Sorry meiden, moet even wat van me afschrijven! Gister bij mijn schoonzusje geweest, zat ze doodleuk aan haar kinderen te verkondigen dat ze komen kijken als de baby geboren is en de kinderen hem dan mogen vasthouden. Mijn reactie: 'Nou, ik denk dat niemand hem zal gaan vasthouden na de geboorte'. Schoonzusje beledigd: 'Daar denk je vast wel anders over straks, dan ben je zo trots dat je wil dat iedereen hem vasthoudt'. Ik: 'Dan denk ik dat ik toch wat anders in elkaar zit dan jij.' Schoonzusje: 'Ja, maar wat moet ik dan tegen de kinderen zeggen, die denken dat ze de baby mogen knuffelen.' Ik was zo nijdig dat we daar weggingen! Dan leert ze die kinderen maar dat een baby géén speelgoed is en lekker bij papa of mama blijft liggen als het geboren is Zie het nu al voor me: Straks 2 jankende kinderen (die kinderen kennende 'KRIJSENDE' kinderen) aan mijn bed, omdat ze nu al lekker gemaakt worden dat ze de baby heus wel mogen vasthouden, terwijl ik al zovaak heb aangegeven dat dat dus niet gaat gebeuren! Sorry hoor, kan hier zó kwaad om worden! Wiens kindje is het nou?!
owwwja.. heel irritant! gewoon niet doen als je dat niet wil en kinderen van je schoonzusje weg laten sturen als ze vervelend doen...
Nou, om even antwoord te geven op je vraag; het is jou kind ! En jij bepaald wat er gaat gebeuren, dus als je kindje straks geboren is, ook vooral niet geven als je er niet achter staat! En ook niet denken van; nou houd m maar even vast, dan heb ik igg geen gekrijs aan mn bed! Succes
jeetje... pooh frustrerend t is jou/jullie kind niet die van haar ik zou haar wegsturen als haar kinderen zou uit hun dak gaan hier heeft niemand de kleine mogen vast houden de eerste 2 weken en daarna alleen opa en oma en overgrootopa t is geen pop vriendinnetje (17) van mn broertje wilde ook als eerste nou ze heeft dr nooit vastgehouden
Goed dat je 't haar meteen nog een keer gezegd hebt, hoor! En vooral blijven doen! Als haar kinderen dan toch nog verwachten de baby vast te mogen houden, ligt het zeker niet aan jou... Maar wel ontzettend vervelend!!
Dank jullie wel, ligt het blijkbaar niet aan mij Inderdaad, haar opmerking wat ze nu tegen de kinderen moet zeggen, is niet mijn probleem, heb het van begin af aan al aangegeven. Bovendien gaat zij die beslissingen toch niet nemen? Lijkt me dat áls je je kinderen dat wil vertellen, dat je het eerst even overlegt! Ben zó blij dat ie voorlopig nog even helemaal alleen van mij is! Denk dat ik er ook nog maar even met mijn man over ga praten, dat als er heibel van komt tijdens het kraambezoek, dat hij ze meteen wegstuurt. (heeft meer impact als hij het zegt, normaal vind ie alles wel goed )
ik heb er zelf nooit een probleem van gemaakt. de eerste dagen had ik niet veel bezoek (ja ouders, schoonouders en zusjes) maar toen het kraambezoek kwam mochten ze hem best vasthouden. Had hij nou gehuild of wat dan, dan dus niet he..... kindje moet wel rust hebben. Daarbij moet ik wel zeggen dat we het bezoek verdeeld hebben (4 dagen pw bezoek en 1 stel/gezin per keer) dus hij is niet van hand tot hand gegaan. Zegt jouw gevoel niet afgeven: zeker niet doen. het is jouw kind!!!!!!
