dag meiden, Ik ga morgen mijn 12e week zwangerschap in, nu ben ik al sinds week 5 ziek, zwak en misselijk.. Vorige week ging het beter maar sinds gisteravond komt alles eruit na wat eten (dit had ik voorheen niet). Mij vandaag dan toch maar weer ziek gemeld terwijl ik nog niet eens volledig weer aan het werk ben, zou deze week 32 uur werken ipv 36 uur. Nu zou je zeggen even doorbijten..probeer ik ook maar het lukt mij niet. Ik voel me alleen, woon net een jaar in deze stad en ken er nog zo weinig mensen, ben alleen maar aan het piekeren (financieel, hoe werken, wanneer spulletjes kopen). Net een maand voordat ik zwanger werd ben ik gestopt met het slikken van anti-depressiva (na 4 jaar gebruikt te hebben), ik voelde me toen psychisch goed, maar nu met al die hormonen..Ik weet het niet....Ben al bij de huisarts geweest maar toen ging het daarna al gelijk een paar dagen weer wat beter. Maar zodra er een tegenslag is zoals vandaag voel ik dat het weer minder gaat. zo even van mij afschrijven voelt ook wel fijn, want vriendje lief word inmiddels al helemaal gek van me...Die is blij als hij ff de deur uit kan want alles komt op hem aan. Sorry voor het lange verhaal maar moest het echt even kwijt!
ja die hormonen ook he,kunne lastig zijn en inspelen op je ik heb ook wel is van die dagen hoor,dat ik alles en iedereen niet mag en afsnauw,om helemaal niks,en erna barst ik in tranen uit je hebt gewoon wel is van die dagen dat je je wat minder voelt,hoort er gewoon bij,en je proberen er niet veel van aan te trekken,ga lekker lezen,wandelen,tv kijken,keutelen in de stad enzo,oftewel,afleiding zoeken veel sterkte
pfffffffff ik had het de eerste 20 weken nu pas voel ik me echt gelukkig en geniet ik van mijn zwangerschap ben nu 28 weken komt goed meid geloof me zijn echt de hormonen ..
tip: ga meedoen aan zwangerschapszwemmen dan leer je wat nieuwe mensen kennen, en je hebt meteen een gespreksonderwerp met die dames! ik vind 32 uur nog best wel veel, kan me voorstellen dat het je opbreekt. best zwaar soms zwanger zijn! bij mij ging het vanaf week 14 weer beter, je leest in de boekjes dat je vanaf week 12 wat minder moe bent enzo dus misschien een fijn vooruitzicht dat je straks wat meer energie hebt en je (in het tweede trimester) voelt alsof je de hele wereld aankan!
ik was in het begin van de zwangerschap ook een week heel erg ziek en ik was al bang dat dat zou doorzetten. Bleek dat ik gewoon griep had. Aangezien het weer heerst, kan het zijn dat jij nu ook griep hebt.
Waar kiezen wij vrouwen toch voor . De laatste weken beb ik ook flink beroerd geweest, echt geen trek terwijl ik altijd een lekkere eter was. Manlief vind eten met mij niet eens gezellig meer . Maar ik geloof dat het allemaal wel goed zal komen. Ik heb soms ook buien en denk dan: "waar ben ik aan begonnen". Maar jah, hormonen! die horen er bij en die doen gekke dingen. Al valt het bij mij redelijk mee. Mijn mannetje vind me nog redelijk aardig en lief . Heb nog geen gekke dingen gedaan haha
Al die hormonen, daar kun je geestelijk af en toe ook van in de war raken. Ik ben een erg nuchter persoon, maar vorige zwangerschap zat ik om alles of gewoon om niets te huilen. En nu heb ik ook al een paar van die momenten gehad dat ik bijna ging huilen, alleen maar omdat ik een baby op t.v. zag. Ik ga ook over een paar maanden naar een andere woonplaats verhuizen, soms denk ik bah, ik moet weer helemaal overnieuw beginnen daar, ken bijna niemand. Maar ja, aan de andere kant, ik ben wel vaker verhuisd en je leert altijd weer mensen kennen. Waarschijnlijk ga ik daarom ook op zwangerschapsgym of zwangerschapszwemmen, dan leer je weer wat mensen kennen. Sterkte hoor en als je niet lekker in je vel zit, hier op het forum kun je je verhaal kwijt, dat kan alweer opluchten.
ik begrijp je helemaal... ik zit totaal niet lekker in mijn vel mede door de constante misselijkheid en het idee dat ik zwanger ben maar bij mij is het ook allemaal erg onverwacht en ongepland.. weet ook niet zo goed hoe ik ermee om moet gaan helaas
Wat een ontzettend fijne en ook lieve reacties geven jullie. Ben gelijk even gaan kijken voor zwangerschapszwemmen maar dat is op tijden dat ik moet werken dus dat gaat helaas niet lukken. Ga me zeker eens orienteren op andere zwangerschapsbezigheden, lijkt me gewoon gezellig om straks als de kleine er is ook nog contact te kunnen houden met de medemoeders. Maar gym enzo vanaf welke week kan je dat doen, vind het nu nog zo vroeg, je begint net te zien dat ik zwanger ben. @Djools: heb je wel wat voor de misselijkheid gekregen? ik heb in totaal 2 verschillende medicatie gehad en die hebben toch best wel geholpen het werd iig dragelijker. Hier wel gepland maar nooit verwacht dat het gelijk 'raak' zou zijn, mag van geluk spreken maar brengt ook wel verwarring met zich mee. Sterkte ook aan de medezwangeren waarvan de hormonen zo opspelen? Waren jullie buiten je zwangerschap om ook gevoelig?
