PPFFF even wat van me afschrijven..... Want ik trek het niet meer. Vanaf dat ik 11 weken zwanger ben gaat het al niet goed, Het begon dat ik bloed begon te verliezen echt een hele plas wij doogestuurd naar het ziekenhuis en gelukkig een springend beebje te zien waar niks mee aan de hand is. Bloed ben ik ook blijven verliezen tot 19 weken zwangerschap dus dat was niet echt genieten,maar zolang beebje het goed doet heb je nog een goed gevoel. ondertussen nekplooi meting en combitest gedaan was goed combitest was 1.2600 en nekplooi weet ik niet meer,maar was goed. Toen de 20 weken echo ruzie met mijn vriend dus ging ik alleen samen met mijn dochtertje van 2 jaar. Lig je daar alles was goed een op oog op het scherm en een oog op mijn dochtertje. Valt er in een keer een stilte bij de zuster......er is iets niet goed met zijn hartje. Ik voelde alles onder mij weg glijden op dat moment. Ik kon de zelfde dag nog naar het VU voor het beter te bekijken. Ik in het ziekenhuis vriend proberen te bellen,maar die is zo op zijn p*k getrapt dat hij verdomt om op te nemen terwijl hij wist waar ik was. Heb ik mijn nicht gebeld en die is met mij meegegaan in het VU hebben ze nog eens gekeken maar omdat er geen kindercardilogen waren moest ik de volgende week terug komen. Toen ik thuis kwam die dag en eindelijk mijn vriend te pakken kreeg heb ik hem best wel uitgescholden over de telefoon, en daarop heeft mijn vriend bijna een week niks maar laten horen. Ondertussen heb ik mijn spullen gepakt en ben een paar dagen bij mijn moeder geweest. Toen heeft mijn moeder zijn moeder gebeld om te vragen waar ik aan toe was, dat je dit niet kan maken wat hij doet, en ze zou gaan praten met haar zoon. De volgende dag (moederdag) stond hij met bloemen voor de deur en hebben we wat gepraat. En was het wel goed voor mijn gevoel. (voor dat moment,want ik had wel wat anders aan mijn hoofd) Paar dagen later weer naar het VU voor de echo met de cardilogen. Daar kregen we te horen dat zij aortaboog linksom in plaats van rechtsom loopt en dat hij een extrabloedtoevoer heeft. Het hoeft niks te betekenen, maar het kan ook een syndroom zijn. Dus ondanks de goeie nekplooimetening en combitest heb ik maandag toch een vruchtwaterpunctie gedaan. de snelletest zouden we binnen 3 dagen kunnen krijgen maar om dat ik bloedingen heb gehad zat er bloed in het vruchtwater kan het langer duren. Dus het kan wel vrijdag worden. Mijn dochtertje slaapt al sinds zondag bij mijn moeder en ik mis haar zo. Maar omdat ook nog grieperig en laat ik haar maar daar. Mijn vriend gaat gewoon zijn gang ondertussen.Gaat gewoon stappen laat mij hier met alleen brood in huis zitten tewrijl hij weet dat er niks in huis is,als ik hem om 17:30 bel dat ik wat wil eten komt jij pas 22:00 met een patatje en dat al 2 dagen achter elkaar. De supermarkt is hier 15 minuten vandaan en als je griep hebt en een vruchtwaterpuctie heb gehad trek je het niet om met boodschappen te gaan lopen. Het is omdat ik zwanger ben anders had ik hem allang een trap gegeven. Vandaag is het woensdag zou vandaag gebeld kunnen worden maar het kan ook vrijdag worden. Ondertussen heb ik wel het ZWARE besluit genomen als mijn kindje een syndroom heeft om de zwangerschap af te laten breken. Aangezien ik het gevoel heb dat ik het in de toekomst allemaal alleen moet gaan doen want bij zo.n egoistische man wil ik niet blijven. PPPFFF ben gewoon erg in war en mis mijn dochtertje heel erg die nu bij mijn moeder is, ben ziek en voel me zo alleen met dit alles. De angst voor de uitslag voor de toekomst. En het enige wat ik kan doen is wachten en alles over me heen laten komen. Ik weet alleen niet hoe ik dit nog langer vol moet houden. Sorry voor dit lange verhaal.
jeetje, wat maak jij nu een rotperiode mee zeg, ik vind t gedrag van je vriend ronduit kinderachtig en ik kan begrijpen dat je daar even helemaal klaar mee bent. Wat vervelend voor t kleine ventje in je buik... wat lijkt me dat ontzettend zwaar om een keuze te maken, wat je gaat doen als de uitslagen niet goed zijn. Ik hoop voor je dat de uitslagen goed zijn en dat de kleine verder wel gezond is. Als de artsen zeggen dat de aortaboog geen probleem hoeft te zijn, dan is dat wel heel fijn. Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd, ik hoop echt dat ze je vandaag bellen. Dan heb je antwoorden. Wat betreft je vriend... tja... ga nu eerst voor jezelf, je meisje en de kleine in je buik. knuffel!