Probleem bij ons is dat we een hele grote familie hebben (komen allebei uit een gezin met 4 kinderen, waarvan er 3 getrouwd zijn en zelf kinderen hebben). Daarbij krijgt de kleine 2 opa's, 2 oma's, 1 stiefopa, 1 stiefoma, 3 overgrootoma's en 1 overgrootopa. Tja, dan houdt het een keer op natuurlijk. En je kan niet tegen de een zeggen 'jij wel' en tegen de ander 'jij niet'. We proberen het bezoek ook zoveel mogelijk te verdelen, maar mijn ouders komen natuurlijk direct (heb ik ze ook gevraagd). (Pa, ma, stiefpa en stiefma) en dan komen mijn broertje en 2 zusjes ook meteen mee, want die moeten gewoon 2 uur rijden. Zijn er dus 7 tegelijk... Mijn schoonouders willen natuurlijk ook dezelfde dag komen kijken, dus zijn er al 9 de eerste dag. De schoonzusjes en zwagers wil ik de dagen erna doen, één gezin per dag en onze opa's en oma's ook. Maar dan zit de kraamweek dus wel bomvol
ik wil niet lullig doen, maar het is ook wel een beetje de toon die de muziek maakt. Kijk, als je het niet wilt dan doe je het gewoon niet, maar om dat nu al van de daken te schreeuwen.... De meeste kinderen reageren heel sterk op baby's, dat ze ze lief vinden en willen aaien/knuffelen. Als je dat op dat moment een beetje in goede banen leidt kan het het heel fijn zijn voor iedereen, ik zou daar nu nog geen punt van maken van dit mag wel/niet. Maar dat is mijn mening hoor! Ik ben trouwens ook geen voorstander van de baby rond laten gaan van hand tot hand, maar enige nuance is er m.i. wel.
Joh maak je niet zo druk! Ik had gewoon rustig gezegd dat het mijn kind is en dat ze dan maar geen beloftes aan haar kinderen moet doen die ze niet kan waarmaken. Het is haar probleem hoor niet het jouwe.
Roep het ook niet van de daken, maar als het ter sprake komt (ooooh, dan komen we de baby vasthouden), dan zeg ik eerlijk dat ze zich daar niet op moeten verheugen. Wat dat betreft is mijn schoonfamilie heel erg vijandig als dingen niet gaan zoals zij gewend zijn (en ik weet dat mijn schoonzusjes er altijd heel makkelijk in geweest zijn). Daarom wil ik er nu alvast eerlijk over zijn, dat er niet in de kraamweek ruzie of scheve gezichten van komen (want zo zijn ze)!
haaj vervelend he zulke schoonzusjes ik heb er zo ook 1ntje die verkondigd gewoon dat ze bij de bevalling is ze loopt stage in het ziekenhuis op de verloskamers dus zeg ik weer ik wil dat mijn zoontje als eerste de baby ziet en niet eerst een ander familielid zoonlief maakt het niks uit die is dan nog geen 2 maar voor ons gevoel eerst ons gezinnetje dan pas de rest denkt zij alleen anders over hoop dat je het kan aangeven in het ziekenhuis dat zij er niet bij mag zijn en anders ga ik lekker naar een ander ziekenhuis ( gelukkig 2 ziekenhuizen in de buurt) dus ja ken ze wel die leuke schoonzussen hahaha maar je moet er maar niks van aantrekken het is jou kindje en jij bent de mama dus jij beslist wat er gebeurt en zeker in je kraamweek want dan zijn jullie heilig moet ze eigelijk wel wete!!!!
Hier geen last gehad met schoonzusjes familie en dergelijke. Mijn familie is dan ook niet zo groot en ik vond het niet erg wanneer ze de baby wilde vasthouden, maar wel zoals ik het wilde. Trouwens baby vasthouden ,wat is dat voor iets raars? Wij gaan met mijn zoon baby kijken en als het van de mama mag, dan misschien een aai over een handje of een voetje.
Dat vind ik ook! TS, misschien kun je op een rustig moment een keer tegen je schoonzusje zeggen dat het slim zou zijn als ze haar kinderen zou voorbereiden op dat ze naar de baby gaan kijken en dat ze hem/haar héééél misschien mogen vasthouden, maar dat ze daar niet teveel op moeten rekenen. En er dan tegen haar bij zeggen dat het zo jammer zou zijn als ze direct weer weg zouden moeten gaan omdat haar kinderen teveel huilen (hint hint dat het in haar eigen belang is om haar kinderen voor te bereiden op jouw scenario waarin ze het babietje niet vasthouden ) Ik ken trouwens alleen maar verhalen van mama's die tijdens de zwangerschap zeiden dat iedereen hun kind zou mogen vasthouden, maar daar na de geboorte opeens geen zin meer in hadden. Ik ken geen één verhaal van mama's die het andersom voelden (tijdens de zwangerschap daar geen zin in hebben en na de geboorte uit trots opeens de kleine aan iedereen willen geven)...
