Wat vervelend en ik denk dat het heel verstandig is om er NU over te gaan praten want je wilt straks niet zo'n hypermama worden die zo angstig is dat het kind verstikt raakt.... Kinderen hebben vertrouwen nodig.... niet bubblewrap Heel veel sterkte
Ik hoop erop dat t na de bevalling anders gaat aangezien er gesproken word over dat t door t zwangerschapshormoon versterkt word.heb t overigens ook aangegeven bij kraamhulp en huisarts etc en ben er dus wel mee bezig.gelukkig denk ik wel dat ik mijn uk straks vertrouwen kan geven en geborgenheid en veeeeel liefde.nu nog de laststd weekjes. (Herken t ook niet van voor mijn zwangerschap ben vrij realistisch en weet meestal heel goed hoe en wat vandaar dat ik hier zo moeilijk mee om kan gas )
Net mn eerste kindje gehad,ben 33, angste blijf je houden... net na de bevalling,alles leek oke, ik had zwangerschapsvergiftiging. Bleken de suikers van mn zoon te laag, aan infuus op kinderafdeling. Al vrij snel alles goed, mee naar huis.... altijd beetje bang dat t weer niet goed gaat of dat hij niet wakker word.., dat je hem laat vallen of iets verkeerd doet. Je wilt gewoon t beste voor je kind en bent soms overbezorgd. Mijn ouders zijn soms ook nog bezorgd om mij, denk dat dit nooit overgaat en vrij normaal is.
Moet zeggen ik was tijdens mijn zwangerschappen echt vreselijk bang. Bang om de kleine te verliezen. Ik kreeg hierom wekelijks even het hartje te horen. Ik lag al vroeg (vanaf week 30) vaak in het ziekenhuis ivm vliesscheur en weeen, maar dat was een heerlijke tijd. Kreeg ik elke dag 2 of 3 keer een ctg en weer een bevestiging dat het goed zat/ging. Tot en met de bevalling was ik op van angst en ongerustheid. Na de bevalling heb ik wel de kleine altijd bij me gehad. Maar nu heb ik er het vertrouwen in, vanaf dat hij gezond geboren is. En ik heb geen dagelijks angsten. Tuurlijk ben je wel bezorg als moeder, maar godzijdank heb ik het niet zo extreem als in de zw.
Hier heb ik het ook, en dat is wel vreemd omdat ik het bij de eerste totaal niet heb gehad....ik ben uber beschermend opeens en heb ook mijn zorgen geuit bij de VK afgelopen maandag... ook heel duidelijk gemaakt dat ik tot max 40 weken wil lopen en niet langer... ze heeft aangegeven dat ze mij dan ook op week 40 zo en zo gaan strippen en bij 41 weken echt gaan inleiden... maar toch ik zie het al helemaal gebeuren... zo vaag... als ik mijn dochtertje maar even niet gevoeld heb hup komt de doptone alweer tevoorschijn... het wordt wel iets minder, maar toch... ik zal blij zijn als de resterende weken voorbij zijn en ik haar in mijn armen heb mogen sluiten!
(Herken t ook niet van voor mijn zwangerschap ben vrij realistisch en weet meestal heel goed hoe en wat vandaar dat ik hier zo moeilijk mee om kan gas )[/QUOTE] Heel herkenbaar. Mijn man vroeg nog aan mij, weet je zeker dat je er nu wel mee om kan gaan? Waarop ik heel hard riep ja natuurlijk. Helaas doen die hormonen een hoop met je. Ik ben normaal een heel positief ingesteld persoon maar nu heb ik daar toch echt moeite mee.
Heb dat ook wel, die 30 weken grens! Ook inderdaad dat het aan dicht bij komt, maar ook wel een grens dat als het dan vroeg komt, er een grote kans is dat het wel goed komt! Maar ze moet nog maar lekker een week of 10 blijven zitten hoor Voor mij ook nog een weekje vandaag! En dan ook even weer spieken bij de 30 weken echo!
Ja precies dat heb ik ook. En idd laat haar nog maar even zitten, maar het is wel geruststellend dat wanneer er iets gebeurd dat ze wel grotere kansen heeft
Ik heb het bij mijn eerste dochter heeeel erg gehad, ieder moment gedacht dat ze zou overlijden in mijn buik... vanaf week 17, vanaf het moment dat ik wist dat het een meisje was. Toen de dag van de keizersnede, wist ik bijna zeker dat het toen fout zou gaan.. na de keizersnede was ik meteen bang voor wiegendood.. hierna ook heeeel vaak haar ademhaling gecheckt. Pas na anderhalf jaar is het minder geworden. Ze is nu bijna 4, maar zelfs nu heb ik het af en toe nog. Bij deze zwangerschap ook, maar in iets mindere mate. Geen idee waarom dit allemaal zo is. Zoals je leest was het helemaal geen voorgevoel. Gewoon moedergevoel. succes!
