Ik ben bijna 30 weken van de eerste. Leef heel erg met jullie mee. Vind het nu al wel wat zwaarder worden ook met lopen ben niet groot 1.60 m. Maar als ik jullie verhalen zo lees mag ik eigenlijk niet klagen. Tot nu toe verloopt alles naar behoren. Enige is dat mijn zusje met 36 weken een zwangerschapsvergiftiging heeft gehad en mijn neefje met spoed gehaald moest worden. Daarbij heeft ze een inwendige bloeding gekregen. Dat is nu een jaar geleden. Maar de schrik zit er nu nog bij mij erger in. Hoop zo dat ik alle 39/40 weken in goede gezondheid mag uitzitten.
ik zit in de 30ste week en heb geen klagen werk nog 7 uren per week (normaal 10, zit 3 uurtjes in zw) heb wat last van de bekken maar heel goed te sturen door voldoende rust te nemen betekend bij mij om de 3 uren 15 minuten plat liggen ;. en maagzuur heb nu een wondermiddeltje van de ha die erg goed helpt en mijn eten/drinken blijft nu gelukkig binnen (moest veel overgeven door maagzuur) en kindje ligt rg hoog dus mijn buik is erg gevuld heb wel last van spataderen in de lies wat behoorlijk pijn doet en steeds terug kerende schimmelinfecties erg vervelend maar mag niet klagen bij onze tweede was ik al uit mijn werk ivm harde buiken en beginnende weeën , bij de eerste net na 30 weken doordat ik een scheurtje in de vliezenhad waardoor ik regelmatig natte broek had door verlies van vruchtwater
Gelukkig maar dat het meevalt voor je. Complicaties zijn volgens mij eerder uitzondering dan regel, dus probeer er zo ontspannen mogelijk mee om te gaan. Ik heb het vier keer gedaan, geloof mee, meestal gaat het goed.
Tot nu toe heb ik geen last van angst voor de bevalling. Eerste bevalling was toch heftig, 2u persweeën en uiteindelijk is de vacuümpomp er ook aan te pas gekomen. Maar dat ben ik echt vergeten toen ik ons zoontje zag. Nadien heb ik het nog zwaarder gehad door een opengevallen knip die opnieuw genaaid is moeten worden. Dus na 6w was ik pas enigzins wat op de been en mobiel. Daar heb ik terug zo'n schrik voor. Nu, beebje ligt in stuit (hoewel het ondertussen wel al alle kanten van m'n buik heeft gezien denk ik ) dus ik zie wel hoe het hier verloopt. Uiteraard voor het herstel liever vaginaal bevallen maar als ik terug denk aan de eerste en het herstel... Ach, we zien wel en elke bevalling is anders.
Bij een klein scheurtje raden ze hier in B volledige bedrust in het zh aan zolang je zelf nog vruchtwater bijmaakt. Alleen als je geen of te weinig vruchtwater aanmaakt, moet je onmiddellijk bevallen. In m'n omgeving ook meegemaakt paar weken geleden. Ze heeft een week of 4-5 in het zh gelegen en uiteindelijk is haar zoontje gehaald rond de 37w.
Even update (sorry ben erg moe en reageer even verder niet) bij gyn geweest, aangegeven dat ik zo n bevalling niet meer wil en dan liever een ks waarbij in alle rust de verdoving geplaatst kan worden.. Wordt binnen twee dagen gebeld voor een afspraak met de anesthesist voor overleg.. En pas bij 38 weken wordt besloten of het een ks wordt of niet.. Ik heb als eis gesteld dat hij ingedaald moet zijn wil ik normaal bevallen, gezien mijn voorgeschiedenis vond ze dat geen gek idee.. Ben nu wel wat geruster maar weet natuurlijk nog niet waar ik aan toe ben.. Over twee weken weer controle! Oh hij is weer gemeten: bij vk afgelopen woensdag lag hij een week voor, nu ineens 1,5 week.. Maar ja die metingen is ook maar net hoe je het meet.. Ik ga nu even plat, zal straks even jullie berichtjes lezen...
nee, had een klein scheurtje boven in bm met zwaar werk/tillen/druk op bm sijpelde er vruchtwater uit, ik moest vanaf toen regelmatig echos en ctg scan alles verliep gelukkig goed. de kleine maakte zelf steeds voldoende vw aan dus geen probleem ben toen thuisbevallen met 39+5
Hier nog iemand die nu ruim 30 weken is. Gelukkig heb ik geen ernstige klachten, maar een oud vrouwtje voel ik me wel regelmatig. Verder doe ik het wat rustiger aan en dan kan ik veel doen gelukkig. Bij mijn tweede zwangerschap (de eerste volledige dus) was ik tot het eind toe mobiel, had ik lichamelijk bijna nergens last van. Het was emotioneel wel een zware tijd, maar dat is toch weer wat anders. Mijn huidige zwangerschap is weer heel anders, het gaat nu wat moeizamer. Maar toch, ik mag niet te hard klagen als ik de verhalen van sommige anderen hier lees. Erg herkenbaar, de driftbuien van een peuterpuber!