Heel veel sterkte ermee hoor! Wat ik hierboven ook al las: sluit je aan bij een zwangerengroep. Als het zwemmen niet lukt, dan zijn er vast ook wel andere groepen, zoals zwangerschapsgym ofzo, maar da's vaak pas na 28 weken, dus daar heb je nu nog niet zoveel aan. Jammer dat je nog niet zoveel mensen kent. Maar hier op het forum kun je ook veel lezen en van je af praten. Ervaringen delen en gezellig kletsen. Ook kun je je alvast wat orienteren in babymeubeltjes, lieve behangetjes en de inrichting van de babykamer. De piepkleine lieve kleertjes enzo. Allemaal leuke dingen waar je vast wel weer blij van wordt. En tja... die hormonen. Ik moest er altijd erg om lachen, hormonen? Daar had ik nog nooit last van gehad. Ik vond het altijd maar wat overdreven. Tot m'n derde zwangerschap. Jeeeeeeetje, wat was ik gevoelig, de hormonen gierden door m'n lichaam en soms was ik niet te genieten en compleet een ander mens. Dus ik zal nooit weer lachen om andermans hormonen, want het kan echt serieus vervelend zijn. Heel veel sterkte ermee hoor. En ik denk dat, als je straks je baby voelt bewegen, dat hij/zij je dan wel zal troosten met de kleine schopjes en aaitjes, een heerlijk gevoel.
Als je je echt zo lamlendig voelt zou ik toch even een afspraak maken met de HA, klopt wat de meeste meiden zeggen over Hormonen maar ik denk in jou sitiuatie dat het toch verstandig is om het even via de HA te informeren. Ik ken namelijk iemand die ook antidepressiva slikte, en zwanger was...maar was niet zo een happy end! Wil niet zeggen dat ik jou met haar vergelijk, want ik ken jou niet...maar weet wel dat het verstandig is om de HA te bellen en hierover te praten!
Ik ben in het begin van de zwangerschap ook heel erg ziek geweest en zag t daardoor soms echt niet meer zitten. Ik wilde heel graag een kindje, maar werd echt down tot bijna depressief door de constante, aanhoudende, verlammende misselijkheid. Ik was op een gegeven moment echt iedere dag aan t janken omdat ik t niet meer trok. Na 12 weken ging t iets vooruit met de misselijkheid en daardoor kreeg ik ook een geestelijke impuls zegmaar, en kon ik er weer ff tegenaan. Tot 19 weken heeft de misselijkheid geduurd, maar het was niet meer constant. Daardoor kon ik lichamelijk wat meer aan, ging de tijd veel sneller en zat ik nog maar heel af en toe even in de put. Ik voel me nog steeds ziek, zwak en helaas ook weer misselijk, maar het is nu te doen en daardoor kan ik het ook geestelijk volhouden. Ik hoef niet meer te huilen om mezelf. Alleen nog om mooie of zielige dingen op tv ofzo. Maar daar word ik verder niet meer down van. Nog steeds vind ik zwanger zijn zwaar en het is niet mijn hobby - geen roze wolk voor mij - maar er zijn nu echt wel momenten dat ik ervan kan genieten en dat maakt t zeker draaglijker. Hou goed voor jezelf in de gaten of je niet te diep in de put raakt, dan moet je echt hulp gaan zoeken. En misschien moet je tijdelijk even nog wat minder gaan werken. Je bent echt niet de enige die het niet meer volhoudt. Ik zit bijv. al sinds week 6 thuis. Sterkte, hopelijk voel je je snel wat beter.
Verder, zwangerschapsyoga kun je vaak al veel eerder mee beginnen. Bij ons is de yoga wel een 'inlooples'. Je zit dus niet met een vaste groep vrouwen die allemaal even ver zijn.
Marloes: wat heb jij tegen die misselijkheid gekregen en ben je daarvoor naar de HA gegaan? er komt gewoon zoveel op je af en het enige wat ik nu gebruik zijn granuletjes van vsm.. maar dat helpt echt niet.. toch maar weer terug naar de ha want het word helaas alleen maar slechter..
pfff somige mensen kunnen wel echt klaagen hoor. Ik snap dat jeje niet lekker voelt en dat je hormonen een loopje met je nemen maar jullie weeten toch waar je het voor doet? Dit hoort er nou emaal alemaal bij. Ik snap niet zo goed hoe je depri kan zijn als je zwanger bent? maar dat kan ook aan mij lichen. Ondaks alle kwaaltje huil buien en elendige eenzame dagen ben ik zo blij dat ik mama mag worden
silvie.. sommige mensen zijn misschien wel niet zo blij om zwanger te zijn en dat heeft niet veel te maken met de kwaaltjes die erbij komen..