relax.. de meeste kindjes zijn zo onder de indruk dat ze het niet eens zouden willen en als jij nee de baby slaapt en blijft liggen zegt .. is er lijkt mij niemand die het in zijn/haar hoofd haalt de kleine uit zijn/haar bedje of kinderwagen te pakken. Niet nu al druk maken over dingen die straks heel anders kunen gaan. Tuurlijk kan je tegen haar zeggen dat ze met de kindjes komt KIJKEN en dat ze het zelf mag oplossen als de kids de kleine willen vasthouden en jij wit het niet. En dan klaar .. niet jouw pakkie aan verder.
Jullie hebben gelijk, ik moet me er niet zo druk om maken Heb vandaag even zitten bedenken waarom ik het me zo aantrek en ik denk dat het is, omdat mijn schoonfamilie er nogal een handje van heeft om te bepalen (of in ieder geval flink manipuleren) wat wij doen of de keuzes die wij maken. Ik heb altijd confrontaties vermeden en altijd maar gedacht 'over een uurtje zijn ze weer weg en heb ik het rijk weer voor mij alleen', maar nu het over mijn kindje gaat, wil IK degene zijn die de keuzes maakt. Net zoals dat ik gesprekken over de inrichting van de babykamer e.d. vermeden heb, want daar hebben ze gewoon niks over te zeggen. Ik ben het dus gewoon een beetje spuugzat dat ze zich altijd overal mee bemoeien en keuzes voor ons maken. Nu er een kleine komt, ga ik dat dus niet meer accepteren. En daarbij zullen het ook wel een beetje hormonen zijn dat ik me er zo druk over maak Vanaf nu dus niet meer! We zien wel hoe het loopt en als het nodig is, trek ik tijdens het kraambezoek mijn mond wel open!
WOW!!!! pas je op in je kraamtijd gebeurt zoveel met je..... je hebt ook rust nodig hoor.... (en beeb ook) en als jouw gevoel zegt niet vasthouden dan is het niet vast houden! gewoon een strenge kraamhulp bij je hebben en beeb ook op tijd rust in eigen kamertje wiegje oid of zelf lekker op bed blijven dan is fam ook niet geneigd lang te blijven. niet gedacht aan een kraamfeest?
zelf had ik ook echt heel erg dat ik zelf ons kindje heel de tijd vast wilde houden, en ze echt niet graag af gaf aan iemand anders zelfs opa/oma of zo niet. Iedereen heeft ze wel heel even vastgehouden met kraambezoek (familie dan) maar zelfs als we op visite ergens gingen zodra ze wat ouder was, liefste hield ik ze zelf heel de tijd vast. Soms deed ik ze gewoon in zo'n draagdoek die je om moet knopen, dan kon niemand ze vasthouden... erg he. Wel denk ik dat het absoluut niet verkeerd is voor een kleintje om ook door andermans armen vast gehouden te worden. Heb geen idee of ik nu bij de tweede hier makkelijker in zal zijn. OOk mijn neefje en nichtje van 10 en 8 hebben haar vastgehouden, heel voorzichtig zittend op een stoel, en ze zijn dan ook echt heel lief er mee. Uiteraard onder toezicht. Zelf weet je het beste wat je gevoel aangeeft en hoe je familie is, dan komt dit allemaal wel op zijn plaats. Zelf heb ik wel gezien dat iedereen die komt wil toch echt wel even dat kleine babytje vasthouden, dit doe je immers niet elke dag. En is dan toch wel een klein beetje speciaal.
Wat heb jij goed gereageerd zeg! Ik zou met m'n mond vol tanden staan en niks durven te zeggen, wat dat betreft mag ik echt nog wel assertiever worden! Maar jouw reactie is heel goed en lekker aan vast houden! Dan moeten haar kinderen maar teleurgesteld zijn, moet ze maar geen loze beloftes doen en het eerst met jou overleggen! Liefs