De verhalen zijn ook mij bekend.1 verhaal van een kennis van een collega en verder zijn er natuurlijk genoeg verhalen op internet te vinden. Ik hoop dat de pop poli me door de laatste weekjes heen kan slepen. Die angst is echt verschrikkelijk
Ja, allemaal met een keizersnede.. maar die angst is gewoon gezond hoor! En je gedachtes kunnen de uitkomst echt niet beïnvloeden. Probeer je daarin te berusten.
Fijn dat je morgen al terecht kunt! Ik heb er helaas weinig aan, want medicatie wil ik niet en verder is het 'de tijd uitzitten' en 'afwachten'. Denk dat het goed is als je voordat je er morgen heengaat een beetje voor jezelf op een rijtje hebt wat je zou kunnen helpen/wat je nodig hebt. Sterkte en succes! (Valt me trouwens op dat veel dames deze angsten hebben! En sommigen ook echt de hele zwangerschap, terwijl daar geen aanleiding voor is. Bizar wat die hormonen doen!)
Ik hoop dat ik er iets mee kan.heb t in ieder geval n kans gegeven.hormonen doen dusidd rare dingen met je en beïnvloeden meer dan ik dacht. Waar ben jij naar de pop poli geweest.ik ga in tilburg.ik heb mijn angsten beschreven.medicatie wil ik ook echt niet voor die laatste weken....we zullen zien.
Je hebt gelijk en met mijn verstand weet ik t allemaal alleen dat knopje om te schakelen van gevoel en verstand kan ik al vanaf t begin niet vinden.jee allemaal met n keizersnede lijkt me geen pretje. Medische reden dan waarschijnlijk. Lijkt me zwaar hoor
bij mijn eerste zwangerschap was ik er ook heel tijd mee bezig dat een goed kindje ging zijn en zo geen down of iets anders maar na een jaar wisten we dat hij microdeletiesyndroom heeft. bij mijn tweede zwangerschap was ik er ook mee bezig maar toch veel minder omdat ze hebben gezegd dat een natuurlijke fout was en niet van mij en dat niet van mij afkomstig was. ik heb genoten van deze zwangerschap soms in mun achterhoofd wel mee bezig en iedere nieuwe echo was ik eventjes bang maar twas iedere keer dik in orde. dus laat het los je moet denken alles komt in orde. er zal niks gebeuren. ze zijn er om je te helpen. Geniet nog van de zwangerschap en misschien kan je angsten vertellen aan de verloskundige maar probeer toch te genieten. Het is ook veel beter voor de baby dan je constant zenuwen te maken
Opties die ik kreeg waren.extra controle bij gynaecoloog, extra echo, maar ook slaapmedicatie als mijn nachtrust er erger onder lijd.medicatie...ben ik geen voorstander van .psychiator, gesprekken met pedagoog, en zo nog n tal van opties.dobderdag eerste gesprek met gynaecoloog ze hebben t dan ook besproken in hun team en hoor ik verder de info. Vind n controle bij de gynaecoloog al n prettig idee en ook t idee dat er n extra echo gemaakt kan worden.met uitleg.ook in t zh bevallen is aan bod gekomen.moet ff alles laten bezinken en wacht donderdag af.afgelopen dagen me weer gek gemaakt en na n echo is er n beetje rust maar zelfs dat beetje vind ik zo heerlijk!!!!! Kon ik maar gewoon n knop om zetten....
Hoe sla jij je door de dagen heen?? Waarom vond jij t nix....waar ben je geweest.moet t nu alleen ff uitzoeken met verzekering etc.wat krijg je vergoed....maandag ff bellen.
Hoe is t nu met je? Is jullie kleintje al geboren? Aan je banner te zien niet maar tja kan me voorstellen dat je daar helemaal geen zin in hebt
Volgens mij vergoedt je verzekering niet alles, krijg je te maken met de eigen bijdrage van eerstelijns psychologische hulp? Maar dat weet ik niet zeker... Qua opties...eigenlijk alleen medicatie (anti-depressivum), maar dat werkt pas na een paar weken... Dus ja, heel ver kwam ik er niet Hoe gaat het nu met jou?
gelukkig vergoed de verzekering wel een groot deel. Heb toch maar even gebeld niet dat het me veel uitmaakt maar liever voorbereid een rekening dan onaangekondigd. Medicatie schiet in de laatste weken idd niet erg op. Ik ga daarvoor 5 juli naar de psygiator om te kijken wat haar advies is. Ben dan alleen bijna 36 weken en zie medicatie dus niet echt zitten. Van de week weer bij de gynaecoloog geweest en een korte echo stelde me gerust voor een aanta uur. De onrust en angst blijven en word er echt vervelend van. Ook mijn hubbie word er niet blij van en dat kan ik helemaal begrijpen.Woensdag weer naar de pedagoog van de poppoli om daar toch weer even het eea te bespreken. Ze hebben het ook gehad over cratieve therapie maar vraag me af op welke termijn ze daar nu iets mee kunnen aangezien ik dus bij het eerste gesprek bijna 36 weken ben. Hoop nog steeds dat het na de bevalling weer gewoon word.....hoop ook op een max van 41 weken..maar dat heeft ieder zwangere denk ik. Hoe gaat het nu met jou?Bijna 32 weken zie ik op je banner maar al wel lang bedrust. Moet helemaal ook zwaar zijn!!!! Hebben ze een verwachting hoe lang je nog door loopt? En hoe vul jij nu je dagen?
Ik voeg me hier ook bij aan. Ik ben al vanaf het begin van mijn zwangerschap doodsbang. Ik had een miskraam na 5 weken zwangerschap op 1 januari na twee jaar proberen en 1x iui en op op 5 februari had ik een positieve test in mijn handen! Ik weet dat deze kleine er komt, maar ik ben zo bang dat het toch mis gaat. Ik ben ook zo'n controle type en als ik de situatie niet kan controleren, dan ga ik me informeren. Ik weet belachelijk veel, ik lees nu ook vakliteratuur rondom zwangerschap en geboorte. Vanavond is de thema de navelstreng die te veel draait (hypercoiled umbilical cord in het Engels). Ik had jammer genoeg te horen dat mijn kleine man SUA heeft, twee vaten, ipv 3. Daarom heb ik een GUO gehad en alles zag er goed uit. Hij groeit fantastisch, maar ik blijf bang. Vanmiddag was hij erg rustig, ik werd helemaal gek! Mijn placenta ligt aan de voorkant, dus ik voel hem soms niet goed, maar toch elke dag. Pfff, ik maak me helemaal gek. Nu dat ik vakantie hebt (ik werk op een middelbare school) heb ik veel te veel tijd en dan gaan ik denken en surfen. Ik denk dat ik jullie ga volgen en maandag een afspraak maak bij de huisarts, want dit kan niet zo langer. Ik maak me helemaal gek en ik wil niet dat dit invloed heeft op mijn jongetje... Laten jullie me weten hoe het met jullie gaat, dat geeft moed!