Meid wat enorm verdrietig dat jullie meisje* niet bij jullie mocht blijven. Ik wil jullie heel veel sterkte en kracht toewensen om dit grote verlies te kunnen dragen. Helaas hebben wij ook ons * zoontje verloren, wat ons erg geholpen heeft is de gedachte dat we alles hebben gedaan hoe wij het wilden en niet omdat dat de mogelijke verwachtingen van anderen zijn, doe waar jullie je goed bij voelen de rest is niet belangrijk! Liefs en knuffel
Mijn hart breekt dwars doormidden bij het lezen van je berichtjes.. wat een verlies en een verdriet.. Ik kan niet anders dan je heel veel sterkte wensen de komende tijd. Gefeliciteerd én gecondoleerd met de geboorte en het overlijden van jullie prachtige *dochter.
Bedankt voor alle medeleven. Het verdriet is zo intens dat ik me afvraag of ik me ooit nog weer gelukkig zal voelen. Het is natuurlijk nog maar net een week geleden, maar ik ben zo bang dat ik hier nooit overheen ga komen. Dat ik niet meer hele dagen verdriet voel. Ze zeggen dat t slijt maar daar kan ik me nog niks bij voorstellen. Hoe kan je zoiets heftigs nou verwerken?! Ik zou t echt niet weten.
Lieve Luvv, Dit verlies ga je denk ik nooit verwerken maar uiteindelijk wel een plaatsje geven. Althans dat lijkt mij.. ik heb geen ervaring. Denk nu nog niet aan de toekomst maar geef vooral toe aan je gevoel, de pijn en het verdriet maar vergeet ook niet heel trots te zijn op jezelf en wat je in deze week gedaan heb. Vergeet ook je partner niet en blijf praten, ook al heb je daar misschien geen zin in. Het blijft oneerlijk... begrijpen doen we het nooit. Is de begrafenis inmiddels al geweest? Wellicht dat je daar ook mooie momenten uit kunt putten. Verwacht niet teveel van jezelf, voel alles.. Heel, heel, heel veel sterkte gewenst. Het is de angst van elke (aanstaande) ouder. Liefs Bianca
Nou, je verdriet en rouw is het ergste nu denk ik, nu je alle regeldingen achter de rug hebt (denk ik), en je leven zogenaamd weer doorgaat. Maar voor jullie natuurlijk niet, je leven zal hier nog een tijd om draaien denk ik. Maar het gekke is, alle verdriet slijt, langzaam, en vindt een plekje in je leven en je hart. En je zult ineens dagen hebben dat je er minder aan hebt gedacht. Dat komt echt, dat heeft de natuur goed geregeld, je kunt erop vertrouwen dat je hierbovenop komt, al heeft het zijn tijd en aandacht nodig. Je bent natuurlijk ook nog super hormonaal en aan het ontzwangeren. Niet onderschatten wat er allemaal in je lichaam en geest gebeurt. Neem je tijd, rouw, praat erover, maar geniet ook van je andere meissie, en hopelijk van de steun van elkaar en je familie/dierbaren. Sterkte.
Lieve Luvv, Zo herkenbaar wat je schrijft.. Bij ons is het nu 6 weken geleden dat Quincy is geboren en overleden. In het begin wilde ik echt niks.had hem zijn in eten, geen zijn om iets te doen.. Maar moet zeggen dat ik nu toch heel langzaam uit dat hele diepte dal begin te kruipen.. Het is zo moeilijk, dat het leven toch doorgaat, terwijl het voor jou nog helemaal stil staat.. Het verlies van je dochter zal je nooit verwerken. Ermee om leren gaan, dat is wat anders.. Nogmaals heel veel sterkte, voor zolang je het nodig hebt!!!
Ik wil je ook heel veel sterkte wensen, ook hier na 2,5 jaar doet het nog elkedag pijn, elkedag moet ik het verdriet met me mee dragen.maar zo intens als het de eerste maanden/jaar was is het niet meer ik heb het wel een plekje gegeven en ons leven gaat toch ook door , ik moet voor me kids door gaan.. Maar de pijn zal nooit weg gaan denk ik.. Sorry niet heel erg hoop vol mijn bericht maar zo is het voor mij wel.. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet even aan onze dochter gedacht heb..
Ik wil je heel erg veel sterkte wensen met dit grote verlies. Geef haar het mooiste plekje in je hart.
Jeetje, wat verschrikkelijk. Heel veel sterkte met het een plaatsje geven van dit verschrikkelijke verlies