Ahv echo's. Bij m'n eerste zwangerschap had ik de laatste 2-3 weken ook minder vruchtwater. Was toen ongerust toen de gyn dat zei maar dat is blijkbaar normaal tegen het einde van de zwangerschap. Wilde daarstraks nog op iemand reageren, maar ben het vergeten... Hoezo, zwangerschapsdementie???
Hier ook 30 weken zwanger en een kindje van 21 maanden. Vind het nu ook wel pittig. Ik moet onze dochter nog tillen omdat ze nog niet loopt. Ze weegt 12 kilo. Dat ze nu nog niet zou lopen had ik niet verwacht toen we weer zwanger wilde worden. Dat ze nog niet loopt is een heel verhaal dat laat ik maar even achterwege. Ik hoop voordat ons tweede kindje er is dat ze haar eerste stapjes heeft gezet. Buik begint nu wel in de weg te zitten. Moeheid verschilt per dag. Werk 2 dagen ( verpleegkundige) dag na het werken moet ik echt bijkomen. Kan niet wachten tot mijn verlof begint.
Fokje: ik ben eigenlijk wel benieuwd na dat middeltje voor maagpijn / maagzuur ? Ik heb nu rennie's gebruikt, graviscon en nu antagel maar het helpt maar weinig tot niks!! Ben gister vergeten te vragen bij de gyn of ik iets anders mocht en mijn HA (nou ja assistente) zei dat ik beter niks anders kon nemen....
Marie: ohh wat balen voor je zeg dat jullie kindje nog niet loopt kan me voorstellen dat dat best zwaar is!! Ik moet die meid van ons af en toe optillen (die is wel 15 kg ) en dat vind ik al zwaar maar jij moet natuurlijk nog veel vaker tillen Mag ik vragen hoe het komt dat je kindje niet loopt ? Is daar een medische oorzaak voor ? Knuffel voor jou!
ik heb antagel gekregen een wit drankje mag je 4x daags gebruiken ik kan het nu heel goed sturen, maar ik zie dat je dit al gebruikt wat jammer dat dit je niet helpt! ligt je kindje ook erg hoog waardoor je ererg veel last van hebt?? ik moet wel veel liggen om het te vermninderen en zeer weinig bukken want anders wel veel last
Kleintje88, onze dochter is eigenlijk is qua lichamelijke ontwikkeling met alles laat geweest. Rollen pas tegen jaar. We zijn toen ook met fysio begonnen en dat hebben we nog altijd. Ze tijgert nog altijd, kruipen kan ze niet. Zelf gaan zitten kan ze sinds kort. Kontschuiven kan ze als de beste, zo verplaatst ze zich. Zich optrekken probeert ze soms maar lukt nog niet. Maar gaat wel beter. Als ze op haar beentjes staat houd ze dat steeds langer vol. Ze mist de tussenstapjes. Paar maanden terug was ik er mee aan. Iom de huisarts zijn we naar de kinderarts doorverwezen om lichamelijke problemen uit te sluiten. Tijdens lichamelijk onderzoek knakte haar heup wat erg pijnlijk voor haar was. We moesten gelijk voor een foto. Volgende dag hoorde we dat ze een lichte vorm van heupdysplasie heeft en dat we doorgestuurd zouden worden naar de kinderorthopeed in het VU omdat ze al 1,5 jaar is. Moesten rekening houden met operatie en bij het meest positieve alleen een spreidbroek. Ik was heel verdrietig. En zag het even niet meer zitten. Was toen rond de 20 weken zwanger. We konden de week daarop bij de kinderorthopeed terecht. En het bleek allemaal mee te vallen. Er hoefde niets te gebeuren. Alleen extra controle. Wat waren we blij. Ze heeft wel een lichte afwijking maar kan ook komen omdat ze nog niet staat. We zijn weer aan het oefenen er zit verbetering in maar het gaat langzaam.