Ik merk dat ik echt behoefte heb om dit even van mij af te schrijven en vooral wat ik nou precies moet doen. In eerste instantie wilde ik het geslacht van de baby niet weten, mijn vriend wel en hij wilde dat graag met iedereen delen. We hebben toen een compromis gesloten, wij weten het wel maar de rest niet. Ik was super blij dat we het geslacht wisten ( vriend lief had toch deels gelijk!) en dat we nu gericht spulletjes konden gaan kopen! We wisten het een paar dagen en mijn schoonmoeder begon er naar te vragen, ' want ze was toch wel heel nieuwsgierig' Ik heb minimaal 5 keer gevraagd of ze het echt voor zichzelf kon houden. Ja dat beloofde ze ons, want wij konden haar vertrouwen. Daarna heb ik het ook aan mijn moeder gevraagd of ze het '' geheim'' met ons wilde delen en ook zij wilde dat. Het voelde speciaal en tot dat moment goed. Een paar dagen geleden kreeg ik een naar voorgevoel. Ik kon het niet plaatsen, maar ik wist dat het geslacht van de baby door vertelt zou worden en ik baalde als een stekker dat ik dat gevoel had en dat ik toe had gegeven aan mijn schoonmoeder en dat ik het wel zo eerlijk vond het ook aan mijn moeder te vragen of ze het wilde weten. Vandaag is de aap uit de mouw, ik heb namelijk via mijn vriend te horen gekregen dat schoonmoeder het doorvertelt heeft. Onder het mom van '' maar het is toch gezond?'' Ik verwachtte van haar een excuses en ook verwachtte ik dat zij het gesprek met mij aan zou gaan. Maar dat deed ze niet, dus ik stuurde haar een ontzettend lief, maar wel duidelijk berichtje. Dat ik teleurgesteld ben en dat het vertrouwen op een nare manier een deuk heeft gekregen. Ik had verwacht ( Tja verwachtingen zijn nooit goed) dat ze haar excuses zou aanbieden, dat ze dit nooit had moeten doen en dat ze begrijpt dat dit nooit had mogen gebeuren en ook dat ik het ontzettend pijnlijk vind voor mijn vriend dat hij de reactie van zijn vader niet heeft kunnen zien en dat wij samen als aanstaande ouders de keus niet hebben gehad om het überhaupt aan iemand anders te vertellen, dat heeft zij nu namelijk voor ons al gedaan. Maar nee, alles behalve dat. Ze begon te vertellen dat het door mijn vriend kwam dat ze het gezegd had ( Terwijl mijn vriend dat dus echt geen woord heeft gezegd over het vertellen aan anderen. Ja natuurlijk wel dat we het NIET aan andere wilde vertellen!) Ook kwam het er op neer dat ze het niet voor zich kon houden, - Tja dat had je dus ongeveer 10 weken geleden moeten bedenken toen je al vertelde dat je het geslacht graag wilde weten- Daarbij komt als klap op de vuurpijl dat we '' blij mogen zijn dat ze eerlijk is geweest met het vertellen want ze had het ook geheim kunnen houden voor ons'' Tja... het gesprek werd steeds gekker en ik dacht nog wel dat ik via whatsapp haar de tijd gaf om goed na te denken over een antwoord. Goed ik weet dat dit niet meer te veranderen valt, maar jeetje zeg...
Jeetje wat ontzettend vervelend zeg. Ik weet zelf maar al te goed dat je zelfs mensen die dicht bij je staan, niet kunt vertrouwen. En ze zien dan volgens mij gewoon niet in hoe belangrijk het voor de ouders is dat het geheim blijft. Bij onze 2e zouden wij het ook aan niemand vertellen. Ik heb me een paar keer versproken. Zo ook bij mijn zus (dacht ik). En nee...ze zou het tegen niemand zeggen. Toen ik eenmaal bevallen was werd duidelijk dat ze tegen iedereen had gezegd wat zij zouden krijgen. Maar het bleek ook dat zij mij verkeerd begrepen heeft en dat ze dacht dat we een jongen zouden krijgen. Dus er waren heel veel mensen die raar opkeken dat we een meisje hadden gekregen
Uit enthousiasme of niet; kan me voorstellen dat het vertrouwen wat minder is... zeker als je zo duidelijk bent geweest dat ze het voor zich moet houden.
Sommige mensen zijn heel slecht in het maken van excuses, zeker als ze die moeten typen en er dus een "bewijs" is. Blijkbaar is je schoonmoeder er ook zo één. Het is vervelend dat het gebeurd is. Verder zou ik proberen je er niet te druk over te maken. De mooie momenten voor je schoonvader waren/zijn waarschijnlijk het nieuws dat hij grootvader wordt en straks als de kleine geboren is, het geslacht van de baby te weten komen valt bij die twee momenten in het niet.
