Ik voel me rot, k*t, verlaten en alles lijkt mis te gaan. Ik ben nu 6 weken zwanger. Woon en werk in het buiteland en de vader van het kindje laat me ook min of meer zitten. Dit kindje is gepland. Onze relatie zat toen goed en we wilde het allebei graag. Ik zag het helemaal zitten. Deze winter trouwen en ander appartment zoeken en ons klaar maken voor de baby....maar het loopt anders. Ik ben trouwens nog steeds blij met het kindje. Maar zonder hem kan ik het niet redden hier en zou ik terug naar NL moeten gaan. Wat ik eig liever niet wil. Daarnaast is mijn moeder niet al te blij hier mee. Ze vindt me min of meer een last. Ze zei: ja en dan kom je terug naar huis zonder werk of iets. En dan moeten wij je maar opvangen enzo. Je kan ook nog naar een dokter hier als je nog snel bent. Ik werd echt boos en vond dit heel gemeen omdat ze weet dat ik eerder een kindje verloren heb. Ik wil ook geen abortus of iets. Maar ze vind dat ik me toekomst zo vergooi als ik niet getrouwd ben en er alleen voor kom te staan. Ze ziet alles negatief. In plaats dat ze er voor me is spreekt ze alleen maar negativiteit. Ik word hier echt verdrietig van. Het liefst wil ik een toekomst met de vader van mijn kindje, hier in dit land. Maar aangezien hij zich niet heel veel om mij bekommert meer en hij maar belt en komt wanneer hij zin heeft zie ik dat ook meer somber in. Ik ben echt ten einde raad. Mijn hoop is vrijwel op en mijn geld na deze winter ook. Ik weet niet hoe ik alles meer moet aanpakken. Ik weet alleen wel dat ik dit kindje wil houden....
Ik vind dit echt een schandalige reactie van je moeder. Dat ze niet zit te wachten om jou en de baby op te vangen prima, maar aansturen op abortus Ik kan je helaas weinig raad geven en alleen heel veel sterkte wensen. Misschien moet je partner nog aan het idee wennen en draait het bij. Maar denk eerst aan jou en je kindje dat is het belangrijkst.
Ik heb al tegen haar gezegd dat ik geen abortus wil. Het enige wat ze zegt is hoe zie jij je toekomst dan?! Zo heb je toch geen toekomst. Dadelijk zonder werk, hier en met een baby. Je moet echt eens nadenken over alles. Wij gaan niet jouw problemen oplossen. In plaats van dat ze zegt, het komt goed meid ik ben er voor je. Ik ga echt denken dat ik juist egoistisch ben om het kind te houden. Maar het weghalen kan ik en wil ik echt niet...
Dan doe je het NIET... er zal altijd een weg zijn hoe dan ook !!! En NL zal je echt niet in de steek laten... Maar het zal wel pittig zijn om op je pootjes terecht te komen en ik kan me voorstellen dat je liever een sterkere vangnet zou wensen dan een moeder die je alleen een lastpost vind... Ik kan me voorstellen dat je je erg in de steek gelaten voelt door zowel je (ex)vriend als je moeder... Heb je hier anderen die je zouden kunnen bijstaan? Blijf positief.... Waar in het buitenland verblijf je? Groetjes Oktober13
Ik kan, helaas als ik geen relatie heb, hier niet blijven. Ik woon in Turkije. Een sociaal zorgstelsel kennen ze hier niet. En heb verder hier geen familie en mn vrienden kunnen me hierbij ook niet helpen. Die wonen allemaal samen en hebben zelf allemaal hun eigen dingen. Ik moet dan wel noodgedwongen terug naar huis. Dit zie ik echt niet zitten. Vooral niet bij een moeder die alleen maar negatief is. Ik kan dat er gewoon niet bij hebben. Ik hoop gewoon zo hard dat mijn vriend bijdraait en me een toekomst kan geven. Alleen hij kan dat hier, als we het samen doen.
Wat is de reden dat je vriend het niet meer wil. Jullie hebben er beiden voor gekozen en je bent nog zo pril zwanger. Waardoor is hij de afgelopen 2 weken veranderd? Ik wil je veel sterke wensen en luister naar je gevoel, dan komt alles goed.