Jeetje meid, wat een rot situatie (zachtjes uitgedruk). Maar inderdaad, je moet alles over je heen laten komen, zoveel mogelijk uitrusten en dan de (voor jou) juiste beslissingen maken. Misschien is het onmogelijk, maar probeer alles een beetje vooruit te schuiven. Je krijgt nog tijd genoeg om je druk te maken, maar dan wel op het moment dat al jouw vragen zijn beantwoorde. Heel veel sterkte en liefde gewenst.
jeetje wat voor een kerel is dat een zwangere vrouw zo aan haar lot overlaten! terwijl hij weet hoe de situatie ligt! meid denk aan je dochtertje jezelf en je buik! laat hem het even bekijken als hij echt van je houd vecht hij voor jou en z'n kinderen zolang hij dat niet doet ben je misschien beter af zonder! sorry laat me een beetje gaan in je verhaal maar wordt woest van je kerel dat hij z'n gezin zo laat stikken! het is jou gezin en leven meid vecht daarvoor!
Ik wou je even heel veel sterkte toewensen!! Is niet niks dit allemaal! Sorry maar wat een klootzak dat hij jou zo laat stikken! Gaat ook om zijn kind! Succes en ik hoop dat je gauw uitslag krijgt, weet je waar je aan toe bent!
Dank jullie wel voor jullie lieve reactie,s gelukkig komt vanavond mijn meisje weer thuis,heb ik weer wat te knuffelen. Heb nog niks gehoord, zal vandaag ook wel niet. Maar wil zo graag weten waar ik aan toe ben. Woord gek van die onzekerheid. Wat mijn vriend betreft, ik denk niet dat ik bij hem kan blijven. Hij heeft mij zo veel aan gedaan en zo vaak laten stikken, Nooit geslagen maar geestelijk maakt hij me kapot. Ik wil alleen even wachten tot dit alles achter me rug is. Ik zou het zo graag anders willen want ik hou van hem, maar hij kan niet veranderen. Dus zal ik in de toekomst voor mezelf moeten kiezen. Maar voor nu, moet ik mezelf rustig houden en alles maar over me heen laten komen.
Heb je in je omgeving andere mensen die je kunnen helpen? Een vriendin, moeder of schoonmoeder die bijvoorbeeld ´s avonds voor je kunnen koken. Je hebt blijkbaar geen vriend waar je op kunt bouwen. Als andere mensen je nu kunnen helpen kan je wanneer je er zelf aan toe bent beslissen wat je met ´probleem´ vriend gaat doen. In ieder geval veel sterkte gewenst en hopelijk een goede uitslag.
JEAHHHH tijd voor een feestje, Eindelijk te horen gekregen dat alles goed is met mijn kleine mannetje. Ben zo blij kan het wel uitschreeuwen. Kan weer genieten en het geeft me kracht om verder te gaan. Of mijn vriendje blij was??? over de telefoon klonk hij wel blij maar verder heb ik hem niet gezien hij kwam gister pas na 12 uur thuis. Ik weet wel dat dit me kracht geeft om verder te gaan en voor mezelf en mijn kindertjes te kiezen. Ik wil ook niet meer verder met hem hij heeft zich schofterig gedragen tegen over me. IK hou nog veel van hem, maar ik moet leren meer van mezelf te houden. En als ik terug kijk naar de laatste maanden heeft hij me geestelijk zo mishandeld en dat wil ik niet meer. Ik ben afhankelijk van hem en dat weet hij en daar geniet hij van. Hij houd van macht en weet mij naar beneden te halen. Maar dat mijn kleine mannetje gezond is en bij me mag blijven geeft me zo veel kracht. Dat ik liever poep eet dan nog een euro van hem aan neem.
De carioloog vertelde me dat er mensen op straat lopen die het misschien ook hebben maar niet eens weten. Ik kan ook gewoon hier in het ziekenhuis bevallen en blijf ook gewoon daar onder controle. Hij hoeft ook geen operatie als ik bevallen ben. Dit was omdat deze afwijking ook een 22q11 syndroom kan zijn, en dat is nu uitgesloten.
Gelukkig!!!! Kijk naar de toekomst en kies voor jezelf en je 2 kindjes! Heel veel succes en geniet ondanks alles toch van je zwangerschap!
Meid, Wat een verhaal. Zit het vol verbazing en een brok in mijn keel te lezen. Wat super fijn dat het met je kleine mannetje goed is. Probeer van je zwangerschap en je mooie kleine meid te genieten. Kies voor jezelf en je kids. Betreft je vent is het moeilijk. Ik zou zeggen gooi hem eruit, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Zeker als je van iemand houd is dat niet makkelijk. Een ook nog eens hij is de vader van je kind. Maar wat ik me afvraag als hij zo tegen jou doet hoe doet hij dan tegen z'n kids. Maar hoe moeilijk het soms ook zal zijn kies voor jezelf en je kids. Er zijn denk ik genoeg om je heen die je zullen steunen. Succes en een hele dikke knuffel.