maakt niet veel uit. Veeel moed aan iedereen! we komen er wel!
Je verhaal is voor mij ook heel herkenbaar. Ik heb helaas ook een MA gehad eind vorig jaar. Ik was met een paar maanden wel weer zwanger, maar idd de onzekerheid in het begin blijft. Ik hield me steeds vast aan de eerste echo, die ik met 7 weken had. Dacht dat ik daarna wel wat rust zou hebben. Tijdens de echo van mijn vorige zwangerschap kwamen we erachter dat het hartje al een week niet meer klopte. Een echo was voor mij dus niet een fijne ervaring. Helaas bleef de onzekerheid dit keer na de eerste echo, omdat ik toch de periode van de vorige keer wilde overbruggen. Met 10 weken, bijna 11, had ik weer een echo. Het hartje klopte! Zo mooi. Toen kon ik eindelijk opgelucht adem halen. 2 weken geleden heb ik het hartje nog gehoord bij de VK. Maar nu...2 weken verder, komen de angst gevoelens weer terug. Je wilt positief blijven denken, maar blijft bang voor als het toch anders uitpakt. Ookal weet ik dat de kritieke tijd al voorbij is...ik blijf het moeilijk vinden om de angst los te laten, maar hoop dat het geleidelijk aan echt veel minder wordt.
De angst wordt wel minder. Ik herken het allemaal heel goed. Ik merk dat ik op elke controle langer kan teren. Was ik eerst na een paar dagen al weer ongerust. Nu ben ik pas een paar dagen voordat ik weet heen moet pas wat paniekerig en bang. Ik hoop binnekort het kindje te voelen. Dat lijkt me zo'n geruststelling!