Herkenbaar wat je zegt over je moeder, mijn moeder zei dat toen ook. Ja maar je kunt hier niet blijven met een baby hoor! Al was ik voor mezelf toch al opzoek naar een woonruimte. Wellicht als je nu alvast voor jezelf, woonruimte gaat zoeken in NL en eventueel werk/uitkering gaat zoeken totdat je bent bevallen. Dan heb je voor jezelf al een stukje zekerheid. Het is logisch dat je graag bij de vader blijft, ik zit in een soort gelijke situatie als jou, maar je moet je zelf afvragen of je dat wil, afhankelijk blijven van een persoon die niet compleet voor jou gaat.. Je bent een sterke vrouw en het komt echt wel goed als je voor jezelf kiest. Makkelijk zal het niet zijn, maar de kleine en jou sterke houding geven je uiteindelijk wel voldoening... Sterkte!!
Schrijf je nu alvast in bij de woningbouwvereniging dat kan vanuit Turkije gewoon via internet. Stel dat je echt terug moet naar Nederland dan heb je i.i.g al wat punten opgebouwd. Succes!
Ik ben nog ingeschreven in NL. Ook bij de woningbouwvereniging. En sta al heel wat jaartjes op die lijst dus dat zit wel goed. Het probleem is alleen dat ik dan geen baan heb, dus geen inkomen. En ja een zwangere nemen ze natuurlijk nergens aan. Daarnaast hebben mijn vriend en ik geen makkelijke winter gehad samen en zijn even uit elkaar geweest. Na lang praten weer bij elkaar gekomen maar hij toont gewoon niet veel interesse meer in mij en de baby laatste weken. Ik snap er niks van. Ik dacht dat hij juist heel blij zou reageren. Hij zegt er wel blij mee te zijn maar als hij dat niet toont geloof ik er niks van. Hij kan een hele fijne toekomst krijgen met ons maar begrijp niet waarom hij me zo alleen laat
Volgens mij.. hoef je al zwangere in NL niet te solliciteren (zo ging dat in ieder geval bij een vriendin van mij) Zij verloor haar baan toen ze 5 weken zwanger was en is inmiddels dus al 35 weken met verlof Ze heeft nu een uitkering en gaat zodra ze kan op zoek naar werk.. Als je vriend zich zo gedraagt kun je volgens mij beter weg gaan, wie weet wat voor problemen er ontstaan als je blijft met je kindje en de relatie dan overgaat. Krijg jij dan je kindje nog mee naar NL (misschien denk ik nu wel erg ver door maar je hoort gewoon vaak van dat soort verhalen) Je vriend verdient de titel "papa" niet hij nu al amper naar jou en je baby om kijkt.
Wat vervelend voor je zeg deze situatie, terwijl je nu juist hoort te genieten. In Nederland kan je een WWB oftewel bijstands uitkering aanvragen en bij elke gemeente is het weer anders wat je moet doen, hier is het zo dat je vrijwilligerswerk moet doen. Mijn vriend is nl 30 mei ontslagen, en wij krijgen te weinig WW om onze vaste laste enz van te betalen dus een aanvulling aangevraagd bij de bijstand, hij heeft nu werk gevonden en is daar met behoud van uitkering voor 2 maand aan de slag en ik word binnenkort opgeroepen om 3 dagdelen vrijwilligerswerk te doen. Ook weet ik dat je hulp kan vragen bij verhuiskosten, wasmachine, enz daar zijn allerlei regeltjes voor maar dat is per gemeente verschillend waar je aan moet voldoen. Heel veel sterkte en weet zeker dat je het samen met je wondertje red!!!
Ja ik was al wat dingetjes uit aan t zoeken en kan alleen idd maar een bijstandsuitkering aanvragen. Maar ik zit nog in een dubio of ik wel terug ga naar NL. Juist omdat ik hier eig zo gelukkig ben. Het enige wat niet mee werkt is mijn vriend ik hou nog zoveel van hem en draag zijn kind. Ik snap echt niet waarom hij zn best niet voor me doet. En ik moet binnenkort een beslissing gaan maken en dat is ook echt heel lastig. Zeker omdat mijn vriend hier blijft en ik naar NL ga. Het is niet zo dat je elkaar even op kunt zoeken. Ik voel me echt super verdrietig
Ja ik dat dit echt heel moeilijk voor je is, maar stel dat je toch terug moet naar Nederland weet je een klein beetje wat je te wachten staat en waar je recht op hebt. Maar ik zou toch echt aan mijn vriend vragen waarom hij zo doet, moet hij wennen aan het idee dat jullie samen een kindje krijgen of is er wat anders??Ik zou dat echt willen weten. Ook zou ik hem duidelijk maken dat jij echt van hem houd en wil blijven maar dat je als het zo blijft geen andere oplossing ziet als terug naar Nederland te gaan. Hoop voor je dat je vriend moet wennen of dat het zoiets is en dat je lekker kunt blijven!!
