Hallo dames, Ik heb enorm moeite om een keuze te maken of ik wel/niet gewoon wil proberen te bevallen of al op voorhand moet kiezen voor een keizersnede. Ik heb mijn hele leven en nu nog enorm veel gesport op hoog niveau waardoor mijn bekkenbodemspieren enorm sterk zijn. Tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik dit voordien aangegeven bij de verloskundige dat ik er bang voor was dat het problemen zou geven om vaginaal te bevallen. Hier werd niets mee gedaan omdat ze zei dat dat allemaal wel mee zou vallen. Helaas is tijdens mij eerste bevalling toch mijn angst werkelijkheid geworden. De bevaling ging prima totdat ik mocht persen. Na anderhalfuur persen is er een gynaecoloog bijgehaald die zl met de forceps (tangen) gehaald heeft. Hij heeft geknipt, forceps erop en trekken maar. Geen resultaat. Dus tangen eraf , nog verder knippen, tangen er weer op, zijn voet op de rand van het bed en opnieuw trekken maar. Uiteindelijk is me verteld dat hij het nog 1 keer ging proberen en dat ik mijn best moest doen omdat er geen weg meer terug was voor een spoedkeizersnede. Manlief vond het een verschrikkelijk beeld omdat hij bang was dat hij zl uit elkaar zou trekken. Ik heb non stop het gevoel gehad dat ik vol gas gaf met de auto tegen een muur! Ik heb ruim 6 weken niet normaal kunnen lopen/zitten, en nu heb ik nog erg veel last van incontinentie/ontlastingsproblemen. Nu ben ik 32 weken zwanger en heb reeds een afspraak met de gynaecoloog gehad, die vertelde dat de tweede meestal makkelijker gaat maar dat ze m'n angst goed kan begrijpen aangezien ik tussen deze bevallingen in weer veel gesport heb en heel hard mijn bekkenbodemspieren getraind heb om zo min mogelijk last te hebben. Ook heb ik 2 groei echos om te kijken of dit kind groter/kleiner gaat zijn maar in hoeverre kunnen ze dat nou echt inschatten? Zl was 3500gr dus niet enorm zwaar. En ik moet met 36 weken een keuze maken. Kortom, ik mag kiezen of een geplande keizersnede of het eerst gewoon proberen tot 10cm en dan gaan persen met als risico dat het opnieuw niet lukt en ik dus nog meer problemen nadien ga hebben. Om nou voor altijd met Tena ladies in mijn tas rond te lopen vind ik mezelf nog te jong. Ik heb echt geen idee wat wijsheid is, graag jullie mening zodat ik misschien mijn keuze kan maken.
Ik dacht bij de titel: Altijd eerst zelf proberen. Maar nu ik je bericht heb gelezen ga ik toch ook erg twijfelen. Je kunt zelf beginnen en een ok vrij hebben mocht het niet gaan zodat je alsnog een keizersnede kunt krijgen maar ik zou je ook begrijpen als je er niet voor zou kiezen hoor. Dan maar een keizersnede....
In jouw geval zou ik gaan voor een keizersnede. Gek trouwens dat je enorm sterke bekkenbodemspieren juist zorgden voor een moeilijkere uitdrijving. Ik heb altijd begrepen dat goede training van die bekkenbodem zorgt voor soepelere spieren en dus ook een soepelere bevalling. Maar dat is me bij yoga verteld, geen idee hoe het zit met fanatieke sporters...
Zodra het persen niet lukt overgaan op keizersnede zonder gebruik maken van andere hulpmiddelen...is dat geen optie?
Daar heb ik het ook met ml over gehad. Die vraagt zich alleen af wanneer is dan het juiste moment om te zeggen; we gaan over op keizersnede? Na 20,30 minuten of meer of het ' we proberen het nog keer' En in hoeverre heb je dan toch zelf de regie om die beslissing te nemen? Of heb je dan net een gynaecoloog die dienst heeft die denkt dat het toch nog wel gaat lukken? Vind het zo moeilijk, echt het houd me goed bezig...
Lijkt mij het moment waarop ze willen grijpen naar een hulpmiddel dat je overgaat op een sectio. Denk dat de zorgen om het omslagpunt het beste met je gyn besproken kunnen worden...kijken hoe ze hier in staan. Ik zou het zonde vinden om bij voorbaat voor een keizersnede te gaan...maar dat is heel persoonlijk. Kun je niet hier een goed gesprek met je gyn hebben? De risico's van de verschillende opties bespreken
Misschien kun je het proberen en duidelijk je grenzen vooraf bespreken, bijv max 1uur persen (is ook de richtlijn bij een 2e/volgend kindje) en geen vacuum/tang! Dan blijft dat gedeelte je bepaard!
Je angst is heel begrijpbaar maar een tweede natuurlijke bevalling gaat bijna makkelijker. Je kan beter duidelijke afspraken maken dat als het niet gaat je gelijk een keizersnede krijgt. Want een keizersnede is en blijft een zware buikoperatie onderschat dat niet
Een keizersnede is niet aan te raden, vind ik uit persoonlijke ervaring. Maar in jouw geval zou mijn mening eerder overhellen naar toch een geplande keizersnede... Eerst proberen met persen, lijkt me niet ideaal, zeker omdat een keizersnede uitvoeren nadat de baby al is ingedaald, ook niet ideaal is... Zeker gezien je vorige problemen na de bevalling, zou ik me er niet aan wagen. Het herstel na een keizersnede is langer en moeilijker, maar als je gewend bent om te sporten, zullen die buikspieren ook wel terugkomen! Wel je tijd nemen om te herstellen en niet te fanatiek natuurlijk Waar helt je voorkeur zelf naar over?