Nou het probleem is dat hij in zijn enthousiasme dan altijd dingen door vertelt en ik/wij kunnen hem dat niet kwalijk nemen, maar we hadden er wel daarom expres voor gekozen het niet tegen hem te zeggen. Hij wilde het geen eens weten! Overigens heb ik echt de beste en liefste schoonvader die ik mij kan wensen! Maar vandaar dus de keuze het niet aan hem te vertellen.
Oeh hier zou ik ook boos om zijn. Helemaal omdat ze jullie zo op het hart heeft gedrukt dat jullie haar kunnen vertrouwen. Ik zou het dan bij een eventueel volgend kindje écht niet meer vertellen. Jammer dat ze geen excuus maakt. Misschien doet ze dat nog face to face?
Ja we zijn ook best wel boos maar ook teleurgesteld. Ik had juist verwacht dat mijn moeder dat perongelijk zou doen omdat ze een hersenbloeding heeft gehad en dus soms anders kan reageren of doen. Mijn vriend wil haar dus nu op dit moment ook helemaal niks meer vertellen. Mocht het ons in de toekomst voor de tweede keer gegund zijn wilt hij het dus dan al helemaal niet het geslacht vertellen. Ook voel ik nu de noodzaak om het geslacht nu aan iedereen bekent te gaan maken. Want tja ze gaat dit echt niet tot week 40 voor zich houden als ze het al na een paar dagen vertelt aan haar man. Waarbij zij - ironisch genoeg- nog vertelde dat we dat echt niet tegen hem moesten zeggen. ''want hij zou zijn mond echt niet kunnen houden'' Nee dat hebben we inderdaad niet gedaan, dat heb ze zelf dus al gedaan.
Och wat een geluk heb je dan gehad. Ik zou die blikken van de mensen om je heen wel gezien willen hebben haha! Desondanks wel heel naar dat ondanks ze het verkeerde geslacht vertelt heeft aan de rest je dan merkt dat het moeilijk is iemand daarin te kunnen vertrouwen.
Ik snap dat je vertrouwen een enorme deuk heeft opgelopen en ik zou ook absoluut nog amused zijn. En daarnaast zeer jammer dat ze blijkbaar niet eens inziet dat ze nu iets heeft gedaan wat niet leuk is voor jullie. Maar.... ik vind het ook nogal wat om het wel tegen je (schoon)moeder maar niet tegen je (schoon)vader te zeggen. Stel mijn zusje zou bv. zwanger zijn en ze zou het geslacht met mij willen delen maar ik mag dat niet tegen mijn vriend zeggen al die tijd. Dan zou ik het liever niet weten want ik zou het moeilijk vinden om dat geheim te bewaren voor mijn vriend waar ik lief en leed mee deel en die ik dagelijks zie. Maar goed je schoonmoeder wist onder welke voorwaarden ze het te horen zou krijgen en is daar zelf mee akkoord gegaan. Ik denk niet dat het feit dat ze het met je schoonvader heeft gedeeld ook perse betekent dat ze verder niet haar mond kan houden.
Ik zie dat je nog "maar" 16 weken bent. Zeg dat je weer een echo heb gehad en dat ze twijfelen aan het geslacht. Ze konden het nu niet goed zeggen en met 20 weken krijgen jullie de keus om het geslacht mits het zich laat zien opnieuw te weten te komen. Ja ik weet het je liegt dan tegen je schoonouders maar misschien houdt je haar ze wel stil
Iedereen die mij dingen verteld in vertrouwen .... Weet dat mijn man het ook komt te weten, wij hebben simpelweg geen geheimen voor elkaar,ook als ik dingen tegen mijn zusje vertel weet ik dat het bij haar man komt en tegen mijn moeder komt bij mijn vader tenzij het om een verrassing gaat dat iemand binnen de familie plant, of wanneer er iets gebeurt is en er over gepraat moet worden en we dan zeggen " kun je nog een paar dagen je mond houden want ik wil het zelf graaf vertellen " dat je verwacht van je schoonmoeder dat ze het geheim houd voor hem vind ik nogal wat .... Want ik lees dat het alleen om hem gaat ? Tegen wie ze het door verteld heeft ? Heb je aangegeven dat de vader en schoonvader het ook nog te weten komen en je dit graag zelf wil vertellen ? Als je hebt aangegeven dat ook hen het niet mogen weten is het natuurlijk lullig, en snap ik dat je je bedondert voelt, maar het kwaad is al geschied en je kunt er niets anders meer van maken, ik zou het laten voor wat het is, en hier zelf je lering uit trekken, mocht jullie een volgende keer gegund zijn doe je het op deze manier gewoon niet weer en dat kun je haar over een aantal jaar ook gewoon zeggen dat je geleerd hebt van de vorige keer en het nu echt voor jezelf houd Je kunt inderdaad zeggen zoals hierboven aangegeven dat het geslacht weer in twijfel is ... Maar persoonlijk zou ik dat niet doen, dan ga je je zelf in allerlei bochten wringen, ik zou bij mezelf denken " let it be let it be let it be let it be speaking words of wisdom let it be " op het melodietje van de beatles natuurlijk haha en het dan proberen los te laten, Maargoed als het nog zo vers is dan is dat natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan
Jullie konden het zelf uiteindelijk ook niet geheim houden. En hebben het uiteindelijk aan haar en je moeder vertelt. Ik vind het niet gek dat ze het door vertelt en ik vind dat jullie het wel enorm groot maken allemaal. Onze moeders die kennen al die hysterie rondom de geslachten helemaal niet joh. Die denken gewoon oh leuk een meisje, en zijn trots en kunnen hun mond niet houden als ze eenmaal ergens op de thee zijn. Ik denk dat jullie het zelf niet goed hebben ingeschat, en het volgende keer gewoon helemaal geheim moeten houden of het gewoon aan iedereen moeten vertellen. En denk je dat als de baby eenmaal is geboren dat mensen het geslacht geheim gaan houden totdat ze in het ziekenhuis komen. Als jantje op bezoek komt bellen ze echt wel pietje op om te vertellen wat het geslacht is. Dus als je volgende keer alle reacties wilt zien kan je beter een gender reveal feestje houden.