Jade optie NL staat zeker open, helaas voor mij maar moet ook realistisch blijven. Het doet me elke dag pijn dat hij zich zo gedraagt. Niet alleen vanwege mij maar ik draag ook zn kind. Hij zou er trots op moeten zijn en bij me willen zijn. Ik zit hier in een vreemd land en hij weet dondersgoed dat ik het zonder hem hier niet redt. Hij laat me min of meer gewoon gaan met zijn kind naar Nl
Wil je via deze weg alleen maar heel veel sterkte wensen.. Ik herken heel veel in je verhaal. Ik heb uiteindelijk de keuze gemaakt terug naar NL te komen. Ik heb ook voor mijn kindje gekozen. Het niet houden was voor mij gevoelsmatig gezien (en gezien mijn PCO en moeilijk zwanger worden) geen optie. Mijn familie reageerde nagenoeg hetzelfde als die van jou. Inmiddels zit ik dus ook in een lastige situatie. Word wel nog opgevangen door mijn familie (dat wil zeggen ik mag tijdelijk bij hen wonen totdat ik mijn eigen plek heb gevonden), maar het is een gespannen en ongezellige sfeer. Ze willen me het huis weer uit, liever gisteren dan vandaag. Kan niet zeggen dat ik kan genieten van mijn zwangerschap, maar ik heb nog steeds de hoop dat als ik eenmaal mijn eigen plek heb en de kleine er is het het allemaal waard is Solliciteren ben ik ook nog hard aan't doen.. maar tot nu toe helaas zonder succes. Enfin, ik wil alleen maar zeggen dat terug naar NL komen niet heel makkelijk zal zijn, maar ik denk op lange termijn dat je kleintje er wel baat bij heeft... Hopen dat je partner bijdraait kan ook als je in NL bent. Als hij echt gaat bijdraaien gebeurt dat hoe dan ook, of je nou in NL bent of nog dichtbij hem. Ik ben inmiddels al bijna halverwege mijn zwangerschap (en het is wel zichtbaar dat ik zwanger ben nu), jij bent nog vrij aan het begin.. Reeële kans dat je toch nog gewoon een baan vind op niet al te lange termijn als je nu zou terugkomen Ik weet niet hoe het zit met de regels in het land waar je woont maar hier in NL is het iig zo dat er een soort vangnet is (uitkering o.i.d.), ook in het geval dat je geen soepele zwangerschap zou hebben en niet in staat zou zijn om te werken bijvoorbeeld. Uiteindelijk is het natuurlijk jouw beslissing... ik ken niet alle details maar probeer wel met je mee te denken. Heel veel succes met het nemen van een besluit.
Dank je wel voor je berichtje. Ja deze situatie is echt niet gemakkelijk. Ik weet totaal niet wat ik moet doen. De vader van het kindje blijft maar volhouden van mij te houden en om het kindje te geven. Maar toekomstplannen maken of erover praten ho maar...dat is teveel gevraagd. En dan denk ben jij nog wel serieus, pfff. Ja alles komt goed zegt hij dan. Ik geloof er niks meer van als hij zich zo gedraagt. Mag ik vragen in welk land jij geweest ben dan? En waar woon je nu in NL?
Als je geen baan vind in nederland dan is de laatste optie een uitkering. Bijstandsuitkering etc. Voor een woning krijg je huurtoeslag. En als je een zorgverzekering neemt ook een toeslag. Als je eenmaal werk heb gevonden als je een eigen huisje heb dan word je creche etc vergoed als je een laag inkomen heb bij je werk. Maar de mogelijkheden zijn er en je wilt je kindje houden. Je kan het ook zonder je moeder en zonder de vader van je kind ookal wil je liever samen (dat willen de meeste vrouwen wel). Vaak en vooral tegenwoordig loopt dit anders. Velen anderen zijn zijn ook begonnen met niks en alleen en zwanger. Veel sterkte en dikke knuffels. Ga genieten van je zwangerschap aub je kleine voelt het allemaal nog erger die stress. Het komt zeker wel goed! Word ff bikkelen!
Heeft dit niet met een stukje cultuurverschil te maken. Zijn niet turkse vriendin is zwanger en jullie zijn niet getrouwd. Wellicht ligt dat een deel van het probleem.
Tuurlijk zijn er ook cultuurverschillen tussen ons. Maar hij heeft zelf ook bewust voor een kindje gekozen zonder dat we nog getrouwd zijn. Ik hoop gewoon ergens dat het nog goed komt tussen ons. Over ruim 2 weken heb ik weer een echo en ben dan bijna 9 weken. Hoop dan de baby met het hartje te zien. Hij heeft gezegd daar bij te willen zijn. Ook hoop ik dan dat als hij dat gezien heeft dat hij bij gaat draaien