Ik zou gaan voor een geplande ks. Hier een beetje hetzelfde verhaal. Na een helse eerste bevalling met 2 uur persen (ook strakke bekkenbodemspieren ivm fanatiek sporten) en gebroken stuitje afgelopen vrijdag een geplande ks gehad. En moet zeggen is me meegevallen. IK heb ook de voor-en nadelen met elkaar afgewogen. Het zou natuurlijk mogelijk zijn dat mijn 2e bevalling soepeler zou verlopen en ik mn stuitje niet nogmaals zou breken. Maar ik durfde het niet nogmaals aan. Wetend dat het een zware buikoperatie is waar je langer herstel van nodig hebt. Maar heb de 1ste keer ook een jaar niet kunnen fietsen of op een stoel kunnen zitten.... Maar voel me zoveel beter dan de eerste keer. Kan nu echt genieten van de kleine man en bij de eerste vooral in de kraamweek alleen maar pijn en ellende gekend.
Ik zou denk ik jou situatie kiezen voor een geplande ks. Stel het vorderd allemaal niet en je krijgt een spoed ks dan heb je veel meer kans dat alles snel snel moet. In m'n vrienden en fam een paar geplande keizersneden gezien en die dames waren allemaal relatief snel weer op de been en een mooi genezen sneetje keurig in een huidplooi waardoor je er nu vrijwel niks meer van ziet.
Moeilijk ja! Maar ik denk dat als ik in jouw schoenen zou staan, ik voor een geplande keizersnee zou kiezen... Succes met deze keuze!
Hier een 1e bevalling gehad met 41wk,was met 9cm blijven steken en wilde met geen mogelijkheid eruit,echo gemaakt en hij bleek een sterrekijkertje enruim 8 pond... Gyn zei toen dat hij het niet eens ging proberen met een vacuum oid gelijk naar de ok,waar ik nog 2uur moest wachten met persweeén vanwege spoed... 2e zoontje hebben we alle scenario's de revu doen passeren,als je ontsluiting niet vordert naar de ok,als hij verkeerd ligt naar de ok,en hij werd ook weer ruim 8 pond geschat en toen hebben we samen met de gyn besloten met 37wk voor een geplande ks met 39,5wk,blij toe want hij was nog niet ingedaald,ruim 8 pond.. na 2 ks's had ik geen keus bij me dochter en zij is ook gehaald met 38,4wk. Kortom,als ik in jou schoenen zou staan zou ik alles laten bezinken,alle voor en tegens bespreken met je gyn,kijken wat je gyn zegt en dan samen de keus maken en als ik jou was zou ik een ks kiezen... zo'n bevalling als wat jij heb meegemaakt geeft ook nog eens risico's mee voor het kindje en dan zou ik voor safe gaan en een geplande ks laten uitvoeren. Ik heb er3 gehad en het herstel is minder en duurt langer omdat je naast een bevalling ook nog eens een operatie hebt... Succes met je beslissing,zal niet makkelijk zijn!
Ik zou absoluut voor een keizersnede gaan. Mijn eerste bevalling heeft bizar lang geduurd, ontsluiting die niet vorderde, 100 minuten geperst, maar er werd maar niet ingegrepen. Bij mijn tweede ging het weer dezelfde kant op. Gelukkig woonde ik inmiddels in italie (hier grijpen ze veel sneller in) en werd bij de niet vorderende ontsluiting (4 cm al 12u lang) overgegaan op een keizersnede. Ik was zo blij. Nu ik hier woon mag ik een eventuele volgende keer zelf kiezen maar ik weet nu al dat ik zeker weer een keizersnede wil. Is me veel beter bevallen dan die helse bevalling van mijn dochter.
Jeetje, dat lijkt me een erg moeilijke keuze. Ik denk dat het heel belangrijk is alle voors en tegens goed tegen elkaar af te wegen. Zonder dat ik alle voors en tegens ken, zou ik zelf denk ik voor een keizersnede kiezen op basis van je verhaal. Maar ik vind het erg lastig.
Ik zou ook gaan voor een gepland KS. Ik heb bij mijn eerste zoontje een bevalling van 33u gehad. Ze hadden een groot kindje voorspelt en bij 41 weken en een niet ingedaald kindje braken mijn vliezen. Het eindigde met 2u lang 9 cm ontsluiting. Ons zoontje zijn hartslag daalde en zoals ik al vanaf dag 1 had voorspeld kreeg ik een keizersnee. Ik ben ENORM blij dat dit gebeurd is. Ik kreeg namelijk een 2e hartverzakking op de uitslaapkamer; meneer woog 4570 gr. Ik ben maar klein van stuk dus dat had gewoon nooit gepast. Bij een volgende krijg ik ook een keus maar heb al aangegeven dat ik graag een KS wil. Waarom? ik kan me er nu op voorbereiden (manlief 3 weken vakantie eraan), geen weeën meer en ik denk dat het herstel na een KS waarin je goed uitgerust bent beter is dan een spoed KS na 33u weeeen (waaronder 2 nachten). Sorry voor mijn lange verhaal. Overweeg je opties, en probeer een keuze te maken.
Ik zou alleszins niet meer gaan voor allerlei tangen en dergelijke. Lijkt mij echt gruwelijk! Hier de twijfel dus tussen zelf proberen en zien hoe het loopt (en als 't niet lukt echt snel overgaan tot toch een keizersnede) of onmiddellijk een geplande ks. Ik zou als je het zelf probeert de gynaecoloog en de vk héél duidelijk maken dat je deze keer echt niet "tot het uiterste" gaat én dat er veel sneller moet ingegrepen worden.
Overigens ... Liever een week herstellen van een geplande keizersnede, dan maanden van nog es zo'n hel van een bevalling! Plus de mogelijke gevolgen ...