Wat vervelend zeg! Hier ook een schoonmoeder die mijn zwangerschap al even aankondigde bij een aantal mensen toen ik nog maar net 5 weken was.. terwijl we hadden gezegd het nog even binnen te familie te willen houden Gevolg is dat ze de nieuwtjes nu pas te horen krijgt als iedereen op de hoogte is...
Dit. Maar ik begrijp dat geheim houden sowieso niet... of niemand weet het of iedereen weet het, een tussenweg gaat bijna altijd fout.
Nee hoor we hebben een geslachtsbepaling gehad met 16 weken en het was duidelijk te zien dus er is geen twijfel over mogelijk.
Daar ben ik het niet mee eens, sorry. Er zijn genoeg meiden in mijn omgeving die tegen mij gezegd hebben mijn vader weet het wel, maar mijn moeder niet om die en die reden en dat is prima gelopen. Er wad een duidelijke reden waarom wij het niet hebben vertelt aan mijn schoonvader. Dat is namelijk dat hij altijd zijn mond voorbij praat omdat hij te blij is. En dat accepteerde wij. Ik heb mijn schoonmoeder 5 keer gevraagd weet je het zeker dat je het voor je kan houden. Ja dat kon ze. Dus dan mag je er toch wel vanuit gaan dat ze het stil houd? En om nou te zeggen dat wij het ook niet geheim konden houden vind ik een beetje flauw hoor. Wij hebben deze keuze uit liefde voor onze moeders gemaakt en daarbij komt dat wij nog altijd bepalen aan wie we het wel of niet vertellen en hoe. Dat heeft een ander niet te beslissen voor ons.
Als iemand mij wat in vertrouwen zou vertellen, bijvoorbeeld mijn beste vriendinnetje vertelt mij het geslacht van haar kindje, dan komt mijn vriend het echt niet te weten. Die zou niet eens weten dat ik het weet. Ik vind het nogal wat dat jij alles dan bespreekt met jou man. Ik zou er niet aan moeten denken dat iemand mij wat ontzettend persoonlijks zou vertellen en ze komt hier vervolgens over de vloer en dat mijn vriend het dan ook weet. Maar goed, dat zijn ( zo noem ik het altijd) mijn normen en waarden. ( klinkt heel zwaar, maar weet het even niet anders te verwoorden) In mijn familie worden er nooit privé dingen met elkaar besproken mijn moeder zou niet tegen haar man zeggen dat ze überhaupt het geslacht weet. Of iets anders, wat ik in vertrouwen vertel. En zo hoort het vind. Ik vraag me af wat daar lullig aan is? Ik vind het vooral lullig als je vrouw tegen je man zegt " ik weet wel het geslacht, maar jij mag het niet weten want jij vertelt het door " om dan vervolgens je zoon dat te appen en dan daarna te beslissen het geslacht maar te vertellen en hem de schuld te geven. Dat is pas lullig, dat is jezelf profileren met zulke uitspraken. Sommige dingen hoeven andere niet te weten, vooral niet als je iets minimaal 5 keer hebt beloofd. Ze had naar ons toe moeten komen, moeten zeggen dat het moeilijker was dan gedacht dan hadden we samen naar een oplossing kunnen kijken. En nu heeft ze het heft in eigen handen genomen en iedereen de schuld gegeven behalve haar zelf. Ze zijn nu bijvoorbeeld allebei boos omdat wij teleurgesteld zijn. ( hij is dus niet boos dat hij het niet wist, want hij wilde het geen eens weten!) Dan denk ik, de rollen lijken wel omgedraaid hier zo.
Het geslacht is nooit 100% zeker. Het gebeurd regelmatig dat vader en moeder de schrik krijgen na de bevalling dat wat ze dachten een jongen te zijn het toch een meisje beek te zijn en andersom.