zijn er meer (aanstaande) moeders die zulke zwangerschaps angsten hebben? ik ben nu 10 weken zwanger van ons 2de kindje maar en zijn meerdere momenten per week dat ik gek word van de angst dat ik dit kindje of mijn zoon zal verliezen. nu heb ik een verveel momentje op mn werk en heb mezelf gek gemaakt door de vlindertuin hier te lezen en de vreselijkste youtube filmpjes te kijken.. geen idee waarom ik dat doe eigenlijk.. net als bij mijn zoon heb ik ook deze zwangerschap een angelsound en moet gewoon elke dag even het hartje horen en bij mn slapende zoon gaan kijken voor ik zelf kan slapen. en elke ochtend weer ben ik zo blij dat hij wakker word, elke dag na het kdv ben ik weer zo blij dat hij gezond thuis is. als hij uit logeren is bel ik een paar keer per dag om zeker te weten dat alles goed met hem is. en daar zit dan ook meer angst, want straks heb ik 2 kinderen die ik los moet laten, waarvan ik de zorg voor hun aan andere moet toe vertrouwen.. ik weet niet of ik het wel aan kan om zoveel liefde en angst voor 2 te hebben.. ik vraag me niet af of ik wel zo veel van nr2 kan houden als van nr 1, ik vraag me wel af of ik niet zal exploderen van al dat gevoel.. gaat mijn angst nou te ver of klinkt het nog normaal?
Tja het kan twee kanten op.. Het is logisch dat je aan zulke dingen denkt, dat is menselijk.. Maar denk je van jezelf ook dat het een beetje overdreven is om te denken dat je zoontje overlijdt enzo? Probeer een beetje zorgelozer te zijn.. Als het soort van bezit van je neemt kan je er misschien ook eens met iemand over praten? Al is het alleen om jezelf beter te voelen.
ik heb die angsten helaas ook. ik ga ook meerdere keren per nacht bij hem kijken of het nog goed gaat ook heb ik heel erg de angst dat me zoontje gaat veranderen als zijn zusje komt. hij is nu zo super lief en knuffelig en ben bang dat hij jaloers en opstandig wordt.
Ik herken het wel.... Mijn zus is overleden 1 dag na haar eerste verjaardag aan wiegendood. Toen zoonlief geboren was, hij sliep 's nachts meteen door, ging ik wel 6x per nacht eruit om te kijken of hij het nog 'deed'. Rond zijn eerste verjaardag werd ik steeds onrustiger. Inmiddels is hij bijna 2,5 en ga ik nog steeds 's nachts bij hem kijken als ik 's nachts naar het toilet ga. Nu bij de tweede ben ik vanaf begin af aan ook bang geweest dat het mis zou gaan. Pas na de 20 weken echo heb ik voor het eerst iets gekocht voor deze frummel. Deze frummel is nog beweeglijker als zoonlief was in mijn buik, dus dat stelt me nu wel gerust. Ik ben niet bang dat zoonlief straks niet meer wil knuffelen ofzo met me, hij is daar nu nog veel te gek op. Als ik met een andere baby op schoot zit, vindt hij het ook allemaal prima. Toen ik vorig jaar 3x in het ziekenhuis heb gelegen, totaal 14 dagen was hij ook onhandelbaar voor zijn tante die bij ons in huis was. (normaal is hij gek op haar! ) Ik heb hier trouwens wel al over gesproken met een psychologe, dit heeft het voor mij wel makkelijker gemaakt om hem overdag naar het kd te brengen of te gaan logeren. Zelf heb ik erg weinig zelfvertrouwen, maar ik heb ooit een tip gekregen van mijn vertrouwenspersoon. Zeg tegen je kind dat je heel veel van hem/haar houd omdat hij/zij perfect is zoals hij/zij is. Ik zeg het elke avond tegen zoonlief voordat hij gaat slapen, en hij zegt nu ook tegen mij dat hij heel veel van me houdt. Hij snapt misschien de betekenis nog niet, maar hij weet wel dat het iets belangrijks is...
Stitch, de term "of hij het nog deed" gebruik ik ook. Grappig. En herken verder ook veel in jou verhaal. Ik vertel mn zoon ook elke avond heel duidelijk dat ik van hem hou en hij mijn nummer 1 is. Hij zegt nu ook "hou van jou" terug. Ben blij te horen dat meer moeders zo zijn Had vanochtend een zwangerschaps depri momentje denk ik.. Maar zal blij zijn zo weer thuis mn mannetje te zien en de baby te horen