Sylvie, ik ben wel heel blij dat ik een kindje krijg. Kennelijk voel jij je heel anders onder de hormonen dan sommige anderen. Heel erg fijn dat jij wel op een roze wolk zit, dat wens ik iedereen toe. Ten eerste worden sommigen echt depressief van de zwangerschapshormonen, PREpartum depressie heet dat. Ten tweede kun je echt heel heel heel erg ziek worden van zwangerschapshormonen. Van week 6 tot 12 was ik 24 uur per dag kots en kots misselijk. Het enige wat ik kon was in bed liggen. Ik kon niet meer voor mezelf zorgen en kwam er alleen uit om naar de wc te gaan. Ik kon bijna niet meer eten en drinken en daarom werd ik opgenomen, omdat ik dreigde uit te drogen. Geloof me, als je dag in dag uit, dag en nacht zo ziek bent dat je niets meer kan, soms zelfs niet eens meer praten, en je weet niet hoelang het nog gaat duren, dan zie je het af en toe echt niet meer zitten. Ik wil echt heel graag een kindje, en nu voel ik me gelukkig niet meer zo, maar in die periode zijn er momenten geweest dat het voor mij niet meer hoefde. Voor sommigen is een zwangerschap nou eenmaal geen roze wolk en dat kan verschillende oorzaken hebben. Sorry hoor, maar ik kan echt zo boos worden om mensen die zeggen dat je niet mag klagen. Nee, hou t maar voor je hoe je je voelt. Je hoort je fantastisch te voelen en dat moeten we ook uitstralen! Als jij t je niet kan voorstellen, betekent dat niet dat anderen er wel last van hebben en zich verschrikkelijk kunnen voelen. Dan is er soms niets fijner om een luisterend oor te vinden, dat kan namelijk verlichting geven.
zo blij te lezen dat ik niet de enige ben die niet happy is tijdens der zwangerschap. al vanaf dat ik zwanger ben lig ik hele dagen plat.. zo ziek als een hond, en gooi alles eruit van eten en drinken, hierdoor geen controle meer over blaas dus ik plas geregeld in mijn broek. In huis krijg ik niets meer gedaan, alles komt op schouders van mijn partner en kids neer. Roze wolk? Ik zie hem niet hoor. Ik heb meerdere keren idee gehad dat ik er beter mee kon stoppen, want ik ga hier volledig aan onderdoor. Jaja, verhaaltje van na 3 maanden wordt het minder ken ik ook wel.. vorige keren duurde het ook de volledige 40 weken.. medicatie tegen misselijkheid en braken slaan hier jammer genoeg niet aan. Ik reageer niet eens meer op mensen die het niet begrijpen dat je niet blij bent. Ik weet waarvoor ik het doorsta ja, dat is iets heel anders. zwanger zijn is gewoon een hel, iets anders kan ik er gewoon niet van maken. zo, nu weer terug de bank op.
Je mag je mening geven dat vooropstellend maar ik persoonlijk snap niet hoe jij dit kan zeggen. Blijkbaar heb je maar een paar kwaaltjes waar je niet heel veel last an hebt. Er zijn mensen die de hele zwangerschap alleen maar ziek zijn of voor ze zwanger raakten ziek waren. Ik ben depressief geweest voor ik zwanger raakte. Gelukkig ging het beter voor ik zwanger raakte. Nu voel ik me soms ook erg down. Komt door de hormonen maar denk ik ook nasleep van de depressie. Ik ben ontzettend blij dat ik zwanger mag zijn en mama mag worden. Maar het is niet altijd even makkelijk. Ik weet waar ik het voor doe en heb er alles voor over. Maar op het moment dat je je kut voelt denk je niet altijd gelijk aan je baby omdat je dan alleen denkt hoe je het rot gevoel weg kan krijgen. Iedereen is anders en ervaart het anders. Ik ben heel blij voor jou dat je zo'n mooie zwangerschap hebt. Geniet nog even van de laatste loodjes. Maar bedebk dat er mensen zijn die helaas niet altijd een mooie of fijne bevalling hebben.
Nou Silvie, ik zou zeggen: wees blij! Iedereen beleeft zijn zwangerschap anders, dat jij niet ziek bent of wat dan ook betekent helaas niet dat anderen dat ook niet hebben. Ik ben ook blij dat ik mama word maar die misselijkheid, dat braken elke dag, geloof me, ik braak sinds week 5 en ben het nu echt letterlijk spuugzat! En klagen zeg je dan, nou stel je maar eens voor dat iedereen gewoon vindt dat je het zálig moet vinden om zwanger te zijn terwijl je bij zo'n opmerking het liefst in huilen uitbarst omdat je je zo ellendig voelt, waar niemand begrip voor lijkt te hebben. Sorry dat ik misschien zo hard reageer, maar de roze wolk geldt helaas ZEKER niet voor iedereen hier, dus een topic als deze is soms meer dan welkom...