Hier ook heel herkenbaar helaas. Ik maak mezelf helemaal gek, bij elk steekje, pijntje denk ik oh nee toch en dan is mijn dag verpest. Ik word gek van de angst, ik heb elke avond dromen dat het mis gaat en word dan met een rotgevoel wakker. Ik heb elke 2 weken een echo, maar zodra ik thuis ben maak ik mezelf alweer van alles wijs. Ik check nog steeds 20 keer of ik bloed, of ik geen vruchtwater verlies terwijl er geen reden voor is om dat te denken. Ons zoontje is overleden na een vroeggeboorte, dus daar komt de angst vandaan. Maar ik word helemaal gek van mijzelf. Ik ben blij als de komende maanden voorbij zijn en ik een voldragen levend kindje in mijn armen heb. Ik loop trouwens bij de psycholoog, maar het helpt helaas niet. Die tips die ik krijg werken gewoon niet op de momenten dat de angsten zo erg zijn.
het is allemaal ook zo spannend, had er maar een luikje gezeten in je buik dat je af en toe gewoon even kon kijken Meid heb vertrouwen in je lijf en je kind. Je bent al 31 weken verder. Je baby groeit goed in je buik en hij/zij doet zo hard zijn best om te groeien , heb vertrouwen.
De psycholoog waar ik geweest ben heeft me wel iets opgeleverd en dat is dat ik over mijn angst kan en mag praten.Verder wat tips meegekregen die idd niet werken op momenten van angst.Met hoeveel weken is je kindje geboren.Heftig hoor!Snap dat er nu de angst ook weer flink in zit!
Dat luikje zou idd ideaal zijn geweest Je hebt idd gelijk onze kleine muppet doet hard haar best te groeien
lellebel35 dus idd geen voorgevoel maar moedergevoel! Zijn alle 3 jou wondertjes met een keizersnee geboren?
Vandaag terug naar de huisarts geweest en heb een verwijzing voor de pop poli gekregen.(lange wachtlijst zou pas 5-6 terrecht kunnen...hoop eerder!!) pff dat vervelende angstige gevoel blijft.Dacht gister aan een kennisje van mij en is gister ook bevallen....toch weer de angst dat dit dna voorgevoel is...pff hormonen
Helaas ken ik 2 verhalen waarbij het mis ging met dodelijke afloop rond 7e maand. Ook kan het tijdens de geboorte mis gaan door zuurstofgebrek. Ik heb juist dat ik nu banger word, de kans op overleven wordt wel groter, maar ook overleven met mogelijke handicaps omdat de artsen zoveel kunnen. En als het mis gaat ben ik weer een jaar ouder.. en heb geen makkelijke zwangerschap. Het lijkt me niets om overnieuw te beginnen. En ik ben normaal niet zo bang aangelegd (nu valt het overigens ook wel mee, ik word er niet verlamd door maar het zijn vooral gedachtes). Als ze geboren is dan kan er natuurlijk ook van alles mis gaan maar dat hoort bij het leven en dat kun je deels als ouder beïnvloeden. Op de een of andere manier denk ik dat ik er dan geen last meer van heb......maar wie weet toch wel. Ik wil in elk geval geen overbezorgde moeder worden dus ik zal er alert op zijn.
Herkenbaar hoor! Ik maakte me ook zoveel zorgen.. Ik dacht steeds dat het minder zou worden na een kloppend hartje, een goede twintig weken echo, een mooie lichingsecho enz. enz. Maar ik werd eerder ongeruster, bang voor navelstreng om het nekje, benauwd krijgen tijdens de bevalling enz. enz. Was er bijna van overtuigd dat dit echt een voorgevoel was. Het was zelfs zo erg dat de avond voor ik ingeleid werd ik echt het getrappel zat te voelen met het idee ik hoop maar dat dit niet het laatste is wat ik van je voel kleintje. Verschrikkelijk morbide maargoed. De dag daarna een vlotte bevalling gehad en nu mama van een gezonde zoon van bijna zes weken Het is dus echt geen voorgevoel hoor!! Het zijn gewoon stomme hormonen! Waarschijnlijk heb je er weinig aan want ik weet dat ik me ook gewoon zorgen bleef maken, maar wilde het toch even zeggen. Succes met de laatste weken en het komt vast allemaal goed!
Fijn om te lezen idd dat het bij jou geen voorgevoel was pff wat hormonen toch allemaal met je doen he!!!Ben je om een medische reden ingeleid?Ik mag morgen naar de pop poli voor een eerste gesprek. Hopelijk helpt me dat door de laatste weekjes heen..... pff vermoeiend dat denken piekeren en angstige gedachte...Geniet lekker van je ukkie!!!!